xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

WIADOMOŚCI – TUDÓSÍTÁSOK – ZPRÁVY

34 – 9/2009 (8.12.2009)

www.coexistentia.cz

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ářčáářTraktat Lizboński obowiązuje od 1.12. /Od 1.12. platí Lisabonská smlouva

Unia Europejska - Pierwszego grudnia wchodzi w życie Traktat Lizboński. Wyłączne kompetencje ma UE w pięciu dziedzinach. Należą do nich unia celna, określenie reguł konkurencji gospodarczej potrzebnej dla funkcjonowania rynku wewnętrznego, polityka walutowa dla krajów, gdzie walutą jest euro, zachowanie zasobów biologicznych w morzach w ramach wspólnej polityki dotyczącej połowu ryb i wspólna polityka handlowa. W ramach wspólnej polityki handlowej będą na przykład rozstrzygane umowy o ochronie i poparciu inwestycji. Więcej wolności mają kraje członkowskie w dziedzinie przemysłu, kultury i ruchu turystycznego.

Evropská unie - Prvního prosince začíná platit Lisabonská smlouva. Výlučnou pravomoc má EU v pěti oblastech. Mezi ně patří celní unie, stanovení pravidel hospodářské soutěže nezbytné pro fungování vnitřního trhu, měnová politika pro členské státy, jejichž měnou je euro, zachování biologických mořských zdrojů v rámci společné rybářské politiky a společná obchodní politika. V rámci společné obchodní politiky budou například řešeny smlouvy o ochraně a podpoře investic. Více volnosti mají členské státy v oblastech průmyslu, kultury a cestovního ruchu.

Najwyższymi przedstawicielami Unii Europejskiej w dniu 1.12.2009 są nowo wybrany prezydent Herman Van Rompuy, premier Szwecji - kraju przewodniczącego UE Fredrik Reifeld i nowa minister spraw zagranicznych Catherine Ashton / Nejvyššími činiteli Evropské unie dne 1.12.2009 jsou nově zvolený prezident Herman Van Rompuy, premiér předsednického státu - Švédska Fredrik Reifeld a nová ministryně zahraničí Catherine Ashtonová.

Ostatnim państwem członkowskim Unii Europejskiej, które Traktat ratyfikowało, była Republika Czeska. Prezydent Vaclav Klaus podpisał Traktat Lizboński bez kamer w swoim gabinecie. Dziennikarzy poinformował tylko, że pomimo, że z Traktatem się nie zgadza, podpisał go. Józef Szymeczek, przewodniczący Kongresu Polaków powiedział redakcji “Głosu Ludu”, że dzięki ratyfikacji Traktatu Republika Czeska łączy się z zachodnim światem, co na pewno jest dla nas tysiąckroć lepsze, niż ciągłe spoglądanie w kierunku wschodnim. Prezes ZG PZKO Zygmunt Stopa uważa, że podpis czeskiego prezydenta oznacza dostosowanie się Republiki Czeskiej do zasad wspólnych działań 27 państw członkowskich. “Trudno mi wyobrazić sobie problemy, jakie nastałyby, gdyby Republika Czeska nie ratyfikowała Traktatu Lizbońskiego. To oznaczałoby powrót do stanu początkowego, czyli stanu tworzenia wspólnej Europy. I odbiłoby się na potencjale gospodarczym. Państwo nie wchodzące w skład globalnej ekonomii zatraca możliwość dalszego rozwoju”.

Posledním členským státem Evropské unie, který ratifikoval Smlouvu, byla Česká republika. Prezident Václav Klaus podepsal Lisabonskou smlouvu mimo kamery ve své kanceláři. Novináře informoval pouze, že přestože se Smlouvou nesouhlasí, podepsal ji. Józef Szymeczek, předseda Kongresu Poláků řekl redakci “Głosu Ludu”, že díky ratifikaci Smlouvy Česká republika se integruje se západním světem, což je jistě tisíckrát lepší, než neustále nahlížení směrem na východ. Předseda Hlavního výboru PZKO Zygmunt Stopa je přesvědčen, že podpis českého prezidenta znamená přizpůsobení se České republiky do zásad společných aktivit 27 členských států. “Nemohu si představit, jaké problémy by nastaly, kdyby Česká republika Lisabonskou smlouvu neratifikovala. To by znamenalo návrat do výchozího bodu, to je tvorby společné Evropy. Odrazilo by se to na hospodářském potenciálu. Stát, který není součástí globální ekonomiky, nemůže se dál rozvíjet”.

Na pytanie redaktora “Głosu Ludu” Jak pan przyjął podpisanie przez prezydenta Vaclava Klausa Traktatu Lizbońskiego? wypowiedział się Stanisław Gawlik, przewodniczący Polskiej Sekcji Narodowej Wspólnoty-Coexistentii: Bardzo szczegółowo przeczytałem uzasadnienia Trybunału Konstytucyjnego, w którym zabrzmiało z jednej strony, że Trybunał nie będzie już rozpatrywał żadnych pozwów w sprawie Traktatu, z drugiej zaś, że RC musi sobie uświadomić, że jest w Unii nie tylko beneficjantem, ale też ma pewne obowiązki. A te są tak samo ważne, jak korzyści, które można czerpać z członkostwa w UE. A co do prezydenta - po półrocznym trzymaniu Europy w klinczu Klaus okazał się na tyle wybitnym politykiem, iż zrozumiał, że nie ma innego wyjścia. Nie rozumiem jednak słów o tym, że przez ten podpis RC straciła suwerenność./ Na otázku redaktora “Głosu Ludu” Jak jste přijal podepsání Lisabonské smlouvy prezidentem Václavem Klausem Stanisław Gawlik, předseda Polské národní sekce Coexistentie-Soužití řekl: Podrobně jsem přečetl odůvodnění Ústavního soudu, který jednak sděluje, že se už nebude zabývat žádnými dalšími návrhy ve věci Smlouvy, a také, že si ČR musí uvědomit, že je v Unii nejen žadatelem, ale také má určité povinnosti. A ty jsou stejně důležité, jako výhody, které může mít členství v EU. A pokud jde o prezidenta - po půlročním držení Evropy v nejistotě se Klaus ukázal jako natolik významný politik, že pochopil, že není jiné možnosti. Nerozumím jen jeho slovům, že tímto podpisem ztratila ČR suverenitu.

AKSAMITNA REWOLUCJA - PO 20 LATACH

Mija 20 rocznica tzw. “Aksamitnej Rewolucji 1989”, na temat której rozpisuje się prasa, w radio czy telewizji nadaje się okolicznościowe audycje. A człowiek nie wychodzi z podziwu, że za tak krótki okres czasu większość już zapomniała jak ten okres naprawdę wyglądał. Bo nie chodzi o relacje historycznie udokumentowane, przedstawiane dosyć powierzchownie, ale relacje naocznych świadków, u których amnezja działa jakby zniewalająco.

Osobiście byłem niejako uczestnikiem w tej “zadymie”, bo z jednej strony byłem organizatorem, wspólnie z nie żyjącym już Edwinem Macurą, odezwy pięciu prezesów Kół PZKO do członków tej organizacji, która dystansowała się od oświadczeń ”ideologicznych pryncypialistów” Prezydium Związku wygłoszonych na przedstawieniu Sceny Polskiej w Czeskim Cieszynie w dniu 22.11.1989. Z drugiej strony mój syn Krzysztof w tym czasie studiował w Pradze. I martwiliśmy się, by nie wpadł w tarapaty. Pamiętam, jak w piątek 17 listopada wielokrotnie dzwoniliśmy do niego, a on dopiero w sobotę na drugi dzień odezwał się uspokajając nas, że całą noc przesiedział w pracowni komputerowej i że będzie na siebie uważał. Dopiero za tydzień, kiedy przyjechał do domu szczegółowo nam opisał, co dzieje się w Pradze. A przyjechał “służbowo”, bo na polecenie jakiejś samozwańczej grupy studenckiej odwiedził Zarząd ZMS (SSM) oraz Komitet Zakładowy KPCz w Hucie Trzynieckiej. Przekazując afisze i plakaty oraz informacje został grzecznie przyjęty i z pobłażliwymi uśmiechami pożegnany. W drodze do domu rozwieszał plakaty na dworcu trzynieckim, gdzie jakaś “uświadomiona” pani go zrugała i nasłała na niego Milicję. Ta jednak go dopadła dopiero w Jabłonkowie w sklepie przy kasie odprowadzając na posterunek. Natychmiast zawiadomiła mnie o tym telefonicznie znajoma kierowniczka sklepu. Interweniowałem u komendanta Milicji, który tłumaczył się że o niczym nie wie. Zagroziłem, że zaraz jadę na posterunek i chcę być obecny przy przesłuchaniu syna. Za chwilę mam telefon, że wszystko się wyjaśniło, że syn został bez przesłuchania zwolniony.

Ten drobny incydent oraz informacje z pierwszej ręki utwierdziły mnie w przekonaniu, że za organizatorami “manifestacji” stoją byli, usunięci z KPCz po roku 1968, bolszewicy o zapędach narodowosocjalistycznych Edwin Macura nakłaniał usilnie, abyśmy szybko nawiązali kontakty z działaczami Csemadoku w Bratysławie, z obawy tego najgorszego dla Polaków na Zaolziu.

Niestety najtrudniejszą batalię musieliśmy stoczyć z noworewolucjonistami z szeregów własnych pobratymców, którzy dążyli do utworzenia Polskiej Sekcji Forum Obywatelskiego jako panaceum odrodzenia polskich dążeń do samostanowienia. Byliśmy za pluralizmem organizacyjno-społecznym, ale nie mogliśmy się zgodzić na likwidację PZKO jako Związku. Praca Polskiej Sekcji Forum Obywatelskiego skupiała się na dyskusjach skrzydła chcącego likwidacji PZKO oraz tych, którzy nową formułę istnienia tego Związku bronili. Noworewolucjoniści do znudzenia powtarzali, że podstawą powołania nowej polskiej organizacji jest likwidacja istniejącej, przeżytej organizacji. Obrońcy PZKO argumentowali, że szeregowi działacze choć byli pod ścisłym nadzorem komunistycznym, swoją postawą patriotyczną, pielęgnowaniem mowy, wiary i tradycji przodków dali dowód żywotności tego Związku.

Natomiast na granicy czesko-polskiej sytuacja zaogniała się do tego stopnia, że aktywiści FO rozpoczęli zbieranie podpisów za natychmiastowym zamknięciem granicy. Polacy spontanicznie oburzali się przeciw takim praktykom. Nasi działacze całą akcję zdołali zadokumentować na taśmie wideo, co jest potwierdzeniem tego o czym nikt dzisiaj nie chce pamiętać.

Polski Związek Kulturalno-Oświatowy udało się uratować po przeprowadzeniu oddolnych działań prezesów Kół, którzy tworząc Konwent Prezesów zdelegalizowali w dniu 8 grudnia 1989 ówczesne Prezydium jak i Zarząd Główny. Wybrany Tymczasowy Zarząd Główny uzyskał mandat, by w przeciągu trzech miesięcy zwołać Zjazd Związku i wybrać nowe władze.

