xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
WIADOMOŚCI – TUDÓSÍTÁSOK – ZPRÁVY
Gazeta
członków Ruchu Politycznego Coexistentia-Wspólnota
A
Coexistentia-Együttélés Politikai Mozgalom tagjainak lapja
Noviny
členů Politického hnutí Coexistentia-Soužití
nr 54 (5/2012) 30.8.2012
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Ruch Polityczny COEXISTENTIA popiera
listę kandydacką
SPOZ-Zemanovci w wyborach do
Przedstawicielstwa
Województwa Morawsko-Śląskiego
A COEXISTENTIA politikai mozgalom
támogatja az SPOZ-Zemanovci
jelöltlislát a Morvasziléziai kerület
képviselötestületébe való választásokon
Politické hnutí COEXISTENTIA podporuje
kandidátní listinu
SPOZ-Zemanovci ve volbách do
Zastupitelstva
Moravskoslezského kraje
|
|
Danuta
Kozak, węgiersko-polska kajakarka z Budapesztu jest dwukrotną złotą
medalistką londyńskiej olimpiady 2012 r.
Kozák
Danuta budapestimagyar-lengyel kajakozó a 2012-eslondoni
olimpiakétszeresaranyérmese
Kozák Danuta maďarsko-polská kajakářka
z Budapešti je dvojnásobnou olympijskou vítězkou londýnské olympiády 2012
Kajakarka węgierskiego klubu sportowego Domino-Honvéd
Budapeszt zdobyła na londyńskiej olimpiadzie 2012 r. dwa złote medale. Jedno
złoto w K-1 na dystansie 500 m, drugie w K-4 na 500 m. Danuta Kozak
spośród sportowców węgierskiej reprezentacji olimpijskiej osiągnęła największy
sukces. Polskie strony internetowe www.eurosport.pl poinformowały o polskim
pochodzeniu Danuty Kozak. Stwierdzają m.in., że sama zdobyła tyle samo medali
co cała polska reprezentacja olimpijska. Danuta ma na swym koncie już więcej złotych
medali z mistrzostw Europy, jako olimpijska nowicjuszka zdobyła w 2008
roku w Pekinie srebrny medal w osadzie K-4 na dystansie 500 m. Danuta uprawia
swój sport od swoich dziewięciu lat. Mama Danuty jest Polką, ojciec studiował w
Polsce, swoją żonę poznał w Olsztynie. Już od trzydziestu lat mieszkają w
Budapeszcie. Danuta ma brata, który na imię ma Jurand. Swoim dzieciom mama
wybrała imiona z powieści Sienkiewicza „Krzyżacy“, Danuta nosi imię
księżniczki Danusi.
A Domino-Honvéd Budapest sportegyesület kajakozója a
2012-es londoni olimpián két aranyérmet nyert. Az egyik aranyérmet a K-1 500
méter eskategóriában, a másikatpediga K-4 500 méteres kategóriában szerezte.
Kozák Danuta a magyar olimpiai csapat legeredményesebb résztvevője. Úgyszintén
a lengyel www.eurosport.pl honlap is számontartja Kozák Danuta lengyel
származását. Többek között azt is megemlítik, hogy Danuta egymaga annyi
aranyérmet nyert, mint a komplett lengyel olimpiai csapat. Danutának már több
aranyérme van Európa- és világbajnokságokról is, Pekingben pedig 2008-ban
olimpiai újoncként a négyeskajak 500 méter es távján ezüstérmet szerzett.
Danuta kilencéves kora óta evez. Danuta édesanyja lengyel szármázasú, édesapja
Lengyelországban tanult és Olsztynban ismerkedtek meg. Már harminc éve Budapesten
élnek. Danutának van egy bátyja is, őt Jurandnak hívják. Édesanyjuk a
gyerekeinek Sienkiewicz Kereszteszlovagok című regényéböl választott nevet,
Danuta a nevét Danusia hercegnő után kapta.
Kajakářka
maďarského sportovního klubu Domino-Honvéd Budapešť vyhrála na londýnské
olympiádě 2012 dvě zlaté medaile. Jedna zlatá je v K-1 500 m, a druhá
je v K-4 500 m. Kozák Danuta je nejúspěšnější účastnicí maďarské
olympijské výpravy. Také polská webová stránka
www.eurosport.pl zaznamenává polský původ Danuty Kozák. Připomínají mimo
jiné, že sama vyhrála tolik zlatých medailí jako kompletní polská olympijská
výprava. Danuta má také více zlatých medaili z mistrovství světa i Evropy,
jako olympijský nováček v Pekingu v roce 2008 vyhrála stříbrnou
medaili v čtyřkajaku na 500 m. Danuta se věnuje svému sportu od svých
devíti let. Matka Danuty je Polka, otec studoval v Polsku, s matkou
se poznal v Olsztynu. Žijí v Budapešti už třicet let. Danuta má i
bratra, který se jmenuje Jurand. Matka dětem vybrala jména z románu
„Křižáci“ od Sienkiewicze, Danuta je pojmenována podle princezny Danusie.
XXX
Igrzyska Olimpijskie w Londynie
XXX Olympijské hry v Londýně
XXX Letnie Igrzyska Olimpijskie przebiegające w Londynie od piątku
27.7. br. do niedzieli 12.8. br. przyciągały uwagę nie tylko kibiców
sportowych. Telewizja
transmitowała zawody sportowe w dyscyplinach bardzo popularnych, takich jak
lekka atletyka czy pływanie, jak też dyscypliny bardziej egzotyczne, na
przykład taekwondo, hokej na trawie, czy łucznictwo. Po 12 latach igrzyska
zawitały do Europy (w 2004 roku odbyły się w Atenach), dlatego wielu
mieszkańców naszego regionu – Polaków, Węgrów, Słowaków, czy Czechów mogło
wyjechać do Londynu, aby obejrzeć zawody wprost na miejscu. Szczególnie udana
była olimpiada dla ekipy węgierskiej – Węgry zdobyły 8 złotych medali. Czesi
uzyskali lepszy wynik od tego sprzed czterech
lat (razem 10 medali, z tego 4 złote), Polacy powtórzyli wynik z Seulu (10 medali,
ale tylko 2 złote), Słowacy zdobyli tylko medal srebrny i 3 brązowe.
A XXX.-ik Londoni Nyári Olimpiai Játékok 2012 július 27
péntektől augusztus 12.-ike vasárnapjáig tartottak és nemcsak a sportrajongók
figyelmét vonzották. A televízió
közvetítette olyan nagyon népszerű sportágak mérkőzéseit mint amilyen a
könnyűatlétika vagy az úszás, valamint úgyszintén az exotikusabb sportágakat
is, mint amilyen a taekwondo, gyephoki
vagy az íjászat. Az olimpia 8 év után tért vissza Európába (2004-ben Athénban tartották
meg), ezért régiónk sok lakója-lengyelek, magyarok, szlovákok vagy csehek el
tudtak utazni Londonba, hogy egyenesen a helyszínen vegyenek részt a játékokon.
Szokatlanul sikeres volt az olimpia a magyar válogatott számára-Magyarország 8
aranyérmet szerzett. A csehek jobb eredményt értek el mint 4 éve (összesen 10
érmet szereztek, ebből 4 aranyérmet). A lengyelek megismételték a szöuli
eredményt (10 érem, de csak 2 arany). A szlovákok csak 1 ezüstérmet és 3
bronzérmet szereztek.
XXX Letní olympijské hry probíhající v Londýně od pátku
27.7. tr. do neděle 12.8. tr. přitahovaly pozornost nejen sportovních fanoušků. Televize
přenášela sportovní utkání velmi populárních disciplin, takových jako lehká
atletika nebo plavání, a také egzotičtějších disciplin, jako taekwondo, pozemní
hokej nebo lukostřelba. Po 12 letech se olympiáda vrátila do Evropy (v 2004
roce se konala v Aténách), proto mnoho obyvatel našeho regiónu – Poláků,
Maďarů, Slováků nebo Čechů mohlo odjet do Londýna, aby se zúčastnit přímo na místě.
Neobvykle úspěšná byla olympiáda pro maďarskou reprezentaci – Maďarsko získalo
8 zlatých medaili. Češi získali lepší výsledek jako před 4 roky (celkem 10
medaili, z toho 4 zlaté). Polácí zopakovali výsledek ze Soulu (10 medaili, ale
pouze 2 zlaté). Slováci získali pouze stříbrnou medaili a 3 bronzové.
Złote medale zdobyli / zlaté
madaile zíslali:
Węgry / Magyarrország / Maďarsko
1.
Aron Szilagyi (szermierka –
szabla mężczyzn / févri kardvivás / šerm
– šavle mužů)
2.
Danuta Kozak (kajakarstwo –
K1 kobiet / kenv-K1 nöi / kanoistika – K1
žen)
3.
Gabriella Szabó, Danuta
Kozak, Katalin Kovacs, Krisztina Fazekas (kajakarstwo – K4 kobiet / kenv-K4 nöi / kanoistika – K4 žen)
4.
Krisztian Berki (gimnastyka –
koń z łękami / torna-lólengés / gymnastika
– kůň napříč)
5.
Krisztian Pars (lekka
atletyka – rzut młotem / könnyüatlétika – kala-pácsvetés / lehká atletika – hod kladivem)
6.
Rudolf Dombi, Roland Kokeny
(kajakarstwo – K2, 1000 m / kenv-K2 1000 m / kanoistika – K2, 1000 m)
7.
Daniel Gyurka (pływanie – 200
m styl klasyczny mężczyzn / úszás-200 m férvi mellúszás / plavání – 200 m prsa mužů)
8.
