• Powrót

Solidaryzujemy się z ludem Ukrainy w ich walce z bandyckim sąsiadem, Rosją.

czytaj o martwych oficerach

Ми солідарні з народом України в його боротьбі з їхнім сусідом-ізгоєм Росією.

Мы солидарны с народом Украины в его борьбе против своего соседа-изгоя, России.

czytaj o wojnie na Ukrainie bez cenzury po rosyjsku

читати про війну в Україні без цензури російською

читать о войне на Украине без цензуры на русском языке

czytaj o wojnie na Ukrainie na stronach COEX

читайте про війну в Україні на сайтах COEX

читайте о войне в Украине на сайтах COEX

Ukrajinská národnostní menšina – spolky a periodický tisk / Ukraińska mniejszość narodowa –  stowarzyszenia i prasa periodyczna

 

Hlavní náplní činnosti Sdružení Ukrajinců a Přátel Ukrajiny jsou hudební aktivity. V rámci sdružení aktivně vystupuje pražský Sbor sv. Vladimíra. Občanské sdružení Ukrajinská iniciativa v ČR realizuje projekt Ukrajinský klub v ČR, jehož cílem je zajišťovat celoroční klubový život pro příslušníky ukrajinské menšiny. Projekt Dny ukrajinské kultury v ČR si klade za cíl především přibližovat tradice, současný kulturní život, hudební, literární a výtvarnou tvorbu Ukrajinců žijících v České republice. Účelem projektů Studium přítomnosti ukrajinské národnostní menšiny na území České republiky a Dokumentace Ukrajiniky v českých a moravských archívech, který předložilo občanské sdružení RUTA, je zmapovat přítomnost fondů souvisejících s kulturním a společenským životem ukrajinských spolků a institucí na území dnešní České republiky od doby meziválečné až po dnešek. Folklorní soubor Skejušan z Chomutova zaměřuje svoji činnost, jako jediný soubor v České republice, na udržování a uchovávání lidových tradic a zvyků v rusínském jazyce. Vydavatelem časopisu v ukrajinském jazyce – „Porohy” je Ukrajinská iniciativa v ČR. Časopis je zaměřen na občany Ukrajiny s trvalým nebo dlouhodobým pobytem v České republice. Vychází jako čtvrtletník v nákladu cca 1000 výtisků. Redakční tým je obměňován formou dohod o pracovní činnosti, jeden pracovník je zaměstnán na částečný úvazek. Sdružení RUTA vydává „Ukrajinský žurnál”, jeho čtenáři jsou i Ukrajinci, kteří se na území České republiky zdržují na pracovní povolení. Vychází jako měsíčník v rozsahu 44 až 62 stran v nákladu cca 1500 ks/číslo. V rusínském jazyce vychází čtvrtletník „Podkarpatská Rus”, jeho vydavatelem je Společnost přátel Podkarpatské Rusi. Vychází v nákladu cca 400 čísel v rozsahu 12 stran.

 

Główną istotą działalności Stowarzyszenia Ukraińców i Przyjaciół Ukrainy są aktywności muzyczne. W ramach stowarzyszenia działa aktywnie praski Chór św. Włodzimierza. Stowarzyszenie obywatelskie Inicjatywa Ukraińska w RC realizuje projekt Klub Ukraiński w RC, którego celem jest zapewniać przez okres całego roku działalność klubową dla członków mniejszości ukraińskiej. Projekt Dni Kultury Ukraińskiej w RC kładzie sobie za cel przede wszystkim przybliżać tradycje, współczesne życie kulturalne, twórczość muzyczną, literacką i plastyczną Ukraińców żyjących w Republice Czeskiej. Celem projektu Badania obecności ukraińskiej mniejszości narodowej na terenie Republiki Czeskiej i  Dokumentacja ukrainiki w archiwach czeskich i morawskich, który przedstawiło stowarzyszenie obywatelskie RUTA, jest zmapować obecność funduszy związanych z życiem kulturalnym i społecznym ukraińskich stowarzyszeń i instytucji na terenie dzisiejszej Republiki Czeskiej od okresu międzywojennego aż po współczesność. Zespół folklorystyczny  Skejuszan z Chomutowa swoją działalność skierował, jako jedyny zespół w Republice Czeskiej, na utrzymanie i zachowanie tradycji ludowych i zwyczajów w języku rusińskim. Ukraińska Inicjatywa w RC wydaje czasopismo w języku ukraińskim – „Porohy”. Czasopismo jest przeznaczone dla obywateli Ukrainy ze stałym miejscem zamieszkania lub pobytem długoterminowym w Republice Czeskiej. Ukazuje się jako kwartalnik w nakładzie cca 1000 egzemplarzy. Rada redakcyjna jest wynagradzana w formie umów o pracę, jeden pracownik jest zatrudniony na niepełny etat. Stowarzyszenie RUTA wydaje „Ukrajiński żurnal”, jego czytelnikami są również Ukraińcy, którzy na terenie Republiki Czeskiej przebywają na czas określony. Jest wydawany jako miesięcznik o objętości 44 aż 62 stron w nakładzie cca 1500 egz./numer. W języku rusińskim ukazuje się kwartalnik „Ruś Podkarpacka”, jego wydawcą jest Towarzystwo Przyjaciół Rusi Podkarpackiej. Ukazuje się w nakładzie cca 400 egzemplarzy o objętości 12 stron.

