xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

WIADOMOŚCI – TUDÓSÍTÁSOK – ZPRÁVY

 

Gazeta członków ruchu politycznego COEXISTENTIA-WSPÓLNOTA

A COEXISTENTIA-EGYÜTTÉLÉS politikai mozgalom tagjainak lapja

Noviny členů politického hnutí COEXISTENTIA-SOUŽITÍ

www.coexistentia.cz

 

nr 62  (6/2013)                       21.11.2013 r.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

 

Zdjęcie: Janusz Piechociński, przewodniczący Polskiego Stronnictwa Ludowego i wicepremier rządu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Karol Madzia i Tadeusz Toman, działacze ruchu politycznego COEXISTENTIA-WSPÓLNOTA przy pomniku Wincentego Witosa w Gródku. / Foto: Janusz Piechociński, předseda Polské lidové strany a místopředseda vlády Polské republiky a také Karel Madzia a Tadeusz Toman, funkcionáři politického hnutí COEXISTENTIA-SOUŽITÍ u pomníku Wincenta Witose v Hrádku.

 

Pomnik Wincentego Witosa odsłonięto w Gródku

Pomník Wincenta Witose byl odhalen v Hrádku

 

W sobotę 14.9.2013 r. przed kościołem braterskim w Gródku została odsłonięta tablica upamiętniająca Wincentego Witosa, twórcy Polskiego Stronnictwa Ludowego, trzykrotnego premiera Rzeczypospolitej Polskiej. Organizatorami imprezy byli Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Wincentego Witosa w Wierzchosławicach, Gmina Gródek, zbór braterski, organizacja pożytku publicznego Koexistencia o.p.s. W uroczystości wzięli udział prezes PSL, wicepremier RP, Janusz Piechociński, ambasador RP w Pradze Grażyna Bernatowicz, ambasador RC w Warszawie, Jan Sechter, konsul generalna RP w Ostrawie, Anna Olszewska, prawnuk Wincentego Witosa, Marian Steindel, przedstawiciele administracji państwowej i samorządowej, Instytutu Pamięci Narodowej, placówek muzealnych, działacze PSL i organizacji polskich w RC.

     Na terenie wioski, w której Wincenty Witos przebywał w czasie swojej pięcioletniej banicji, uczestników uroczystości przywitał wójt Gródka, Robert Borski. Przypomniał wydarzenie, które miało tu miejsce przed dziesięciu laty, kiedy tablicę odsłaniano po raz pierwszy. „Kto z nas mógłby się wtedy spodziewać, że ten uroczysty akt, niczym déja vu, się powtórzy? Przyczyna jest prosta, tablica pamiątkowa była rok temu skradziona i zniszczona. Winowajca został ukarany, ale Gródek stracił symbol, który gminę czynił specyficzną” oraz przypomniał o historii, która się w tym miejscu przed laty odegrała, historii braterskiej pomocy w potrzebie. Gości przywitali również uczniowie Szkoły Podstawowej z Polskim Językiem Nauczania w Gródku ze swoim dyrektorem, Kazimierzem Cieślarem. Ubrani w stroje góralskie przypomnieli twórczość rodzimych poetów oraz miejscowe pieśni ludowe.

     Przed odsłonięciem tablicy oraz złożeniem pod nią wiązanek kwiatów, do fundamentów obelisku włożono akt erekcyjny. Ten sam, który wmurowano dziesięć lat temu do pierwotnego pomnika. Jego fragment przeczytał Ryszard Ochwat, przewodniczący Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Wincentego Witosa. „Na tej ziemi znalazł przyjaciół najwybitniejszy przywódca chłopów polskich, Wincenty Witos, kiedy w Polsce, zamiast czerpać z jego mądrości, sądzono go, karano i potępiano. Na ziemi ojczystej chłopom polskim zostawił swe serce. Tutaj wśród Czechów i Polaków znalazł jakże potrzebną serdeczną miłość i przywiązanie. Posiał też na tej ziemi ziarno mądrości i prawdy tak trwale, iż potomni pragną upamiętnić jego pobyt w sposób godny wielkiego męża stanu (...). Niech więc potomni znają, że wielki przywódca chłopów polskich trafił na wygnaniu na godnych siebie, którzy serdeczność i oddanie w trwałą pamięć przekuć postanowili”.

     Wicepremier RP, przewodniczący Polskiego Stronnictwa Ludowego, Janusz Piechociński przypomniał w swoim przemówieniu rolę Wincentego Witosa w dziejach Polski, jako „premiera wielkiego zwycięstwa w 1920 roku, które zadziwiło świat i obroniło nie tylko Polskę, ale i Europę, a w tym i bratnie Czechy przed nawałą ze wschodu, premiera któremu przyszło rządzić w czasie wielkiego inflacyjnego kryzysu, oraz premiera, który stał na czele rządu parlamentarnej demokracji, a który uległ sile, ale wygrał godnością (...). Niechaj pamięć o trzykrotnym premierze trwa jako ostrzeżenie, aby nigdy Polak przeciwko Polakowi, Polak przeciwko Czechowi w żadnym wymiarze, nie tylko politycznym nie wystąpił”.

     O wspólnych fragmentach polsko-czeskiej historii mówił również ambasador RC, Jan Sechter, który imprezę objął patronatem honorowym. „Niechaj jest więcej takich fragmentów naszej wspólnej historii, które nas łączą, pomników, z którymi się identyfikujemy i które są inspiracją dla naszego działania na przyszłość.” „Na terenie Republiki Czeskiej znajduje się wiele pamiątek dokumentujących na tej ziemi obecność wybitnych Polaków i jednocześnie dokumentujących wspólną polsko-czeską historię. Ambasada i konsulat przywiązują do nich wielką wagę i zawsze będą ją otaczać czcią i pamięcią – zapewniła ambasador RP w Pradze, Grażyna Bernatowicz.

     Po uroczystości odsłonięcia tablicy pamiątkowej Wincentego Witosa odbyła się konferencja naukowa p.t. „Wincenty Witos w Czechosłowacji”.  

 

V sobotu 14.9.2013 se konalo před kostelem církve bratrské v Hrádku slavnostní odhalení pamětní desky na počest Wincenta Witose, zakladatele Polské lidové strany, trojnásobného předsedy polské vlády. Pořadateli akce byli: Společnost přátel Muzea Wincenta Witose v Wierzchoslawicích, obec Hrádek, sbor církve bratrské a obecně prospěšná společnost Koexistencia o.p.s. Slavnosti se účastnili předseda PLS, místopředseda vlády PR, Janusz Piechociński, velvyslankyně PR v Praze Grażyna Bernatowicz, velvyslanec ČR ve Varšavě, Jan Sechter, generální konsulka PR v Ostravě Anna Olszewska, pravnuk Wincenta Witose, Marian Steindel, zástupci státní správy a samosprávy, Institutu národní paměti, muzeí, funkcionáři PLS a polských spolků v ČR.

    Na území obce, kde Wincent Witos pobýval za svého pětiletého vyhnanství, účastníky slavnosti přivítal starosta Hrádku, Robert Borski. Připomněl události, které zde proběhly před deseti lety, kdy byla tabule odhalena poprvé. „Který z nás mohl tehdy očekávat, že tento slavnostní akt jako dejá vu se bude opakovat? Příčina je jednoduchá, pamětní deska byla před rokem ukradena a zničena. Viník byl potrestán, ale Hrádek přišel o symbol, který obec činil, specifickou” a připomněl dějiny, které se v tomto místě odehrály, dějiny nutné bratrské pomoci. Hosty uvítali také žáci Základní školy s polským jazykem vyučovacím v Hrádku se svým ředitelem, Kazimierzem Cieślarem. Oblečení do gorolského kroje připomněli tvorbu místních básníků a také místní lidové písně.

    Před odhalením desky a položením u ní květin, do základu obelisku byl uložen erekční akt. Stejný, který byl zazděn před deseti lety do původního pomníku. Jeho úryvek přečetl Ryszard Ochwat, předseda Společnosti přátel Muzea Wincenta Witose. „Na této zemi našel přátele nejvýznamnější vůdce polských sedláků, Wincent Witos, když v Polsku místo toho, aby si ho brali za vzor, odsuzovali ho, byl trestán a zavrhován. Ve své vlasti polským sedlákům ponechal své srdce. Zde mezi Čechy a Poláky našel tak potřebnou srdečnou lásku a oddanost. V této zemi zasel také zrno moudrosti a pravdy tak trvale, že následníci chtějí zvěčnit jeho pobyt způsobem hodným velkého státníka (...). Nechť budoucí generace vědí, že velký vůdce polských sedláků našel ve vyhnanství hodných sebe, kteří se rozhodli srdečnost a obětavost v trvalou paměť překovat”.

    Místopředseda vlády Polské republiky, předseda Polské lidové strany, Janusz Pechociński, připomněl ve svém projevu úlohu Wincenta Witose v dějinách Polska, jako „premiéra velkého vítězství v 1920 roce, které udivilo svět a zachránilo nejen Polsko, ale i Evropu, včetně bratrského Česka před smršti z východu, premiéra, kterému přišlo vládnout v době velké inflační krize, a také premiéra, který stál v čele vlády parlamentní demokracie, a který podlehl síle, ale zvítězil důstojnosti (...). Nechť paměť o trojnásobném premiérovi trvá jako výstraha, aby nikdy Polák proti Polákovi, Polák proti Čechovi v žádném rozměru, nejen politickém, nevystoupil”.

    O společných úryvcích polsko-českých dějin mluvil také velvyslanec ČR – Jan Sechter, který nad akcí přijal čestnou záštitu. „Nechť je více takových úryvků našich společných dějin, které nás spojují, pomníku, se kterými se identifikujeme a které jsou inspirací pro naši činnost do budoucna”. „Na území České republiky se nachází mnoho památek, které dokumentují v této zemi přítomnost významných Poláků a současně dokumentují společné česko-polské dějiny. Velvyslanectví i konzulát jim přikládají velkou váhu a vždy o ně budou pečovat – ujistila velvyslankyně PR v Praze – Gražyna Bernatowiczová.

    Po slavnostním odhalení pamětní desky Wincenta Witose se konala vědecká konference na téma „Wincent Witos v Československu”.     

 

 

Wypowiedź Janusza Piechocińskiego dla „Głosu Ludu”

Vyjádření Janusze Piechocinského pro „Glos Ludu”

 

Jakie znaczenie ma odsłonięcie tablicy Wincentego Witosa dla Polski, stosunków polsko-czeskich oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego? Przede wszystkim mamy tu wielkie ludowe dziękczynienie. W pamięci mamy wszystkich tych, którzy przyjęli premiera-tułacza, dla którego własny kraj przestał być dobrym domem. Najważniejsze jest jednak to, że te ostatnie 25 lat polskich i czeskich przemian, 15 lat wspólnej obecności w NATO czy 10-lecie obecności w Unii Europejskiej pokazują bardzo wyraźnie, że dwa bratnie słowiańskie narody mogą więcej, że – wpatrując się w tę waszą tożsamość, pamięć i dziedzictwo – mogą w wielką nadzieją na lepsze jutro iść razem, a nigdy przeciwko siebie. Szczególnie ważne jest to, że i po stronie polskiej i po stronie czeskiej widzimy, jak dobrą drogę wykonaliśmy, jak ważne jest porozumiewanie się ludzi na poziomie codziennych kontaktów, poszanowanie dla innej kultury, solidarności, tej tradycyjnej bliskości, którą przez wieki stworzyliśmy. Dla ruchu ludowego jest to szczególny dzień, że również po tej stronie Olzy znaleźli się ludzie, którzy pamiętają, jak wybitną postacią był, jest i pozostanie nie tylko w polskiej rzeczywistości trzykrotny premier – premier rządu, który powstrzymał komunistyczną nawałnicę w 1920 roku, któremu przyszło funkcjonować w bardzo trudnych czasach wielkiej inflacji a później rządu, który był ostatni rządem przedwojennej Rzeczypospolitej Polskiej w oparciu o demokrację parlamentarną.