Eva Risztov (pływanie na
otwartym akwenie – 10 km kobiet / nyíltvíziúszás – 10 km nöi / plavání na otevřeném moři – 10 km žen)
Polska / Lengyelország / Polsko
1.
Tomasz Majewski (lekka atletyka
– pchnięcie kulą / súlylökés / lehká
atletika – vrh koulí)
2.
Adrian Zieliński (podnoszenie
ciężarów – waga do 85 kg / súlyemelés – 85 kg-os súlycsoport / vzpírání – váhová kategorie do 85 kg)
Czeska Republika / Cseh köztársaság / Česká
republika
1.
Miroslava Knapková
(wioślarstwo – kobiety / evezés-nök / veslování
– ženy)
2.
Barbora Špotáková (lekka
atletyka – rzut oszczepem / könnyüatlétika – gerelyhajitás / lehká atletika – hod oštěpem)
3.
David Svoboda (pięciobój
nowoczesny / modern öttvsa / moderní
pětiboj)
4.
Jaroslav Kulhavý (kolarstwo
górskie / terepkerékpár / horská kola)
Obradowało
prezydium zarządu Polskiej Sekcji Narodowej
Jednalo předsednictvo výboru Polské
národní sekce
Zebrania odbyły się 29.6. i 7.8. br. w Czeskim Cieszynie.
Obrady prowadził przewodniczący sekcji, Karol Madzia. Sprawozdanie
przewodniczącego było przyjęte do wiadomości. Tematem dyskusji było
przygotowanie do zebrania Rady Republikowej COEX 22.9.2012 r. w Pradze, udział
COEX w wyborach wojewódzkich 22-23.10. br., informacja nt. obrad Zgromadzenia
Ogólnego Kongresu Polaków w RC, miejsca pamięci narodowej, działalność
Koexistencia o.p.s., realizacja uchwał i sprawy różne. Informację z Rady
Rządu ds. Narodowości przedstawił Władysław Niedoba. Byliśmy poinformowani o
podziale łącznej kwoty 1,8 mln Kč na realizację Konwencji Ramowej. Według
decyzji komisji unijnej od 1.1.2012 można przepłacić można tylko 70% kosztów,
dlatego niektóre gminy 30% musiały zwrócić. Jednym z punktów była dyskusja
o wniosku Białorusinów i Wietnamczyków o uznaniu ich jako oficjalnej
mniejszości narodowej, dotąd jest w Republice Czeskiej 17 uznanych mniejszości.
Przyjęto do wiadomości uchwały dotyczące wyborów wojewódzkich
– podjęto rozmowy z liderem listy SPOZ-Zemanovci, Andrzejem Feberem o
włączeniu się COEX do wsparcia listy i uzupełnienia listy o polskie nazwiska
(Bogusław Chwajol, Roman Wróbel w pierwszej dziesiątce). Trwają pertraktacje o
włączeniu na listę Sándora Pálffy, przewodniczącego COEX. Przekazano punkt do
programu wyborczego dotyczący praw mniejszości narodowych. Lista kandydacka
SPOZ-Zemanovci do Przedstawicielstwa Województwa Morawsko-Śląskiego była
zgłoszona – 2. Andrzej Feber, 4. Roman Wróbel, 9. Bogusław Chwajol. COEX jest
ruchem politycznym wspierającym listę i preferencje na kandydatów-Polaków.
Dyskutowano na temat działalności wydawniczej w ramach
organizacji pożytku publicznego Koexistencia o.p.s. Podkreślono konieczność
wydawania gazetki „WTZ“, jedynego wydawnictwa periodycznego w Republice Czeskiej,
wydawanego w wersji trójjęzycznej – polsko-węgiersko-czeskiej. Karol Madzia poinformował, że na przełomie
sierpnia i września będą zwołane, z inicjatywy przewodniczącego Kongresu
Polaków, Józefa Szymeczka, obrady „3x3“, na którym oprócz spraw wyborczych ma
być omówiony temat zmiany statutu Kongresu Polaków, w związku z powołaniem
przez Kongres Polaków, który jest stowarzyszeniem obywatelskim, rady nadzorczej
według prawa handlowego.
W sprawie miejsc pamięci narodowej temat podjął Stanisław
Gawlik. Z dyrektorami szkół robił wstępne rozeznanie, aby na lekcjach
historii nauczano o miejscach pamięci. Przy współpracy z Sekcją Historii
Regionu PZKO zwrócił się do przewodniczących Komitetów ds. Mniejszości
Narodowych, aby raz rocznie stwierdzili, czy wpisy do kroniki gminnej są
prowadzone w duchu i zgodnie z tym, co się dzieje w gminie z punktu
widzenia polskich organizacji i aby redaktor naczelny „Zwrotu“ poruszył ten
temat na łamach pisma. Karol Madzia przedstawił relację z udziału w imprezie przypominającej
żołnierza AK, pilota, komendanta wojskowej szkoły technicznej, pochodzącego
z Marklowic Dolnych płk. Bernarda Adameckiego – impreza odbyła się w
Warzszawie 25.7.2012 r., dalej wzięli udział Tadeusz Smugała za PZKO i Halina
Sikora-Szczotka z redakcji Zwrotu. W imprezie wspomnieniowej w rocznicę
tragedii żywocickiej w dniu 11.8.2012 r. udział wzięli Madzia, Niedoba, Gawlik. PSN jest
inicjatorką rekonstrukcji tablicy Witosa w Gródku (która była skradziona),
tablicę zafunduje Polskie Stronnictwo Ludowe z Wierzchosławic, rozmawiano
na ten sam temat z wójtem Gródku nt. przeniesienia tablicy w inne miejsce.
Uroczystość odsłonięcia tablicy interaktywnej z okazji rocznicy wybuchu
Powstania Śląskiego w Piotrowicach odłożono na 2013 rok.
Przygotowano projekt zmian statutu COEX. Uchwalony statut COEX
będzie przekazany MSW do rejestracji w wersji trójjęzycznej:
polsko-węgiersko-czeskiej. Podjęto uchwałę o zaproponowaniu Koexistencii o.p.s.
i Stowarzyszeniu Elektrotechników Polskich w RC prowadzenie wspólnych stron www
(uchwała podlega akceptacji centralnych organów COEX). Zebranie zarządu PSN
odbędzie się w czwartek 6.9.2012 r.
Schůze se konaly 29.6. a 7.8. tr. v Českém Těšíně. Jednání
řídil předseda sekce, Karel Madzia. Zpráva
předsedy byla vzata na vědomí. Diskuse byla vedena na téma příprav schůze
Republikové rady COEX dne 22.9.2012 v Praze, účastí COEX v krajských
volbách 22-23.10. tr., informace nt. jednání Valného shromážděné Kongresu
Poláků v ČR, památných míst, činnosti Koexistencia o.p.s., plnění usnesení
a různých záležitostí. Informaci z jednání Rady vlády pro národností
sdělil Vladislav Niedoba. Byli jsme informování o rozdělení celkové částky 1,8
mln Kč na plnění Rámcové úmluvy. Podle rozhodnutí unijní komise od 1.1.2012 je
možno proplácet pouze 70% výdajů, proto některé obce 30% musely vrátit. Jedním
z bodů byla diskuse o návrhu Bělorusínů a Vietnamců o uznání jich jako
oficiální národnostní menšiny, dosud v ČR
je 17 uznávaných menšin.
Byly přijaty na vědomí usnesení související
s krajskými volbami – byly zahájeny rozhovory s lídrem kandidátky
SPOZ-Zemanovci, Ondřejem Feberem o zapojení se COEX do podpory kandidátky a
doplnění kandidátky o polská jména (Bohuslav Chwajol, Roman Wróbel v první
desítce). Trvají jednání o zapojení na kandidátku Alexandra Pálffy, předsedu
COEX. Byl předán bod do programu týkající se práv národních menšin. Kandidátka SPO-zemanovci do Zastupitelstva
Moravskoslezského kraje byla přihlášena – 2. Ondřej Feber, 4. Roman Wróbel, 9.
Bohuslav Chwajol. COEX je politickým hnutím podporujícím kandidátku a
preference pro kandidáty-Poláky.
Proběhla
diskuse na téma vydavatelské činnosti v rámci obecně prospěšné společnosti
Koexistencia o.p.s.. Byla zdůrazněna nutnost vydávání novin „WTZ“, jediné
v České republice trojjazyčné polsko-maďarsko-české publikace. Karel
Madzia sdělil, že na přelomu srpna a září bude svoláno z iniciativy
předsedy Kongresu Poláků z ČR, Józefa Szymeczka, jednání skupiny „3x3“ na
kterém kromě volebních záležitostí má být projednána záležitost zřízení
Kongresem Poláků, který je občanským sdružením, dozorčí rady podle obchodního
práva.
K záležitosti památných míst mluvil Stanislaw Gawlik.
S řediteli škol provedl předběžné jednání, aby na hodinách dějepisu byla
vedena výuka o památných místech. Za spolupráce z Sekci historie regiónu
PZKO se obrátil se na předsedy Výborů pro národnostní menšiny, aby jednou ročně
zjistili, zda zápisy v obecních kronikách jsou vedeny v duchu a
v souladu s činnosti v obci s pohledu polských spolků a aby
šéfredaktor „Zwrotu“ zveřejnil článek na toto téma. Karel Madzia informoval o
průběhu vzpomínkové akce na počest vojáka AK, letce, komendanta vojenské
technické školy, pocházejícího z Dolních Marklovic plk. Bernarda
Adameckého – slavnost se konala ve Varšavě 25.7.2012, dále se účastnili Tadeusz
Smugała z PZKO a Halina Sikora-Szczotka z redakce Zwrot.