Równolegle prowadzone były działania w celu utworzenia Ruchu Politycznego Mniejszości Narodowych poprzez uzyskanie 1000 podpisów wspierających. Zbieranie podpisów w Czechach organizował PZKO. Natomiast na Słowacji zbieranie 1000 podpisów prowadzili działacze Csemadoku. Inne organizacje mniejszości narodowych, jak ukraińsko-rusińska, czy niemiecka dystansowały się od tych prób.

Kroki te były jak najbardziej na czasie, ponieważ Ruch Obywatelski a zwłaszcza jego kierownictwo nie dawało najmniejszych gwarancji ochrony Praw Mniejszości. Wyszło to na jaw na spotkaniu w siedzibie FO w “Špaličku” w Pradze 12 grudnia, kiedy rzecznik Charty 77 Václav Havel, później wybrany za rzecznika FO obiecał tylko to, że jeżeli poprzemy go w staraniach na urząd prezydenta, to on również będzie popierał nasze starania dotyczące praw mniejszości narodowych.

Nagle polityka, tych najbardziej zacietrzewionych nowodemokratów, przesunęła się do obszaru kompetencji reprezentowania społeczeństwa polskiego wobec władz centralnych (sprowokowana niejako wyjazdem delegacji Wspólnoty do Warszawy). I powstał nowy konflikt wewnątrz polskiego społeczeństwa na linii Ruchu Politycznego Coexistentia - Wspólnota a Kongresem Polaków o to, która organizacja społeczna powstała z Polskiej Sekcji Forum Obywatelskiego. Podkreślam sztucznie wywołany konflikt, bo Wspólnota nigdy nie dążyła do reprezentowania kogokolwiek, lecz działa wyłącznie w interesie społeczeństwa polskiego na Zaolziu

Tutaj nasuwa się szereg pytań. Kto ponosi odpowiedzialność za atomizację polskiego społeczeństwa w okresie od grudnia 1989 do marca 1999 roku oraz w latach następnych? Kim byli sterowani ludzie, którzy mianowali siebie na stanowisko rzecznika Polskiej Sekcji FO i mianowali do Kontraktowego Parlamentu te a nie inne nazwiska? Kogo reprezentowali organizatorzy Kongresu Polaków, że nawet musieli sfałszować wybory, by wprowadzić swoich ludzi o “czystych rękach” do pierwszej Rady?

Z tego co działo się w Czechach po 17 listopada 1989 roku nasze zaolziańskie sprawy wydają się błahe. Ale tutaj miało swój początek to, co do dziś przeżywamy - amnezja społeczna, godzenie się na status quo, uleganie demagogii politykierów żyjących z łaski władzy. To również obecnie jest sprytnie sterowane oraz rozpowszechniane.

Stanisław Gawlik

Sametová revoluce - po 20 letech

Uplynulo 20 let od tzv. “Sametové revoluce 1989”, o které píše tisk a rozhlas či televize vysílá pořady u příležitosti oslav. A člověk se nestačí divit, že za tak krátké časové období většina už zapomněla jak toto období opravdu vypadalo. Protože nejde jen o historicky prokázané relace, sdělované dost povrchně, ale vzpomínky očitých svědků, u kterých amnézie působí jakoby nás odzbrojovala.

Osobně jsem byl jaksi účastníkem této “chumelenice”, protože na jednu stranu jsem byl, spolu s již zemřelým Edwinem Macurou, autorem provolání pěti předsedů Skupin PZKO členům této organizace, které se distancovalo od prohlášení “ideologických principálů” Předsednictva Svazu předneseného na představení Polské scény v Českém Těšíně dne 22.11.1989. Na druhou stranu můj syn Krzysztof tehdy studoval v Praze. Starali jsme se, aby neměl potíže. Pamatuji si, že v pátek 17. listopadu mnohokrát jsme mu telefonovali, ale on se ozval teprve druhý den v sobotu a uklidňoval nás, že celou noc proseděl v počítačové učebně a že bude na sebe dávat pozor. Teprve za týden, kdy přijel domů, podrobně nám popsal dění v Praze. A přijel “služebně”, protože na příkaz nějaké samozvané studentské skupiny navštívil výbor SSM a Závodní výbor KSČ v Třineckých železárnách. Při předání plakátů, letáků a informací byl zdvořile přijatý a shovívavě s úsměvem se s ním rozloučili. Cestou domů rozlepoval plakáty na třineckém nádraží, kde nějaká “uvědomělá” paní mu vynadala a naslala na něho Veřejnou bezpečnost. Ta ho chytila teprve v Jablunkově při pokladně v obchodě a odvedla ho na stanici. Známá vedoucí obchodu mne o tom ihned informovala. Intervenoval jsem u velitele VB, který vysvětloval, že nic neví. Pohrozil jsem, že ihned jedu na stanici a chci být přítomen u výslechu syna. Za chvíli je telefon, že vše se vysvětlilo a že syn byl bez výslechu propuštěn domů.

Tento nenápadný incident a informace z první ruky mne utvrdily v přesvědčení, že v pozadí pořadatelů “manifestací” stojí bývalí vyloučení s KSČ po 1968 roce, bolševici s národně-socialistickými choutky. Edwin Macura mne usilovně přemlouval, abychom rychle kontaktovali funkcionáře Csemadoku, protože měl ty nejhorší obavy, které hrozí Polákům na Zaolzí.

Bohužel nejsložitější bitvu jsme museli svádět s novorevolucionáři s vlastních řad, kteří usilovali založit Polskou sekci Občanského fóra, jako panaceum odrození polských snažení o sebeurčení. Podporovali jsme organizačně-politickou pluralitu, ale nemohli jsme souhlasit s likvidací PZKO jako Svazu. Činnost Polské sekce Občanského fóra se soustřeďovala na diskusích frakce, která usilovala o likvidaci PZKO a těch, kteří novou formuli existence tohoto Svazu bránili. Novorevolucionáři do omrzení opakovali, že základem vzniku nové polské organizace má být likvidace existující přežité organizace. Obhájci PZKO argumentovali, že řadoví funkcionáři i když byli pod přísným komunistickým dohledem, svým vlasteneckým postojem, dodržováním jazyka,víry a tradic předků dokázali životnost tohoto Svazu.

Naopak na česko-polské hranici se situace tak vyhrocovala, že aktivisté OF začali sbírat podpisy s požadavkem na okamžité uzavření hranic. Poláci spontánně byli pobouření proti takovým praktikám. Naši funkcionáři celou akci zadokumentovali na video, což potvrzuje to na co už dnes nikdo nechce pamatovat.

Polský svaz kulturně-osvětový se podařilo zachránit akcemi zdola předsedů Skupin, kteří založením Konventů prezesů učinili nelegálním dne 8. prosince 1989 tehdejší Předsednictvo a také Hlavní výbor. Byl zvolen Prozatímní hlavní výbor, který dostal mandát, aby v průběhu tří měsíců byl svolán Sjezd Svazu a zvoleno nové vedení.

Současně byly vedeny kroky s cílem založit Politické hnutí národních menšin získáním podpory 1000 podpisů. Podpisovou akci v Čechách organizovalo PZKO. Kdežto na Slovensku sbírání 1000 podpisů prováděli funkcionáři Csemadoku. Jiné organizace národních menšin, jako ukrajinsko-rusínská, či německá se distancovaly od těchto snah.

Tyto kroky byly nutné právě v tomto období, protože Občanské fórum a především jeho vedení nedávalo nejmenších záruk ochrany Práv menšin. Vyšlo to najevo na setkání v sídle OF ve “Špalíčku” v Praze 12. prosince, kdy mluvčí Charty 77 Václav Havel, později zvolen mluvčím OF přislíbil pouze, že pokud ho podpoříme na úřad prezidenta, on rovněž bude podporovat naše snahy týkající se práv národních menšin.

Najednou se politika, těch nejvíce zuřivých novodemokratů, posunula do oblasti kompetencí zastupovat polskou společnost vůči ústředním orgánům (vyprovokována jaksi cestou delegace Soužití do Varšavy). A vznikl nový spor uvnitř polské společnosti na linii Politické hnutí Coexistentia-Soužití a Kongres Poláků o to, která společenská organizace vzniklá z Polské sekce Občanského fóra má právo zastupovat zájmy Poláků. Zdůrazňuji, umělý spor, protože Soužití nikdy neusilovalo zastupovat kohokoliv, ale pouze působit v zájmu polské společnosti na Zaolzí.

Zde se nabízí několik otázek. Kdo nese zodpovědnost za atomizaci polské společnosti v období od prosince 1989 do března 1999 a v následujících letech? Kým byli ovládání lidé, kteří se jmenovali do funkcí mluvčího Polské sekce OF a jmenovali do Smluvního parlamentu ty a ne jiné osoby? Koho zastupovali organizátoři Kongresu Poláků, že dokonce byli nuceni zfalšovat volby, aby prosadili své lidi o “čistých rukách” do první Rady?

Z toho, co se dělo v Čechách po 17. listopadu 1989 naše zaolzanské záležitostí vypadají malicherné. Ale zde mělo začátek to, co dnes prožíváme - společenská amnézie, souhlas se statusem quo, podléhání demagogií politikářů, kteří existují na základě přízně vlády. To je také dnes mazaně řízené a rozšiřované.

Stanisław Gawlik

W skrócie z kultury / Krátce z kultury

W sobotę 28.11.br. odbyła się w Teatrze Cieszyńskim 8. edycja koncertu “Tacy Jesteśmy”, którego organizatorem jest Kongres Polaków w RC. Główną nagrodę Złotego Jestema uzyskała kapela ludowa “Lipka” działająca przy podstawowej szkole artystycznej w Jabłonkowie. Oprócz laureata finalistami koncertu byli poetka Aniela Kupiec, naukowiec Marta Štefánek, numizmatyk Leszek Kotula, zespół taneczny “Dance 4 fun”, aktor Zbigniew Kalina, Zarząd Główny PZKO, kapela rockowa “Glayzy”, chór Canticum Novum, piłkarz Radek Szmek. Nagrodę specjalną otrzymał Władysław Milerski za wydanie książki “Zachodniocieszyński słownik gwarowy”. Głównym punktem programu był występ pieśniarza Michała Łanuszki z Krakowa.

Scena Polska wystawiła 26.11.br. premierę “Hamleta” Williama Szekspira. Reżyserem spektaklu jest Michael Tarant, a w rolach głównych wystąpili Tomasz Kłaptocz (Halmet), Bogdan Kokotek (Klaudiusz), Karol Suszka (Poloniusz) i Ewa Konieczna (Ofelia). Dyrektor Teatru Cieszyńskiego, Karol Suszka obchodzi 50-lecie pracy twórczej.

W pierwszą niedzielę adwentu 29.11.br. w kościele ewangelickim na Niwach w Czeskim Cieszynie wystąpił chór “Canticum Novum” oraz zaolziańscy piosenkarze znani poza granicami regionu: Ewa Farna i Roman Lasota. Nabożeństwo prowadził ks. senior Bogusław Kokotek. Przypomnijmy, Ewa Farna (na zdjęciu) uzyskała w br. ponownie 3. miejsce w ogólnopaństwowej ankiecie Złoty Słowik. Otrzymała też platynową płytę za sprzedaż DVD nazwanego “Bliżej ku Gwiazdom”.

