Stowarzyszenie Elektrotechników
Polskich
w Republice Czeskiej
„BIULETYN SEP“ – rocznik 2002
(numer 9 + 10)
http://www.coexistentia.cz/SEP/index.html
Szanowni Czytelnicy!
Zapraszam do lektury
kolejnego numeru BIULETYNU Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC. W
numerze wiele miejsca poświęcamy omówieniu działalności naszego stowarzyszenia.
Publikujemy też przedruki ciekawych artykułów z prasy przekazanej nam
przez oddział SEP w Gliwicach. Przede wszystkim chciałbym zwrócić uwagę na
artykuł o 80-leciu Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. W numerze
zamieszczamy też wykaz oddziałów i komitetów SEP.
Najpilniejszym
zadaniem SEP jest obecnie przyciągnięcie do stowarzyszenia młodych ludzi,
przede wszystkim przyszłych inżynierów elektryków, absolwentów polskich szkół
na Zaolziu, obecnie studentów średnich i wyższych szkół o kierunku elektrycznym
w RC i RP. Proponujemy wszystkim zainteresowanym zorganizowanie kursu, którego
celem byłoby nie tylko przekazanie młodzieży treści o charakterze fachowym, ale
który byłby też okazją do towarzyskiego spotkania, bliższego poznania, wymiany
doświadczeń. Wszystkich chętnych prosimy o zgłoszenie się w Biurze ZG PZKO.
Uświadamiamy sobie, że
tylko przez aktywną działalność możemy być, jak to powiedział przewodniczący
Rady Polaków w RC, jednym z rozkwitających płatków róży, a nie suchym
bambusem.
inż. Tadeusz Toman, przewodniczący SEP
Informator z działalności SEP
Akces do Kongresu Polaków – Zgodnie
z uchwałą zebrania członkowskiego z 30.11.2000 r. nasze
stowarzyszenie złożyło 13.12.2001 r. akces do Kongresu Polaków, uwarunkowany
podpisaniem umowy o współpracy. Podczas obrad Rady Przedstawicieli 7.4.2002 r.
nie był on jednak większością głosów, przyjęty. „Głos Ludu“ w artykule pt.
„Kongres Polaków w RC zrzesza 22 organizacje“ omawiający treść zebrania
napisał, cytuję: „Przedstawiciele tej organizacji uwarunkowali swoje
przystąpienie do Kongresu podpisaniem umowy, w której Kongres miał się m.in.
zobowiązać do finansowania niektórych przedsięwzięć SEP. W związku z takim
jednostronnym obwarowaniem Rada Przedstawicieli akcesu nie przyjęła“. Przyczyną
odrzucenia akcesu, jak poinformował przewodniczący SEP – uczestnik obrad Rady
Przedstawicieli, był sam warunek podpisania umowy, a nie finanse, jak pisał
„Głos Ludu“. O pieniądzach podczas omawiania akcesu SEP nie padło ani słowo.
SEP domagał się podpisania umowy przede wszystkim w celu zagwarantowania osobowości
prawnej stowarzyszenia obywatelskiego.
Podziękowanie – W lipcu ub.r.
otrzymaliśmy pisemne podziękowanie przewodniczącego Sekcji Elektrotechniki i
Automatyki Górniczej SEP z Gliwic, inż. Andrzeja Chlewy, w którym
uprzejmie dziękuje w imieniu Panów K.Nabzdyka i P.Gawora przewodniczącemu SEP,
inż. Tadeuszowi Tomanowi za życzliwe przyjęcie nas podczas naszego pobytu w
Czeskim Cieszynie. Przewodniczący Sekcji EaAG wyraża nadzieję, że spotkanie,
jakie wtedy miało miejsce, zapoczątkuje ściślejszą współpracę między naszym
SEP, a Stowarzyszeniem Elektryków Polskich, a szczególnie Sekcją EaIG.