Vzpomínkových slavností k výročí životické tragédie, které se konaly
11.8.2012 se zúčastnili Madzia, Niedoba a Gawlik. PNS je iniciátorkou
rekonstrukce tabule Witose v Hrádku (která byla ukradena), tabuli zaplatí
Polská lidová strana z Wierzchoslawic, bylo jednáno ze starostou Hrádku na
téma přemístění tabule na jiné místo. Slavnost odhalení interaktivní tabule u
příležitosti výbuchu Slezského povstání v Petrovicích byla odložena na
2013 rok.
Byl připraven
návrh změn stanov COEX. Stanovy COEX budeme registrovat na Ministerstvu vnitra
v trojjazyčné verzi: polsko-maďarsko-české. Bylo přijato usnesení o návrhů
pro Koexistencii o.p.s. a Sdružení polských elektrotechniků v ČR o
společném vedení stránek www (usnesení podléhá akceptaci ústředních orgánů
COEX). Schůze výboru PNS se bude konat ve čtvrtek 6.9.2012.
Wniosek
zmian statutu COEX
Návrh změny stanov COEX
Przedstawiony był wniosek
dotyczący zmian statutu COEX do przyjęcia na zebraniu Rady Republikowej COEX
22.9.2012 r. w Pradze, przed Kongresem w maju 2013 r. zaplanowanym w Wędryni / Přednesen byl návrh na změny ve stanovách
COEX ke přijetí Republikovou radou COEX dne 22.9.2012 v Praze, před
Kongresem COEX v květnu 2012 plánovaném ve Vendryni:
ad
1) w art.1, §1 ust.4, 5, §2 ust.4 i art.6, §29, ust.1 nazwy Ruchu "Coexistentia, Wspólnota,
Egyuttélés" zmienić na "COEXISTENTIA, WSPÓLNOTA, EGYUTTÉLÉS",
tak aby były takie same we wszystkich artykułach / v článcích 1, §1, ust.4, 5, §2, ust.2 a článek 6, §29, ust.1 názvy
Hnutí „Coexistentia, Wspólnota, Egyuttélés" změnit, aby byly stejné ve
všech článcích,
ad
2) w art. 6, §22, ust. 5g)
statutu "wybory 25-45 osobowej Rady Republikowej" zmienić na
"wybory 19-39 osobowej Rady Republikowej" / v článku 6, §22, ust.5g) stanov „volba 25-45 členné Republikové
rady“ změnit na „volba 19-39 členné Republikové rady“,
ad
3) w art.6, §23, ust 6
wariantowo (do decyzji Rady Republikowej) tekst "Schodzi się według
potrzeby, co najmniej 2 razy w roku" zmienić na "Schodzi się według
potrzeby, co najmniej trzy razy w roku" lub pozostawić tekst aktualny / v článku 6, §23, ust. 6 variantně (k
rozhodnutí Republikovou radou) text „Schází se podle potřeby, nejméně 2 krát
ročně“ změnit na „Schází se podle potřeby, nejméně tři krát ročně“ nebo
ponechat stávající znění,
ad
4) w §24, ust. 3 atatutu zdanie
„Rada Wykonawcza obraduje według potrzeby lub na podstawie decyzji Rady
Republikowej." zmienić (dwa warianty do decyzji Rady Republikowej) na
„Rada Wykonawcza obraduje według potrzeby, co najmniej raz na dwa
miesiące." lub „Rada Wykonawcza obraduje według potrzeby, co najmniej raz
na trzy miesiące." / v §24 ust.3
stanov větu „Výkonná rada jedná podle potřeby nebo na základě rozhodnutí
Republikové rady“ změnit (dvě varianty k rozhodnutí Republikovou radou) na
„Výkonná rada jedná podle potřeby, nejméně jednou za dva měsíce.“ nebo „Výkonná
rada jedná podle potřeby, nejméně jednou za tři měsíce.“.
Trzyniec,
Cierlicko: Tablice wjazdowe
Třinec, Těrlicko: Vjezdové tabule
Na terenie Trzyńca
pojawiły się w lipcu br. długo oczekiwane tablice wjazdowe, które znalazły się
przy wjazdach i wyjazdach nie tylko w centrum miasta, ale również w
poszczególnych dzielnicach. Długoletnie zmagania trzynieckiego Komitetu ds.
Mniejszości Narodowych dobiegły zatem końca. W sumie pojawiło się w Trzyńcu 47
polskojęzycznych tablic. Tymczasem w Cierlicku zdjęto już wszystkie
polskojęzyczne tablice wjazdowe, ostatnią na skrzyżowaniu dróg Olbrachcic i
Cierlicka, w pobliżu Pacałówki. Według wstępnych wyników ubiegłorocznego Spisu
Powszechnego liczba mieszkańców gminy, którzy deklarują narodowość polską
spadła pod ustawowe 10 %. Najprawdopodobniej oznacza to koniec dwujęzyczności w
Cierlicku, albowiem nie należy się spodziewać, aby osoby, które decydują o tym,
że tablice mogą być również w języku polskim, wyraziły taką wolę.
Na území Třince se v červenci
objevily dlouho očekávané vjezdové tabule, které byly použity nejen při vjezdu
a výjezdu v centru města, ale také v jednotlivých čtvrtích. Dlouholetý
zápas třineckého Výboru pro národnostní menšiny byl tedy ukončen. Celkem se
objevilo v Třinci 47 polskojazyčných tabulí. V Těrlicku byly mezitím
sundány už všechny polskojazyčné vjezdové tabule, poslední na křižovatce cest
Albrechtice a Těrlicka, v blízkosti Pacalůvky. Podle předběžných výsledků
minuloročního Sčítání lidu počet občanů obce, kteří přihlásili polskou
národnost klesl pod zákonné 10 %.
Nejpravděpodobněji to znamená konec dvojjazyčností v Těrlicku,
neboť nelze očekávat, aby osoby, které rozhodují, že tabule mohou být také
v jazyce polském projevily takovou vůli.
„Prawa
mniejszości narodowych dawniej i dziś…“
A
nemzeti kisebbségek jogai régen és ma
„Práva národních menšin dříve a dnes…“
Organizatorem
Międzynarodowej Konferencji „Prawa mniejszości narodowych dawniej i dziś w
Europie Środkowo-Wschodniej. Teoria i praktyka“, jaka odbyła się 30.6. br. w
Czeskim Cieszynie był Kongres Polaków w RC oraz Książnica Cieszyńska. Wykłady
wygłosili naukowcy z trzech krajów – Czech, Polski i Słowacji i
z sześciu uniwersytetów, m.in. Krzysztof Nowak z Uniwersytetu
Śląskiego w Katowicach, Radomir Sztwiertnia – z Uniwersytetu Śląskiego w
Opawie, Józef Szymeczek – z Uniwersytetu Ostrawskiego, László Öllös –
z uniwersytetu w Nitrze, Paweł Hut i Sławomir Łodziński
z Uniwersytetu Warszawskiego, Olga Kirch-Masłej z Uniwersytetu
Jagiellońskiego w Krakowie. Całość prowadził Ryszard Kaczmarek, dyrektor
Instytutu Historii UŚ w Katowicach. Oprócz tematu dotyczącego mniejszości
polskiej w Republice Czeskiej w referatach podjęto temat mniejszości
węgierskiej na Słowacji, mniejszości polskiej na Litwie oraz sytuację Ukraińców
i Słowaków w Polsce. Konferencji towarzyszyła wystawa przybliżająca los Węgrów
na Słowacji od 1918 r. po współczesność, którą przygotował Orosz Örs,
przedstawiciel Forum Instytutu ds. Badań Mniejszości w Šamorinie. W konferencji
brali udział również Stanisław Gawlik i Tadeusz Toman z ruchu politycznego
COEXISTENTIA. Zgłębić temat mniejszości narodowych oraz zdobyć nowe
doświadczenia – taki cel przyświecał większości uczestnikom.
Pořadatelem mezinárodního semináře
„Práva národních menšin dříve a dnes ve Střední a Východní Evropě. Teorie a
praxe“, který se konal 30.6. tr. v Českém Těšíně byl Kongres Poláků
v ČR a Těšínská knižnice. Referáty přednesli vědci ze tří států – Česka,
Polska a Slovenska a šesti univerzit, mj. Krzysztof Nowak ze Slezské univerzity
v Katovicích, Radomir Sztwiertnia – ze Slezské univerzity v Opavě,
Józef Szymeczek – z Ostravské univerzity, László Öllös – z univerzity
v Nitře, Pawel Hut a Slawomir Lodzinski z Varšavské univerzity, Olga
Kirch-Maslej z Jagiellonské univerzity v Krakově. Celek řídil Ryszard
Kaczmarek, ředitel Institutu pro dějiny SU v Katovicích. Kromě tématu
týkajícího se polské menšiny v České republice obsahem referátů byla maďarská
menšina na Slovensku, polská menšina v Litvě a situace Ukrajinců a Slováků
v Polsku. Doprovodnou akci konference byla výstava dokumentující osud
Maďarů na Slovensku od 1918 roku po současnost, kterou připravil Orosz Örs, zástupce
Forum institutu pro výzkum menšin v Šamoríně. Konference se zúčastnili
také Stanislaw Gawlik a Tadeusz Toman z politického hnutí COEXISTENTIA.
Důkladně prozkoumat téma národních menšin a získat nové zkušenosti – takový cíl
měla většina účastníků.