 

Jaký význam má odhalení desky Wincenta Witose pro Polsko, polsko-české vztahy a Polskou lidovou stranu? Především je zde velké lidové díkuvzdání. Pamatujeme všechny ty, kteří přijali premiéra-tuláka, pro kterého vlastní země přestala být dobrým domovem. Nejdůležitější je však to, že těch posledních 25 let polských a českých proměn, 15 let společného členství v NATO či 10 let přítomnosti v Evropské unii ukazují velmi zřetelně, že dva bratrské slovanské národy mohou více, že – upírat oči na tu vaši totožnost, pamět a dědictví – mohou s velkou naději na lepší zítřek jít spolu, a nikdy proti sobě. Především je důležité, že jak na polské, tak na české straně vidíme, jak dobou cestu jsme urazili, jak důležitá je dohoda lidí na úrovni každodenního styku, úcta k jiné kultuře, solidarita, té tradiční blízkosti, kterou jsme po staletí stvořili. Pro lidové hnutí je to významný den, protože také na této straně Olzy se našli lidé, kteří pamatují, jak významnou postavou byl, je a zůstane nejen v polské realitě trojnásobný premiér – premiér vlády, která zadržela komunistickou smršť v 1920 roce, kterému přišlo fungovat v velmi složitých dobách velké inflace, a podzěji vlády, která byla poslední vládou předválečné Polské republiky opírající se o parlamentní demokracii .

 

 

COEXISTENTIA współorganizatorem Okrągłego Stołu COEXISTENTIA spolupořadatelem Kulatého stolu

 

W poniedziałek 21.10.2013 r. odbyło się w Czeskim Cieszynie, w siedzibie Zarządu Głównego Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego przy ul. Strzelniczej 28, spotkanie Okrągłego Stołu z udziałem delegacji Kongresu Polaków, Macierzy Szkolnej, Towarzystwa Nauczycieli Polskich, PTTS „Beskid Śląski“, PTA „Ars Musica“, Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich, organizacji pożytku publicznego Koexistencia o.p.s. i Sceny Polskiej Teatru Cieszyńskiego. Organizatorami spotkania było PZKO i COEXISTENTIA. O jego obradach informuje „Głos Ludu“ – gazeta Polaków w Republice Czeskiej w artykule „To dopiero początek dyskusji“, zamieszczony na pierwszej stronie numeru z 24.10.2013 r. Na miesiąc przez Zjazdem Delegatów PZKO wciąż czekała na realizację uchwała XXI Zjazdu z 2009 roku, brzmiąca następująco: „Zjazd poleca zorganizowanie zaolziańskiego okrągłego stołu na tematy dalszego bytu polskiej mniejszości narodowej w Republice Czeskiej, szczególnie z myślą o najbliższym spisie ludności“. Jak zauważył przewodniczący ZG PZKO, Jan Ryłko, który zorganizował dyskusję wraz z Karolem Madzią, przewodniczącym Polskiej Sekcji Narodowej ruchu politycznego COEXISTENTIA-WSPÓLNOTA, spis ludności już się co prawda odbył, lecz temat nadal jest aktualny. Uzgodniono, że przewodniczący PZKO opracuje tematy, które uznane zostały za ważne i zorganizuje spotkanie grupy roboczej, do której zaprosi osoby zajmujące się daną problematyką. Następnie zostaną utworzone podgrupy tematyczne.


 

V pondělí 21.10.2013 se konalo v Českém Těšíně v sídle Hlavního výboru Polského svazu kulturně-osvětového na ul. Střelniční 28 setkání Kulatého stolu, za účasti delegace Kongresu Poláků, Matice školské, Sdružení polských učitelů, PTTS „Beskid Śląski”, PTA „ARS Musica”, Sdružení polských elektrotechniků, obecně prospěšné společnosti Koexistencia o.p.s. a Polské scény Těšínského divadla. Pořadateli setkání byly PZKO a COEXISTENTIA. O jeho jednání informuje „Głos Ludu” – noviny Poláků v České republice v článku „To je teprve začátek diskuze” zveřejněn na první straně čísla z 24.10.2013. Měsíc před Sjezdem delegátů PZKO stále čekalo na splnění usnesení XXI Sjezdu z 2009 roku, které znělo následovně: „Sjezd navrhuje uspořádat zaolzanský kulatý stůl na témata dalšího života polské národní menšiny v České republice, zejména z důvodu blížícího se sčítání lidu”. Jak poukázal předseda HV PZKO Jan Ryłko, který diskuzi uspořádal spolu s předsedou Polské národní sekce politického hnutí COEXISTENTIA-SOUŽITÍ, i když sčítání lidu už se konalo, téma je stále aktuální. Bylo dohodnuto, že předseda PZKO zpracuje témata, které jsou považovány za důležité a uspořádá setkání pracovní skupiny, na kterou pozve osoby zabývající se danou problematikou. Následně budou vytvořeny tématické podskupiny.

 

70. rocznica śmierci generała Władysława Sikorskiego

70. výročí smrti generála Wladyslawa Sikorského

 

     W sobotę 6.7.2013 r., w Nawsiu upamiętniono 70. rocznicę tragicznej śmierci generała Władysława Sikorskiego, naczelnego wodza i premiera rządu polskiego na uchodźstwie w czasach II wojny światowej. Współorganizatorami imprezy byli Miejscowe Koło Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego w Nawsiu, Sekcja Historii Regionu PZKO, Koło Polskich Kombatantów w RC i Polska Sekcja Narodowa ruchu politycznego COEXISTENTIA-WSPÓLNOTA.

     Po oficjalnej uroczystości pod tablicą pamiątkową odbyła się konferencja naukowa p.t. „Sikorski – żołnierz, mąż stanu, polityk”. Stanisław Gawlik, przewodniczący Sekcji Historii Regionu przy Zarządzie Głównym PZKO, który prowadził konferencję, powiedział: „Pamiętać o generale Władysławie Sikorskim to dla nas wielki zaszczyt i honor, ponieważ w 1914 roku przebywał u nas, czego potwierdzeniem są zapiski i dokumenty”. Przypomniał też, że w Nawsiu nadal żywa pamięć o historycznych wydarzeniach zanika. Dlatego tak ważne jest, by o nich przypominać i takie rocznice upamiętniać.

     Okolicznościowy wykład, mówiący o drodze żołnierskiej i politycznej gen. Sikorskiego wygłosił Grzegorz Księżyc, nauczyciel historii w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Cieszynie. „Niestety z przykrością obserwuję, że rocznica ta nie jest w Polsce odpowiednio nagłośniona, a artykuły prasowe, jakie się ukazują, koncentrują się z reguły wokół katastrofy gibraltarskiej. Opierając się na ostatnich badaniach Instytutu Pamięci Narodowej należy stwierdzić, że szczątki generała wskazują, iż była to katastrofa lotnicza”.

     Z kolei Jan Sroka, naczelnik wydział zagranicznego Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie, poinformował zebranych, że 4 lipca w Gibraltarze stanął pomnik upamiętniający wydarzenie sprzed 70 laty. „Dzisiejszej nocy Jan Stanisław Ciechanowski, kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, powrócił z Gibraltaru. Pan minister zawsze jednak z wielką radością przyjeżdża na Śląsk Cieszyński, a z wieloma kombatantami jest zaprzyjaźniony”.
 

V sobotu 6.7.2013 v Návsí byla zvěčněna památka generála Władysława Sikorského, vrchního velitele a premiéra polské vlády ve vyhnanství, u příležitosti 70 výročí jeho tragické smrti. Spolupořadateli akce byly Místní skupina Polského svazu kulturně-osvětového v Návsí, Sekce regionálních dějin působící při Hlavním výboru PZKO, Skupina polských válečných veteránů v ČR a Polská národní sekce politického hnutí COEXISTENTIA-SOUŽITÍ.

     Po oficiální slavnosti u pamětní desky se konal vědecký seminář n.t. „Sikorski – voják, státník, politik“. Stanislav Gawlik, předseda Sekce regionálních dějin při Hlavním výboru PZKO, který seminář řídil, řekl „Pamatovat na generála Wladyslawa Sikorského, to je pro nás pocta a čest, protože v 1914 roce pobýval u nás, což potvrzují zápisky a dokumenty.” Připomněl také, že v Návsí i nadále živá paměť o událostech zaniká. Proto je důležité, abychom si je připomínali, a také výročí zvěčňovali”.

    Příležitostný projev, který pojednával o válečné a politické stezce gen. Sikorského přednesl Grzegorz Księżyc, učitel dějin na Všeobecném lyceu Mikuláše Kopernika v Těšíně. „Bohužel se smutkem pozoruji, že toto výročí není v Polsku řádně prezentováno, a zveřejňované tiskové články se soustřeďují obecně na vlastní gibraltarské neštěstí. Když vycházíme z posledních výzkumů Institutu národní paměti, můžeme prohlásit, že ostatky generála dokazují, že se jednalo o leteckou nehodu.

    Následně Jan Sroka náčelník zahraničního oddělení Úřadu pro válečné veterány a osoby trestané ve Varšavě informoval přítomné, že 4 července byl v Gibraltaru postaven pomník připomínající událost před 70 lety. „Dnes v noci Jan Stanislaw Ciechanowski vedoucí Úřadu pro válečné veterány a trestané osoby se vrátil z Gibraltaru. Avšak pan ministr vždy velice rád přijíždí do Těšínského Slezska, a s mnoha válečnými veterány je spřátelen”.

 

Obradowało prezydium zarządu Polskiej Sekcji Narodowej

Jednalo předsednictvo výboru Polské národní sekce

 

W okresie wrzesień-październik odbyły się w Czeskim Cieszynie trzy zebrania prezydium zarządu Polskiej Sekcji Narodowej Ruchu Politycznego COEXISTENTIA. Stanisław Gawlik przekazał na nich szczegóły uroczystości odsłonięcia tablicy pamiątkowej Wincentego Witosa w Gródku i nawiązującej konferencji. Przekazał też informację o wystosowaniu postulatu o zmianę decyzji organów sądowych i prokuratury w sprawie zamalowywania dwujęzycznych tablic.  Już sam fakt, że sprawa zamalowania dwujęzycznych tablic jest zakwalifikowana jako czyn karalny znieważania narodu a nie wandalizmu jest sukcesem pomimo, że śledztwo było zawieszone. Uchwalono też stranowisko do wyborów parlamentarnych. COEXISTENTIA apeluje do polskich wyborców, aby wzięli udział w wyborach i wybierając konkretną listę wyborczą oddali głosy preferencyjne na polskich kandydatów.