W sobotu 28.11.tr. se konal v Těšínském divadle 8. ročník koncertu “Takoví jsme”, který pořádá Kongres Poláků v ČR. Hlavní cenu Zlatého jestema získala lidová kapela “Lipka”, která působí při základní umělecké škole v Jablunkově. Kromě laureáta, finalisty koncertu byli básnířka Aniela Kupiec, vědecký pracovník Marta Štefánek, vydavatel pamětních medailí Leszek Kotula, taneční soubor “Dance 4 fun”, herec Zbigniew Kalina, Hlavní výbor PZKO, rocková kapela “Glayzy”, sbor Canticum Novum, fotbalista Radek Szmek. Zvláštní cenu získal Władysław Milerski za vydání knihy “Západotěšínský slovník nářečí”. Hlavním bodem programu bylo vystoupení písničkáře Michała Łanuszky s Krakova.

Polská scéna předvedla 26.11.tr. premiéru “Hamleta” Williama Szekspira. Režisérem hry je Michael Tarant, a v hlavních rolích vystoupili Tomasz Kłaptocz (Halmet), Bogdan Kokotek (Klaudian),Karol Suszka (Polonian) a Ewa Konieczna (Ofelie). Ředitel Těšínského divadla, Karol Suszka slavil 50 let umělecké práce.

První neděli adventu 29.11.tr. v evangelickém kostele Na Nivách v Českém Těšíně vystoupil sbor “Canticum Novum” a zaolzanští zpěváci známi i mimo hranice regionu: Ewa Farna a Roman Lasota.. Bohoslužbu vedl kněz senior Bohuslav Kokotek. Připomeňme, Ewa Farna (na snímku) získala v tr. opět 3.místo v celostátní anketě Zlatý slavík. Obdržela také platinovou desku za prodej DVD nazvaného “Blíž ke hvězdám”.

Na temat dwujęzyczności

Ve Stonavě vítají dvojjazyčné tabule - Osmnáct nových tabulí s vyobrazením názvu obce v polštině má od 2.11.tr. obec Stonava. V obci bydlí více než 1600 občanů, přičemž skoro čtvrtina se hlásí k polské národnosti. “Původně jsme o dvojjazyčných tabulích informujících o vjezdu nebo výjezdu z obce neuvažovali. Název zní totiž stejně v obou jazycích, navíc se píše podobně, a měli jsme již dvojjazyčné označení veřejných budov. Letos nás vyzval krajský úřad, že se již s konečnou platnosti vyřešilo jak velké a v jaké barvě mají být a pokud je instalujeme do konce listopadu, tak nám ještě letos kraj proplatí náklady na jejich pořízení a instalaci, uvedl starosta Ondřej Feber. Podle něj jde o naplnění charty menšinových jazyků početné menšiny, jak se to běžně děje ve staré Evropě. Stejné bílo-černé tabule instalovala již první pravděpodobně Vendryně, minulý týden je rozmístili i v Hrádku, okolní Horní Suchá a Albrechtice už také nahradily původní modré za černo-bílé. Jiné obce obývané polskou menšinou mají na vjezdu a výjezdu stále ještě menší, modro-červené tabulky, které nechaly zhotovit podle původního výkladu ministerstva dopravy. (“Karvinský deník”, 1.12.2009) / Osiemnaście nowych tablic z wizerunkiem gminy w języku polskim ma od 2.11.tr. gmina Stonawa. W gminie mieszka ponad 1600 obywateli, przy czym niemal jedna czwarta zgłosiła narodowość polską. “Wcześniej nie rozważaliśmy instalacji dwujęzycznych tablic na wjeździe i wyjeździe z gminy. Nazwa brzmi bowiem tak samo w obu językach, co więcej pisownia jest podobna, a mieliśmy już dwujęzyczne tablice na budynkach publicznych. W tym roku urząd wojewódzki wezwał nas, bo już w końcu zdecydowano jak wielkie i jakiego koloru mają być tablice, że o ile je zainstalujemy do końca listopada, to nam jeszcze w bieżącym roku wypłaci wydatki na ich wykonanie i instalację, powiedział wójt Andrzej Feber. Według niego chodzi o wdrożenie karty języków mniejszościowych liczebnie znacznej mniejszości, tak jak jest to normą w starej Europie. Takie same biało-czarne tablice zainstalowała już jako pierwsza prawdopodobnie Wędrynia, w zeszłym tygodniu rozmieścili tablice w Gródku, sąsiednie Sucha Górna i Olbrachcice też już wymieniły stare modre tablice za czarno-białe. Inne gminy w których mieszka polska mniejszość mają na wjeździe i wyjeździe nadal mniejsze modro-czerwone tablice, które dały robić według poprzedniej interpretacji ministerstwa transportu.

W Linci začali hlásit v češtině - Hlášení v českém jazyce o příjezdech a odjezdech vlaků je novinkou v rakouském Linci. Týká se šesti párů spojů, konkrétně mezinárodních vlaků do Českých Budějovic a Prahy. Od října tak jsou cestující do České republiky zásluhou vzájemné spolupráce mezi lineckým centrem OBB a KCOD ČD v Českých Budějovicích informování kromě německého jazyka také v češtině. Hlášení namluvila rodilá mluvčí. (“Železničář”, 29.11.2009) / Ogłoszenia o przyjazdach i odjazdach pociągów w języku czeskim są nowością w austriackim Lincu. Dotyczą sześciu par połączeń, konkretnie międzynarodo-wych pociągów do Czeskich Budziejowic i Pragi. Od października mogą więc podróżni do Republiki Czeskiej dzięki wzajemnej współpracy między lineckim centrum OBB i KCOD CD w Czeskich Budziejowicach być poinformowani nie tylko po niemiecku, ale i po czesku. Ogłoszenia namówiła rodowita rzecznik.

Synagoga żydowska w Czeskim Cieszynie wymaga rekonstrukcji

Židovská synagoga v Českém Těšíně si žádá rekonstrukci

Niezwykle cenny budynek synagogi żydowskiej w Czeskim Cieszynie wymaga przeprowadzenia ogólnej rekonstrukcji. Obecnie rozpoczęła się renowacja okien o niezwykłym kształcie, którymi synagoga odróżnia się od sąsiednich kamienic Pamiątka, której właścicielem jest Polski Związek Kulturalno-Oświatowy potrzebuje zrekonstruować i przeprowadzić ogólną odnowę niektórych części budynku. W kilku miejscach fasada frontowa, która jest zdobiona detalami maurskimi w stylu eklektycznym pęka, co grozi odłamaniem tynku. Najgorzej są na tym oryginalne, pięknie dzielone okna. Oprócz okien wymiany wymaga dach, kanalizacja, konieczna jest też naprawa generalna instalacji gazowej i elektrycznej, a także wymiana parkietu, ponieważ podłoga jest wysuszona i są w niej szczeliny. Na rekonstrukcję środki finansowe przekazało też miasto Czeski Cieszyn z programu Ministerstwa Kultury “Wsparcie odnowy pamiątek kulturalnych”.

Chodzi o jedną z mała zachowanych pamiątek historycznych w Czeskim Cieszynie i jedyny tak zachowany budynek synagogi żydowskiej nie tylko na terenie obu Cieszynów, ale też na terenie całego Śląska Cieszyńskiego. Budynek zaprojektował w roku 1928 znany architekt Eduard David. Członkowie Gminy Żydowskiej, którzy niedawno odwiedzili synagogę, z szacunkiem wyrazili się na temat wysiłków ratusza o zachowanie tej wyjątkowej pamiątki.

Mimořádně cenná budova židovské synagogy v Českém Těšíně vyžaduje provést celkovou rekonstrukci. Nyní již začala renovace oken v neobvyklém tvaru, kterými se synagoga odlišuje od ostatních domů. Památka v majetku Polského svazu kulturně-osvětového vyžaduje celkovou rekonstrukci a konservaci některých částí budovy. V některých místech čelní fasáda, která je zdobena maurskými detaily v eklektickém slohu, praská a hrozí odlomením omítky. Nejhůře na tom jsou originální, krásně členěná okna. Kromě oken je však třeba také vyměnit střechu, kanalizaci, je nutná generální rekonstrukce rozvodu plynu a elektřiny a také výměna parket, neboť podlaha je vyschlá a jsou v ní mezery. Na rekonstrukci přispělo finančně také město Český Těšín z programu Ministerstva kultury “Podpora obnovy kulturních památek”.

Jedná se o jednu z mála dochovaných historických památek v Českém Těšíně a jedinou takto zachovanou budovu židovské synagogy nejen na území obou Těšínů, ale také na území celého Těšínského Slezska. Objekt navrhnul v roce 1928 významný stavitel Eduard David. Zástupci židovské obce, kteří nedávno navštívili synagogu, velmi ocenili snahu radnice o zachování této ojedinělé památky.

Publikujemy tekst odpowiedzi na Stanowisko Sekretariatu Rady Rządu Republiki Czeskiej ds. Mniejszości Narodowych dla Unii Europejskiej, dotyczące Petycji 0620/2008 do Parlamentu Europejskiego z 20.11.2009 / Zveřejňujeme text odpovědi na Stanovisko Sekretariátu rady vlády České republiky pro národnostní menšiny pro Evropskou unií týkající se Petice 0620/2008 do Evropského parlamentu ze dne 20.11.2009

Stanowisko Sekretariatu Rady Rządu RC ds. Mniejszości Narodowych dla Unii Europejskiej, dotyczące: Petycji 0620/2008 do Parlamentu Europejskiego w sprawie rzekomej dyskryminacji przeciw polskiej mniejszości narodowej w Republice Czeskiej - autorstwa Józefa Stańka, (w Komisji Europejskiej prowadzona jest ww. Petycja jako: Petycja 620/2008, którą złożył Józef Staniek (Polska) w imieniu Fundacji Słowa Polskiego dla Zaolzia z 16 podpisami w sprawie polskiej mniejszości językowej w czeskim regionie Zaolzie), Praga 11.3.2009, Lp 04131/09 RNR

Tłumaczenie z języka angielskiego - śródtytuły od tłumacza

Sprawa statystyk demograficznych: Ostre pomówienia Republiki Czeskiej przez pana Stańka opierają się na bezpodstawnych informacjach i faktach. Oskarżenie o bezpośrednią “depolonizację”, która trwała według pana Stańka od momentu powstania Czechosłowacji do dnia dzisiejszego opierają się jedynie na nierzetelnych i nieprecyzyjnych statystykach, które pokazują spadek polskiej populacji w czeskiej części Śląska Cieszyńskiego w okresie od 1920 do 2007 roku. Nie ma istotnych dowodów w oskarżeniach pana Stańka rzekomej praktyki asymilacyjnej, która podobno prowadziła do zmniejszenia się polskiej populacji. Proces asymilacji jest tym niemniej całkowicie normalnym zjawiskiem socjologicznym, zależnym od wielu czynników, między innymi wolnej woli i zdolności reprodukcyjnej określonej społeczności mniejszościowej.