Gródek:
Tablicę Witosa skradziono
Hradek: Pamětní deska Witosa byla ukradena
Obelisk
z popiersiem Wincentego Witosa oraz tablica pamiątkowa ufundowana przez
Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Wincentego Witosa z Wierzchosławic zostały
skradzione, złodziei nie wykryto. Uroczyste odsłonięcie pomnika odbyło się
10.10.2003 r., w 70. rocznicę tułaczki Witosa w Czechosłowacji. Uroczystość
poprzedziła konferencja naukowa w ratuszu jabłonkowskim pt. „Wincenty Witos na
emigracji“ oraz wystawa przywieziona z Wierzchosławic zainstalowana w
polskiej szkole w Gródku. W przyszłym roku pojawi się w Gródku nowy pomnik,
umieszczony jednak będzie bliżej Domu Zborowego, w którym Witos ukrywał się
podczas swojej tułaczki. Odtworzenie pomnika – skradzionego popiersia i tablicy
uzgodniono na spotkaniu, w którym wzięli udział przedstawiciele Ruchu
Politycznego COEXISTENTIA oraz Muzeum Wincentego Witosa oraz podczas rozmów
z wójtem Gródka, Robertem Borskim.
Obelisk z bustou Wincenta Witose a
pamětní deska věnována Společností přátel Muzea Wincenta Witose
z Wierzchoslawic byla ukradena, zloději nebyli zjištěni. Slavnostní
odhalení pomníka se konalo 10.10.2003 u příležitosti 70. výročí vyhnanství
Witose v Československu. Před slavností se konal vědecký seminář na
jablunkovské radnici nt. „Wincent Witos v emigraci“ a výstava dovezena
z Wierzchoslawic instalována v polské škole v Hrádku.
V příštím roce se objeví v Hrádku nový pomník, avšak umístěn bude
blíže ke Sborovému domu, ve kterém se Witos skrýval v době svého vyhnanství.
Regenerace pomníku – ukradené busty a pamětní desky byla dohodnuta na setkání
zástupců Politického hnutí COEXISTENTIA a Muzea Wincenta Witose a také při
jednání se starostou Hrádku Robertem Borským.
Gorolski
Święto w Jabłonkowie
Gorolský svátek v Jablunkově
Gorolski Święto, które
odbyło się tradycyjnie na początku sierpnia w Jabłonkowie, było nadzwyczaj
udane. Jego centralnym punktem programu był występ Zespołu Pieśni i Tańca
„Śląsk”. Lasek Miejski w Jabłonkowie zapełnił się dosłownie do ostatniego
miejsca.
Jubileuszowy 65. „Gorol” był imprezą trzydniową. W piątek 3.8.
br. oprócz zespołów PZKO-wskich wystąpiły „Šmykňa” z Ostrawy i zespół
„Trebunie-Tutki” z Białego Dunajca. Można było obejrzeć wystawę fotografii
„Jabłonków i okolice w czasie”, „Witaczkę” – muzykowani na drabiniokach po
Jabłonkowie, a także wziąć udział w „Kawiarence pod Pegazem” nt. twórczości
literackiej na Zaolziu. W sobotę 4.8. br. wystąpiły m.in. zespoły „Artisti” z
Albanii, „Sióagárdi Hagyományörzö Egyesület” z Węgier i „Poĺana” ze Słowacji.
Odbył się rajd turystyczny „O kyrpce Macieja” i bieg przełajowy „O dzbanek
mleka”. Gwiazdą Karnawału Gorolskiego był zespół „Noemi Bocek Band”. Główny
dzień programowy – niedziela 5.8. br. – rozpoczyna zawsze msza ekumeniczna w
jabłonkowskim kościele parafialnym oraz korowód z rynku do Lasku Miejskiego. Na
scenie tradycyjnie – wszystko to najlepsze, czym może pochwalić się PZKO, był
blok programowy zespołów gorolskich i zespołów dolańskich. Oprócz ZPiT „Śląsk”
wystąpiły zespoły folklorystyczne „Wisła”, „Kobuleti” z Gruzji i „FS Technik” z
Bratysławy.
Gorolski Święto odbywa się z ramach Tygodnia Kultury
Beskidzkiej. Jego organizatorem jest Polski Związek Kulturalno-Oświatowy, a
patronat honorowy objęli w bieżącym roku hetman Województwa Morawsko-Śląskiego Jaroslav
Palas i konsul generalna RP w Ostrawie Anna Olszewska.
W załączeniu prezentujemy ksero artykułu z tygodnika
„Karvinsko” – wychodzącej zawsze we wtorek w ramach gazety o największym w
regionie nakładzie „Deník” – który dezinformuje czytelników. Ani słowa w tym
artykule o tym, że w ramach programu prezentowany jest rodzimy polski folklor,
ani że organizatorem imprezy jest PZKO.
|
|
Gorolski Święto, které se koná
tradičně na začátku srpna v Jablunkově, bylo mimořádně úspěšné. Jeho hlavním
bodem programu bylo vystoupení Souboru písní a tance „Śląsk“. Městský lesík
v Jablunkově byl zaplněn doslova do posledního místa.
Jubilejní 65. „Gorol“ byl akcí třídenní.
V pátek 3.8. tr. kromě souborů PZKO, vystoupily soubory „Šmykňa“
z Ostravy“ a „Trebunie-Tutki“ z Bilého Dunajce. Bylo možno zhlédnout
výstavu fotografií „Jablunkov a okolí v minulosti“, „Vítačku“ –
muzicírování na žebřiňácích po Jablunkově, a také zúčastnit se „Kavárničky pod
Pegasem“ na téma literární tvorby na Zaolzí. V sobotu 4.8. tr. vystoupily
mj. soubory „Artisti“ z Albánie, „Sióagárdi Hagyományörzö Egyesület” z
Maďarska a „Poľana” ze Slovenska. Konal se turistický závod „O kyrpce Macieja“
a terénní běh „O džbánek mléka“. Hvězdou Gorolského karnevalu byl soubor „Noemi
Bocek Band“. Hlavní programový den – neděle 5.8. tr. – zahajuje vždy ekumenická
bohoslužba v jablunkovském farním kostele a průvod z náměstí do
Městského lesíku. Na scéně – tradičně vše nejlepší, čím se může pochválit PZKO.
Byl připraven programový blok gorolských soborů a souborů dolanských.
Kromě „Śląska” vysoupily folklórní
soubory „Wisła”, „Kobuleti” z Gruzie a „FS Technik” z Bratislavy.
Gorolski Święto se koná v rámci
Týdne beskydské kultury. Jeho pořadatelem je Polský kulturně-osvětový svaz, a
záštitu nad nim v letošním roce převzali Jaroslav Palas, hejtman
Moravskoslezského kraje a Anna Olszewska, generální konsulka PR v Ostravě.
V příloze zveřejňujeme xero článku
„Jablunkov opět hostí unikátní festival“ z týdeníku
„Karvinsko“vycházejícího vždy v úterý v rámci novin o největším
v regionu nákladu „Deník“ – který dezinformuje čtenáře. Ani slovo
v tomto článku není o tom, že v rámci programu je prezentován polský
autochtonní folklór, ani že pořadatelem akce je PZKO.
Wojewódzkie
kierownictwo Partii Praw Obywateli – Zemanowcy (SPOZ) przedstawiło kandydatów /
Krajské vedení Strany práv občanů –
Zemanovci (SPOZ) představilo jména kandidátů
Kierownictwo
morawskośląskiej organizacji SPOZ przedstawiło kandydatów do Przedstawicielstwa
Wojewódzkiego i Senatu Parlamentu RC. Liderem za Województwo Morawsko-Śląskie
został Ing. Martin Schubert z Bogumina. Kandydatem do Senatu za obwód
Ostrawa-miasto jest Ing. Petr Lachnit, CSc. Zarząd wojewódzki partii uchwalił
również program wyborczy oraz nośny temat wyborczy, który brzmi: „Miejsca pracy
i możliwości zatrudnienia – Prawo do pracy“. Z chwilą uchwalenia listy
kandydackiej wojewódzka organizacja SPOZ rozpoczyna kampanię wyborczą. Głównym
źródłem informacji dla mediów są centralne strony www organizacji www.spoz.cz,
jak też podporządkowane strony wojewódzkie www.spoz-msk.cz (informacja prasowa). / Vedení moravskoslezské organizace SPOZ
představilo jména kandidátů do Krajského zastupitelstva a Senátu Parlamentu ČR.
Lídrem za Moravskoslezský kraj se stal Ing. Martin Schubert z Bohumína.
Kandidátem do Senátu za obvod Ostrava-město je Ing. Petr Lachnit, CSc. Krajský
výbor strany rovněž schválil volební program strany a také primární volební téma,
kterým je: „Pracovní příležitosti a zaměstnanost – Právo na práci“. Se
schválením kandidátní listiny krajská organizace SPOZ zahajuje volební kampaň.
Hlavní informačním zdrojem pro média je jak centrální web organizace www.spoz.cz,
tak krajská odnož webu www.spoz-msk.cz. (tisková zpráva).
Wykaz pierwszych piętnastu kandydatów do przedstawicielstwa
wojewódzkiego/ Seznam prvních patnácti
kandidátů do krajského zastupitelstva:
1.
Ing. Martin Schubert,
przewodniczący KO SPOZ / předseda KW
SPOZ, Bohumín, SPOZ
2.
Ing. Ondřej Feber, wójt gminy
/ starosta obce, Stonava / Stonawa,
SPOZ
3.
Ing Pavla Uhrová, sekretarka
UM / tajemnice MěÚ, Ostrava, BEZP
4.
Mgr. Roman Wróbel, zastępca
wójta gminy / místostarosta obce,
Bystřice / Bystrzyca, BEZP
5.