Ukrajinské medaile na Olympijských hrách 2016 – Rio de Janeiro / Medale ukraińskie na Igrzyskach Olimpijskich 2016 r. – Rio de Janeiro

 

Konečné pořadí / Klasyfikacja końcowa: 31 místo, 11 medailí,

z toho 2 zlaté, 5 stříbrných a 4 bronzové

 

Zlaté medaile / Medale złote

 

Sportovní gymnastika, bradla muži / Gimnastyka sportowa, poręcze mężczyźni – Oleg Verniaiev

Výsledky: 1. Oleg Verniaiev (UKRAJINA) – 16,041 b., 2. Danell Leyva (USA) – 15,900 b., 3. David Belyavskiy (RUSKO) – 15,783 b.

Kanoistika, kanoe C1, 200 m muži / Kajakarstwo, kanadyjka C1, 200 m mężczyzn – Jurij Czeban

Výsledky: 1. Jurij Czeban (UKRAJINA) – 39.27 s, 2. Valentin Demyanenko (AZERBAJDŽÁN) – 39.49 s, 3. Isaquias Queiroz dos Santos (BRAZÍLIE) – 39.62.

 

Stříbrné medaile / Medale srebrne

 

Střelba, pneumatická malorážka na vzdálenost 10 m, muži / Strzelectwo, karabin pneumatyczny na odległość 10 m, mężczyźni– Serhiy Kulish

Serhyi Kulish (UKRAJINA) získal stříbrnou medaili, získal 204,6 bodů. Zlatou medaili získal Nocollo Compriani (ITÁLIE) s výslekem 206,1 bodů.

Sportovní gymnastika, víceboj, muži / Gimnastyka sportowa, wielobój, mężczyźni – Oleg Verniaiev

Reprezentant UKRAJINY získal stříbrnou medaili ve sportovní gymnastice v discíplíně víceboje, do kterého jsou započítávány výsledky na jednotlivých nářadích – hrazda, kruhy, bradla, kůň našíř, přeskok a volná sestava. Výsledky: Kohei Uchimura (JAPONSKO) – 92,365 b., 2. Oleg Verniaiev (UKRAJINA) – 92,266 b., 3. Max Whitlock (VELKÁ BRITÁNIE) – 90,641 b.

Šerm, šavle ženy, závod družstev / Szermierka, szabla kobiet, turniej drużynowy– UKRAINA (UKRAJINA)

Ve čtvrtfinále Polsko prohrálo s USA 43:45, naopak Ukrajina porazila Severní Koreu 45:40. Semifinále: Rusko-USA 45:42, Ukrajina-Itálie 45:42. Finále: Rusko-Ukrajina 45:30. UKRAJINA získala stříbrnou medali.

Řeckořímský zápas, muži do 85 kg / Zapasy, styl klasyczny, mężczyźni do 85 kg – Žan Bieleniuk

Reprezentant UKRAJINY získal stříbrnou medaili, prohrál 2:9 ve finále s Dawidem Czakwetadże (RUSKO).

Moderní pětiboj, muži / Pięciobój nowoczesny, mężczyźni– Pawło Tymoszenko

Výsledky: 1. Aleksander Łesun (RUSKO) – 1479 b., 2. Pawło Tymoszenko (UKRAJINA) – 1472 b., 3. Ismael Hernandez Uscanga (MEXIKO) – 1468 b.