Szkolnictwo: Oskarżenia pana Stańka idą dalej poprzez stwierdzenie, że członkowie polskiej mniejszości narodowej nie mają możliwości do korzystania ze swoich praw w Republice Czeskiej. Pan Staniek znów nie podaje żadnej informacji, dokładnie w jaki sposób polskiej ludności zabrania się korzystania z jej praw i co powinno być zrobione w celu poprawy sytuacji. Oskarżenia wspominają o problemie edukacji w polskim języku nauczania w polskich szkołach, ale bez wchodzenia w szczegóły. To jest temat, który jest bezustannie monitorowany przez instytucje czeskie w corocznych raportach o sytuacji mniejszości narodowych w Republice Czeskiej, z informacją dotyczącą tego tematu włącznie (patrz dodatek).

Kształcenie członków mniejszości narodowych jest stale wspierane przez Ministerstwo Edukacji, Młodzieży i Sportu we wszystkich obszarach szczególnie jeśli chodzi o polską mniejszość narodową. Jurysdykcja edukacyjna, określona w Dz.U. Nr 561/2004 obejmuje przedszkola, szkoły podstawowe, średnie i wyższe zawodowe oraz inne (Ustawa o Szkolnictwie), jak w załączniku. Republika Czeska zapewnia również prawo do nauki w języku mniejszości narodowej w miejscowościach, gdzie ustanowiono Komitet do spraw Mniejszości Narodowych zgodnie z art. 2, ust. 2 Dz.U. 273/2001, ustawy o mniejszościach i tam, gdzie spełniono ustalenia ustawy o szkolnictwie. Zezwala się na ustanawianie klas i szkół, w których nauczanie odbywa się w języku narodowym określonej mniejszości dla dzieci, studentów i członków mniejszości narodowych. Jest możliwe ustanawianie przedszkoli, klas podstawowych i średnich, w których nauczanie odbywa się w języku narodowym mniejszości nawet, gdy liczba dzieci i studentów jest znacznie mniejsza niż w szkołach z czeskim językiem nauczania. W przypadkach, kiedy minimalna liczba dzieci nie jest osiągnięta, dyrektor szkoły przy aprobacie założyciela szkoły może decydować, by pewne przedmioty lub część przedmiotów programu nauczania była nauczana w obu językach - czeskim i narodowym danej mniejszości.

Szkoły, które uczą w języku narodowym mniejszości zapewniają egzaminy, dyplomy i kwalifikacje w obu językach - czeskim i języku narodowym mniejszości. W dodatku do tych opcji edukacyjnych jest możliwe, aby otrzymać aprobatę na nauczanie pewnych przedmiotów w języku obcym pod warunkiem, że standardowe warunki zostaną spełnione. Uwzględnia się wszystkie sprawy, dotyczące kształcenia mniejszości narodowych. Np. możliwość złożenia podania o uaktualnienie polskiego tłumaczenia egzaminu w szkołach z polskim językiem nauczania uwzględniane są w załączniku do ustawy o szkolnictwie lub przez wydanie nowego zarządzenia. Problematyka kształcenia polskiej mniejszości narodowej jest jednym z priorytetów regionu morawsko-śląskiego, który ma długą tradycję programów nauczania w regionie.

Dane liczbowe młodzieży szkolnej, szkół i klas szkolnych na Zaolziu: W szkołach podstawowych z polskim językiem nauczania naukę w roku szkolnym 2008/2009 w 119 klasach pobiera 1661 uczniów. Wszystkie polskojęzyczne placówki oświatowe znajdują się w województwie morawsko-śląskim, w powiatach Frydek-Mistek i Karwina, gdzie znajduje się największa część ludności polskiej. Cały polski system edukacyjny wchodzi w skład sieci szkół. Jego celem jest kształcenie, zgodnie z programami edukacyjnymi, obywateli czeskich polskiego pochodzenia, w języku ojczystym studentów i uczniów z uwzględnieniem pewnych określonych przedmiotów. Mniejsza liczba uczniów w przedszkolach i szkołach pod-stawowych prowadzi do łączenia mniejszych szkół ze szkołami, które uczą w języku polskim.

Do szkoły średniej z polskim językiem nauczania uczęszczało 408 polskich studentów. Do klas paralelnych z polskim językiem nauczania uczęszczało w dwu szkołach 154 studentów. Wszystkie trzy placówki są w województwie morawsko-śląskim.

Polskie Centrum Pedagogiczne: Istnieje również Polskie Centrum Edukacyjne w Czeskim Cieszynie, zarządzające szkolnictwem dla mniejszości polskiej. Instytucja ta podlega i jest finansowana przez Ministerstwo Edukacji, Młodzieży i Sportu. Centrum kieruje pracą szkół, które uczą w Republice Czeskiej w języku polskim jak również wspiera dalszy wzrost kadry nauczycielskiej w ścisłym kontakcie z zadaniami DVPP dla szkół i zasobów edukacyjnych. Centrum wspiera edukację mniejszości i bierze udział w dalszym kształceniu kadry nauczycielskiej, kształceniu dorosłych, zawodach dla studentów oraz wspiera europejską i czesko-polską współpracę przygraniczną w zakresie swoich projektów.

Sprawa skonfiskowanego mienia: Dodatkowo pan Staniek oskarża Republikę Czeską o to, że zjednoczenie polskiej mniejszości narodowej prowadziło do skonfiskowania jej własności z 1945 roku, która jej nie została oddana. W związku z tym należy podkreślić, że Republika Czeska ma głęboką świadomość złożoności całości warunków rozwoju sytuacji finansowej polskiej mniejszości narodowej, będącej wynikiem okupacji Śląska Cieszyńskiego przez Państwo Polskie oraz narodowosocjalistyczne Niemcy, jak również rezultatu powojennego rozwoju sytuacji politycznej w Czechosłowacji. Sprawa rekompensaty za skonfiskowane mienie i kwestia ciągłości prawnej zniszczonych organizacji jest sprawą bardzo trudną. Sądzimy też, że Republika Czeska wyczerpała zasoby materialnego zadośćuczynienia w stosunku do polskich organizacji z poprzedniego okresu. Stworzenie specjalnego “prawa do zadośćuczynienia” w stosunku do żądań mniejszości narodowej nie byłoby po prostu możliwe. Taka sprawa stworzyłaby precedens dla innych grup narodowych i różnych podmiotów prawnych, które mogłyby być w podobnej sytuacji. Okoliczności finansowe w odniesieniu do własności posiadanej przez polskie organizacje mniejszościowe sprzed Drugiej Wojny Światowej zmieniły się w takim stopniu, że jakakolwiek forma zadośćuczynienia nie jest dalej możliwa.

Sprawa Konwencji ramowej Rady Europy: Pan Staniek żąda, by Republika Czeska wprowadziła w życie Konwencję Ramową o Ochronie Mniejszości Narodowych, która w rzeczywistości jest już wdrożona, ponieważ Konwencja została zaaprobowana. Dowodem na to jest proces monitorowania przez Radę Unii Europejskiej i roczne raporty o sytuacji mniejszości narodowych, opracowywane przez Radę Rządu ds. Mniejszości Narodowych. Cała odnośna dokumentacja z procesu monitorowania jak również indywidualne raporty o kształceniu mniejszości narodowych w RC są dostępne w języku czeskim i angielskim na stronie internetowej Rady Rządu ds. Mniejszości Narodowych, która jest ciałem doradczym rządu:

Sprawa monitoringu ustaleń Konwencji Ramowej RE (zależność finansowa Rady Polaków w RC): Krytyka nieobiektywnego monitorowania z powodu finansowej zależności polskiej organizacji “Kongres Polaków” od pieniędzy z rządu jest równie bezpodstawna. W tym przypadku jest to ważne, aby odpowiedzieć, że Republika Czeska wita wysiłki dowolnego typu organizacji polskiej mniejszości narodowej do stworzenia środków do samodzielnego finansowania, które są niezależne od zasobów rządowych.

Sprawa Umowy ochronnej wg art. 18 Konwencji Ramowej RE: W końcu pan Staniek żąda, aby Republika Czeska zaakceptowała porozumienie bilateralne z Polską, propozycji której nie otrzymaliśmy, mającej zapewnić ochronę mniejszości narodowej w Republice Czeskiej. Tego typu umowy są już stosowane. Jest to traktat pomiędzy Czeską i Słowacką Republiką Federacyjną oraz Rzeczpospolitą Polską o dobrym sąsiedztwie, solidarności i przyjacielskiej współpracy, opublikowany w Dz.U. Nr 416/1992. O negocjacji traktatu pomiędzy Czeską i Słowacką Republiką Federacyjną i Rzeczpospolitą Polską o dobrym sąsiedztwie, solidarności i przyjacielskiej współpracy. Pozycja polskiej mniejszości narodowej w CSFR oraz czeskiej i słowackiej mniejszości narodowej w Polsce jest bezpośrednio uzgodniona w traktacie w art. 8, ust.1-4. Przedtem podpisane było inne porozumienie - porozumienie pomiędzy rządem Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej a rządem Rzeczypospolitej Polskiej o współpracy kulturalnej i naukowej, które zostało podpisane 1 września 1991 roku, ale nie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw. Praktyka zgodna z tym porozumieniem była wielokrotnie opóźniana. Zobowiązania obu stron w odniesieniu do mniejszości narodowych były zdefiniowane w artykule 6 porozumienia. Program kulturalnej, oświatowej i naukowej współpracy pomiędzy Rządem Republiki Czeskiej i rządem Rzeczpospolitej Polskiej został podpisany 12 kwietnia 1996 roku na 1996-1997 z zamiarem ponowienia zobowiązań porozumienia. Program w odniesieniu do mniejszości narodowych jest zdefiniowany w części - edukacja, artykule 11 porozumienia.

Wnioski - tablice dwujęzyczne, 100 milionów Kč na 10 lat dla Polaków (komu konkretnie?) na Zaolziu: W świetle powyższego uważamy, że oskarżenia pana Stańka dotyczące rzekomej, wymuszonej asymilacji i dyskryminacji polskiej mniejszości narodowej w Republice Czeskiej siłą są całkowicie bezpodstawne. Oskarżenia pana Stańka są szczególnie niewłaściwe w czasie, gdy organizacje polskiej mniejszości narodowej otrzymały ponad 100 milionów koron z budżetu rządowego na działalność kulturalną, edukacyjną i wydawnictwa periodyczne w okresie ostatnich 10 lat. Ponad wszystko, implementacja europejskiej karty języków regionalnych lub mniejszościowych stworzyła bezprecedensowy zakres możliwości dla używania języka polskiego w komunikacji urzędowej. Dotyczy to dwujęzycznych napisów polskich nazw miast i wielu innych, które są już stosowane od trzech lat.