 

V období září-říjen se konaly v Českém Těšíně tři schůze předsednictva výboru Polské národní sekce Politického hnutí COEXISTENTIA. Stanislav Gawlik sdělil na nich podrobnosti slavnostního odhalení pamětní desky Wincenty Witose v Hrádku a následného semináře. Sdělil také informaci o zaslání žádosti o přezkoumání rozhodnutí orgánů činných v trestním řízení a státního zástupce ve věci zamalovávání dvojjazyčných tabulí. Už samotné šetření trestného činu jako trestný čin hanobení národa a nikoliv jako vandalismus je úspěchem, přestože šetření bylo odloženo. Bylo také přijato usnesení k parlamentním volbám. COEXISTENTIA vyzývá polské voliče, aby se účastnili voleb i při volbě konkrétní volební listiny dali své preferenční hlasy polským kandidátům.

 

Obchody 95. rocznicy polskiej niepodległości w Pradze

Oslavy 95. výročí polské nezávislosti v Praze

 

Polacy mieszkający w całej Republice Czeskiej przybyli w czwartek 14.11.2013 r. do Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Pradze na obchody 95. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości. W swoim wystąpieniu Grażyna Bernatowicz, ambasador RP w Pradze mówiła o wolności w kontekście dwóch wydarzeń – odzyskania w 1918 roku przez Polskę po 123 latach niewoli niepodległości oraz końcówce lat 80. XX wieku. „W najbliższą niedzielę naród czeski odchodził będzie kolejną rocznicę Aksamitnej Rewolucji. Warto pamiętać, że wszystko zaczęło się w Polsce i to polska „Solidarność” przyczyniła się do tego zrywu niepodległościowego” – powiedziała. Józef Szymeczek, przewodniczący Kongresu Polaków w RC, dziękując za zaproszenie, zwrócił uwagę, że Polacy mieszkający na Zaolziu oczekuję od Polski nie tylko wsparcia materialnego, ale także duchowego. Jan Ryłko, przewodniczący PZKO skupił się w swoim przemówieniu na ojczyźnie. Podkreślił, że chociaż ta ojczyzna już dawno temu „odleciała”, wciąż jest obecna w sercach Polaków. Przy tej okazji zaapelował do Grażyny Bernatowicz, aby w miarę możliwości wspierała poczynania Konsulatu Generalnego RP w Ostrawie na rzecz zdobywania funduszy na polską działalność. Po przemówieniach zespół śpiewaczy „TA Grupa” zaprezentował pieśni z okresu powstań listopadowego w 1930 r. i styczniowego w 1963 r. oraz pierwszej brygady Józefa Piłsudskiego z 1918 r. Karol Suszka, dyrektor Teatru Cieszyńskiego, recytował monolog „Koncert Jankiela” z „Pana Tadeusza”. W imprezie Ruch Polityczny COEXISTENTIA reprezentowali Karol Madzia, Stanisław Gawlik i Tadeusz Toman.

 

Polácí z celé České republiky přijeli ve čtvrtek 14.11.2013 na velvyslanectví Polské republiky v Praze na slavnost 95. výročí znovu nabyté nezávislosti. Ve svém projevu Gražyna Bernatowicz, velvyslankyně PR v Praze mluvila o svobodě v kontextu dvou událostí – znovu získání Polskem v 1918 roce po 123 letech poroby nezávislosti a konce 80 let XX století. „Příští neděli slaví český národ v pořadí následující výročí Sametové revoluce. Stojí za to si uvědomit, že všechno začalo v Polsku a že to polská „Solidarita” se přičínila k osvobozeneckému hnutí” – řekla. Jozef Szymeczek předseda Kongresu Poláků v ČR, když děkoval za pozvání, všiml si, že Polácí, kteří bydlí na Zaolzí očekávají od Polska nejen podporu materiální, ale také duševní. Jan Rylko, předseda PZKO, se soustředil ve svém projevu na vlasti. Zdůraznil, že i když tato vlast již dávno „odletěla”, stále je přítomná v srdcích Poláků. Při této příležitosti vyzval Gražynu Bernartowicz, aby podle svých možností podporovala postupy Generálního konzulátu PR v Ostravě ve věci získávání financí na polskou činnost. Po projevech pěvecký soubor „TA Grupa” uvedla písně z období listopadového – rok 1930 a lednového – rok 1963  povstání a také první brigády Jozefa Pilsudského z 1918 r. Karol Suszka ředitel Těšínského divadla recitoval „Koncert Jankiela” z „Pana Tadeusze”. Politické hnutí COEXISTENTIA na slavnosti reprezentovali Karel Madzia, Tadeusz Toman a Stanislav Gawlik.

 

 

Uroczystość wspomnieniowa w Mostach

Vzpomínková slavnost v Mostech

 

W sobotę 26.10.2013 r. , dokładnie w 70. rocznicę krwawych wydarzeń, odbyła się w Mostach koło Jabłonkowa uroczystość wspomnieniowa ku czci ofiar nazistowskiego terroru. Tadeusz Ochwat, z Harcerskiego Kręgu Seniorów w Rybniku przy dźwięku werbla, odczytał nazwiska dziesięciu zamordowanych – działaczy polskiego ruchu oporu, których przywieziono z więzienia w Mysłowicach oraz Żydów sprowadzonych z obozu koncentracyjnego Auschwitz. Tablica z nazwiskami ofiar została odnowiona przed okrągłą rocznicą hitlerowskiej zbrodni.

    Uroczystość zorganizowały władze gminy razem z Czeskim Związkiem Bojowników o Wolność, Sekcją Historii Regionu PZKO i organizacją pożytku publicznego Koexistencia o.p.s. Udział wzięli m.in. członkowie Koła Polskich Kombatantów w RC, Stowarzyszenia „Rodzina Katyńska”, Miejscowego Koła PZKO w Mostach koło Jabłonkowa, Harcerskiego Kręgu Seniora „Zaolzie”. Uczniowie polskiej i czeskiej szkoły podstawowej wystąpili z krótkim programem kulturalnym. Patronat honorowy przyjęli Anna Olszewska, konsul generalna RP w Ostrawie, Milena Slaninová, przewodnicząca Gminy Żydowskiej w Ostrawie oraz senator Petr Gawlas.

     Wójt gminy, Josef Szotkowski, powiedział, że egzekucja publiczna, której obowiązkowo musieli się przyglądać mieszkańcy Mostów koło Jabłonkowa była nazistowską odpowiedzią na incydent pomiędzy działaczami ruchu oporu a Gestapo, do którego doszło w Mostach koło Jabłonkowa kilka dni wcześniej. Jeden z gestapowców zginął wówczas od kuli. Konsul Anna Olszewska przypomniała, że w dniu w którym odbyła się egzekucja w Mostach, kolejnych pięć osób powieszono w niedalekiej Istebnej. Milena Slaninová, przewodnicząca Gminy Żydowskiej podkreśliła, że niewiele jest takich miejsc, gdzie na tablicy pamiątkowej widnieją konkretne nazwiska również żydowskich ofiar. Większość ofiar Holocaustu to ofiary bezimienne.

    Po uroczystości pod pomnikiem, uczestnicy przeszli do Domu PZKO w Mostach koło Jabłonkowa, gdzie odbyły się prelekcje na temat polskiego ruchu oporu na Górnym Śląsku i Śląsku Cieszyńskim, Holocaustu oraz udziału ofiar mosteckiej egzekucji w strukturach organizacyjnych Śląskiego Okręgu Armii Krajowej. Prelegentami byli Jerzy Klistała, Milena Slaninová i Jacek Weber. Uczestnicy obejrzeli również wystawę poświęconą wydarzeniom sprzed 70 lat. Plansze przygotował Ośrodek Dokumentacyjny Kongresu Polaków w RC.

 

V sobotu 26.10.2013, přesně v den 70 výročí krvavých událostí, se konala v Mostech u Jablunkova vzpomínková slavnost na počest obětí nacistického terroru. Tadeusz Ochwat ze Skautského oddílu seniorů v Rybniku za zvuku bubnu přečetl jména deseti zavražděných, funkcionářů polského odbojového hnutí, kteří zde byli přivezeni z věznice v Myslovicích a židů přivezených zde z koncentračnícho tábora Auschwitz. Tabule se jmény obětí byla obnovena před kulatým výročím hitlerovského zločinu.

    Slavnost uspořádalo vedení obce spolu s Českým svazem bojovníků za svobodu, Sekci regionálních dějin PZKO a obecně prospěšnou společností Koexistencia o.p.s. Účastnili se m.j. členové Polského klubu válečných veteránů v ČR, sdružení „Katyňská rodina”, Místní skupiny PZKO, Skautské skupiny seniora „Zaolzie”. Žácí polské a české školy vystoupili s krátkým kulturním programem Čestnou záštitu přijala Anna Olszewska generální konsulka PR v Ostravě, Milena Slaninová předsedkyně Židovské obce v Ostravě a senátor Petr Gawlas.

    Starosta obce Josef Szotkowski řekl, že veřejná poprava, kterou povinně museli sledovat občané Mostů u Jablunkova byla nacistickou odpovědí na incident mezi členy odbojového hnutí a gestapo, ke kterému došlo v Mostech u Jablunkova několik dnů dříve. Jeden z gestapáku tehdy od kulky zahynul. Konsulka Anna Olszewska připomněla, že ve stejný den, kdy se konala poprava v Mostech u Jablunkova, dalších pět osob bylo oběšeno v nedaleké Istebné. Milena Slaninová předsedkyně Židovské obce zdůraznila, že není mnoho takových míst, kde na pamětní desce jsou uvedeny konkrétní jména židovských obětí. Většina obětí Holocaustu je bezejmenná.

     Po slavnosti se účastnici přemístili do Domu PZKO, kde se konaly přednášky na téma polského odbojového hnutí v Horním Slezsku a Těšínském Slezsku, Holocaustu a také účastí obětí mostecké popravy v organizačních strukturách AK (Armia Krajowa) Slezského kraje. Přednášejícími byli Jerzy Klistala, Milena Slaninová a Jacek Weber. Účastníci si také prohlédli výstavu věnovanou událostem před 70 lety. Panely připravilo Dokumentační středisko Kongresu Poláků v ČR.

 

 

Nominacja do konkursu „Tacy Jesteśmy 2013 r.“

Nominace do soutěže „Takoví jsme 2013”

 

     Do konkursu „Tacy Jesteśmy” , którego tradycyjnym organizatorem jest Kongres Polaków w Republice Czeskiej, Koexistencia o.p.s. nominowała pisemnie, listem z 8.10.2013 r., panią Izabelę Wałaską, rodaczkę z Milikowa, zamieszkałą w Pradze za pomysł i realizację projektu „Zaolzie potrafi“.