 

Bronzové medaile / Medale brązowe

 

Šerm, šavle ženy / Szermierka, szabla kobiet – Olha Charłan

Olha Charłan (UKRAJINA) získala bronzovou medaili, v souboji o 3. místo zvítězila nad Manon Brunet (FRANCIE). Zlatou medaili získala Jana Jegorian, stříbrnou Sofie Wielika (obě RUSKO).

Lehká atletika, skok vysoký muži Lekka atletyka, skok wzwyż mężczyzn – Bohdan Bondarenko

Výsledky: 1. Derek Drouin (KANADA) – 2,38 m, 2. Mutazz Isa Baiszim (KATAR) – 2,36 m, 3. Bohdan Bondarenko (UKRAJINA) – 2,33 m.

 

FOTO: Bohdan Bondarenko

 

Kanoistika, kanoe C2, 1000 m muži / Kajakarstwo, kanadyjka C2, 1000 m mężczyzn – Dmytro Janczuk i Taras Miszczuk

Výsledky: 1. Sebastian Brendel, Jan Vandrey (NĚMECKO) – 3,43.91, 2. Erion de Sauza Silva, Isaquias Queiroz dos Santos (BRAZÍLIE) – 3,44.81, 3. Dmytro Janczuk, Taras Miszuk (UKRAJINA) – 3,45.94.

Moderní gymnastika, víceboj, jednotlivci / Gimnastyka artystyczna, wielobój, indywidualnie – Ganna Rizatdinowa

Výsledky: Margarita Mamun (RUSKO) – 76.483 b., 2. Jana Kudriawcewa (RUSKO) – 75.608 b., 3. Ganna Rizatdinowa (UKRAJINA) – 73.583 b.

 

V období první Československé republiky jezdil vlak až do Jasini na Podkarpatské Rusi / W okresie pierwszej Republiki Czechosłowackiej pociąg jeździł aż do Jasini na Rusi Podkarpackiej

 

Před devadesáti lety poprvé vyjel vlak na nejdelší vnitrozemské železniční trase meziválečného Československa. Jednalo se o vlak z Prahy do Jasini na Podkarpatské Rusi, která byla rozhodnutím velmocí připojena k Československu v roce 1920.

   Trasu delší než tisíc kilometrů rychlík Československých státních drah zvládl za 18 hodin a 20 minut, průměrná rychlost tedy činila 57,4 km/h. Rychlík vyjížděl ve 21.03 z pražského Wilsonova nádraží a do Jasini dojel druhý den v 15.23 odpoledne. V opačném směru vyjížděl z Jasini ve 12.52 a do Prahy přijel ráno v 7.51. V úseku mezi Teresvou a Rachovem trať vedla rumunským územím. Vlak byl provozován v letech 1924-1938. V letním období jezdila druhá dvojice posilových spojů s odjezdem z Prahy v 9.18 a příjezdem do Jasini v 4.52, opačně z Jasini v 1.20 přijel do Prahy v 21.03.

 

Przed dziewięćdziesięciu laty po raz pierwszy wyjechał pociąg na najdłuższą krajową linię kolejową międzywojennej Czechosłowacji. Chodziło o pociąg z Pragi do Jasini na Rusi Podkarpackiej, która była decyzją mocarstw przyłączona do Czechosłowacji w 1920 roku.

   Trasę dłuższą niż tysiąc kilometrów pociąg pospieszny Czechosłowackich Kolei Państwowych pokonał za 18 godzin i 20 minut, przeciętna prędkość więc wynosiła 57,4 km/godz. Pociąg pospieszny wyjeżdżał o godz. 21.03 z dworca kolejowego im. Wilsona, a do Jasini dojechał drugi dzień o godz. 15.23 po południu. W odwrotnym kierunku wyjeżdżał z Jasini o godz. 12.52, a do Pragi dojechał o godz. 7.51 rano. Na odcinku między Tereswą i Rachowem trasa prowadziła przez terytorium rumuńskie. Pociąg  kursował w latach 1924-1938. W okresie letnim jeździła druga para połączeń posiłkowych z odjazdem z Pragi o godz. 9.18 i przyjazdem do Jasini o godz. 4.52, w odwrotnym kierunku z Jasini o godz 1.20 do Pragi przyjechał o godz. 21.03. 