Ing. Miroslav Fabian,
zastępca burmistrza / místostarosta města,
Studénka, BEZP
6.
Ing. Renáta Něšporková,
Ph.D., MBA, prorektor / prorektorka VŠP
Ostrava, Bohumín, BEZP
7.
Luděk Volek, burmistrz / starosta města, Město Albrechtice, SPOZ
8.
MUDr. Hugo Přibyl, Ph.D.,
lekarz-geriatra / lékař-geriart,
Ostrava, BEZP
9.
Doc. MUDr. Bohuslav Chwajol,
CSc, lekarz-urolog / lékař-urolog,
Orlová-Lutyně, BEZP
10.
Mgr. David Novák, wójt gminy
/ starosta obce, Sviadnov, BEZP
11.
Petr Pastrňák wójt gminy / starosta obce, Markvartovice, SPOZ
12.
Mgr. Darina Krejzlová,
przedsiębiorca / podnikatelka, Hlučín
, SPOZ
13.
Mgr. Hedviga Pabjanová,
nauczyciel akademicki / středoškolský
pedagog, Ostrava, SPOZ
14.
Doc. Ing., Lubomír Schellong,
Ph.D., dyrektor uzdrowiska / ředitel
lázní, Havířov, BEZP
15.
PhDr. Mgr. Miloslav Kovář,
dyrektor / ředitel VOŚ-AHOL, Ostrava,
BEZP
Powstania Śląskie (1919-1921)
Slezská
povstání (1919-1921)
Odrodzenie
państwa polskiego – Po zakończeniu pierwszej wojny światowej w 1918
roku zaczęły się kształtować granice Drugiej Rzeczypospolitej. Państwowość
polska odrodziła się z niewoli 11 listopada 1918 r. po 123 latach trwania
w trzech zaborach – rosyjskim, pruskim i austro-węgierskim. Naczelnik państwa,
Józef Piłsudski niezwłocznie zatwierdził dekrety o podstawach
ustrojowo-politycznych państwa. Zasięg terytorialny kraju obejmował początkowo
jedynie Królestwo (Warszawa) i zachodnią część Galicji (Kraków). Trwały walki
polsko-czeskie na Śląsku Cieszyńskim i na Spiszu i Orawie, zakończone werdyktem
mocarstw niekorzystnym dla Polski. Konflikty te jednak miały znaczenie lokalne.
Bez porównania poważniejszym problemem pozostawała sprawa wyzwolenia całego
zaboru pruskiego. Powstanie Wielkopolskie zakończyło się sukcesem – Poznań i
Wielkopolskę przyłączono do Polski. Zawarty z Niemcami traktat pokojowy
zapewnił przyłączenie do Polski Pomorza Gdańskiego, ale bez Gdańska i jego
najbliższej okolicy.
Pierwsze
Powstanie Śląskie – Na terenach spornych między Polską a Niemcami,
według postanowień Traktatu Wersalskiego, miano przeprowadzić plebiscyty.
Objęły one również Górny Śląsk. Plebiscyt przeprowadzono w warunkach przewagi
niemieckiej, dopuszczono do głosowania Niemców urodzonych, ale nie
zamieszkałych na terenach plebiscytowych. Nie przebierała w środkach propaganda
niemiecka. Na Górnym Śląsku zanim doszło do plebiscytu, ludność polska dwa razy
zbrojnie manifestowała swą wolę przyłączenia do Polski. Przeciw niemieckiemu
terrorowi Ślązacy zaprotestowali potężnym strajkiem a następnie w kilka dni
później w odpowiedzi na krwawe wypadki z 15 sierpnia 1919 r., w czasie
których od salw niemieckich zginęło 7 robotników w kopalni „Mysłowice“,
wybuchło nazajutrz Pierwsze Powstanie Śląskie. Objęło ono prawie cały okręg
przemysłowy i powiaty południowe, ale zakończyło się już 26 sierpnia 1919 r.
wycofaniem oddziałów powstańczych na teren Zagłębia Dąbrowskiego i
Krakowskiego, wobec ogromnej przewagi wojsk niemieckich.
Drugie Powstanie Śląskie – 2 lutego 1920 r. władzę nad obszarem plebiscytowym przejęła
Międzynarodowa Komisja Sojusznicza, dysponująca własnymi siłami zbrojnymi wojsk
francuskich, angielskich i włoskich. Nadal jednak na tym obszarze pozostawała
dawna administracja i policja, pod której ochroną bojówki niemieckie nadal
terroryzowały ludność polską, zwłaszcza w okresie niepowodzeń Polski na froncie
wschodnim podczas walk w komunistyczną Rosją (lipiec – sierpień 1920 r.). Sytuacja ta
doprowadziła
19/20 sierpnia 1920 r. do wybuchu Drugiego Powstania Śląskiego na rozkaz
Polskiego Komisariatu Plebiscytowego i Polskiej Organizacji Wojskowej (POW).
Zakończyło się ono 25 sierpnia z polecenia dowództwa POW Górnego Śląska. W
jego wyniku policję niemiecką zastąpiła policja mieszana polsko-niemiecka. Mimo
to strona niemiecka miała o wiele mocniejszą pozycję, zwłaszcza wskutek
przybycia na Śląsk celem wzięcia udziału w plebiscycie – 20 marca 1921 r. –
około 200 tys. Niemców, urodzonych na obszarze plebiscytowym, choć rozsianych
po całej Rzeszy. W sumie niewiele ponad 40 % głosów (479 tys.) padło za Polską,
gdy blisko 60 % (707 tys.) za Niemcami.
Trzecie Powstanie Śląskie – Gdy angielscy i włoscy
członkowie Komisji Międzysojuszniczej wysunęli projekt przyznania Niemcom
ogromnej części obszaru plebiscytowego, pod naporem rozgoryczonej ludności
śląskiej przewodniczący Polskiego Komitetu Plebiscytowego Wojciech Korfanty
wezwał robotników do strajku generalnego oraz wydał rozkaz rozpoczęcia
Trzeciego Powstania Śląskiego. Miało ono poważne sukcesy militarne, opanowując
prawie cały obszar plebiscytowy. Główna bitwa rozegrała się 21-27 maja 1921 r.
w rejonie Góry Św. Anny. W rezultacie akcji mediacyjnej ze strony Komisji
Międzysojuszniczej doszło w pierwszej połowie czerwca do przerwania walk
alianckich, po czym oddziały obu stron opuściły obszar plebiscytowy. Trzecie
Powstanie Śląskie miało wpływ na ostateczną decyzję mocarstw zachodnich w
sprawie Śląska. Polsce przyznano znacznie większą część kraju niż poprzednio
zamierzano, mimo to jednak pod niemieckim panowaniem pozostało na Opolszczyźnie
około miliona ludności polskiej. Niepowodzenia polskie na zachodzie miały swe
źródło głównie w zaangażowaniu państwa polskiego na rzecz zdobyczy
terytorialnych na wschodzie.
Źródło:
„Historia Polski 1864-1946“, Józef Buszko, Państwowe Wydawnictwo Naukowe,
Warszawa 1980
Obrození polské státnosti – Po ukončení první světové války v roce 1918
se začaly utvářet hranice Druhé polské republiky. Polská státnost se obrodila
dne 11.11.1918 po 123 letech poroby ve třech záborech – ruském, pruském a
rakousko-uherském. Náčelník státu, Józef Piłsudský, neprodleně stvrdil dekrety
o společensko-politických základech státu. Země zahrnovala ze začátku pouze
území Království (Varšava) a západní část Haliče (Krakov). Trvaly polsko-české
boje na Těšínském Slezsku a na Oravě a Spiši, ukončené rozhodnutím velmocí
nevýhodném pro Polsko. Tyto konflikty měly pouze význam lokální. Nesrovnatelně
důležitějším problémem byla otázka osvobození celého pruského záboru.
Velkopolské povstání bylo úspěšné – Poznaň a Velkopolsko připadlo Polsku.
Mírová dohoda s Německem zajistila připojení k Polsku Gdaňského pomořanska, ale
bez Gdaňska a jeho nejbližšího okolí.
První
slezské povstání – Na sporném území mezi Polskem a Německem, podle rozhodnutí Versailské
dohody, měly být provedeny plebiscity, také v Horním Slezsku. Plebiscit se
konal v podmínkách německé převahy, protože hlasování bylo umožněno také
Němcům narozeným, ale nebydlícím na plebiscitních územích. Německá propaganda
útočila nevybíravým způsobem. Polský lid Horního Slezska ještě před plebiscitem
dvakrát ozbrojeně manifestoval svou vůlí připojení k Polsku. Proti
německému teroru Slezané protestovali mohutnou stávkou, a následně několik dnů
později jako reakce na krvavé události, kdy od německých salv zahynulo 7
dělníků v dole „Myslovice“, vypuklo První slezské povstání. Povstání
proběhlo téměř na celém území průmyslové oblasti a jižních okresů, ale ukončeno
bylo už 26. srpna 1919 odchodem povstaleckých oddílů na území Doubravského
úhelného revíru a Krakovského kraje, a to z důvodu obrovské převahy německých
vojsk.