Překlad do jazyka českého (redakce “WTZ”): Stanovisko Sekretariátu rady vlády ČR pro národní menšiny pro Evropskou Unii, týkající se: Petice 0620/2008 do Evropského parlamentu ve věci údajné diskriminace polské národní menšiny v České republice - autorství Józefa Stańka (v Evropské komisi je vedena tato petice jako: Petice 620/2008, kterou odevzdal Józef Staniek (Polsko) jménem Fundacji Słowa Polskiego dla Zaolzia s 16 podpisy ve věci polské jazykové menšiny v českém regionu Zaolzí)

Ve věci demografických statistik: Přísné osočování České republiky panem Stańkem vycházejí z bezdůvodných informací a faktů. Osočování o přímou “depolonizaci”, která trvala podle pana Stańka od vzniku Československa do dnešního dne vycházejí pouze z nepravdivých a neprecizních statistik, které poukazují na úbytek polské populace v české částí Těšínského Slezska v období od 1920 do 2007 roku. Neexistují podstatné důkazy v obviněních pana Stańka o údajných asimilačních praktikách, které prý způsobily úbytek polské populace. Asimilační proces je přesto úplně normálním sociologickým jevem, který závisí od mnoha činitelů, mezi jinými dobré vůle a reprodukční schopnosti určené menšinové společnosti.

Školství: Obvinění pana Stańka jdou dále konstatováním, že členové polské národní menšiny nemají možnost využívat svá práva v České republice. Pan Staniek opět neuvádí žádné informace, přesněji jak se polskému obyvatelstvu brání využívat jejich práv a co má být uděláno s cílem zlepšení situace. Obvinění se zmiňují o problému vzdělávání v polském vyučovacím jazyku v polských školách, ale bez pouštění se do podrobnosti. To je téma, které je trvale monitorováno českými institucemi v každoročních zprávách o situaci národních menšin v České republice, včetně informací týkajících se této oblasti (viz příloha).

Vzdělávání členů národních menšin je neustále podporováno Ministerstvem vzdělávání, mládeže a sportu ve všech oblastech především pokud se jedná o polskou národní menšinu. Jurisdikce pro vzdělávání, stanovena ve Sbírce zákonů č. 561/2004 se vztahuje na mateřské školy, základní, střední a vyšší odborné školy a jiné (Školský zákon), jako v přílohách. Česká republika zajišťuje právo na vzdělání v jazyku národní menšiny v obcích, kde je zřízen Výbor pro národní menšiny podle čl. 2, ust. 2 Sbírky zákonů 273/2001, zákona o menšinách a tam, kde jsou splněny rozhodnutí školského zákona. Povoluje se zřizování tříd a škol, ve kterých se vyučuje v národním jazyce příslušné menšiny pro děti, studenty a členy národních menšin. Je možnost zřizování mateřských škol, tříd základních a středních škol, kde výuka probíhá v národním jazyku menšiny dokonce, i když počet dětí a studentů je značně menší než v školách s českým jazykem vyučovacím. V případech, kdy minimální počet dětí není dosažen, ředitel školy se souhlasem zřizovatele školy může rozhodnout, aby určité předměty nebo část předmětů vyučovacího programu byla vyučována v obou jazycích - českém a národním příslušné menšiny.

Školy, které vyučují v jazyce národní menšiny zajišťují zkoušky, diplomy a kvalifikaci v obou jazycích - českém a jazyku národní menšiny. Jako dodatek do těchto vzdělávacích opcí je možno získat souhlas vyučovat určité předměty v cizím jazyce pod podmínkou, že bude splněn standard výuky. Přihlíží se ke všem záležitostem, které se týkají vzdělávání národních menšin. Například možnost předložit návrh na zaktualizování polského překladu zkoušky ve školách s polským jazykem vyučovacím se berou v úvahu v příloze školského zákona nebo vydáním nového nařízení. Záležitost vzdělávání polské národní menšiny je jednou z priorit moravskoslezského regionu,který má dlouhodobou tradici vzdělávacích programů v regionu.

Číselné údaje školní mládeže, škol a tříd ve školách na Zaolzí: V základních školách s polským jazykem vyučovacím ve školním roce 2008/2009 ve 119 třídách se vzdělává 1661 žáků. Všechna polskojazyčná vzdělávací zařízení se nacházejí v moravsko-slezském kraji, v okresech Frýdek-Místek a Karviná, kde se nachází největší část polského obyvatelstva. Celý polský vzdělávací systém je součástí sítě škol. Jeho cílem je vzdělávání, v souladu s vzdělávacími programy, českých občanů polského původu, v mateřském jazyce studentů a žáků s přihlédnutím jistých vymezených předmětů. Menší počet žáků v mateřských a základních školách vede ke spojování menších škol se školami, které učí v jazyce polském.

Střední školu s polským jazykem vyučovacím navštěvuje 408 polských studentů. Paralelní třídy středního stupně s polským vyučovacím jazykem navštěvuje ve dvou školách 154 studentů. Všechna tři zařízení jsou v moravsko-slezském kraji.

Polské pedagogické centrum: Existuje také Polské edukační centrum v Českém Těšíně, které spravuje školství pro polskou menšinu. Tato instituce je podřízená a je financována Ministerstvem vzdělávání, mládeže a sportu. Centrum řídí činnost škol, které vyučují v České republice v jazyce polském a také podporuje další růst učitelských kádrů v úzkém kontaktu s úkoly DVPP pro školy a vzdělávací zásoby. Centrum podporuje vzdělávání menšiny a účastní se v dalším vzdělávání učitelských kádrů, vzdělávání dospělých, soutěže pro studenty a podporuje evropskou a česko-polskou příhraniční spolupráci v oblasti svých projektů.

Záležitost konfiskovaného majetku: Pan Staniek navíc obviňuje Českou republiku o to, že sjednocení polské národní menšiny vedlo ke konfiskaci jejího majetku z 1945 roku, který nebyl vrácen. V souvislosti s tím musíme zdůraznit, že Česká republika si hluboce uvědomuje složitost celkových podmínek rozvoje finanční situace polské národní menšiny, která je výsledkem okupace Těšínského Slezska Polským Státem a národněsocialistickým Německem a také výsledků poválečného vývoje politické situace v Československu. Záležitost rekompenzace za konfiskovaný majetek a záležitost právní kontinuity zničených polských organizací je záležitostí velice obtížnou. Soudíme, že Česká republika vyčerpala veškeré materiální rezervy zadostiučinění vůči polským organizacím v dřívějším období. Vytvoření speciálního “práva pro zadostiučinění” vůči žádostem národní menšiny bylo by prostě nemožné. Tato věc by byla precedentem pro jiné národní skupiny a různé právnické osoby, které by mohly být v obdobné situaci. Okolnosti finanční ohledně majetků polských menšinových organizací před Druhou světovou válkou se změnily tak zásadně, že jakákoliv forma zadostiučinění je prostě nemožná.

Záležitost Rámcové úmluvy Rady Evropy: Pan Staniek žádá, aby Česká republika zavedla Rámcovou úmluvu o ochraně národních menšin, která ve skutečnosti už je zavedena, protože Úmluva byla schválena. Potvrzuje to monitorovací proces Radou Evropské unie a roční zprávy o situaci národních menšin, zpracovávané Radou vlády pro národní menšiny. Kompletní příslušná dokumentace z monitorovacího procesu a také individuální zprávy o vzdělávání národních menšin v ČR jsou dostupné v jazyce českém i jazyce anglickém na stránkách www Rady vlády pro národní menšiny, která je poradním orgánem vlády:

Záležitost monitoringu nařízení Rámcové úmluvy RE (finanční závislost Rady Poláků v ČR): Kritika neobjektivního monitorování z důvodu finanční závislosti polské organizace “Kongres Poláků” na penězích z vlády je také bezdůvodná. V tomto případě je důležité odpovědět, že Česká republika vítá úsilí polské organizace národní menšiny libovolného typu vytvořit prostředky pro samostatné financování, které je nezávislé na vládních zásobách.

Záležitost Rámcové úmluvy dle čl. 18 Rámcové úmluvy RE: Na konec pan Staniek žádá, aby Česká republika schválila bilaterální dohodu s Polskem, návrh které jsme neobdrželi, který má zajistit ochranu polské národní menšiny v České republice. Toho typu smlouvy jsou už požívány. Je to smlouva mezi Českou a Slovenskou Federativní Republikou a Polskou republikou o dobrém sousedství, solidaritě a přátelské spolupráci, uvedena ve Sbírce zákonů č.416/1992 o ujednání smlouvy mezi Českou a Slovenskou Federativní Republikou a Polskou republikou o dobrém sousedství, solidaritě a přátelské spolupráci. Místo polské národní menšiny v ČSFR a české a slovenské národní menšiny v Polsku se bezprostředně dohodnuto ve smlouvě v čl.8, ust.1-4. Původně podepsána byla jiná smlouva - dohoda mezi vládou České a Slovenské federativní republiky a vládou Polské republiky o kulturní a vědecké spolupráci, která byla podepsána 16. září 1991 roku, a nebyla uveřejněna ve Sbírce zákonů. V praxi tato smlouva byla mnohokrát zdržována. Závazky obou stran související s národními menšinami byly definovány v článku 6 dohody. Program kulturní, osvětové a vědecké spolupráce mezi vládou České republiky a vládou Polské republiky byl podepsán 12. dubna 1996 roku na období 1996-1997 s cílem prodloužení závazků dohody. Program související s národními menšinami je definován v části - vzdělávání, článek 11 dohody.

Návrhy - dvojjazyčné tabule, 100 milionů Kč na 10 let pro Poláky (komu konkrétně?) na Zaolzí: Dle výše uvedeného se domníváme, že obvinění pana Stańka týkající se údajné, násilné asimilace a diskriminace polské národní menšiny v České republice jsou zcela neodůvodněné. Obvinění pana Stańka jsou zejména nemístné v období, kdy polské organizace národní menšiny obdržely přes 100 milionů korun z vládního rozpočtu na kulturní, vzdělávací činnost a periodika za období 10 let. Přesto, implementace evropské charty regionálních či menšinových jazyků vytvořila bezprecedentní okruh možností pro používání polského jazyka v úředním styku. Týká se to dvojjazyčných nápisů polských názvů měst a mnoha jiných, které už jsou využívány od třech let.

Wyrażenie sprzeciwu

Sekcji Polskiej Ruchu Politycznego Coexistentia-Wspólnota wobec Stanowiska Sekretariatu Rady Rządu RC ds. Mniejszości Narodowych (nr 04131/09 RNR), przesłanego do Komisji Petycji Parlamentu Europejskiego, Czeski Cieszyn, 20.11.2009

Stanisław Gawlik - przewodniczący

Wprowadzenie - Jako członkowie Polskiej Sekcji Narodowej Ruchu Politycznego Coexistentia-Wspólnota, którzy złożyli swe podpisy pod omawianą Petycją, wyrażamy swój sprzeciw wobec stanowiska Sekretariatu Rady Rządu Republiki Czeskiej (dalej RC) odnośnie Petycji nr 0620/2008. Wymienione Stanowisko otrzymaliśmy do wglądu w angielskiej wersji językowej, więc odnosimy się do treści tłumaczenia tego angielskiego tekstu.