     Tekst uzasadnienia: Pani Izabela Wałaska, swoją inicjatywą, pokazała Polaków pochodzących z Zaolzia, którzy osiągnęli sukces lub uznanie na polu zawodowym lub prywatnym, mieszkając poza obrębem Zaolzia albo nawet poza granicami Republiki Czeskiej. Przedstawiła również osobistości, które co prawda pozostały na Zaolziu, jednak poprzez udaną realizację swoich własnych inicjatyw w skali całego kraju czy w skali międzynarodowej, pokazały swoją otwartość na „niezaolziańskich” współpracowników czy adresatów swoich przedsięwzięć. Projekt również prezentował młodych Zaolzianów, bez względu na to, czy mogą się już pochwalić wymiernymi osiągnięciami albo mają talent, który jeszcze nie został odkryty. W nowoczesnej formie talk showu w bardzo atrakcyjny sposób prezentowała osobistości naszego regionu. Praktycznie sama bez niczyjej pomocy organizowała imprezy i pomimo olbrzymich trudności zdołała je zrealizować.

 

     Do soutěže „Takoví jsme”, jejíž tradičním pořadatelem je Kongres Poláků v České republice, Koexistencia o.p.s. písemně dopisem z 8.10.2013 nominovala paní Izabelu Wałaskou, pocházející z Milíkova, s trvalým pobytem v Praze, za myšlenku a realizaci projektu „Zaolzí umí”.

     Text zdůvodnění: Paní Izabela Wałaska, svou iniciativou, ukázala Poláky pocházející ze Zaolzí, kteří byli úspěšní nebo získali uznání na poli pracovním nebo soukromém, i když bydlí mimo Zaolzí nebo dokonce mimo Českou Republiku. Ukázala také osobnosti, které i když zůstaly na Zaolzí, avšak svými úspěšnými vlastním iniciativami na úrovni celé země, nebo na mezinárodním poli, ukázaly svou otevřenost na „nezaolzanské” spolupracovníky nebo adresáty svých činností. Projekt prezentoval také mladé Zaolzany, bez ohledu na to, zda se mohou pochválit poměrnými úspěchy nebo mají talent, který ještě nebyl odkryt. Velmi atraktivní formou moderního talk show prezentovala osobnosti našeho regionu. Prakticky sama, bez jakékoliv pomoci, pořadala akce a přes velké potíže je uměla realizovat.

 

Zebranie zarządu i rady nadzorczej Koexistencia o.p.s.

Schůze správní rady a dozorčí rady Koexistencia o.p.s.

 

W czwartek 7.11.2013 r. odbyło się w Czeskim Cieszynie zebranie zarządu i rady nadzorczej organizacji pożytku publicznego Koexistencia o.p.s. Obecni byli m.in. dyrektor o.p.s. Tadeusz Toman, przewodniczący zarządu Zoltán Domonkos i przewodniczący rady nadzorczej Bogusław Kaleta. Informację o zadaniach spełnionych, niespełnionych i nowo przyjętych przedstawił Stanisław Gawlik. Na zakończenie obrad przyjęto uchwałę.

Spełnione zadania za okres od 1.1.2013 r.:

1)     Impreza wspomnieniowa 23.1.2013 r. w Stonawie, przypominająca śmierć jeńców zamordowanych w 1919 roku przez wojska gen. Šnejdárka,

2)      odsłonięcie tablicy pamiątkowej w Domu Družba w Karwinie-Frysztacie 1.2.2013 r.,

3)      przygotowanie materiałów pisemnych na kongres ruchu politycznego COEXISTENTIA 27.4.2013 r. w Wędryni,

4)      obrady organów statutarnych 2.5.2012 r. w Czeskim Cieszynie,

5)     konferencja naukowa 6.7.2013 r. w Nawsiu p.t. „Sikorski – żołnierz, mąż stanu, polityk“,

6)      konferencja naukowa 14.9.2013 r. z okazji odsłonięcia tablicy pamiątkowej Wincentego Witosa w Gródku,

7)      udział 17.10.2013 r. w Cieszynie – Książnica Cieszyńska w konferencji Fundacji Republikańskiej Marcina Chludzińskiego,

8)      uroczystość wspomnieniowa 26.10.2013 r. w Mostach koło Jabłonkowa z okazji 70. rocznicy mordu członków AK i obywateli wyznania żydowskiego,

9)    przygotowywana wspólna z Sekcją Historii Regionu Zarządu Głównego PZKO wigilijka 13.12.2013 r., wykład Stanisława Zahradnika n.t. pierwszych wyborów komunalnych w 1923 roku w Czechosłowacji,

10) współudział w wydaniu publikacji Stanisława Zahradnika „Polacy z Zaolzia w najwyższych organach ustawodawczych Czechosłowacji, Republiki Czeskiej i Polski w latach 1919-2010“, wydawca: Sekcja Historii Regionu Zarządu Głównego PZKO,

11)  nominacja do konkursu „Tacy Jesteśmy 2013 r.“ organizowanego przez Kongres Polaków w RC – Izabela Wałaska, 8.10.2013 r., za pomysł i realizację projektu „Zaolzie potrafi“,

12)  wydanie gazety członków ruchu politycznego COEXISTENTIA „WTZ“: numer 57 (styczeń), numer 58 (kwiecień), numer 59 (kwiecień), numer 60 (czerwiec), numer 61 (wrzesień), numer 62 (przygotowany na listopad).

Niespełnione zadania i nowo przyjęte zadania na okres 2014 roku:

1)      Wydać publikację o działalności członków rad miast i gmin za ruch polityczny COEXISTENTIA, na którą środki finansowe są zapewnione (Bjorn Cato Funnemark), zadanie stałe – odp. S. Gawlik,

2)      po ogłoszeniu wyników oficjalnych Spisu Powszechnego 2011 r. wydać publikację wiązaną (tylko w języku polskim) na zasadach komercyjnych, teksty zamieścić na www.coexistentia.cz, zadanie stałe – odp. T. Toman,

3)     wydać zwięzły słownik grzecznościowy polsko-węgiersko-czeski, zadanie stałe – odp. Z. Domonkos,

4)      wydać „WTZ“ 63 (styczeń), 64 (marzec), 65 (czerwiec), 66 (wrzesień), 67 (październik), 69 (grudzień), odp. T. Toman,

5)      dokończyć projekt na temat miejsc upamiętniających żołnierzy i cywilów zamordowanych podczas akcji Československých legií, odp. S. Gawlik,

6)      zorganizować konferencję „Oddać honor Janosowi Esterhazemu“ – Praga, 2014 r. (terminu nie ustalono), odp. S. Gawlik,

7)      zorganizować 6.6.2014 r. konferencję naukową z wystawą z okazji 100. rocznicy powstania polskich straży pożarnych na Zaolziu, odp. S. Gawlik,

8)    zorganizować 10.12.2014 r. z okazji 100. rocznicy wkroczenia Legionów Polskich do Nawsia rekonstrukcję teatralną i konferencję – Restauracja U Kosa, odp. S. Gawlik.

Uchwała:

1)      Opracować protokół z obrad – termin: 29.11.2013 r., odp.: T. Toman,

2)     opracować sprawozdanie roczne z działalności gospodarczej za 2013 rok (według numeracji jak mówi ustawa) – termin: 17.1.2014 r., odp. Z. Domonkos,

3)      zamieścić sprawozdanie roczne z działalności i gospodarowania za rok 2013 na www.coexistentia.cz – termin: 28.3.2014 r., odp. T. Toman,

4)     zapewnić przekazanie sprawozdania podatkowego osób prawnych w Urzędzie Skarbowym w Czeskim Cieszynie – termin: 5.3.2014 r., odp. W. Niedoba,

5)     opracować sprawozdanie rady nadzorczej – termin: 31.1.2014 r., odp.: B. Kaleta,

6)      opracować plan działalności prelekcyjnej w roku 2014 – termin: 6.12.2013 r., odp. S. Gawlik,

7)      powołać komitet przygotowawczy konferencji naukowej z okazji 100. rocznicy powstania Polskich Straży Pożarnych na Zaolziu – termin: 28.2.2014 r., odp. S. Gawlik,

8)    powołać komitet przygotowawczy do zorganizowania rekonstrukcji teatralnej i konferencji z okazji 100. rocznicy wkroczenia Legionów Polskich do Nawsia – termin: 30.4.2014 r., odp. S. Gawlik,

9)      opracować plan działalności wydawniczej w roku 2014 – termin: 6.12.2013 r., odp. S. Gawlik. 

 

Ve čtvrtek 7.11.2013 se konala v Českém Těšíně schůze správní rady a dozorčí rady obecně prospěšné společnosti KOexiostencia o.p.s. Přítomní byli m.j. ředitel o.pé.s. Tadeusz Toman, předseda správní rady Zoltán Domonkos a předseda dozorší radyj Bohuslav Kaleta. Informaci splněných, nesplněných o nově přijatých úkolecvh sdělil Stanisław Gawlik. Na závěr bylo přijato usnesení.

Splněné úkoly za období od 1.1.2013:

1)      Vzpomínková slavnost dne 23.1.2013 ve Stonavě, připomínající smrt zajatců zavražděných v 1919 roce vojsky gen. Šnejdárka,

2)      odhalení pamětní desky v Domě Družba v Karviné-Fryštátě dne 1.2.2013,

3)      příprava písemných podkladů na kongres politického hnutí COEXISTENTIA dne 27.4.2013 ve Vendryni,

4)      jednání statutárních orgánů dne 2.5.2012 v Českém Těšíně,

5)      vědecká konference dne 6.7.2013 v Návsí n.t. „Sikorski – voják, státník, politik“,

6)      vědecká konference dne 14.9.2013 u příležitosti odhalení pamětní desky Wincenta Witose v Hrádku,

7)      účast dne 17.10.2013 v Těšíně – Książnica Cieszyńska na semináří Fundacji Republikańskiej Marcina Chludzińskiego,

8)      vzpomínková slavnost dne 26.10.2013 v Mostech u Jablunkova k 70. výročí zavraždění členů AK a občanů židovského vyznání,

9)      připravovaná společná vánoční slavnost s Sekcí regionálních dějin Hlavního výboru PZKO dne 13.12.2013, přednáška Stanisława Zahradnika n.t. prvních komunálních voleb v 1923 roce v Československu,

10)  spoluúčast na vydání publikace Stanisława Zahradnika „Poláci ze Zaolzia v nejvyšších zákonodarných orgánech Československa, České republiky a Polska 1919-2010“, vydavatel: Sekce regionálních dějin Hlavního výboru PZKO,

11) přihláška do soutěže „Tacy Jesteśmy 2013“, pořádané Kongresem Poláků v ČR – Izabela Wałaska, 8.10.2013, za myšlenku a realizaci projektu „Zaolzie potrafi“,

12)  vydání novin členů politického hnutí COEXISTENTIA „WTZ“: číslo 57 (leden), číslo 58 (duben), číslo 59 (duben), číslo 60 (červen), číslo 61 (září), číslo 62 (připraveno na listopad).