Druhé
slezské povstání – 2. února 1920 moc nad plebiscitním územím převzala Mezinárodní
spojenecká komise, která měla své vlastní ozbrojené složky francouzské,
anglické a italské. Avšak nadále na tomto území zůstavaly dřívější úřady a
policie, které umožňovaly německým bojůvkám terorizovat polské obyvatelstvo,
zejména v období neúspěchů Polska na východní frontě v bojích
s komunistickým Ruskem (červenec – srpen 1920). Tento stav způsobil, že
19/20. srpna 1920 vypuklo na rozkaz Polského plebiscitního komisařství a Polské
vojenské organizace (POW) Druhé slezské povstání. Povstání bylo ukončeno na
příkaz velitelství POW Horního Slezska. V důsledku německou policií
nahradila policie smíšená polsko-německá. Přesto německá strana měla o moc
silnější pozici, zejména z důvodu příchodu do Slezska asi 200 tis. Němců,
narozených na plebiscitním území, i když rozšířených po celém Německu, kteří se
hodlali zúčastnit plebiscitu – 20. března 1921. Celkem málo přes 40 % hlasů
(479 tis.) bylo pro Polsko, a téměř 60 % (707 tis.) pro Německo.
Třetí
slezské povstání – Když angličtí a italští členové Mezispojenecké komise předložili návrh
předání Německu obrovské části plebiscitního území, pod tlakem rozhořčeného
slezského lidu předseda Polského plebiscitního výboru Wojciech Korfanty vyzval
dělníky ke generální stávce a vydal rozkaz zahájení Třetího slezského povstání.
Povstání bylo vojensky úspěšné, protože povstalci ovládli téměř celé
plebiscitní území. Hlavní bitva se odehrála 21-27. května 1921 v oblasti
Hory sv. Anny. Výsledkem mediační akce Mezispojenecké komise v polovině
června byly boje přerušeny, po čemž oddíly obou válčících stran odešly
z tohoto plebiscitního území. Třetí slezské povstání mělo vliv na konečné
rozhodnutí západních mocnosti ve věci Slezska. Polsku bylo přiděleno větší
území, než bylo původně zamýšleno, přesto pod německou moci zůstalo
v Opolském kraji asi milión polských obyvatel. Polské neúspěchy na západě
měly svou příčinu hlavně v angažování se polského státu ve věci územních
kořisti na východě.
Zdroj:
„Historia Polski 1864-1946“, Józef Buszko, Państwowe Wydawnictwo Naukowe,
Warszawa 1980
Sprawozdanie
o imprezie wspomnieniowej z okazji
55.
rocznicy śmierci Jánosa Esterházy
Beszámoló az Esterházy János halálának
55.-ik évfordulójára rendezett
emlékünnepségről
Zpráva o vzpomínkové akci na počest 55.
výročí úmrtí Jánose Esterházy
Przy niezwykłej na tą
porę chłodnej pogodzie odbyło się pierwsze publiczne kładzenie kwiatów pod
tablicą pamiątkową Jánosa Esterházy, odsłoniętą w ubiegłym roku w jesieni na
cmentarzu w Pradze – Motolu. Ten świąteczny dzień, który rozpoczął się w
parlamencie przekazaniem petycji praskiej z postulatem rehabilitacji
Jánosa Esterházy zakończyły szczególnie ważne wydarzenia, raut i konferencja prasowa.
Ten szczególny dzień w izbie niższej
czeskiego parlamentu z programem z okazji 55. rocznicy śmierci Jánosa
Esterházy zagajono przekazaniem petycji. Petycję praską domagającą się
rehabilitacji Jánosa Esterházy zainicjował Światowy Związek Węgrów (MVSZ), a
przekazała ośmio-osobowa delegacja. Działaczom MVSZ towarzyszył delegat
Węgierskiej Sekcji Narodowej ruchu politycznego WSPÓLNOTA z Republiki
Czeskiej i działacze czeskiej organizacji ds. praw człowieka HABEAS CORPUS.
Petycję przekazano z upoważnienia pani Miroslavy Němcowej, przewodniczącej
Izby Poselskiej czeskiego parlamentu, pani Vierze Bizowej, sekretarz Komitetu
Parlamentarnego.
O godzinie 11 na Cmentarzu Motolskim,
który znajduje się koło Drogi Pilzeńskiej w miejscu upamiętniającym ofiary
komunizmu w Czechosłowacji odbyło się uroczyste położenie kwiatów, które razem
zorganizowały cztery organizacje węgierskie z Pragi. Głównym organizatorem
był Lászlo Attila Kocsis, kierownik Węgierskiej Sekcji Narodowej ruchu
politycznego COEXISTENTIA-WSPÓLNOTA, pan Kocsis prowadził uroczystość w języku
węgierskim i czeskim. W imieniu organizatorów uroczyste przemówienie wygłosił
Sándor Pálffy, które tłumaczył na język czeski György István Palágyi. Uroczyste
przemówienie pana Karola Madzi, przewodniczącego Polskiej Sekcji Narodowej
ruchu politycznego COEXISTENTIA tłumaczył na język czeski dr. Stanisław Gawlik,
czołowy reprezentant mniejszości polskiej w Republice Czeskiej, były poseł
parlamentu. W imieniu Węgier kwiaty położył dr. László Szöke, praski ambasador
Węgier, a następnie w imieniu Węgrów z całego świata Miklós Patrubány,
przewodniczący MVSZ i Zoltán Bottyán, członek prezydium MVSZ, w imieniu Węgrów
ze Słowacji kwiaty położyła Viola Radványi z upoważnienia Józsefa Berényi,
wiceprzewodniczącego Partii Koalicji Węgierskiej. Miejsce pochówku zwłok Jánosa
Esterházy nie było znane nawet pięćdziesiąt lat po jego śmierci. Decydującym
impulsem rozwiązania tego problemu były wspomnienia Rudolfa Kuczery, znanego
czeskiego politologa, historyka, pisarza i jednego z sygnatariuszy Charty
77, podczas wernisażu na Węgrzech, swej książki o historii Europy Środkowej
wydanej w języku węgierskim z okazji VII Światowego Kongresu Węgrów.
Uzyskano też wsparcie Karla Schwarzenberga, ministra spraw zagranicznych Republiki
Czeskiej i jednego z prezydenckich kandydatów. Tym samym powstanie miejsca
pamięci narodowej na Cmentarzu Motolskim wielu utożsamia z jego osobą
pomimo że nie brał on udziału w ubiegłorocznym listopadowym jego otwarciu, to
odbyło się z udziałem Jánosa Martonyi, węgierskiego ministra spraw
zagranicznych.
Uroczyste obchody poświęcone Jánosowi
Esterházy był kontynuowane uroczystym przyjęciem w jednej pobliskich
restauracji. Uroczyste przemówienie wygłosili na nim dr. László Szöke,
ambasador i Miklós Patrubány, przewodniczący MVSZ. Obaj mówcy podkreślili
ludzki i moralny wymiar Jánosa Estrerházy. Do zgromadzonych wzruszająco
przemówiła pani Nadieżda Kavalírowa, ponownie wybrana przewodniczącą
Konfederacji Czeskich Więźniów Politycznych, która głębokim ukłonem
podziękowała społeczeństwu węgierskiemu i polskiemu za urzeczywistnienie
ogromną ofiarą krwi i pokonaniem komunizmu wiecznej tęsknoty do wolności i
dawanie nadziei gnębionym przez komunizm w innych państwach. Najbardziej
wzruszającą chwilą były wspomnienia 91-letniego aptekarza Jana Janků, skazanego
kiedyś na karę dożywocia, w którego ramionach zmarł właśnie hrabia János
Esterházy. Ten czeski człowiek, cieszący się ogólnym szacunkiem, powiedział, że
ani przedtem, ani potem nie spotkał człowieka, który mógłby dorównać wielkością
i czystością Jánosowi Esterházy. Oprawcy bali się nawet jego śmierci, dlatego w
bramie więzienia nakazali otworzyć jego trumnę i ciało Jánosa Esterházy
nakazali przenieść do innej trumny, aby się upewnić, że naprawdę nie żyje.
Wspomnienia starego aptekarza i byłego harcerza głęboko wstrząsnęły i wzruszyły
obecnych.
Czeska organizacja praw człowieka HABEAS
CORPUS urządziła konferencję prasową Miklósa Patrubány, przewodniczącego MVSZ.
Miklós Patrubány powiedział obecnym: „Do Pragi przejechaliśmy dlatego, aby
z pietyzmem ukłonić się świętej pamięci Jánosowi Esterházy, którego osoba
jest tak czy tak autorytetem moralnym. Do Pragi przyjechaliśmy, aby podziękować
Rudolfowi Kuczerze, Karlowi Schwarzenbergowi i innym osobom czeskiego życia
publicznego, którzy ponad pół wieku pomagali zidentyfikować miejsce odpoczynku
zwłok Jánosa Esterházy i w tym miejscu wytworzyć miejsce pamięci. Wreszcie
przyjechaliśmy do Pragi, aby przekazać czeskiemu parlamentowi, izbie poselskiej
pierwszego państwa powstałego po rozpadzie ówczesnej Czechosłowacji powyższą
petycję, w której węgierskie, czeskie i polskie organizacje i osoby żądają
rehabilitacji Jánosa Esterházy. Na pytanie dziennikarza, w jakim terminie
oczekują zasadniczą odpowiedź czeskiego parlamentu, przewodniczący odpowiedział
w następujący sposób: Ze względu na to, że rehabilitacja Jánosa Esterházy nie
jest problemem prawnym, ale dotyczy wyłącznie woli politycznej, liczymy na to,
że zasadnicza odpowiedź parlamentu czeskiego będzie sformułowana najwcześniej
do pół roku, ale najpóźniej w terminie jednego roku. Na pytanie, czy w
następstwie ponownego otwarcia problematyki Jánosa Esterházy nie pojawią się
jakieś napięcia, przewodniczący MVSZ powiedział: „Oczekiwana rehabilitacja
Jánosa Esterházy świetnie przyczyni się dla czesko-węgierskich stosunków i
będzie bardzo znacząca dla przyszłości całej Europy, przecież problematyka
rehabilitacji Jánosa Esterházy jest kwestią sprawiedliwości. Przyszłość Europy
jest możliwa tylko wtedy, jeśli prawda i sprawiedliwość może zwyciężyć w
Czechii i wszędzie w Europie!“
Po zakończeniu zorganizowanych imprez
Miklós Patrubány prowadził rozmowy z czołowymi reprezentantami organizacji
węgierskich w Czechii i zachęcał ich do jeszcze ściślejszej współpracy
z innymi węgierskimi organizacjami na świecie. Potem członkom organizacji
węgierskich w Czechii przekazał dary, na które złożyły się różne publikacje,
Zeszyty Hungarystów, CD i węgierskie i angielskie książki wydane przez Światowy
Związek Węgrów. W imieniu obdarowanych podziękowała Éva Farkás,
wiceprzewodnicząca Rady Republikowej Związku Węgrów w Czechach i na Morawie
oraz László Attila Kocsis.