Już w tytule Stanowiska przeinaczono nazwę Petycji, dodając słówko “rzekomej” i podano, że złożona została w sprawie polskiej mniejszości językowej (zamiast: mniejszości narodowej) w czeskim regionie Zaolzie. Jak z tego wynika, z założenia postanowiono umniejszać wagę ważnego problemu, do którego odnosi się Petycja.

Polska Sekcja Narodowa Ruchu Politycznego Coexistentia-Wspólnota, od chwili swego powstania w roku 1990, wielokrotnie wyrażała na piśmie swe poglądy w kwestii ochrony mniejszości narodowych w RC, przekazując swe uwagi organom rządowym i parlamentarnym RC, lecz uwagi te pozostały bez odzewu.

Jako dowód przedstawiamy najważniejsze dokumenty dotyczące tej sprawy, opracowane przez nas w ostatnich latach (w języku czeskim). Są to:

1. Uwagi do materiałów na Seminarium na temat wdrażania w RC Konwencji ramowej o ochronie mniejszości narodowych z dnia 13.10.2007 r.,

2. Stanowisko Ruchu Politycznego Coexistentia-Wspólnota odnośnie realizacji Europejskiej karty języków regionalnych lub mniejszościowych z dnia 29.11.2007 r.,

3. Uwagi do Raportu RC “Pierwsze sprawozdanie okresowe” przesłane sekretarzowi generalnemu Rady Europy zgodnie z art. 15 Karty (Europejska karta języków regionalnych lub mniejszościowych) z dnia 11.12.2008 r.,

4. Komentarz do trzeciego sprawozdania okresowego w sprawie realizacji postanowień Konwencji ramowej o ochronie mniejszości narodowych z 27.03.2009 r.

Odniesienie do podstawowych punktów Stanowiska

A. Statystyki demograficzne: Wierzyć się nie chce, że do zaatakowania autora Petycji i osób popierających ten dokument swoimi podpisami, iż oczerniają Republikę Czeską, użyto jako podstawy twierdzenia, że nie ma dowodów na stosowanie sztucznej asymilacji oraz że podane w Petycji dane statystyczne są niedokładne i niewiarygodne.

Dowody rzeczywistego istnienia asymilacji sztucznej są powszechnie znane i dostępne. Możemy je przytoczyć tylko przykładowo (na dokładne wyliczenie nie starczyłoby grubej księgi).

a) wystąpienia polskich deputowanych w przedwojennym parlamencie Republiki Czechosłowackiej,

b) artykuły w przedwojennej polskiej prasie wydawanej w Czechosłowacji,

c) tysiące ofiar zabitych i zakatowanych podczas II wojny światowej,

d) dokumenty historyczne odnośnie powojennej hekatomby Polaków i trudności z uzyskiwaniem przez nich w czeskich urzędach dowodów lojalności politycznej wobec Czechosłowacji, które Czesi traktowali jako warunek dalszego pobytu na terenie Czechosłowacji, włącznie z ponownie inkorporowanym Zaolziem (tzw. národní spolehlivost),

e) reforma administracyjna w czasach komunistycznych, polegająca na likwidacji powiatu czeskocieszyńskiego (gdzie ludność polska stanowiła większość) i przyłączenie jego części do powiatów Karwina i Frydek-Mistek gdzie (w tym drugim przypadku) ta większość automatycznie stała się mniejszością, ponieważ powiat frydecko-mistecki był już czeski oraz tworzeniu na Zaolziu gmin zbiorczych w taki sposób, aby miejscowości z przewagą ludności polskiej automatycznie straciły swoją samodzielność i możliwość samostanowienia,

f) wprowadzenie po roku 1990 jednostronnie ukierunkowanej, liberalnej polityki ślepej ręki rynku, nie sprzyjającej rozwojowi demokratycznych zasad samo-stanowienia narodowego.

Powyższe oraz inne przykłady dowodzą, że w ogóle nie może być mowy o niewymuszonej i naturalnej asymilacji.

Warto się jeszcze odnieść do twierdzenia o braku zdolności reprodukcyjnych omawianej mniejszości. Autorzy Stanowiska wychodzą, jak widać z założenia, że odnośna funkcja fizjologiczna u polskiej mniejszości zawodzi.

B. Szkolnictwo: Twierdzenie autorów Stanowiska, iż problematyka kształcenia polskiej mniejszości jest obecnie jednym z priorytetów okręgu morawsko-śląskiego jest nie do końca prawdziwe. Narastający ubytek liczby uczniów zmusza wprawdzie organy administracyjne do podejmowania pewnych populistycznych kroków, ale najważniejsze - jak dotrzymywanie zasad przyznawania wyjątków, łączenie szkół (niby to z przyczyn ekonomicznych), problemy dostępności komunikacyjnej i przerzucanie ciężaru utrzymywania szkół na samorządy lokalne - to w chwili obecnej największe problemy polskiego szkolnictwa narodowego w RC. Stan obecny nie byłby jednak tak tragiczny, gdyby nie uwarunkowania historyczne, omówione już w punkcie dotyczącym statystyki demograficznej.

C. Konfiskata mienia: Konfiskata mienia przedwojennych polskich organizacji, którym po wojnie - na mocy bezprawnego zastosowania dekretów Benesza - uniemożliwiono wznowienie działalności, a ich majątek, już w czasie reżymu komunistycznego, na mocy decyzji Wojewódzkiej Rady Narodowej w Ostrawie, przekazano samorządom lokalnym, jest faktem niezaprzeczalnym i nie można tu mówić o niezasadnej skardze. Ponieważ całości skonfiskowanego mienia w nienaruszonej formie nie sposób już odzyskać, nasz Ruch zwracał się już kilkakrotnie do organów decyzyjnych Republiki Czeskiej z propozycją potraktowania tego skonfiskowanego mienia jako inwestycji przejętej i przekazywania przez czas określony odsetek od jej wartości, jako rekompensaty za nieuzasadniony zabór mienia. Doroczne sumy z tych odsetek można by wówczas dzielić przez sprawdzoną liczbę zarejestrowanych członków istniejących polskich organizacji, co nie powinno by mieć wpływu na wysokość dotychczasowych dotacji i projektów, skierowanych na realizację określonych przedsięwzięć polskiej mniejszości narodowej. Argumentacja autorów Stanowiska jest nie do przyjęcia, albowiem kryteriów przyznania rekompensaty, z uwzględnieniem sposobu zagarnięcia mienia, nie spełnia w Republice Czeskiej żaden inny podmiot.

D. Konwencja ramowa o ochronie mniejszości narodowych w RC, a monitoring Konwencji ze strony Rady Europy: Konwencja ramowa w zasadzie nie została wdrożona do porządku prawnego RC, zaś twierdzenie autorów Stanowiska, że wdrożono ją poprzez jej przyjęcie, jest złudne. Zwracaliśmy na to pisemnie uwagę m.in. w załączonym dokumencie nazwanym “Uwagi do materiałów na Seminarium na temat wdrażania w RC Konwencji ramowej o ochronie mniejszości narodowych z dn. 13.10.2007 r.

To właśnie sposób monitorowania przez Radę Europy wiarygodności przesyłanych sprawozdań nas skłonił do poparcia naszymi podpisami omawianej Petycji. Okazję do osobistego zapoznania się ze sposobem monitorowania faktycznego stanu rzeczy mieliśmy w związku z prezentacją dokumentu “Uwagi do Raportu RC “Pierwsze sprawozdanie okresowe” przesłane sekretarzowi generalnemu Rady Europy w myśl artykułu 15. Karty (Karta języków regionalnych lub mniejszościowych)” z dnia 11.12.2008, kiedy to nie umożliwiono nam dokładnego uzasadnienia naszych uwag przed trzyosobową Komisją ekspertów Karty, która specjalnie przybyła w celu wyjaśnienia zastrzeżeń. Pomimo tego, że swoje uwagi przesłaliśmy do Strasburga na piśmie, nie otrzymaliśmy żadnej odpowiedzi.

E. Umowa o ochronie mniejszości narodowych w myśl art. 18 Konwencji ramowej RE: Należy podkreślić, że powoływanie się na Umowę pomiędzy Czeską i Słowacką Republiką Federacyjną z 1992 roku oraz wcześniejsze porozumienie międzyrządowe z 1991 r . trąci anachronizmem i potwierdza tylko fakt, do którego przyznano się w Stanowisku, że porozumienie międzyrządowe nie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw i w związku z tym faktem lege artis nie istnieje. Chodzi nam o to, aby w obecnej sytuacji, obie wysokie strony - Republika Czeska i Rzeczpospolita Polska, z racji przynależności do społeczności europejskiej, wspólnie podjęły się opracowania umowy pozwalającej na pełne poszanowanie zasad obrony tożsamości narodowej polskiej mniejszości narodowej w Republice Czeskiej, w celu zapobieżenia dalszym tendencjom asymilacyjnym.

F. Podsumowanie: Autorzy Stanowiska, próbują w zakończeniu udowodnić, że autor Petycji pan Józef Staniek, a w konsekwencji i osoby, które poparły ją swoimi podpisami, bezpodstawnie oskarżają Republikę Czeską. My uważamy jednak, że przemilczanie podstawowych faktów, które utrudniają wdrażanie zasad ratyfikowanych europejskich aktów prawnych do czeskiego prawodawstwa i lekceważenie negatywnych działań biurokracji, które w społeczności większościowej rodzą nienawiść i ksenofobię w odniesieniu do mniejszości, są z międzynarodowego punktu widzenia dla Republiki Czeskiej szkodliwe. Z tego powodu wzmiankę na temat około 100 milionów koron czeskich przelanych w ciągu ostatnich 10 lat z budżetu państwa na potrzeby mniejszości polskiej przedstawia we właściwym świetle fakt, że te dotacje nieustannie maleją, gdyż w poprzednim dziesięcioleciu były o 50 % wyższe. Ponadto obecne dotacje są ukierunkowane jako forma grantów i projektów dla utrzymania, a nie dla rozwoju działalności polskiej mniejszości narodowej. Wskazywanie na fakt implementacji ratyfikowanych umów europejskich jest również złudne z tego powodu, że do pełnego ich wdrożenia jeszcze wiele brakuje.

Na zakończenie pragniemy zwrócić uwagę na to, iż autorzy Stanowiska sugerują, że Petycja nie podaje konkretnych dowodów. Przeczą temu dowody uzupełniające, przedstawione do Petycji.

Ponadto należy zwrócić uwagę na to, iż Petycja nie ma na celu oskarżania Republiki Czeskiej, lecz tylko zwraca uwagę na sposoby zapobieżenia obecnemu stanowi rzeczy, w związku z czym jest pożyteczna dla pracy Parlamentu Europejskiego, dla eliminacji analogicznych sytuacji w innych krajach Wspólnoty.