Nesplněné úkoly a nově přijaté úkoly na období 2014 roku:

1)      Vydat publikaci o činnosti členů zastupitelstev politického hnutí COEXISTENTIA, na níž finanční prostředky jsou zajištěny (Bjorn Cato Funnemark), úkol trvá – odp S. Gawlik,

2)  po zveřejnění oficiálních výsledků Sčítání lidu 2011 vydat vázanou publikaci (pouze v jazyce polském) na komerčním základě, texty zveřejnit na www.coexistentia.cz, úkol trvá – odp. T. Toman,

3)      vydat stručný zdvořilostní polsko-maďarsko-český slovník, úkol trvá – odp. Z. Domonkos,

4)      vydat „WTZ“ 63 (leden), 64 (březen), 65 (červen), 66 (září), 67 (říjen), 69 (prosinec), odp. T. Toman,

5)      dokončit projekt na téma památných míst zavražděných vojáků a civilistů za vojenských akcí Československých legií, odp. S. Gawlik,

6)     uspořádat v 2014 r. (termín není stanoven) seminář „Vzdát čest Jánosi Esterházymu“ – Praha, odp. S. Gawlik,

7)      uspořádat dne 6.6.2014 vědeckou konferenci s výstavou u příležitosti 100. výročí vzniku polských hasičských sborů na Zaolzí, odp. S. Gawlik,

8)    uspořádat dne 10.12.2014 u příležitosti 100. výročí příchodu Polských legií do Návsí divadelní rekonstrukci a seminář – Restaurace U Kosa, odp. S. Gawlik.

Usnesení:

1)      Zpracovat zápis z jednání – termín: 29.11.2013, odp.: T. Toman,

2)      zpracovat výroční zprávu o činnosti a hospodaření za rok 2013 (dle číslování jak ukládá zákon) – termín: 17.1.2014, odp. Z. Domonkos,

3)     umístit výroční zprávu o činnosti a hospodaření za rok 2013 na www.coexistentia.cz – termín: 28.3.2014, odp. T. Toman,

4)      zajistit přiznání k dani z příjmu právnických osob na Finančním úřadě Český Těšín – termín: 5.3.2014, odp. W. Niedoba,

5)      zpracovat zprávy dozorčí rady – termín: 31.1.2014, odp.: B. Kaleta,

6)      zpracovat plán práce přednáškové činnosti v 2014 roce – termín: 6.12.2013, odp. S. Gawlik,

7)      zřídit připravný výbor k uspořádání vědecké konference k 100. výročí vzniku Polských hasičských sborů na Zaolzí – termín: 28.2.2014, odp. S. Gawlik,

8)      zřídit připravný výbor k uspořádání divadelní rekonstrukce 100 výročí příchodu Polských legií do Návsí – termín: 30.4.2014, odp. S. Gawlik,

9)      zpracovat plán vydavatelské činnosti v 2014 roce – termín: 6.12.2013, odp. S. Gawlik. 

 

Informacje z klubu wodniackiego „Posejdon”

Zprávy z vodáckého oddílu „Posejdon”

 

    O warunkach, jakie czekają na wodniaków na naszych rzekach rozmawiał „Głos Ludu” z przewodniczącym klubu wodniackiego „Posejdon” z Wierzniowic, Józefem Tobołą. Artykuł „Wakacje zachęcają do turystyki wodnej – No to spływamy” ukazał się w numerze z 9.7.2013 r. „Olza od Karwiny jest uregulowana i jest żeglowna właściwie przez cały rok, za wyjątkiem okresów podniesionego stanu wody i zagrożenia powodziowego. „Posejdon” zainicjował kilka lat temu utworzenie odcinka wodniackiego Wenecji Śląskiej, który rozpoczyna się w Karwinie-Darkowie i ciągnie się aż do zbiegu z Odrą. Dzięki różnym grantom co roku realizujemy kolejne etapy tego projektu. Udało nam się przekonać władze Bogumina i sąsiednich polskich gmin Krzyżanowice i Gorzyce, aby się w to włączyły. W tej chwili ten odcinek jest wykonany naprawdę profesjonalnie. Są tam dobre wejścia do rzeki, są zabezpieczenia, są tablice informacyjne. To już jest poziom rzek popularnych w Czechach, Sazawy, czy Wełtawy.” „Posejdon” razem z klubem wodniackim „Mirago” z Ostrawy przy wsparciu Urzędu Wojewódzkiego wydał nowy przewodnik z informacjami nie tylko o Olzie i Odrze, ale też Morawicy, Opawie i Ostrawicy. Książka ukazała się jak w wersji czeskiej, tak w wersji polskiej. W tegorocznym sezonie kajakowym zorganizowano szereg spływów, czy wręcz zawodów kajakowych na Olzie. Prasa regionalna wiele miejsca poświęciła opisowi wyścigów łodzi smoczych na Odrze (łodzie miały głowę smoka a w tylnej części łodzi ogon). W zawodach tych najważniejsza jest współpraca całej osady, trzeba wiosłować stale tym samym tempem, które określa tzw. perkusista. W tym roku w zawodach brało udział 15 łodzi, zwyciężyła osada z Karwiny. Zawody śledziły z mostu w Starym Boguminie setki widzów.

 

O podmínkách, jaké čekají na vodáky v naších řekách rozmlouval „Głos Ludu” s předsedou vodáckého oddílu z Věřňovic – Josefem Tobolou. Článek „Prázdniny pobízejí k vodácké turistice – proto odplouváme” byl zveřejněn v čísle z 9.7.2013. „Olza je od Karviné regulovaná a je splavná vlastně po celý rok, s výjimkou období zvýšeného stavu vody a povodňového ohrožení. „Posejdon” před několika lety dal podnět pro vytvoření vodáckého úseku Slezských Benátek, který začíná v Karviné-Darkově a táhne se až do soutoku s Odrou. Díky různým grantům, každoročně uskutečňujeme další etapu tohoto projektu. Podařilo se nám přesvědčit vedení Bohumína a sousedních polských obcí Krzyžanovice a Gorzyce, aby se k tomuto projektu přidaly. V této chvíli úsek je proveden opravdu profesionálně. Jsou tam

dobré vchody do řeky, je zajištění, jsou informační tabule. To už je úroveň oblíbených řek v Čechách, Sázavy nebo Vltavy”. „Posejdon” spolu s vodáckým oddílem „Mirago” z Ostravy, za podpory Krajského úřadu, je vydavatelem nového průvodce s informacemi nejen o Olze a Odře, ale také o Moravici, Opavě a Ostravici. Kniha vyšla jak v polské, tak české verzi. V letošní vodácké sezoně bylo uspořádáno mnoho sjezdů na lodích či přímo vodáckých závodů na Olze. Regionální tisk mnoho místa věnoval závodům dračích lodí na Odře (lodě měly hlavu draka, a v zadní části lodě ocas). V těchto závodech nejdůležitější je spolupráce celé posádky, je nutno veslovat stále stejným tempem, které určuje tzv. bubeník. Závodů se v letošním roce účastnilo 15 lodí. Zvítězila posádka z Karviné. Závody sledovaly z mostu ve Starém Bohumíně stovky diváků.

 

Wspomnienie na tramwaje w Karwinie i Boguminie

Vzpomínka na tramvaje v Karviné a Bohumíně

 

W październiku bieżącego roku minęło dokładnie 40 lat od chwili, kiedy w Boguminie zakończono eksploatację wąskotorowych tramwajów. Ich historia sięga aż do 1902 roku, kiedy zaczął jeździć pierwszy tramwaj wąskotorowy między bogumińskim dworcem i szpitalem w Starym Boguminie. Napęd koński zastąpiła w 1916 roku energia elektryczna. W Karwińskiem i Ostrawskiem ruch tramwajowy sprawowały Śląskie Koleje Krajowe. W 1912 roku uruchomiono linie Polska Ostrawa – Michałkowice, Frysztat – Karwina, w 1913 roku oddano do użytku odcinki Karwina – Kopaniny, Kopaniny – Niemiecka Lutynia i Niemiecka Lutynia – Bogumin, a w 1915 roku linie Karwina – Polska Ostrawa i Polska Ostrawa – Gruszów. Tramwaje pomiędzy Ostrawą i Karwiną jeździły przez okres pełnych 58 lat. Ostatnim odcinkiem, na którym tramwaj ten jeździł, był odcinek Gruszów – Bogumin dworzec – Bogumin zajezdnia. Ostatni tramwaj wyjechał na trasę 30.9.1973 r. Wąskotorowy tramwaj przez długie lata służył obywatelom. Tramwaje zastąpiły trzęsące się autobusy typu RTO, zanieczyszczające wyziewami powietrze. Autobusy były przepełnione, a podróżowanie z wózkami dziecięcymi lub bagażami o większych rozmiarach było w nich niemal niemożliwe.  

 

    Přesně 40 let uplynulo v říjnu letošního roku od okamžiku, kdy byl v Bohumíně ukončen provoz úzkorozchodných tramvají. Jejich historie sahá až do roku 1902, kdy začala jezdit první úzkorozchodná tramvaj mezi bohumíským nádražím a nemocnicí ve Starém Bohumíně. Koňský pohon nahradila v 1916 roce elektrická energie. Na Karvinsku a Ostravsku tramvajový povoz provozovaly Slezské zemské dráhy. Od 1912 roku byly v provozu tratě Polská Ostrava – Michálkovice, Fryštát – Karviná, v roce 1913 se provoz rozšířil o úsek Karviná – Kopaniny, Kopaniny – Německá Lutyně a Německá Lutyně – Bohumín, a od 1915 roku tratě Karviná – Polská Ostrava a Polská Ostrava – Hrušov. Tramvaje mezi Ostravou a Karvinou jezdily plných 58 let. Posledním úsekem, kde tato tramvaj jezdila, byl úsek Hrušov – Bohumín nádraží – Bohumín vozovna. Poslední tramvaj vyjela 30.9.1973. Úzkorozchodná tramvaj mnoho let sloužila k plné spokojenosti místních obyvatel. Tramvaje nahradily kodrcající se autobusy typu RTO zamořující ovzduší výfukovými zplodinami. Autobusy byly přeplněny, a cestování v nich s dětskými kočárky nebo rozměrnějšími zavazadly bylo téměř nemožné.

 

 

Nie byłoby Monachium, gdybyśmy mieli polskich sojuszników

Mnichov by nebyl, mít polské spojence

 

Gazeta „Mladá fronta Dnes”, wychodząca w Pradze, zamieściła w numerze z 27.9.2013 r. artykuł Luboša Palaty pod tytułem „Mnichov by nebyl, mít polské spojence”. / Celostátní deník „Mladá fronta Dnes”, vydávána v Praze, zveřejnila v čísle z 27.9.2013 článek Luboše Palaty „Mnichov by nebyl, mít polské spojence”.