W przeddzień uroczystości poświęconych
Jánosowi Esterházy delegacja Światowego Związku Węgrów przyjęła działaczy HABEAS
CORPUS, czeskiej organizacji praw człowieka. Miklós Patrubány przedstawił
petycję, którą przygotowano przekazać następnego dnia, a przewodniczący Jiří
Plicka od razu dołączył do osób popierających petycję, a potem powiedział:
„János Esterházy był wielkim człowiekiem. Jego rehabilitacja jest dobrą rzeczą.
HABEAS CORPUS rehabilitację Jánosa Esterházy przyszpilą na swą flagę, i razem
ze swoimi czeskimi, słowackimi, polskimi i francuskimi oddziałami umieści ją w
centrum swego przyszłego programu działalności.
|
|
Rendkívüli hidegre fordult időben zajlott március 8-án
Prágában, a motoli temetőben tavaly ősszel felavatott Esterházy
János-emléktábla első nyilvános koszorúzása. Az emléknap, amely a Parlamentben
az Esterházy János rehabilitálását kérő Prágai petíció átadásával kezdődött,
fogadással és sajtótájékoztatóval végződött, fontos fejleményekkel.
A gróf Esterházy János
halálának 55. évfordulóján szervezett emléknap petíció-átadással kezdődött a
cseh parlament alsóházában. Az Esterházy János rehabilitálását kérő Prágai
petíciót, amelyet a Magyarok Világszövetsége kezdeményezett, nyolctagú
küldöttség adta át. Az MVSZ tisztségviselőit elkísérték a Csehországi
Együttélés Politikai Mozgalom Magyar Tagozatának küldötte, valamint a HABEAS
CORPUS cseh emberi jogi szervezet aktivistái. A petíciót a cseh parlament
képviselőháza elnök asszonya, Miroslava Nemcová megbízásából Věra
Bízová, a Házbizottság titkára vette át.
11 órakor, a Plzeňi út mellett fekvő motoli
temetőben, a csehszlovákiai kommunizmus áldozatainak emlékhelyén koszorúzási
ünnepségre került sor, négy prágai magyar egyesület szervezésében. A rendezvény
főszervezője a Coexistentia-Együttélés Politikai Mozgalom Magyar Nemzeti
Tagozatának vezetője, Kocsis László Attila volt, aki magyar és cseh
nyelven vezette a rendezvényt. A szervezők nevében Pálffy Sándor mondott
emlékbeszédet, amelyet Palágyi István György tolmácsolt cseh nyelvre.
A Coexistentia Politikai Mozgalom Lengyel Nemzeti Tagozata
elnökének, Karol Madziának emlékbeszédét Dr. Stanislaw Gawlik csehországi
lengyel vezető, volt parlamenti képviselő fordította cseh nyelvre.Magyarország
nevében Dr. Szőke László prágai nagykövet, a világ magyarsága nevében az
MVSZ elnöke, Patrubány Miklós, és elnökségi tagja, Bottyán Zoltán,
a felvidéki magyarság nevében, a Magyar Koalíció Pártjaelnökének, Berényi
Józsefnek megbízásából Radványi Viola koszorúzott.
Esterházy János földi maradványainak
nyughelye, halála után több mint fél évszázadig ismeretlen volt. Közép-Európa
történelméről írott könyvének a Magyarok VII. Világkongresszusa
alkalmából magyar nyelven történt kiadása, magyarországi könyvbemutatóin
szerzett élményei nyomán, Rudolf Kučera, ismert cseh politológus,
történész, író, a Charta ’77 egyik aláírója volt az, aki e kérdés
rendezésének a döntő lökést megadta. Az ügyet felkarolta Karel Schwarzenberg,
Csehország külügyminisztere és jelenlegi elnökjelöltje is. Így sokan az Ő
nevéhez fűzik a motoli temetőben kialakított emlékhely létrejöttét, jóllehet
annak tavaly novemberi felavatásáról, amely Martonyi János magyar
külügyminiszter jelenlétében történt, távol maradt.
Az Esterházy János-emléknap egy közeli
vendéglőben adott fogadással folytatódott. Emlékbeszédet mondott Dr. Szőke
László nagykövet és Patrubány Miklós, az MVSZ elnöke. Mindkét szónok kiemelte
Esterházy János emberi, erkölcsi nagyságát. Meghatóan szólt az egybegyűltekhez
a Csehországi Politikai Foglyok Konföderációjának újraválasztott elnöke,
Naděžda Kavalírova asszony, aki mélyen fejet hajtva, hálás köszönetet
mondott a magyar és a lengyel népnek azért, hogy örökös szabadságvágyukkal és
tetemes véráldozatukkal megrendítették a kommunizmust, és táplálták a többi
ország kommunizmus általi elnyomottainak hitét. A legmegrendítőbb a 91 éves Jan
Janků, egykori életfogytiglanra ítélt gyógyszerész elbeszélése volt, akinek
a mirovi börtönben, a karjai között hunyta le szemét gróf Esterházy János. A
köztiszteletben álló cseh ember elmondta, sem azelőtt, sem azután nem
találkozott Esterházy Jánoshoz mérhető nagyságú, tisztaságú emberrel. Tőle a
börtönőrök még holtában is rettegtek, ezért a börtön kapujában kibontatták a
koporsót, és áttetették Esterházy János tetemét egy másik koporsóba azért, hogy
ekként is meggyőződjenek arról, hogy biztosan meghalt. Az egykori cserkész,
idős gyógyszerész elbeszélése mély döbbenetet váltott ki, könnyekig meghatva a
jelenlévőket.
A HABEAS CORPUS cseh emberi jogi
szervezet sajtótájékoztatót hívott össze a Magyarok Világszövetsége elnöke részére.
Patrubány Miklós a jelenlévőknek elmondta: Azért jöttünk Prágába, hogy
kegyelettel fejet hajtsunk gróf Esterházy János áldott emléke előtt, akinek
személye maga az erkölcsi mérce. Azért jöttünk Prágába, hogy köszönetet
mondjunk Rudolf Kučerának, Karel Schwarzenbergnek, és a cseh
közélet mindazon szereplőinek, akik segítették Esterházy János hamvai
nyughelyének több mint fél évszázad után történt azonosítását és ott emlékhely
kialakítását. Végül azért jöttünk Prágába, hogy a cseh parlamentnek, az egykori
Csehszlovákia elsőszámú utódállama képviselőtestületének átadjuk azt a
petíciót, amelyben magyar, cseh, lengyel szervezetek és személyek kérik
Esterházy János rehabilitálását.
Újságírói kérdésre, hogy mikorra várják a
cseh parlament érdemi válaszát, az elnök így válaszolt: Tekintettel arra,
hogy Esterházy János rehabilitálása nem jogi, hanem csupán politikai akarat
kérdése, úgy számítjuk, hogy a cseh parlament érdemi válasza nem hamarabb, mint
fél éven belül, de nem később, mint egy éven belül meg fog születni.
Arra a kérdésre, hogy nem okoz-e
feszültséget Esterházy János ügyének újbóli felemlegetése, a Magyarok
Világszövetségének elnöke elmondta, hogy „Esterházy János remélt
rehabilitálása kiváló szolgálatot tesz majd a cseh-magyar kapcsolatoknak, és
igen jelentős lesz egész Európa jövője szempontjából, hiszen Esterházy János
rehabilitálásának kérdése az igazságosság kérdése. Európának csak akkor van
jövője, ha az igazság és az igazságosság győzedelmeskedni tud Csehországban és
mindenütt Európában!”
A rendezvények befejezése után Patrubány
Miklós megbeszélést folytatott a csehországi magyar szervezetek vezetőivel, a
világ többi magyar szervezetével szoros együttműködésre bíztatva őket. Ezután a
Magyarok Világszövetsége kiadásában megjelent magyar és angol nyelvű könyvek,
CD-k, Magyarságtudományi Füzetek és egyéb kiadványok gyűjteményéből
összeállított adományokat adott át a csehországi magyar szervezetek tagsága
részére, akiknek nevében Farkas Éva, a Cseh- és Morvaországi Magyarok
Szövetsége országos tanácsának alelnöke és Kocsis László Attila mondott
köszönetet.
Az Esterházy Jánosnak szentelt emléknap
előestéjén a Magyarok Világszövetségének küldöttsége tárgyalt a HABEAS CORPUS
cseh emberi jogi szervezet képviselőivel. Patrubány Miklós ismertette a másnap
átadásra kerülő petíciót, amelyhez Jiří Plicka elnök azonnal
csatlakozott, majd kijelentette: Esterházy János nagy ember volt. Az Ő
rehabilitálása egy jó ügy. A HABEAS CORPUS Esterházy János rehabilitálását
zászlajára tűzi, és csehországi, szlovákiai, lengyelországi és franciaországi
leágazásaival együtt elkövetkező cselekvési programjának középpontjába helyezi.