Załączniki: czeskie tłumaczenie niniejszego tekstu, czeskie oryginały dokumentów wymienionych w punktach 1-4 na str. 2 niniejszego tekstu

Do wiadomości:

Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych PE

Międzynarodowa Grupa ds. języków regionalnych i mniejszości narodowych PE

Sekretariat Rady ds. Mniejszości Narodowych Rządu RC

Fundacja Słowa Polskiego dla Zaolzia w Warszawie - Sygnatariusz Petycji do PE

Vyjádření nesouhlasu Polské Sekce Politického hnutí Coexistentia-Wspólnota

se Stanoviskem Sekretariátu rady vlády ČR pro národní menšiny

(č. 04131/09 RNR) Petiční komisi Evropského parlamentu, Český Těšín, 20.11.2009, Stanisław Gawlik - předseda

Úvod - Jménem členů Polské národní sekce politického hnutí Coexistentia-Wspólnota, kteří se podepsali pod zmíněnou Peticí, vyjadřujeme nesouhlas se Stanoviskem Sekretariátu rady vlády ČR, tykající se Petice č. 0620/2008. Jelikož nám toto Stanovisko bylo zpřístupněno v anglické verzi, vyjadřujeme se k němu dle překladu anglického textu.

Stanovisko už v záhlaví mění název Petice dodáním slůvka “údajné” a dodává, že byla podána ve věci polské jazykové menšiny (a ne polské národní menšiny) v českém regionu Zaolzie. Je tu vidět od samého začátku záměrné zkreslování podstaty závažného problému, na který Petice upozorňuje.

Polská národní sekce politického hnutí Coexistentia-Wspólnota od svého vzniku v 1990 roce, nesčetněkrát písemně vyjadřovala své názory ve věci realizace ochrany národních menšin v ČR, které předkládala vládním a parlamentním institucím České republiky, ty se ale nesetkaly s žádnou odezvou.

Na důkaz přikládáme ty nejdůležitější z posledních let a to:

1. Připomínky k materiálům na Seminář o implementaci Rámcové úmluvy o ochraně národních menšin v ČR ze dne 13.10.2007,

2. Stanovisko politického hnutí Coexistentia-Wspólnota k realizaci Evropské charty regionálních či menšinových jazyků ze dne 29.11.2007,

3. Připomínky k Raportu ČR “První periodická zpráva” předložená generálnímu tajemníkovi Rady Evropy podle článku 15 Charty (Evropská charta regionálních či menšinových jazyků) ze dne 11.12.2008,

4. Komentář k Třetí periodické zprávě o plnění zásad stanovených Rámcovou úmluvou o ochraně národních menšin ze dne 27.03.2009.

Vyjádření k meritu Stanoviska

A. Demografické statistiky: Vysvětlování, že neexistují důkazy o údajných asimilačních praktikách a tvrzení, že předkládání neprecizních a nevěrohodných statistických údajů, je podkladem k osočování autora petice a jejich signatářů o pomluvu České republiky, se zdá být neuvěřitelné.

Doklady o tom, že násilná asimilace ve skutečnosti byla, jsou veřejně dostupné a můžeme je jmenovat jenom obecně (proto, že podrobný výčet jednotlivých kauz by nestačil na jednu knihu).

a) vystoupení polských poslanců v předválečném československém parlamentu,

b) novinové články v polském předválečném tisku vydávaném v Československu,

c) tisíce umučených a padlých ve druhé světové válce,

d) historické dokumenty tykající se poválečné anabáze Poláků se získáváním tzv. loajality vůči České republice, které byly podmínkou dalšího pobytu na území Československa a opětovně inkorporovaného Těšínska,

e) v období působení komunistického režimu rozdělením administrativního okresu Těšín (kde polská populace měla většinu) na dva okresy - Karviná a Frýdek-Místek (kde tu většinu automaticky ztratila) a vytvářením střediskových obcí v regionu Těšínska tak, aby vesnice s převahou polské populace se dostaly automaticky do menšiny,

f) nastolení jednosměrně utvářené liberalistické politiky slepé ruky trhu po roce 1990, potlačující rozvoj demokratických zásad národní svébytnosti.

Tyto příklady a jiné další svědčí o tom, že asimilace nemohla být vůbec přirozená a nenásilná. Za zmínku stojí ještě úvaha o reprodukční schopnosti určené menšiny, kde autoři Stanoviska předjímají, že tato fyziologická funkce u polské menšiny selhává.

B. Školství: Vysvětlování autorů Stanoviska, že v současné době problematika vzdělávání polské národní menšiny je jednou z priorit Moravskoslezského regionu není tak zcela pravdivá. V obrovském měřítku se stupňující pokles stavu žáků nutí správní orgány k některým populistickým krokům, ale nejdůležitější - jako dodržování zásad udělování výjimek, slučování škol (prý z ekonomických důvodů), dopravní dostupnost a převod povinnosti udržování škol na místní samosprávy - vytváří největší současné problémy v polském národnostním školství. Ale současnost by nevypadala tak hrozivě nebýt historických dopadů tak, jak byly formulovány ve stati o demografické statistice.

C. Konfiskace majetku: Konfiskace majetku předválečných polských organizací, kterým po válce nebyla umožněna činnost v důvodu protizákonné aplikace Benešových dekretů a následně rozhodnutím Krajského národního výboru v Ostravě, v období komunistického režimu, jejich převedením na obce je skutečnost a nemůže být v tomto případě řeč o neopodstatněné žalobě. Naše hnutí se několikrát obracelo na ústavní instituce České republiky, a to v tom smyslu, že celý vyspecifikovaný zabavený majetek již není možno vcelku navrátit, ale je nutno jej chápat jako převzatou investici a z jejích výnosu platit po dohodnutou dobu úroky, jako rekompenzaci za zábor majetku. Roční odpočet úroků by se přerozděloval na doložené počty registrovaných členů stávajících polských organizací. To by však neomezovalo dosavadní dotace a projekty programů pro polskou národní menšinu. Vysvětlování autorů Stanoviska je nepřijatelné, neboť právo na rekompenzaci z hlediska způsobů záboru majetků nesplňuje v České republice žáden další subjekt.

D. Rámcová úmluva o ochraně národních menšin v ČR a monitoring Rámcové úmluvy Radou Evropy: Implementace zásad Rámcové úmluvy do právního řádu není v podstatě zavedena a tvrzení autorů Stanoviska, že se to stalo jejím přijetím, je zavádějící. Poukazovali jsme na to v našich písemných vyjádřeních jako “Připomínky k materiálům na Seminář o implementaci Rámcové úmluvy o ochraně národních menšin v ČR ze dne 13.10.2007” a “Stanovisko politického hnutí Coexistentia-Wspólnota k realizaci Evropské charty regionálních či menšinových jazyků ze dne 29.11.2007”.

Právě způsob jakým Rada Evropy monitoruje věrohodnost předkládaných zpráv byla příčinou k přistoupení svými podpisy ke zmíněné Petici. Se způsobem, jakým se monitoruje skutečný stav věcí, jsme měli možnost se osobně setkat v průběhu prezentace “Připomínky k Raportu ČR” - První periodická zpráva předložena generálnímu tajemníkovi Rady Evropy podle článku 15 Charty (Evropská charta regionálních či menšinových jazyků) ze dne 11.12.2008”, kde před tříčlennou Komisí expertů Charty, která přijela ujasnit si některé připomínky k První periodické zprávě, jsme neměli možnost důkladně zdůvodnit své připomínky. Přesto, že jsme písemný materiál zaslali do Štrasburku, žádné vyjádření k němu jsme neobdrželi.

E. Smlouva o ochraně národních menšin v souladu s § 18 Rámcové úmluvy RE: Je nutno zdůraznit, že odvolávka na Smlouvu mezi Českou a Slovenskou federativní republikou a Polskou republikou z 1992 roku a dřívější mezivládní dohodu z roku 1991 zavání anachronismem a potvrzuje jenom to, co přiznává Stanovisko, že mezivládní dohoda nebyla zveřejněna ve Sbírce zákonů a tím neexistuje lege artis. Jedná se nám o to, aby v současné situaci, obě smluvní strany, tzn. Česká republika a Polská republika jsouce členy Evropského společenství, přistoupily k vypracování Smlouvy umožňující plné respektování zásad národnostní svébytnosti polské menšiny v České republice a tím předešly dalším asimilačním tendencím.

F. Vyjádření: Autoři Stanoviska se ve svém závěru snaží přesvědčit o tom, že autor Petice pan Józef Staniek, a potažmo také signatáři, kteří ji podepsali, bezdůvodně žalovali Českou republiku. Máme však zato, že zamlčováním podstatných záležitostí, jež ztěžují implementaci zásad ratifikovaných Evropských Úmluv do právního řádu České republiky a zlehčováním byrokratických praktik, které ve většinové společnosti vyvolávají xenofobii a nevraživost vůči menšinám, způsobují z mezinárodního hlediska mnohem větší škodu České republice. Proto zmínku o cca 100 mil. Kč převedených ze státního rozpočtu za posledních 10 let pro polskou menšinu uvádí na správnou míru fakt, že dotace se neustálé snižují, neboť v předchozím desetiletí byly o 50 % větší a také to, že současné dotace směřují jenom formou grantů a projektů na udržení, a ne na rozvoj života polské národní menšiny. Operováním realizací implementace ratifikovaných evropských úmluv je také zavádějící proto, že k plnému završení tohoto stavu je nutno ještě mnoho vykonat.

Závěrem musíme upozornit na to, že ve Stanovisku se operuje tím, že Petice neuvádí konkrétní důkazy. Nerozumíme tomu ve smyslu neuvádění připomínek k doplňujícím důkazům předložených k Petici.

Také je třeba mít na zřeteli, že Petice neslouží jako obžaloba České republiky, ale upozorňuje na způsoby, jakými je možno předejít současnému stavu a tím je prospěšná pro práci Evropského parlamentu v předcházení obdobným situacím v jiných zemích Evropského společenství.

Přílohy (viz str. 2, bod 1-4)

Na vědomí:

Komise občanských svobod, spravedlnosti a vnitřních věcí EP

Mezinárodní skupina pro národní menšinové a regionální jazyky EP

Sekretariát Rady pro národnostní menšiny vlády České republiky

Fundacja Słowa Polskiego dla Zaolzia ve Varšavě - signatář petice do EP

Projev pana Lajose Szénasiho, chargé d affaires a.i.

Velvyslanectví Maďarské republiky v ČR

na slavnostním shromáždění k uctění památky

zakladatele uherského státu, krále Svatého Štěpána Prvního,

které uspořádala Maďarská národní sekce politického hnutí

Coexistentia-Soužití v Praze dne 20. srpna 2009

Vážené dámy, vážení pánové, Milí přátelé,

oslavujeme den Sv. Štěpána. Tento den je svátkem všech Maďarů tady v Karpatské kotlině a na celém světě. Sv. Štěpána může oslavovat každý národ, kterého byl také králem a které byly částí jímž založené země.

Velikost a úcta krále Sv. Štěpána a úcta k němu je univerzální. Maďaři jej ihned po jeho smrti začali označovat jako blahoslaveného, po staletích se k němu uchylovali, jeho hledali v nesnázích. Komunity Maďarů do dnešního dne cítí potřebu poukázat na velikost Sv. Štěpána, aby ze sbírek mu postavili sochu, jak tomu bude např. zítra na slovenské straně města Komárna, kde se odhalení pomníku zúčastní i maďarský prezident, László Sólyom.