Spotkanie w Kętach – Zgodnie
z wcześniejszymi ustaleniami, odnośnie nawiązania bliższej współpracy
pomiędzy naszym Stowarzyszeniem Elektrotechników Polskich w RC a Stowarzyszeniem
Elektryków Polskich, oddział Bielsko-Biała otrzymaliśmy pisemne zaproszenie na
udział w zebraniu członkowskim SEP w Kętach koko Bielska. Z uwagi na
nieobecność prezesa, inż. Tadeusza Tomana, w spotkaniu, które odbyło się w
piątek 7.12. ub.r. uczestniczył inż. Bogusław Michałek. Obecnych na zebraniu
(ponad 40 osób) przywitał prezes oddziału SEP, mgr. inż. Lipowski, dyrektor
naczelny Energetyki Beskidzkiej, i przedstawił program spotkania, który
obejmował m.in.: *) informację przedstawicieli Wojewódzkiej Izby Handlowej w
Katowicach odnośnie warunków i kwalifikacji kandydatów, ubiegających się o
uprawnienia na wykonywanie czynności (nadzoru, usługi, obsługi itp.) zgodnie
z obowiązującymi przepisami, *) zapoznanie (według plansz) z nową produkcją
udoskonalonych rozdzielnic rozłącznikowych stosowanych w zakładach
przemysłowych, jak np. 8DJ10, 8DJ20, bezobsługowych, z gaszeniem łukowym, o
mniejszych prądach zwarciowych, z gwarancją 30 lat, przez ich producenta,
firmę SIEMENS.
Po obszernej dyskusji,
nie tylko związanej z tematem zagadnienia, a następnie wspaniałym obiedzie
w Restauracji Chińskiej, dyr. Lisowski zakończył zebranie, życząc powodzenia
członkom naszego stowarzyszenia.
Spotkanie noworoczne w Gliwicach – Na
zaproszenie SEP Gliwice wyjechali 9.1. br. do Gliwic Władysław Drong i inż.
Zygmunt Stopa, by wziąć udział w Spotkaniu Noworocznym oddziału gliwickiego
SEP, zorganizowanego przy współpracy z Politechniką Śląską w Gliwicach.
Organizatorzy przygotowali program, w wykonaniu Gliwickiej Szkoły Muzycznej.
Podkreślono, że wielu inżynierów elektryków jest jej absolwentami. Po
oficjalnym programie była możliwość odbycia nieformalnych rozmów
z działaczami lokalnych środowisk elektrotechnicznych. W imprezie braliśmy
udział już po raz trzeci.
Zebranie członkowskie – W środę 6
lutego br. odbyło się w Czeskim Cieszynie zebranie członkowskie SEP.
Sprawozdanie z działalności w okresie od ostatniego zebrania przedstawił
inż. Tadeusz Toman. Baza członkowska liczy aktualnie 18 osób. Spotkania
członkowskie zwoływane były regularnie, raz na kwartał. Jedną
z ważniejszych imprez była prelekcja inż. Franciszka Jeżowicza „Budowa
Elektrowni Dziećmorowice“. Delegaci stowarzyszenia brali udział w spotkaniach
noworocznych, organizowanych przez SEP Gliwice oraz w uroczystości
jubileuszowej SEP Bielsko-Biała. Poprawnie układa się współpraca z ZG
PZKO. Natomiast współpraca z Radą Polaków mogłaby być lepsza. Wybrano nowy
zarząd SEP i komisję rewizyjną w składzie: Inż. Tadeusz Toman – przewodniczący,
Tadeusz Parzyk – zastępca przewodniczącego, Inż. Andrzej Macura – skarbnik,
Inż. Tomasz Stopa – sekretarz, Władysław Drong – gospodarz, Inż. Franciszek
Jeżowicz – przewodniczący KR, Inż. Tadeusz Kiedroń – członek KR, Inż. Zygmunt
Stopa – członek KR. Zaakceptowano plan pracy na rok bieżący. Odbędą się cztery
spotkania członkowskie, najbliższe będzie na temat rocznicy tragicznej śmierci
polskich lotników, Żwirki i Wigury. Możliwe jest zorganizowanie wycieczki do
Muzeum Lotnictwa w Krakowie. Ukażą się dwa numery „Biuletynu SEP“. W obradach
brał udział delegat gliwickiego oddziału SEP, mgr.inż. Kazimierz Nabzdyk. Gość
przekazał naszemu stowarzyszeniu literaturę fachową i pisma elektrotechniczne.