V mimořádně studeném počasí se
uskutečnilo první veřejné pokládání věnců u pamětní desky Jánose Esterházyho,
která byla odhalena loni na podzim na hřbitově v Praze – Motole. Památný
den zahájený v parlamentu předáním pražské petice žádající rehabilitaci
Jánose Esterházyho byl ukončen rautem a tiskovou konferencí, vesměs důležitými
událostmi.
Památný den organizovaný v dolní
sněmovně českého parlamentu k 55.
výročí smrti hraběte Jánose Esterházyho začínal předáním petice. Pražskou
petici žádající rehabilitaci Jánose Esterházyho inicioval Světový Svaz Maďarů
(Magyarok Világszövetsége – MVSZ) a předání petici provedla osmičlenná
delegace. Funkcionáře MVSZ doprovodili delegát Maďarské Národní Sekce Politického Hnutí EGYÜTTÉLÉS z České
Republiky a aktivisté české organizace pro lidská práva HABEAS CORPUS. Petici
z pověření paní Miroslavy Nemcové, předsedkyně Poslanecké sněmovny českého
Parlamentu převzala paní Věra Bízová, tajemnice Parlamentního Výboru.
V 11 hodin na Motolském hřbitově
ležícím u Plzeňské cesty na památném místě obětí komunismu
v Československu se uskutečnila slavnostní pokládání věnců, které bylo
společně organizováno čtyřmi maďarskými organizacemi z Prahy. Hlavním
organizátorem akce byl Attila László Kocsis, vedoucí Maďarské Národní Sekce
Politického Hnutí COEXISTENTIA-EGYÜTTÉLÉS, pan Kocsis moderoval akci
v maďarském a českém jazyku. Jménem organizátorů pronesl památnou řeč
Sándor Pálffy, jeho řeč do češtiny přetlumočil György István Palágyi.
Památnou řeč pana Karola Madzi,
předsedy Polské Národní Sekce Politického Hnutí COEXISTENTIA přetlumočil do
češtiny Dr. Stanislaw Gawlik vedoucí představitel polské menšiny v České
Republice, bývalý poslanec parlamentu. Jménem Maďarska položil věnec Dr.László
Szőke pražský velvyslanec Maďarska, jménem Maďarů celého světa pak Miklós
Patrubány předseda MVSZ a Zoltán Bottyán člen předsednictva MVSZ, dále jménem Maďarů
ze Slovenska položila věnec paní Viola Radványi z pověření Józsefa
Berényiho podpředsedy Strany Maďarské Koalice (Magyar Koalíció Pártja). Místo
odpočinku tělesných pozůstatků Jánose Esterházyho bylo neznámé i po padesáti
letech po jeho smrti. K vyřešení této otázky dal rozhodující impuls Rudolf
Kučera, známý český politolog, historik, spisovatel a jeden ze signatárů Charty
77 na základě svých zážitků při uvádění své knihy v Maďarsku, napsanou o
historii Střední Evropy a vydaného v maďarském jazyku k příležitosti
VII. Světovému Kongresu Maďarů. Věc podpořil i Karel Schwarzenberg, ministr
zahraničí České Republiky a jeden z prezidentských kandidátů. Tak se
stalo, že vznik památného místa vytvořeného na motolském hřbitově mnozí spojují
s jeho jménem, i když se nezúčastnil jeho loňského listopadového odhalení,
toto se uskutečnilo v přítomnosti Jánose Martonyiho, maďarského ministra
zahraničí.
Památný den Jánose Esterházyho pokračoval recepcí v jedné blízké
restauraci. Památnou řeč pronesli Dr.László Szőke velvyslanec a Miklós
Patrubány předseda MVSZ (Magyarok Világszövetsége – Světový svaz Maďarů). Oba
řečníci vyzdvihovali lidskou a morální velikost Jánose Esterházyho.
K shromážděným lidem pronesla dojímavou řeč paní Naděžda Kavalírová,
znovuzvolená předsedkyně Konfederace českých politických vězňů, která
s hlavou hluboce skloněnou vděčně děkovala maďarskému a polskému lidu
zato, že svojí věčnou touhou po svobodě a svojí mohutnou obětí krve otřásli
komunizmus a živili víru komunizmem utiskovaných lidí v ostatních státech.
Nejpohnutější chvíle byla při vyprávění 91-ročního lékárníka Jana Janků, kdysi
odsouzeného na doživotí, právě v jeho náručí zavřel své oči hrabě János
Esterházy. Tento český člověk, těšící se všeobecné úctě, prohlásil, že ani
předtím, ani potom nepotkal člověka který by se dal přirovnat k velikosti
a čistotě Jánose Esterházyho. Jeho se báli věznitelé i v jeho smrti, proto
u brány vězení nechali otevřít jeho rakev a mrtvolu Jánose Esterházyho nechali
přeložit do jiné rakve, aby i takto se ujistili, že je určitě mrtvý. Vyprávění
starého lékárníka a bývalého skauta hluboce ohromil a dojal přítomné
k slzám.
Česká organizace pro lidská práva HABEAS
CORPUS svolal tiskovou konferenci pro Miklóse Patrubánye, předsedu MVSZ. Miklós
Patrubány přítomným řekl: „Do Prahy jsme přijeli proto, abychom se s pietou
poklonili před požehnanou pamětí Jánose Esterházyho, jehož osoba je sama
morálním měřítkem. Do Prahy jsme přijeli abychom poděkovali Rudolfovi Kučerovi,
Karlovi Schwarzenbergovi a všem účastníkům českého veřejného života, kteří po
více než půlstoletí pomáhali identifikovat místo odpočinku pozůstatků Jánose
Esterházyho a na tom místě vytvořit památní místo. Nakonec jsme do Prahy
přijeli proto, abychom českému parlamentu, poslaneckému sboru prvotnímu
nástupnickému státu někdejšího Československa předali tuto petici,
ve které maďarské, české a polské organizace i osoby žádají rehabilitaci
Jánose Esterházyho. Na dotaz novináře, kdy že to očekávají podstatnou odpověď
českého parlamentu, předseda odpověděl následovně: S ohledem na to, že
rehabilitace Jánose Esterházyho není právní otázkou, ale pouze otázkou
politické vůle, tak my počítáme s tím, že podstatná odpověď českého parlamentu
se zformuluje nejdříve do půl roku, ale nejpozději do jednoho roku. Na otázku
jestli znovuoživení otázky Jánose Esterházyho nevytvoří nějaké napětí, předseda
MVSZ řekl: „Očekávaná rehabilitace Jánose Esterházyho udělá vynikající službu
pro česko-maďarské vztahy a bude velice významná pro budoucnost celé Evropy,
vždyť otázka rehabilitace Jánose Esterházyho je otázkou spravedlnosti. Evropa
má budoucnost pouze tehdy jestli pravda a spravedlnost může zvítězit
v Česku a všude v Evropě!“
Po ukončení uspořádaných akcí Miklós
Patrubány vedl rozhovory s vedoucími představiteli maďarských organizací
v Česku a nabádal je k těsné spolupráci s ostatními maďarskými
organizacemi ve světě. Poté pro členy maďarských organizací v Česku předal
dary sestavené z různých posbíraných
publikací, Sešitů Hungarologických, cédéček a maďarských a anglických
knih vydaných Světovým svazem Maďarů. Jménem podarovaných poděkovali Éva
Farkas, podpředsedkyně Republikové Rady Svazu Maďarů v Čechách a na Moravě
a také Attila László Kocsis.
V předvečer památného dne věnovaného
Jánosovi Esterházymu jednala delegace organizace Magyarok Világszövetsége (MVSZ , Světový Svaz Maďarů)
s představiteli HABEAS CORPUS, českou organizací pro lidská práva. Miklós
Patrubány předvedl petici kterou druhý den chtěli předat a předseda Jiří Plicka
se hned přidal k podpoře petice, pak prohlásil: „János Esterházy byl velký
člověk. Jeho rehabilitace je dobrá věc. HABEAS CORPUS rehabilitaci Jánose
Esterházyho přišpendlí na svou vlajku, a spolu se svými českými, slovenskými,
polskými a francouzskými odbočkami umístí to do středu svého nacházejícího
akčního programu.
László Attila Kocsis pozdrawia uczestników imprezy
wspomnieniowej
Kocsis László Attila köszönti a megemlékezőket
Pan
Attila László Kocsis zdraví účastníky vzpomínkové akce
Emlékbeszédek: Karol Madzia és Dr. Ing. Stanislaw Gawlik,
valamint Paládi István György és Pálffy Sándor (jobbról balra)
„Wiadomości –
Tudósítások – Zprávy“, wydawca / kiadó / vydavatel: Organizacja Wyższego Pożytku
Publicznego / Közhasznú Társaság / Obecně prospěšná společnost Koexistencia
o.p.s., IČO (Vállalkozói Engedély Száma): 68899289, adres wydawcy / a kiadó
címe / adresa vydavatele: 737 01 Český Těšín / Czeski Cieszyn, Střelniční /
Strzelnicza 28, rada redakcyjna / szerkesztőbizottság / redakční
rada: Tadeusz Toman, Józef Toboła, Zoltán Domonkos, zamknięcie numeru /
lapzárta / uzávěrka čísla: 24.8.2012,
gratis / ingyenes / zdarma