 

     Je 23. září 1938. Československo odmítá požadavky německého kancléře Adolfa Hitlera na odstoupení pohraničí a mobilizuje více než milion a čtvrt vojáků. Československá armáda se chystá odrazit první německý úder. Hitler se však nezalekne a nacisté se i přes odpor uvnitř armády připravují k válce. Věří, že se Čechoslováci bez pomoci západních spojenců zhroutí během jednoho až dvou týdnů. V té chvíli však v Krakově vrcholí tajná jednání československých a polských diplomatů. Po výměně polského ministra zahraničí Józefa Becka, který zastával proněmecký postoj, za prvního poválečného premiéra Ignacého Paderewského navázala Varšava více než deset let přerušené vztahy s Prahou. Už déle než rok běžící jednání přinesla v červnu 1938 první výsledky. Československá vláda souhlasila s tím, že dá Polákům na Těšínsku rozsáhlou autonomii a současně jim umožní využívat košicko-bohumínskou trať. Hlavní postavou oteplení česko-polských vztahů se vedle Paderewského, dávného přítele Tomáše G. Masaryka, stává polský prezident Ignacy Mościcki, který chápe nebezpečí, jež zemi ze strany Německa hrozí. Trpělivost prezidenta přetekla anšlusem Rakouska. Tehdy nařídil okamžité zahájení jednání s Prahou. Na krakovském zámku je 24. září později podepsána československo-polská spojenecká dohoda, která vejde do historie jako Pakt Beneš-Mościcki. Tentýž den vypovídá Varšava smlouvu o neútočení s Německem a zahajuje mobilizaci. Milion vojáků zaujímá pozice kolem německého Slezska i v koridoru oddělujícím Německo od Východního Pruska. Hitler zuří. Armádní velení, které nebylo na takový typ války připravené, varuje, že Německo, proti němuž stojí nyní téměř rovnocenné síly, může být poraženo. Zvláště, když Francie dodrží závazky vůči Československu. Ta se opravdu po určitém váhání připojuje k polsko-české smlouvě. Počátkem října provede německé armádní velení puč připravený pro chvíli, že by hrozila širší evropská válka. Hitler a nacistické vedení jsou zabiti. Vojenská diktatura vyhlašuje plán přechodu Německa k demokracii. Krize v Evropě koncem roku 1938 končí.

     Nic z výše zmíněného se samozřejmě v září 1938 nestalo (byť plány na svržení Hitlera uvnitř německé armády skutečně existovaly). Překvapivé však je, že odborníci rozebírají alternativu česko-polského spojenectví proti Hitlerovi i po sedmdesáti pěti letech vcelku okrajově, a to jak na české, tak na polské straně.

     Proč vlastně byly vztahy dvou slovanských národů tak mizerné? Už v dobách Rakouska-Uherska se navzájem spíše potýkaly. Zatímco Poláci spolupracovali s Habsburky, čeští politici stáli téměř neustále v opozici. Zdálo se, že první světová válka to může změnit. Ve Spojených státech spolupracovali Tomáš Garrique Masaryk a jeden ze zakladatelů polského státu, skladatel Ignacy Paderewski. V říjnu 1918 oba stanuli v čele Demokratické středoevropské unie, která měla být základem nového uspořádání regionu po rozpadu Rakouska-Uherska.

     Jenže vše dopadlo jinak a nakonec mnohé středoevropské národy nezačaly spolupracovat, ale válčit. Cechoslováci s Maďary, Poláci s Ukrajinci, Rumuni s Maďary a také Čechoslováci s Poláky. Sedmidenní válka, jak bývá někdy boj o Těšínsko nazýván, proběhla v lednu 1919, kdy se Polsko připravovalo na boj s bolševickým Ruskem. Důvodem byly rozdílné pohledy na princip stanovení hranice na klíčovém území, jak z hlediska průmyslu, surovin tak i železnice. Poláci prosazovali pohled národnostní, žilo jich tam víc, Češi trvali na tom, že území patřilo historicky k Českému království a má tam patřit nadále. Zahynulo jen pár desítek vojáků, ale válka, která vedla k rozdělení Těšínska, zničila vztahy obou zemí na dalších dvacet let. Polský premiér Paderewski, který se snažil konflikt urovnat, byl brzy odstaven a odešel do emigrace. Sůl do těšínské rány nasypal i postoj Československa v krizové chvíli, kdy táhli bolševici na Varšavu. Dodávky francouzských zbraní tehdy vázly na blokádě dopravy přes české území. Ještě v roce 1925 sice Edvard Beneš uzavřel smlouvu, která dávala naději na obnovení přátelských vztahů, ale vojenský převrat maršálka Józefa Pilsudského, jenž v roce 1926 nastolil v Polsku polodiktátorský režim, tyto krátké námluvy utnul. Demokratické Československo tehdy podporovalo polskou demokratickou opozici, jejíž představitele dostali v Praze azyl. Poláci naopak živili rodící se slovenský separatismus. O něčem vypovídá i to, že vůdčí osobnosti obou států, Masaryk a Pilsudski, se po roce 1918 nikdy osobně nesetkaly.

     V následujících letech se pak zahraničně politické cesty Prahy a Varšavy rozešly úplně. Polsko hledalo dohodu s nacistickým Německem, s kterým v roce 1934 podepsalo pakt o neútočení. Československo naopak uzavřelo v roce 1935 spojeneckou smlouvu se stalinským Sovětským svazem. Ukolébano dohodou s Berlínem i sympatiemi, které dával najevo Adolf Hitler Józefu Piłsudskému, se polská armáda připravovala na válku se Sovětským svazem, který s ním měl na východní hranici nevyrovnané účty. Kromě toho pohled Poláků na Němce nebyl mezi válkami příliš negativní, pomohli totiž už během první světové války vytvořit dočasně existující polské království.

     Polsko-německé námluvy pokračovaly i v roce 1938, kdy tehdejší tvůrce polské zahraniční politiky, Józef Beck, přivítal anšlus Rakouska. Ani tehdejší polská polovojenská vláda však neměla jednotný názor na možné zničení Československa. Nejdále šel prezident Ignacy Mościcki, který při výměně dopisů s Benešem opatrně vyjádřil polskou připravenost Praze pomoci, pokud se bude Německu bránit. Je však otázka, zda by svůj názor prosadil. Beck, který protlačoval spolupráci s Německem proti Československu, měl v té době pevnou pozici. Beneš nakonec nabídl Polsku v září 1938 územní ústupky na Těšínsku – Fryštátský okres a Český Těšín, jenže už bylo pozdě. Hitler, který polské nároky zahrnul do godesberských požadavků, nabídl víc. 30. září, v den podpisu mnichovské dohody, dala Varšava Praze ultimátum. 2. října začala polská armáda, která vyčlenila na útok proti Čechům 35 tisíc elitních vojáků, obsazovat asi 900 kilometrů čtverečných v pohraničí, které v rámci dohody Poláci dostali od Berlína darem.

     O tom, co Hitler zamýšlel s Polskem dál, se vedou spory. V Polsku samém se loni stala bestsellerem knížka Pakt Ribbentrop – Beck, která tvrdí, že v roce 1938 a 1939 byla možná dohoda Varšavy s Berlínem o válce proti Stalinovi. Už na podzim roku 1938 však vznesl Hitler požadavek na koridor oddělující Třetí říší od Východního Pruska a návrat Gdaňska k Německu. Polsko se mělo připojit k Paktu proti Kominterně. Ministr Beck, který nacisty prohlédl až po okupaci Čech a Moravy, však už přehodil výhybku a podepsal se západními mocnostmi šokovanými v březnu 1938 okupací Prahy spojeneckou dohodu. Jenže pak přišel Hitlerův protitah. Pakt Molotov – Ribbentrop. Polsko najednou stálo samo proti Berlínu a Moskvě a zbýval mu jen zoufalý boj. Mezi nacistickými tanky, které bleskově prolomily polskou obranu, bylo mnoho strojů LT 35 a LT 38 zabavených nacisty po okupaci Prahy.

 

Tłumaczenie na język polski: Jest 23 września 1938 r. Czechosłowacja odrzuca warunki kanclerza niemieckiego Adolfa Hitlera na oddanie pogranicza i mobilizuje więcej niż milion i ćwierć żołnierzy. Armia czechosłowacka przygotowuje się odbić pierwszy niemiecki atak. Hitler jednak nie zalęknie się i pomimo oporu w samej armii przygotowuje się do wojny. Wierzy, że Czechosłowacja bez pomocy sojuszników zachodnich runie w przeciągu jednego aż dwóch tygodni. W tej samej chwili w Krakowie kulminują tajne rozmowy dyplomatów czechosłowackich i polskich. Po wymianie polskiego ministra spraw zagranicznych, Józefa Becka, który opowiadał się po stronie niemieckiej, za pierwszego powojennego premiera Ignacego Paderewskiego nawiązała Warszawa po więcej niż dziesięciu latach przerwane stosunki z Pragą. Już więcej niż rok trwające obrady przyniosły w czerwcu 1938 r. pierwsze wyniki. Czechosłowacka armia zgodziła się dać Polakom w Cieszyńskiem obszerną autonomię i jednocześnie umożliwiła im korzystać z kolei koszycko-bogumińskiej. Główną postacią ocieplenia czesko-polskich stosunków był oprócz Paderewskiego, dawnego przyjaciela Tomasza G. Masaryka, polski prezydent Ignacy Mościcki, który rozumie niebezpieczeństwo, które krajowi grozi ze strony Niemiec. Cierpliwość prezydenta przebrała miarkę zaborem Austrii. Wtedy nakazał natychmiastowe rozpoczęcie rozmów z Pragą. Na krakowskim Wawelu jest później 24 września podpisana czechosłowacko-polska umowa sojusznicza, która wejdzie do historii jako Pakt Benesz-Mościcki. Tego samego dnia Warszawa zrywa pakt o nieagresji z Niemcami i rozpoczyna mobilizację. Miliony żołnierzy zajmuje pozycje wokół niemieckiego Śląska i w korytarzu oddzielającym Niemcy od Prus Wschodnich. Hitler wścieka się. Dowództwo armii, które na taki charakter wojny nie było przygotowane ostrzega, że Niemcy przeciw którym stoją niemal równowartościowe siły może być pokonane. Szczególnie, kiedy Francja dotrzyma zobowiązań wobec Czechosłowacji. Ta się rzeczywiście po określonym niezdecydowaniu przyłącza do grupy polsko-czeskiej. Na początku października dowództwo niemieckiej armii przeprowadzi pucz przygotowany na czas kiedy groziła obszerniejsza wojna europejska. Hitler i nazistowskie dowództwo są zabici. Dyktatura wojskowa ogłasza plan przejścia Niemiec do demokracji. Kryzys w Europie końcem 1938 roku kończy się.

     Nic z przedstawionego powyżej we wrześniu 1938 roku nie stało się (choć plany na obalenie Hitlera w armii niemieckiej rzeczywiście istniały). Jednakże zadziwiające jest, że fachowcy rozpatrują alternatywę czesko-polskiego sojuszu przeciw Hitlerowi i po siedemdziesięciu pięciu latach w zasadzie marginesowo, i to jak po stronie czeskiej, tak po stronie polskiej.

     Dlaczego właściwie stosunki dwóch narodów słowiańskich były tak marne? Już w czasach Austro-Węgier raczej wzajemnie walczyły. Podczas gdy Polacy współpracowali z Habsburgami, politycy czescy byli niemal nieustannie w opozycji. Wydawało się, że pierwsza wojna światowa może to zmienić. W Stanach Zjednoczonych współpracowali Tomasz Garrique Masaryk i jeden z założycieli państwa polskiego, kompozytor Ignacy Paderewski. W październiku 1918 r. obaj stanęli na czele Demokratycznej Unii Środkowoeuropejskiej, która miała być podstawą nowego uporządkowania regionu po rozpadzie Austro-Węgier.