Zaakceptowano jego propozycję powołania oddziału zagranicznego SEP w Republice
Czeskiej. Zebranie członkowskie w podjętej uchwale zaproponowało absolwentom
polskich szkół podstawowych na Zaolziu, obecnie studentów średnich i wyższych
szkół elektrotechnicznych na terenie Republiki Czeskiej, zorganizowanie kursu
elektrotechnicznego. Jego celem powinno być nie tylko przekazanie studentom
treści o charakterze fachowym, ale również umożliwienie wyżycia towarzyskiego.
Rejestracja Grupy Zagranicznej SEP – W marcu
otrzymaliśmy list Zarządu Głównego Stowarzyszenia Elektryków Polskich w
Warszawie. Zarząd Główny SEP informuje nas o możliwości podjęcia działań w
kierunku tworzenia struktur SEP za granicą, w tym na terytorium Republiki
Czeskiej, gdzie mieszka i pracuje duża liczba Polaków-elektryków. W reakcji na
list wysłaliśmy odpowiedź z prośbą o zarejestrowanie grupy zagranicznej
SEP w RC, w załączeniu przesłaliśmy 10 deklaracji członkowskich. W odpowiedzi
potwierdziliśmy, że warunki formalno-prawne są spełnione, m.in. *) statut
Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC (o podobnej treści co statut
Stowarzyszenia Elektryków Polskich), zarejestrowany przez Ministerstwo Spraw
Wewnętrznych RC, umożliwia współpracę z podmiotami za granicą, w
szczególności w Rzeczypospolitej Polskiej, *) Stowarzyszenie Elektrotechników
Polskich w RC, w zgodzie ze swoim statutem, wybrało władze stowarzyszenia,
które mogą być jednocześnie władzami grupy zagranicznej SEP, *) członkowie SEP
w RC mają ustalone składki członkowskie w wysokości: wpisowe – 200 Kč, składka
roczna – 100 Kč (studenci – 50 %). Z członkami wprowadzającymi SEP Gliwice
uzgodniliśmy, że nasi członkowie, którzy będą jednocześnie członkami grupy
zagranicznej SEP w RC, nie będą dodatkowo opłacać składek w grupie
zagranicznej, a rozliczenie finansowe będzie uzgadniane z przewodniczącym
SEP w RC. Wspólnym celem środowisk elektrotechnicznych powinno być stwarzanie i
umacnianie więzi inżynierów elektryków polskiego pochodzenia z krajem oraz
popieranie polskiego przemysłu i polskiej myśli technicznej w innych krajach.
Wizyta w Elektrociepłowni Cieszyn – Współpracę
z Energetyką Cieszyńską nawiązał SEP na spotkaniu z kierownictwem w
poniedziałek 15.4. br. Inicjatorem współpracy był inż. Bogusław Michałek,
członek SEP. Tematem spotkania z dyrektorem naczelnym zakładu, mgr inż.
Andrzejem Surzyckim oraz specjalistą ds. rozbudowy ciepłowni, mgr inż. Józefem
Górskim były doświadczenia z rozruchu nowego bloku energetycznego
z czeską turbiną parową Rozważano też możliwości współpracy w zakresie
dokształcania młodych adeptów elektrotechniki z Zaolzia w ramach programu
spotkań szkoleniowych przygotowanych przez SEP i mających na celu zaznajomienie
uczestników z polską terminologią i techniką. Członkom stowarzyszenia,
biorącym udział w spotkaniu, umożliwiono zapoznanie się na miejscu z nowym
urządzeniem. Zwrócono uwagę na wysoki poziom zastosowanych rozwiązań
technicznych, ale również na wzorowy sposób eksploatacji i dbałość o porządek
na stanowiskach pracy. Rozważano w dyskusji możliwość zorganizowania na ten
temat dyskusji fachowców z obu stron Olzy. W spotkaniu wzięli udział inż.