 

Mapka železniční sítě na Podkarpatské Rusi a snímek nádraží v Jasini / Mapka tras kolejowych na Rusi Podkarpackiej i zdjęcie dworca w Jasini

 

Ukrajinci v Česku / Ukraińcy w Czechach

 

Ukrajinská přítomnost v zemích Koruny české je dlouhá. Už za Rakousko-Uherska tady působily pobočky ukrajinské vzdělávací organizace Prosvita s ústředím v tehdy rakouském Lvově. Prosvita chránila zájmy haličských Ukrajinců přicházejících za prací, velký vliv měla na haličské horníky na Ostravsku, které kulturně vzdělávala, a je známo, že pro ně 20.4.1913 uspořádala koncert na počest ukrajinského básníka Tarase Ševčenka. Po první světové válce Prosvita spolupracovala i s dalšími ukrajinskými organizacemi, neboť ukrajinská emigrace byla značně posílená uprchlíky ze sovětského Ruska a přílivem obyvatel z Podkarpatské Rusi, tehdy náležející Československu. Po druhé světové válce přicházelo do Čech a na Moravu za prací mnoho Ukrajinců žijících na severovýchodním a východním Slovensku, největší migrační vlna však propukla po rozpadu Sovětského svazu a vzniku samostatné Ukrajiny v roce 1991. V roce 1999 se odhadovalo, že v Česku pobývá 150 tisíc legálních i nelegálních migrantů z Ukrajiny.

   Sociální status Ukrajinců v Česku se výrazně mění. Už nepřicházejí pouze dřít na stavbách, ale i léčit v nemocnicích nebo učit na univerzitách. Ačkoli je pro Ukrajince získání víza křížovou cestou, České centrum v Kyjevě zřízené ministerstvem zahraničí se snaží naučit česky co nejvíce zájemců o vysoce kvalifikované práce v České republice. V roce 2016 výukou prošlo na tisíc lidí. Pořád stoupá počet absolventů ukrajinských vysokých škol ve středních letech, kteří v Česku touží po profesním uplatnění.

   Struktura ukrajinské komunity v České republice se v posledních letech radikálně proměnila. Ještě v roce 1999 jsme Ukrajince viděli hlavně jako hordu nevzdělaných a věčně opilých gastarbaiterů. Dnes je mezi zmíňovanými absolventy kursů češtiny, kterým se do vysněné střední Evropy podařilo dostat, výkvět ukrajinské společnosti. Mnozí čerství maturanti uspěli v nejžádanějších vysokoškolských oborech. Na pražské medicíně, na Filmové akademii muzických umění. Stále ještě ukrajinské učitelky myjí v českých školách podlahy, a inženýři stále makají na stavbách jako zedníci. Avšak pořád častěji se uplatňují ve svých profesích. Nemocnice v Královohradeckém kraji zaměstnávají šedesát lékařů ze zahraničí, z toho patnáct z Ukrajiny. Většina z ukrajinských lékařů přitom pracuje v českých zdravotnických zařízeních v posledních čtyřech letech.

   Všechno má své stinné stránky. Čeští doktoři odcházejí do Rakouska, Německa a dalších zemí Evropské unie. Ukrajinští lékaři míří k Odře, Labi a Vltavě a zdravotnictví je bude potřebovat stále více. Paradoxně se tím zhoršuje už tak ubohá lékařská péče na Ukrajině. V nemocnicích tam dnes zůstavají jen málo schopní lékaři, často s koupeným diplomem. Ukrajina je stále zkorumpovaný stát.

   Ukrajinci samozřejmě nemíří jen do akademického prostředí či nemocnic a jsou vděční za každé pracovní místo, které získají. Oficiálně je jich v České republice zaměstnáno asi 55 tisíc, další podnikají a i s rodinami tvoří více než stotisícovou komunitu. A stovky nebo dokonce tisíce dalších udržují ekonomiku při životě i z pozice nelegálních gastarbaiterů. Domácí trh by přitom nyní mohl legálně absorbovat až 150 tisíc nových cizinců na pozice, které už Češi nedokážou či nechtějí zastat. Nemocnice, automobilový průmysl, ale i hoteliéři opět vzhlížejí především k Ukrajině. Tamní zájemci však marně bojují s byrokratickými překážkami. Mnohé ukrajinské agentury zprostředkovávání víz pojímají jako kšeft. Zájemci, pokud nezaplatí různým zprostředkovatelům zhruba tisíc dolarů, nemají vlastně šanci. Královohradecký kraj proto organizuje verbování lékařů přímo na Ukrajině, vyhráno tím ale nemá. Jejich nástup do práce nemocnici komplikuje stát. Mnohdy ukrajinští lékaři se marně snaží získat místo ve frontě na české pracovní vízum. Fyzicky se nemohou dostat na ambasádu, aby tam mohli odevzdat potřebné doklady. Česko loni na podzim zavedlo novinku, spustilo program Režim Ukrajina, který umožňuje obejít problematickou elektronickou frontu v objednávkovém systému a pracovní vízum si vyřídit přímo u okénka na zastupitelském úřadu. Avšak systém je nastaven maximálně pro 400 zájemců měsíčně, takže je beznadějně zablokován na dlouhou dobu dopředu. A firmy potřebují zaměstnance hned, ne za půl roku.