     Jednak wszystko wypadło inaczej i w końcu liczne narody środkowoeuropejskie nie zaczęły współpracować, ale walczyć. Czechosłowacy z Węgrami, Polacy z Ukraińcami, Rumuni z Węgrami, a także Czechosłowacy z Polakami. Wojna siedmiodniowa, jak bywa niekiedy walka o Śląsk Cieszyński nazywana, miała miejsce w styczniu 1919 roku, w czasie kiedy Polska przygotowywała się do walki z bolszewicką Rosją. Przyczyną było odmienne spojrzenie na zasadę wytyczania granicy na kluczowym obszarze, jak w punktu widzenia przemysłu, zasobów naturalnych, tak kolei. Polacy forsowali podejście narodowościowe, żyło ich tam więcej. Czesi obstawali na stanowisku, że obszar ten należał historycznie do Królestwa Czeskiego i ma nadal tam należeć. Zginęło tylko kilkadziesiąt żołnierzy, ale wojna, która doprowadziła do podziału Śląska Cieszyńskiego, zniszczyła stosunki obu krajów na następne dwadzieścia lat. Polski premier Paderewski, który starał się konflikt załagodzić, wkrótce był usunięty i wyemigrował. Soli do cieszyńskiej rany nasypała i postawa Czechosłowacji w okresie kryzysowym, kiedy bolszewicy wyruszyli na Warszawę. Na dostawy francuskiej broni była wtedy wprowadzona blokada transportowa przez obszar czeski. Wprawdzie jeszcze w 1925 roku Edward Benesz podpisał umowę, która dawała pewną nadzieję na wznowienie przyjacielskich stosunków, ale przewrót wojskowy marszałka Józefa Piłsudskiego, który w 1926 roku wprowadził w Polsce półdyktatorski reżym, to krótkie swatanie uciął. Demokratyczna Czechosłowacja popierała wtedy polską demokratyczną opozycję, której przedstawiciele uzyskali w Pradze azyl. Polacy przeciwnie pobudzali odradzający się separatyzm słowacki. O czymś wypowiada i to, że czołowe osobistości obu państw, Masaryk i Piłsudski, po 1918 roku nigdy osobiście się nie spotkały.

     W następnych latach drogi polityczno-zagraniczne Pragi i Warszawy rozeszły się zupełnie. Polska szukała umowy z nazistowskimi Niemcami, z którymi w 1934 roku podpisała pakt o nieagresji Czechosłowacja przeciwnie podpisała w 1935 roku umowę sojuszniczą ze stalinowskim Związkiem Radzieckim. Uspokojona umową z Berlinem i sympatiami, jakie Adolf Hitler przejawiał wobec Józefa Piłsudskiego, polska armia przygotowywała się do wojny ze Związkiem Radzieckim, który miał z nim na wschodniej granicy nie załatwione porachunki. Oprócz tego stosunek Polaków do Niemców nie był w okresie międzywojennym zbyt negatywny, pomogli bowiem już w czasie pierwszej wojny światowej utworzyć tymczasowe królestwo polskie.

     Polsko-niemieckie swatanie kontynuowano i po 1938 roku, kiedy ówczesny twórca polityki zagranicznej, Józef Beck, uwitał anschlus Austrii. Ani ówczesny polski półdyktatorski rząd  nie miał wszakże jednolitego poglądu na zniszczenie Czechosłowacji. Najdalej poszedł prezydent Ignacy Mościcki, który podczas wymiany listów z Beneszem ostrożnie wyraził polskie przygotowanie pomóc Pradze, o ile będzie się przeciw Niemcom bronić. Istnieje wszakże pytanie, czy przeforsowałby swoje stanowisko. Beck, który dążył do współpracy z Niemcami przeciw Czechosłowacji, miał w tym okresie pewną pozycję. Benesz w końcu zaproponował Polsce we wrześniu 1938 ustępstwa terytorialne – powiat frysztacki i Czeski Cieszyn, jednak było już za późno. Hitler, który polskie żądania włączył do warunków godesberskich, zaproponował więcej. 30 września, w dniu podpisu umowy monachijskiej, dała Warszawa Pradze ultimatum. 2 października rozpoczęła polska armia zajmować mniej więcej 900 kilometrów kwadratowych terenów przygranicznych, które w ramach umowy otrzymali Polacy darem od Niemców.

    O tym, co Hitler zamierzał z Polską dalej, prowadzone są spory. W samej Polsce w zeszłym roku została bestsellerem książka Pakt Ribbentrop – Beck, gdzie twierdzi się, że w latach 1938 i 1939 była możliwa umowa Warszawy z Berlinem o wojnie przeciw Stalinowi. Jednak już na jesieni 1938 roku Hitler złożył żądanie na przekazanie mu korytarza oddzielającego Trzecią Rzeszę od Prus Wschodnich i powrót Gdańska do Niemiec. Polska miała przyłączyć się do Umowy przeciw Kominternie. Minister Beck, którzy nazistów przejrzał dopiero po okupacji Czech i Moraw, wszakże już zmienił zwrotnicę i podpisał z mocarstwami zachodnimi zaszokowanymi w marcu 1939 roku okupacją Pragi, umowę sojuszniczą. Jednakże potem nastąpił kontrmanewr Hitlera. Pakt Mołotow – Ribbentrop. Wśród czołgów nazistowskich, które błyskawicznie przełamały polską obronę było dużo maszyn LT 35 i LT 38 zabranych przez nazistów po okupacji Pragi.
 

Wyniki wyborów parlamentarnych – 25.-26.10.2013 r.

Výsledky parlamentních voleb – 25-26.10.2013

 

Zamieszczamy końcowe wyniki wyborów do Izby Poselskiej Parlamentu Republiki Czeskiej / Zveřejňujeme celkové výsledky voleb do Poslanecké sněmovny Parlamentu České republiky:

 

REPUBLIKA CZESKA / ČESKÁ REPUBLIKA

Česká strana sociálně demokratická (ČSSD) – 20,45 %,

Politické hnutí ANO 2011 (ANO) – 18,65 %,

Komunistická strana Čech a Moravy (KSČM) – 14,91 %,

TOP 09 + starostové a nezávislí  (TOP 09)– 11,99 %,

Občanská demokratická strana (ODS) – 7,72 %,

Úsvit přímé demokracie Tomia Okamury (Úsvit) – 6,88 %.

Křesťanská a demokratická unie – Československá strana lidová (KDU-ČSL) – 6,78 %,

Strana zelených (SZ) – 3,19 %,

Česká pirátská strana (ČPS) – 2,66 %,

Svobodní – 2,46 %,

Strana práv občanů – Zemanovci (SPOZ) – 1,51 %,

Dělnická strana sociální spravedlnosti (DSSS) – 0,86 %,

Politické hnutí Změna – 0,57 %,

Hlavu vzhůru – volební blok – 0,42 %,

 

WOJEWÓDZTWO MORAWSKO-ŚLĄSKIE / MORAVSKOSLEZSKÝ KRAJ

Česká strana sociálně demokratická (ČSSD) – 26,36 %,

Politická hnutí ANO 2011 (ANO) – 18,07 %,

Komunistická strana Čech a Moravy (KSČM) – 17,53 %,

Úsvit přímé demokracie Tomia Okamury (Úsvit) – 7,78 %.

Křesťanská a demokratická unie – Československá strana lidová (KDU-ČSL) – 7,24 %,

TOP 09 + starostové a nezávislí  (TOP 09) – 6,16 %,

Občanská demokratická strana (ODS) – 5,45 %,

Strana zelených (SZ) – 2,39 %,

Česká pirátská strana (Piráti) – 2,34 %,

Strana práv občanů – zemanovci (SPOZ) – 2,19 %,

 

Posłowie wybrani do Izby Poselskiej Parlamentu RC

Poslanci zvoleni do Poslanecké sněmovny Parlamentu ČR

 

ČSSD (50)Lubomír Zaorálek (57), Ladislav Šincl (48), Adam Rykala (27), Pavlína Nytrová (48), Václav Klučka (60), Dana Váhalová (47), Ladislav Velebný (56), František Adámek, Jaroslav Foldyna, Igor Jakubčík, Jan Mládek, Václav Zemek, Pavel Antonín, Jan Hamáček, Vítězslav Jandák, Josef Novotný, Roman Sklenák, Roman Váňa, Jiří Zimola, Jiří Běhounek, Michal Hašek, Jiří Petrů, Bohuslav Sobotka, Marie Benešová, Pavel Havíř, Zuzana Kailová, Miloš Petera, Miroslava Strnadlová, Václav Votava, Jan Birke, Pavel Holík, Lukáš Pleticha, Štěpán Stupčuk, Markéta Wernerová, Robin Bönisch, Stanislav Huml, Petr Kořenek, Pavel Ploc, Jaromír Tejc, Karel Černý, Milan Chovanec, Jiří Koskuba, Lubomír Toufar, Jaroslav Zavadil, Richard Dolejš, Jan Chvojka, Jaroslav Krákora, Antonín Seďa, Milan Urban, Jiří Zemánek, Stanislav Berkovec,

ANO (47)Jana Lorencová (73), Josef Hájek (57), Jan Sedláček (34), Martin Sedlář (40), Igor Nykl (50), Bohuslav Chalupa, Roman Procházka, Helena Válková, Milan Brázdil, Miloslav Janulík, Radka Maxová, Karel Rais, Pavel Volčík, Andrej Babiš, Pavel Čihák, Jaroslava Jermanová, Jan Volný, Miloš Babiš, Ivana Dobešová, Věra Jourová, Ladislav Okleštěk, Karel Vondráček, David Kasal Jana Pastuchová, Bronislav Schwarz, Josef Vozdecký, Margita Balaštíková, Matěj Fichtner, Martin Kolovratník, Stanislav Pfléger, Zdeněk Soukup, Vlastimil Vozka, Martina Berdychová, Martin Komárek, Ivan Pilný, Pavel Šrámek, Rostislav Vyzula, Jiří Holeček, Roman Kubíček, Pavel Plzák, Martin Stropnický, Kristýna Zelienková,

KSČM (33)Kateřina Konečná (32), Miroslav Opálka (61), Milada Halíková (63), René Číp (38), Miroslav Grebeníček, Soňa Marková, Václav Snopek, Vojtěch Adam, Stanislav Grospič, Květa Matušovská, Josef Senfeld, Hana Aulická Jirovická, Josef Nekl, Karel Šidlo, Zuzka Bebarová Rujbrová, Gabriela Hubáčková, Alena Nohavová, Jiří Valenta, Jaroslav Borka, Jan Klán, Zdeněk Ondráček, Josef Vondrášek, Alexander Černý, Miloslava Vostrá, Vladimír Koníček, Marie Pěnčíková, Josef Zahradníček, Jiří Dolejš, Pavel Kováčík, Ivo Pojezný, Vojtěch Filip, Stanislav Mackovík, Marta Semelová,

TOP 09 (26)Herbert Pavera (43), Jan Farský, Věra Kovářová, Anna Putnová, Petr Gazdík, Michal Kučera, Karel Schwarzenberg, Leoš Heger, Helena Langšádlová, Jiří Skalický, Válclav Horáček, František Laudát, Karel Tureček Jitka Chalánková, Jaroslav Lobkowicz, František Vácha, Miroslav Kalousek, Nina Nováková, Marek Ženíšek, Daniel Korte, Markéta Adamová, Rom Kostřica, Gabriela Pecková, Zdeněk Bezecný, Jiří Koubek, Stanislav Polčák,

ODS (16)Zbyněk Stanjura (49), Adolf Beznoska, Jiří Pospíšil, Pavel Blažek, Jana Černochová, Bohuslav Sobotka, Petr Fiala, Jan Zahradník, Jana Fischerová, Radim Holeček, Ivan Adamec, Simeon Karamazov, Marek Benda, Miroslava Němcová, Petr Bendl, Martin Novotný,

KDU-ČSL (14)Tomáš Jan Podívínský (43), Petr Kudela (44), Jiří Junek, Marian Jurečka, Jan Bartošek, Vít Kaňkovský, Pavel Bělohrádek, Jaroslav Klaška, Ondřej Benešík, Ivan Gabal, Jiří Mihola, Daniel Herman, Ludvík Hovorka, Josef Uhlík,

Úsvit (14)Karel Fiedler (51), Olga Havlová (60), Milan Šarapatka, Jana Hnyková, Jiří Stětina, Jaroslav Holík, David Kádner, Petr Adam, Martin Lank, Marek Černoch, Tomio Okamura, Radim Fiala, Karel Pražák, Augustin Karel Andrle Sylor.