Tadeusz Toman, inż. Andrzej Macura, inż. Bogusław Michałek, inż. Zygmunt Stopa,
Władysław Niedoba – członkowie SEP oraz inż. Jadwiga Karolczyk i inż. Witold
Stopa. Wszyscy otrzymali pamiątkowe publikacje.
Prelekcja Józefa Przywary – W czwartek
18.4. br. zorganizowaliśmy prelekcję nt. 70-tej rocznicy tragicznej śmierci
polskich lotników, Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury. Prelegentem był Józef
Przywara, który w ciekawy sposób wykorzystując materiały archiwalne, przybliżył
uczestnikom prelekcji omawianą problematykę. W związku z ogłoszeniem przez
polskie organizacje w RC roku 2002 „Rokiem Żwirki i Wigury“ przedstawił plan
imprez rocznicowych: *) wycieczka objazdowa na Litwę (PZKO) w dniach
30.5.-3.6.2002 r., *) konkurs wiedzowy i plastyczny dla dzieci i młodzieży
(TNP), *) seminarium historyczne (Sekcja Historii Regionu PZKO), *) wyjazd
z wieńcami i wiązankami kwiatów na groby Żwirki i Wigury w Warszawie (MK
PZKO Cierlicko-Kościelec) 10.9.2002 r., *) wystawa modelów samolotowych
(Jastrzębska Izba Regionalna w Jastrzębiu Zdroju) w dniach 28.8-15.9.2002 r.,
*) zwiedzanie Muzeum Lotnictwa w Krakowie i spotkanie okolicznościowe w Domu
Polonii w Krakowie (Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Koło Kraków) – termin do
ustalenia, *) rajd kolarski z metą na Żwirkowisku (PTTK Jastrzębie)
14.9.2002 r.
Spotkanie związków elektrotechnicznych – We wtorek
14.5. br. odbyło się w Pradze-Żiżkowie spotkanie przewodniczących cechów,
związków i stowarzyszeń elektrotechnicznych, działających w Republice Czeskiej
na bazie jak zawodowej, tak społecznej, m.in. naszego SEP. W obradach wziął
udział prezydent Czeskiej Izby Handlowej, RNDr Zdeněk Somr. W programie
spotkania była dyskusja o możliwościach profesjonalnego zjednoczenia środowisk
elektrotechnicznych i założeniu jedynej organizacji reprezentującej środowisko,
przede wszystkim wobec organów państwowych. Obecni prezesi mogli przedstawić
swoją wizję. Doszło do powołania grupy roboczej, która rozpocznie pracę jeszcze
w czerwcu br. Pierwszoplanowym zadaniem jest przedstawienie wniosków na zmiany
niektórych ustaw, związanych z przystąpieniem RC do Unii Europejskiej oraz
przygotowanie petycji, w wyniku której środowisko elektrotechniczne będzie
domagać się zawieszenia ustawy o obowiązkowej certyfikacji osób prawnych i o
obowiązkowym egzaminie państwowym osób fizycznych. Przewodniczący SEP, inż.
Tadeusz Toman, podkreślił w dyskusji, że błędem było podważanie fachowości
ogłoszenia 50/1978 Dz.U. o kwalifikacji w elektrotechnice, które mogło po
przystosowaniu go do obecnego systemu prawnego być przedstawione do akceptacji
w Unii Europejskiej i porównał stan prac normalizacyjnych w RC i Polsce (w
Polce przyjmowane są tłumaczenia dokumentów norm europejskich, w RC w
większości norm wydawane są tzw. dodatki narodowe). Normy techniczne są w RC
bardziej zrozumiałe, natomiast w Polsce są bardziej skoordynowane
z normami europejskimi. Po zakończeniu spotkania przewodniczący SEP
rozmawiał z redaktorem naczelnym pisma „Elektrotechnický magazín“
(wydawanego w Brnie), inż. Pavlem Hálou. Doszło do uzgodnienia umowy między
redakcjami „Elektrotechnický magazín“ i naszym „Biuletynem SEP“.
opracował Inż. Tadeusz Toman, przy współpracy
inż. Bogusława Michałka i inż. Zygmunta Stopy
SEP w prasie (Głos Ludu, Zwrot, Elektro)
„Głos Ludu“ zamieścił 12.3.
br. na swoich łamach obszerną rozmowę z przewodniczącym SEP, inż.