Svatého Štěpána nazývají nejčastěji zakladatelem státu. A skutečně, za svoje bytí, setrvání, samostatný vývoj a za naše místo v Evropě západního světa můžeme děkovat tomu, že Štěpán založil maďarské království. Své zemi dal moderní státnost, státní řízení, právní bezpečí, mezinárodní uznání, váhu, kulturu a vyznání.

Král Štěpán důsledně prosazoval i princip organizaci státu převzatý od Říma, nechtěl učinit svoji zemi zemí jednoho národa. Obyvatelům, kteří tady žili dříve a přizvaným hostům nechal jejich jazyk i jejich zvyky.

Hranice maďarského státu a území, obývaných Maďary nikdy nebyly totožné. Součástí maďarského státu byly i jiné národy a jsou jeho součástí i nyní. Část Maďarů zase - nejednou ta větší část - žila mimo hranice maďarského státu. Mezi tím ale, co se hranice měnily Maďaři zůstávali stále na těch místech, kde se usadili v dobách Sv. Štěpána. Je to zřejmé z místopisných názvů, o tom svědčí archeologické nálezy, jakož i jazykové památky.

Hranice státu - ať byly kdekoli - nikdy nezlomily jednotu maďarského národa. O maďarském národu v kulturním smyslu slova mluvíme nezávisle na státní příslušnosti a místa pobytu. Uchovat a posilovat jednotu tohoto maďarského národa je povinnost, která vyplývá z odkazu Sv. Štěpána. Toto si uvědomovala i maďarská vláda, když si vytyčovala cíle své zahraniční politiky. Podle programu vlády naši politickou doktrínu můžeme v krátkosti shrnout následovně: Maďarsko je členem dvou spojenectví na základě hodnot: NATO a Evropské Unie. Tato dvě spojenectví jsou ta, která určují pole působnosti zahraniční politiky Maďarska, a v rámci těchto dvou uskupení, koordinovaně s našimi spojenci provádíme průhlednou a zásadovou politiku.

Význačnou otázkou maďarské zahraniční politiky je sousedství, vztahy se sousedními zeměmi a jako součást toho vzájemné vztahy s menšinami. Důležitým cílem je urovnání historických “suků” se sousedními zeměmi a toto se netýká jen zemí, které čekají na vstup do Evropské unie, ale i na sousední země, které již členskými zeměmi Unie jsou. S těmito zeměmi nás bez výjimky spojuje při stále se rozšiřujících hospodářských stycích i tam žijící maďarská menšina a s mnoha z nich nás spojují menšiny žijící v naší vlasti, které se hlásí ke svým majoritním národům.

Menšiny v těchto zemích vnímáme jako posilující a ne jako oslabující faktor našich vztahů, a naší snahou je, aby nás menšiny spojovaly a ne rozdělovaly. Je tomu tak, nehledě k velmi málo výjimkám.

Není možno nechat beze slov události posledních několik týdnů a měsíců, které se nastaly ve slovensko - maďarských vztazích. Vláda zastává názor, že Maďarsko, jako každá země má za úkol dodržovat ty menšinové normy, které nás zavazují na základě Maďarskem podepsaných mezinárodních smluv. Považujeme za základní evropskou hodnotu úctu k právům menšin v domácí politice a zároveň požadujeme od každé země Evropy, aby také dodržovala na Evropu charakteristické normy menšin.

Je politováníhodným jevem, že otázka menšin se stává v některých zemích příliš často vnitropoliticky motivovanou otázkou. Některé vnitropolitické síly provozují určité existenční nacionalizmus a neodůvodněným podněcováním nacionalizmu si pokoušejí pro sebe vytvořit politickou základnu a takto si zajistit politickou existenci, nebo přežití. Právě proto opakovaně zdůrazňovala maďarská vláda, že Maďarsko není iredenta, že Maďarsko územní požadavky nemá.

Je důležité toto vyslovit, jelikož když je toto vysloveno, můžeme říci, že nyní už není nikterak podloženo to, aby někdo v jiné zemi s tímto vyhrožoval a aby se na těchto základech snažil zavádět takové zákony, které působí újmu na právech menšin. Toto není politika XXI. století. Maďarsko toto beze slova nechat nemůže.

Úkolem každé maďarské vlády je dosáhnout toho, aby maďarská menšina v sousedních zemích měla ta samá práva, jaká zajišťuje Maďarsko tam žijícím menšinám.

Děkuji za vaši ctěnou pozornost.

14.11.2009 - wybory wojewódzkie na Słowacji

14.11.2009 - krajské volby na Slovensku

14.11.br. odbyły się na Słowacji wybory wojewódzkie połączone z wyborami wojewodów. Prezentujemy wyniki 1. tury wyborów dotyczące mandatów zdobytych przez poszczególne partie wyborcze / 14.11.tr. se konaly na Slovensku krajské volby spojené s volbou županů. Zveřejňujeme výsledky 1. kola voleb, které se týkají získaných mandátů jednotlivými volebními stranami

Volby do krajských samospráv a županů na Slovensku

MKP:Híd = 40 : 2 píše v úterním čísle “Ujszo”. Jedná se o volby do krajských samospráv a na župany na Slovensku, které proběhly v sobotu 14.listopadu t.r. Na jihu Slovenska , kde měli možnost volit do zastupitelstev a na župany Maďaří se rozhodovalo o tom, která maďarská frakce uspěje a tak získá legitimní mandát se úspěšně ucházet o místa ve slovenském parlamentu ve volbách v roce 2010.

S uvedeného výsledku jednoznačně uspěla Strana maďarské koalice vedená P.Csákým. Nesplnily se tak sliby bývalého lídra teto strany B.Bugára, že jenom ve spolupráci s umírněnými Slováky je možno docílit dobrých výsledků ve volbách.

Podrobnější rozbor dosažených výsledku maďarských voličů ukazuje , že v okresech kde kandidovali samostatně MKP a Híd byl výsledek 35 : 2. V Bratislavském volebním obvodu kde MKP šla do voleb v široké pravicové koalicí získala dalších 5 mandátů a Híd získal další mandát v koalici ze Stranou zelených v Detvanském kraji. Tak, že ve skutečností výsledek je 40 : 3. To znamená, že v Bratislavském kraji na 44 mandátů má MKP 5 zastupitelů a Híd 1, v trnavském kraji na 40 mandátů má MKP 11 zastupitelů a Híd 1. V trenčínském kraji na 45 zastupitelů nezískaly maďarské strany žádný mandát V nitranském kraji na 54 zastupitelů MKP získalo 13 mandátů, ale Híd 0. V žilinském kraji obě frakce Maďarů nezískaly žádný mandát. V banskobystrickém kraji na 49 zastupitelů MKP získalo 7 mandátů a Híd 1. V prešovském kraji na 62 zastupitelů Maďaří nezískali žádný mandát. V košickém kraji na 57 zastupitelů MKP získala 4 mandáty. Zajímavé je však sledování ve kterých okresech si maďarští rivalové tak překáželi, že díky roztržky ani MKP jak zároveň Híd nezískali žádný mandát nebo podstatně ovlivnili počet získaných mandátů. Rivalita soupeřících maďarských frakcí měla podstatný vliv na to, že jím unikly mandáty v okresech Galanta, Rimavská Sobota, Velký Krtíš, Rožňava a Trebišov. Více ale bolí, že žádné mandáty nezískali v okresech Levice, Nové Zámky a Košice - okolí. Tím jím uniklo asi 10 dalších mandátů.

Současné volby županů také ukázaly, že roztržka maďarských politiků podstatně ovlivnila úspěch ve volbách maďarských kandidátů. Tak ve volebním kraji nitranském z listiny MKP na post župana byla nominovaná Agnes Bíro, která skončila druha ze ziskem 26,94% odevzdaných hlasů. V trnavském kraji byl nominován za Híd Gábor Gál , který jako druhý získal 17,69% odevzdaných hlasů.

Přesto všechno je nutno zdůraznit, že většina Maďarů se nenechala zviklat a odevzdala hlasy pro MKP, která si za celé období svého působení na Slovenské politické scéně vydobyla respekt a obdiv.

Stanisław Gawlik

Frekwencja wyborcza / Volební účast:

Bratislavský kraj (Bratislava - BRA) 19,46 %

Trnavský kraj (Trnava - TRN) 20,46 %

Trenčianský kraj (Trenčín - TRE) 20,59 %

Nitranský kraj (Nitra - NIT) 21,81 %

Žilinský kraj (Žilina - ŽIL) 23,86 %

Bánsko-Bystrický kraj (Bánská Bystrica - BB) 27,06 %

Prešovský kraj (Prešov - PRE) 26,31 %

Košický kraj (Košice - KO) 22,93 %

celkem Slovenská republika 22,90 %

A Hnutie za demokráciu

B MOST - HÍD

C Nová demokrácia

D Občianski kandidáti

E Sloboda a Solidarita

F Slovenská národná strana

G SMER - sociálná demokrácia

H Strana maďarskej koálicie - Magyar Koálíció Pártja

K Strana rómskej koálicie - SRK

L ÚSVIT

M Kresťanskodemokratické hnutie

N Slovenská demokratická a kresťanská únia - Demokratická strana

O Ĺudová strana - Hnutie za demokratické Slovensko

P Občianská konzervatívna strana

R Strana zelených Slovenska

S Strana zelených

T Slobodné Fórum

U Strana občianskej solidarity

V Konzervativní demokrati Slovenska

X Demokratická strana

W LIGA, občiansko-liberálna strana

Z NOVÁ DEMOKRACIA

NK nezávislí kandidáti

Z ostatniej chwili / Aktuálně

Zjazd Delegatów PZKO / Sjezd delegátů PZKO

W sobotę 5.11.br. odbył się w Suchej Górnej XXI Zjazd Delegatów PZKO, na którym wybrano nowe władze - przewodniczącego i 21- osobowy Zarząd Główny i podjęto stosowne uchwały. Z zadań, do których chce włączyć się Wspólnota-Coexistentia można wymienić: a) zorganizowanie okrągłego stołu na temat dalszego bytu polskiej grupy narodowościowej w Republice Czeskiej, szczególnie z myślą o zbliżającym się spisie ludności, b) wzmocnienie pozycji PZKO w regionie poprzez udział jego członków w samorządach gmin i województwa i ich komisjach. / V sobotu 5.11.tr. se konal v Horní Suché XXI Sjezd delegátů PZKO, na kterém bylo zvoleno nové vedení - předseda a 21-členný Hlavní výbor. Z úkolů, do kterých se chce zapojit Coexistentia-Soužití můžeme jmenovat: a) uspořádání kulatého stolu na téma dalšího působení polské národnostní skupiny v České republice, zejména v souvislosti s blížícím se sčítáním lidu, b) zlepšení pozice PZKO v regionu pomoci účastí jeho členů v zastupitelstvech obcí a kraje a jejich komisí.