 

Prascy Węgrzy również schylili głowę przed pamiątką męczenników w dniu Smutku Narodowego / A prágai magyarok is fejet hajtottak a vértanúk emléke előtt a Nemzeti gyásznapon / Pražští Maďaři se také poklonili památce mučedníků v den Národního smutku

 

W niedzielne popołudnie, 6 października przy współudziale organizacyjnym Stowarzyszenia Artura Görgey (SAG), prascy Węgrzy zorganizowali uroczystość wspomnieniową w dniu Smutku Narodowego Węgier, ku czci 13 aradzkich męczenników, którzy zostali straceni w 1849 roku przez Habsburgów, po porażce powstania za wolność i niepodległość. Podczas imprezy zgromadziło się pod tablicą pamiątkową Artura Görgey,i na ulicy Kožné w Pradze około 15 – 20 osób. Uroczystości zagaił, recytując wiersze Lajosa Palágyi Aradzcy Męczennicy, Ernő Soós reprezentujący COEXISTENTIĘ-WSPÓLNOTĘ. W głównym punkcie programu István György Palágyi, przewodniczący SAG, mówił o ówczesnych wydarzeniach, w tym o egzekucji, o celach powstania, o wewnętrznej i zagranicznej reakcji na nie, oraz między innymi wytłumaczył dlaczego generał Artur Görgey uniknął egzekucji i spełnił tylko obowiązek długoletniej banicji w ówczesnej monarchii Habsburskiej. Po przemówieniu, krótką modlitwę za zbawienie duszy straconych wygłosiła Alena Churáčkowa, pastor Węgierskiego Reformowanego Zboru Misyjnego w Pradze, podkreślając ich wiarę i oddanie Jezusowi Chrystusowi. Po modlitwie kontynuowano składanie wieńców pod tablicą pamiątkową, którą wykonała Judit Černákowa, reprezentant Związku Węgrów na Ziemiach Czeskich, razem z przewodniczącym SAG. W uroczystościach wziął udział również Miklós Márvány, sekretarz Ambasady Węgierskiej w Pradze, który złożył kwiaty pod tablicą pamiątkową. Zgromadzenie zakończono śpiewem hymnu węgierskiego. Podczas całej akcji Jana Palágyiowa, członek zarządu SAG, trzymała wysoko flagę węgierską z dołączonym znakiem państwowym. Po uroczystościach przeszliśmy do bliskiej Kawiarni Teatralnej, gdzie kontynuowaliśmy nieformalną dyskusję.

Palágyi István György, przewodniczący Stowarzyszenia Artura Görgey

Zdjęcia: inż. J. Fajd

 

Tegnap vasárnap délután október 6-án a Görgey Artúr Társaság (GAT) rendezésében megtartottuk a 13 aradi vértanúkra emlékező Nemzeti gyásznapot. A jelenlévő kb. 15-20 személy a Görgey Kožná utcai emléktáblánál gyűlt össze. A rendezvény Palágyi Lajos költő Az aradi vértanúk c. versével kezdődött, amelyet Soós Ernő az COEXISTENTIA-EGYÜTTÉLÉS képviselője mondott el. A kivégzések és az akkori események  körülményeiről, és egyáltalán a szabadságharc céljairól,  hazai és nemzetközi megítéléséről és következményeiről ünnepi felszólalásában Palágyi István György a GAT elnöke számolt be, aki többek között a jelenlévőknek elmagyarázta azt, hogy  Görgey Artúr generális miért nem jutott az aradi vértanúk sorstársa, és jutott csupán többéves száműzetésre az akkori Habsburg-birodalomban. A beszéd után Churáček Alena a helyi Magyar Református Missziói Gyülekezet lelkésznője mondott imát a kivégzettek lelki üdvösségéért, hangsúlyozva hitüket és bizodalmukat Jézus Krisztusban. Ezután következett az emléktábla közös megkoszorúzása Csernák Judit a prágai CSMMSZ képviselője és a GAT elnöke által.  A prágai Magyar Nagykövetség szintén képviselte magát Márvány Miklós titkár személyében, aki virágot helyezett el az emléktáblán. A rendezvény a Himnusz eléneklésével végződött. Az egész rendezvény alatt Palágyi Jana a GAT vezetőségi tagja magasra tartotta a címeres magyar zászlót. A rendezvény után átmentünk a közeli Színházi kávéházba, ahol kötetlen beszélgetéssel folytattuk a megemlékezést.

Palágyi István György elnök, Görgey Artúr Társaság

Foto: Ing. J. Fajd

 

V neděli odpoledne, 6. října za organizačního zajištění Společnosti Artura Görgeyho (SAG), pražští Maďaři uspořádali vzpomínkové shromáždění v den Národního smutku Maďarska na počest 13 aradských mučedníků, kteří byli popraveni v roce 1849 Habsburky, po porážce povstání za svobodu a nezávislost. Na akci se shromáždilo u pamětní tabule Artura Görgeyho na Kožné ulici v Praze asi 15 – 20 osob. Oslavy zahájil Ernő Soós představitel COEXISTENTIA-SOUŽITÍ básní Lajoše Palágyiho Aradští mučedníci. V hlavním bodu programu vystoupil István György Palágyi, předseda SAG, který referoval o tehdejších událostech včetně popravy, o cílech povstání, o její domácí a zahraniční odezvě, mezi jiným vysvětlil, proč generál Artur Görgey unikl popravě a dostalo se mu jenom dlouholetého vyhnanství v tehdejším Habsburském mocnářství. Po projevu, za spásu duše popravených, pronesla krátkou motlitbu Alena Churáčková, duchovní Maďarského reformovaného misijního sboru v Praze, která zdůraznila jejich víru a oddanost Ježíši Kristu. Po motlitbě následovalo umístění věnce na pamětní tabuli, kterou vykonala Judit Černáková, zástupkyně Svazu Maďarů v českých zemích, s předsedou SAG. Oslavy se zúčastnil i Miklós Márvány, tajemník Maďarského velvyslanectví v Praze, který položil květy na pamětní tabuli. Shromáždění bylo ukončeno zpěvem maďarské hymny. Během celé akce Jana Palágyiová, a členka výboru SAG, vysoko držela maďarskou zástavu opatřenou státním znakem. Po oslavách jsme přešli do blízké Divadelní kavárny, kde jsme pokračovali v neformální diskuzi.  

Palágyi István György, předseda Společnosti Artura Görgeyho

Foto: Ing. J. Fajd

 

 

1 – Część obecnych na akcji wspomnieniowej / A megemlékezés  résztvevőinek egy része / Část přítomných na vzpomínkové akci

2 – Miklós Marvány, István Győrgyi Palágyi, Jana Palágyiowa, István Fucsík i Judit Csernák (od prawej) / Márvany Miklós, Palágyi István Győrgy, Jana Palágyiová, István Fucsík és Csernák Judit (jobbról balra) / Miklós Marvány, István György Palágyi, Jana Palágyiová, István Fucsík a Judit Csernák (zprava doleva)

 

„Prágai Tükör” o uroczystościach w Mirowie

A „Prágai Tükör” a Mírovban tartott ünnepségekről

„Prágai Tükör” o slavnostech v Mírově

 

„Prágai Tükör” – czasopismo Związku Węgrów Żyjących na Ziemiach Czeskich zamieściło w tegorocznym wrześniowym numerze obszerny artykuł opisujący przebieg uroczystości w dniu 25.5.2013 r. w Mirowie, gdzie przypomniano sobie męczennika Jánosa Esterházy. Zamieszczono zdjęcia z uczestnikami imprezy wspomnienowej, m.in. działaczami Węgierskiej Sekcji Narodowej i Polskiej Sekcji Narodowej COEXISTENTII. / A „Prágai Tükör”- a Cseh- és Morvaországi Magyarok Szövetségének lapja, az idei szeptemberi számában terjedelmes cikket közölt a 2013 május 25.-én Mírovban tartott ünnepségről, ahol kegyeleti szertartáson  emlékeztek meg a vértanú Esterházy Jánosról. Az emlékünnepség résztvevőiről közzétettük a fényképeket, többek között a COEXISTENTIA Magyar Nemzeti Tagozatának és Lengyel Nemzeti Tagozatának képviselőivel. / „Prágai Tükör” – časopis Svazu Maďarů žijících v českých zemích zveřejnil v letošním záříjovém čísle rozsáhlý článek o průběhu slavnosti dne 25.5.2013 v Mírově, kde se konala pietní vzpomínka na martyra Jánose Esterházyho. Byly zveřejněny fotografie s účastníky vzpomínkové akce, m.j. funkcionáři Maďarské národní sekce a Polské národné sekce COEXISTENTIE.

 

Tablica pamiątkowa Jánosa Esterházy w Mirowie / Esterházy János emléktáblája Mírovban / Pamětní deska Jánose Esterházyho v Mírově

 

Uczestnicy imprezy wspomnieniowej 25.5.2013 r. w Mirowie / A kegyeleti szertartás résztvevői Mírovban 2013. május 25.-én / Účastníci pietní akce 25.5.2013 v Mírově

 

 

 „Wiadomości – Tudósítások – Zprávy“, wydawca / vydavatel: Organizacja Wyższego Pożytku Publicznego / Obecně prospěšná společnost Koexistencia o.p.s., IČO: 68899289, adres wydawcy /  adresa vydavatele: 737 01 Český Těšín / Czeski Cieszyn, Střelniční / ul. Strzelnicza 28, rada redakcyjna / redakční rada: Tadeusz Toman (redaktor naczelny / šéfredaktor), Zoltán Domonkos, Józef Toboła, Władysław Drong, Stanisław Gawlik, zamknięcie numeru / uzávěrka čísla: 19.11.2013, treść numeru zamieszczona na stronach internetowych www.coexistentia.cz, w formie drukowanego zeszytu gazeta jest przekazywana instytucjom i archiwom, czytelnikom wyłącznie na zamówienie / obsah čísla zveřeněn na webových stránkách www.coexistentia.cz, v tištěné podobě noviny jsou poskytovány institucím a archívům, čtenářům pouze na objednávku.