Tadeuszem Tomanem pt. „Młodzież to nasz priorytet“. Prezes SEP odpowiadał m.in.
na pytania czym zajmuje się stowarzyszenie i jakie cele sobie stawia, kto może
być członkiem SEP itp. Na pytanie, jak przyciągnąć do SEP młodych ludzi,
powiedział: „... zainteresowanie działalnością SEP studentów, przyszłych
inżynierów elektryków, absolwentów polskich szkół na Zaolziu jest naszym
priorytetem. Oferowaliśmy już pomoc dyrektorom szkół elektrotechnicznych w RC w
nauczaniu polskiej terminologii, proponowaliśmy prelekcje i prelegentów. Za
pośrednictwem Polskiego Centrum Pedagogicznego przekazaliśmy czesko-polski
słownik elektrotechniczny, który ukazał się w ramach naszego Biuletynu, średnim
szkołom z polskim językiem nauczania. Proponujemy absolwentom polskich
szkół podstawowych na Zaolziu, obecnie studentom, zorganizowanie kursu, którego
celem byłoby nie tylko przekazanie młodzieży treści o charakterze fachowym, ale
który byłby też okazją do towarzyskiego spotkania, bliższego poznania się,
wymiany doświadczeń....“.
18.4. br. GL zamieścił artykuł „Po nowe
doświadczenia (Inicjatywy Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC)“,
informujący o spotkaniu z kierownictwem Elektrociepłowni Cieszyn oraz
omawiający współpracę z Energetyką Cieszyńską s.a..
W marcowym „Zwrocie“ opublikowano artykuł
„Elektrycy bilansowali“ z zebrania sprawozdawczego SEP, omawiający dorobek
stowarzyszenia w ubiegłym, roku i plany na okres następny. Zamieszczono pełny
skład zarządu i komisji rewizyjnej.
Był też artykuł w języku czeskim w
miesięczniku fachowym „Elektro“, wydawanym w Pradze „Nové elektrotechnické
sdružení“. (T.T.)
Szanowni Czytelnicy!
W chwili, gdy piszę te
słowa, gotowy jest do druku 10. (jubileuszowy) numer naszego BIULETYNU.
Czytelnicy znajdą na jego łamach wiele ciekawych artykułów i informacji.
Tradycyjnie wiele miejsca w Biuletynie poświęcamy informacjom z życia
naszego stowarzyszenia – informujemy m.in. o spotkaniu członkowskim SEP,
założeniu Czeskiej Grupy SEP, wycieczce do elektrowni szczytowo pompowej
Porąbka-Żar k. Żywca. Są informacje o obradach komitetu przygotowawczego Sekcji
Elektrotechnicznej w Pradze.
Biuletyn zamieszcza
też artykuły publicystyczne – o historii elektrociepłowni w Cieszynie, o EURELu
– federacji europejskich stowarzyszeń inżynierów elektryków, o działaniach na
rzecz zapobiegania wypadkom elektrycznym i nt. systemowego zarządzania
bezpieczeństwem i higieną pracy. Są też informacje nt. narady SEP w Ustroniu
nt. Unii Europejskiej oraz o działalności SEP w skrócie. Publikujemy też wiersz
Adama Mickiewicza, który dokumentuje związek między poezją i elektryką.
Moim obowiązkiem jest
poinformować członków SEP, że w styczniu 2003 roku odbędzie się zebranie członkowskie.
Zebranie omówi główne cele i zadania oraz przyjmie roczny program działania.
inż. Tadeusz Toman, przewodniczący
Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC
Spotkanie członkowskie – 12.11.2002 r.
We wtorek 12.11. br.
odbyło się w Czeskim Cieszynie, w siedzibie ZG PZKO, spotkanie członków SEP.
Głównym punktem obrad było sprawozdanie przewodniczącego SEP, inż. Tadeusza
Tomana, przygotowanie zebrania członkowskiego SEP (odbędzie się w styczniu
2003) i informacja komisji rewizyjnej. KR w składzie: inż. Zygmunt Stopa, inż.