   Někdy přezíravý pohled Prahy směrem ke Lvovu, Oděse a Kyjevu je trochu nespravedlivý ve srovnání a nadšeným očekáváním vzdělaných Ukrajinců, kteří se k nám chystají. – Míří sem s vidinou lepší budoucnosti, což je hlavní důvod, proč opouštějí bídou a válkou postiženou vlast. Existuje přirovnání, které používají mladí Ukrajinci. Pro ně jsou Češi jakýmisi elfy mezi Slovany – řekla Lucie Rehoříková z Českého centra v Kyjevě. – Ukrajinci nás vidí jako dobrotivé bytosti, které jsou z nepochopitelných důvodů ateisty, ovšem díky magickým schopnostem se nám ve středu Evropy náramně daří – dodala.

 

Obecność ukraińska na ziemiach Korony Czeskiej jest długa. Już w czasach Austro-Węgier działała tu filia ukraińskiej organizacji kształcącej Proswita z centralą w austriackim wtedy Lwowie. Proswita chroniła interesy Ukraińców galicyjskich, którzy przychodzili za pracą, wielki wpływ miała na górników galicyjskich w Ostrawskiem, których kształciła kulturalnie, a wiemy, że 20.4.1913 r. zorganizowała dla nich koncert na cześć ukraińskiego poety Tarasa Szewczenki. Po pierwszej wojnie światowej Proswita współpracowała również z innymi organizacjami ukraińskimi, ponieważ emigracja ukraińska była w znacznym stopniu wzmocniona przez uchodźców z Rosji Sowieckiej i napływ obywateli z Rusi Podkarpackiej, która wtedy należała do Czechosłowacji. Po drugiej wojnie światowej dużo Ukraińców żyjących na północnowschodniej i wschodniej Słowacji poszukiwało pracy w Czechach i na Morawach, jednak największa fala migracyjna wybuchła po rozpadzie Związku Radzieckiego i powstaniu samodzielnej Ukrainy w 1991 roku. Szacuje się, że w 1999 roku w Republice Czeskiej przebywało 150 tysięcy legalnych i nielegalnych emigrantów z Ukrainy.

   Status socjalny Ukraińców w Czechach zmienił się znacznie. Już nie tylko harują na budowach, ale również leczą w szpitalach albo uczą na uniwersytetach. Pomimo, że uzyskanie wizy przez Ukraińców to droga krzyżowa. Czeskie Centrum w Kijowie powołane przez ministerstwo spraw zagranicznych stara się nauczyć po czesku jak najwięcej zainteresowanych o wysoko wykwalifikowaną pracę w Republice Czeskiej. W 2016 roku wykształcenie uzyskało około tysiąca osób. Stale rośnie liczba absolwentów ukraińskich szkół wyższych w średnim wieku, którzy w Czechach pragną zdobyć pracę w swoim zawodzie.

   Struktura ukraińskiej komuny w Republice Czeskiej w ostatnich latach zmieniła się radykalnie. Jeszcze w 1999 roku Ukraińców postrzegaliśmy przede wszystkim jako hordę niewykształconych i permanentnie pijanych gastarbeiterów. Dziś między wspomnianymi absolwentami kursów języka czeskiego, którym udało się uzyskać pracę w wyśnionej środkowej Europie, to elita społeczeństwa ukraińskiego. Liczni świeży maturzyści osiągnęli sukces i studiują na wyższych uczelniach najbardziej prestiżowe kierunki. Na praskiej medycynie, na Akademii Sztuk Muzycznych. Pomimo to nadal jeszcze nauczycielki ukraińskie myją w czeskich szkołach podłogi, a inżynierowie nadal harują na budowach jako murarze. Jednak stale częściej znajdują pracę w swoich specjalnościach. Szpitale w Województwie Kralowohradeckim zatrudniają sześćdziesięciu lekarzy z zagranicy, z tego piętnastu z Ukrainy. Przy czym większość ukraińskich lekarzy pracuje w czeskich zakładach służby zdrowia dopiero od czterech lat.

   Wszystko ma jednak swoje ciemne strony. Czescy lekarze odchodzą do Austrii, Niemiec i innych krajów Unii Europejskiej. Lekarze ukraińscy udają się nad Odrę, Łabę i Wełtawę a służba zdrowia potrzebować ich będzie coraz więcej. Paradoksalnie pogarsza się tym samym opieka lekarska na Ukrainie. Dziś w szpitalach pozostają tam wyłącznie mało uzdolnieni lekarze, często z kupionym dyplomem. Ukraina jest stale państwem korupcji.

   Ukraińcy oczywiście udają się nie tylko na wyższe uczelnie lub do szpitali i są wdzięczni za każde stanowisko pracy, które uzyskają. Oficjalnie zatrudnionych jest ich w Republice Czeskiej około 55 tysięcy a inni prowadzą przedsiębiorstwa i z rodzinami tworzą ponad stutysięczną komunę. A setki lub nawet tysiące kolejnych utrzymują gospodarkę przy życiu jako nielegalni gastarbeiterzy. Rodzimy rynek pracy tymczasem mógłby wchłonąć legalnie nawet 150 tysięcy nowych obcokrajowców na pozycjach, w których Czesi już nie mogą lub nie chcą pracować. Szpitale, przemysł samochodowy, ale również hotelarze ponownie patrzą przede wszystkim na Ukrainę. Tamtejsi zainteresowani jednak bezskutecznie walczą z przeszkodami biurokratycznymi. Liczne agentury ukraińskie pośrednictwo wizowe pojmują jako geszeft. Zainteresowani, o ile nie zapłacą różnym pośrednikom mniej więcej tysiąca dolarów, nie mają właściwie szans. Dlatego Województwo Kralowohradeckie organizuje werbunek lekarzy wprost na Ukrainie, wygrane ale nie mają. Rozpoczęcie przez nich pracy w szpitalu komplikuje państwo. Często lekarze ukraińscy bezskutecznie starają się uzyskać miejsce w kolejce po czeskie wizum pracownicze. Fizycznie nie mogą dostać się na ambasadę, aby tam oddać potrzebne dokumenty. Republika Czeska w ubiegłym roku na jesieni wprowadziła novum, wprowadziło program Reżym Ukraina, który umożliwia ominąć problematyczną kolejkę elektroniczną w systemie zamówieniowym i wizum pracownicze załatwić sobie wprost w okienku na urzędzie w ambasadzie. Jednak system jest dostosowany maksymalnie dla 400 zainteresowanych miesięcznie, dlatego jest beznadziejnie zablokowany na długo do przodu.  A firmy potrzebują pracowników zaraz, nie za pół roku.

   Niekiedy pogardliwe spojrzenie Pragi w kierunku Lwowa, Odessy i Kijowa jest trochę niesprawiedliwe w porównaniu z entuzjastycznym oczekiwaniem wykształconych Ukraińców, którzy wybierają się do nas. – Udają się tu z widokiem lepszej przyszłości, co jest głównym powodem, dlaczego opuszczają dotkniętą przez biedę i wojnę ojczyznę. Istnieje porównanie, które używają młodzi Ukraińcy. Dla nich są Czesi jakimiś elfami między Słowianami – powiedziała Lucie Rehoříkowa z Czeskiego Centrum w Kijowie. – Ukraińcy widzą w nas łaskawe istoty, które są z niezrozumiałych powodów ateistami, jednak dzięki magicznym zdolnościom powodzi się nam w środkowej Europie wspaniale – dodała.

Źródło / zdroj: „TÝDEN” 9/2017

 

Na snímku z roku 2016 lékaři a spisovatelé z Ukrajiny na literárním setkání v kavárně Lajka v Praze, nazvaném „Užhorodská kavárna nad Vltavou” / Na zdjęciu z 2016 roku lekarze i pisarze z Ukrainy podczas spotkania literackiego w kawiarni Lajka w Pradze, nazwanego „Kawiarnia użgorodzska nad Wełtawą”