Franciszek Jeżowicz, inż. Tadeusz Kiedroń stwierdziła, że księga kasowa jest
prowadzona przez skarbnika bez zastrzeżeń. Dyskutowano na temat wydawania
Biuletynu SEP. Redaktor Biuletynu, inż. Tadeusz Toman, prosi o przekazywanie przez
członków SEP materiałów. W planie jest wydawanie Biuletynu regularnie 2 razy
rocznie, w nakładzie 50 egzemplarzy. Jego objętość będzie niezmieniona, tj. 20
stron tekstu A5 i okładka ze zdjęciem. Brak materiałów autorskich będzie
kompensowana przedrukami z polskiej prasy elektrotechnicznej. Gościem
spotkania członkowskiego był mgr inż. Kazimierz Nabzdyk, członek oddziału SEP
Gliwice. Poinformował o imprezach z okazji 50-lecia oddziału gliwickiego
SEP. Zaproponował opracowanie artykułu nt. historii SEP w RC (2-3 str.
maszynopisu), do wykorzystania w prasie. SEP Gliwice będzie nadal przekazywał
naszemu stowarzyszeniu gratis czasopisma elektrotechniczne. Inż. Bogusław
Michałek, członek SEP w RC, a jednocześnie członek oddziału SEP Bielsko-Biała
przygotował wycieczkę do elektrowni szczytowo pompowej Porąbka-Żar (koło
Żywca). Wycieczka odbyła się w piątek 15.11. br. O jej przebiegu informujemy w
osobnym artykule. Członek SEP w RC, Edward Kajfosz, poinformował o spotkaniach
w Pradze, w których bierze udział. Ich wynikiem będzie powołanie zrzeszenia
elektryków, które powstaną przy okręgowych Izbach Handlowych. Szczegóły
zamieszczamy w samodzielnym materiale
(T.T.)
13.6.2002 r.: Powołanie Czeskiej Grupy SEP
We wrześniu br. Zarząd Główny
Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Warszawie przekazał na ręce
przewodniczącego Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej,
inż. Tadeusza Tomana list, w którym informuje go o przyjęciu do SEP całej
zgłoszonej grupy kandydatów, tj. 10 członków SEP w RC. Dwóch kandydatów, którzy
nie spełniają kryterium wykształcenia postanowiono przyjąć jako członków
współdziałających, pozostałych – jako członków zwyczajnych. Decyzja o powołaniu
Czeskiej Grupy SEP zapadła 13.6.2002 r. Dla całej Czeskiej Grupy SEP ustalono
składkę członkowską ulgową w wysokości 2,60 EURO od osoby, uwzględniając
dostarczanie w ramach tej składki czasopisma „Spektrum – Magazyn Informacyjny
SEP“. List podpisał zastępca Sekretarza Generalnego SEP, Bogusław Muszyński.
Przewodniczący SEP w RC przekazał odpowiedź, w której akceptuje
formę płatności dla swoich członków za pośrednictwem SEP w RC, płatną
z góry rocznie (tak, by ograniczyć opłaty bankowe). Odpowiada nam również forma
przesyłki czasopisma w osobnych kopertach, ale w jednej paczce na adres
stowarzyszenia. Przesłał również deklarację członkowską dodatkowo jednego
członka, tym samym baza członkowska Czeskiej Grupy SEP wzrośnie do 11.
Wszyscy członkowie Czeskiej Grupy SEP
otrzymali Statut SEP, przewodniczący ponadto Wytyczne Przyjmowania Członków i
Tworzenia Jednostek Organizacyjnych Stowarzyszenia Elektryków Polskich za
Granicą. Z ważniejszych ustaleń wynika, że a) przyjęcie za granicą nowych
członków zwyczajnych i współdziałających wymaga dwóch wprowadzających członków
zwyczajnych SEP, b) członków zwyczajnych i wspierających poza granicami kraju
przyjmuje Zarząd Główny SEP i każdorazowo ustala wysokość oraz sposób
realizacji składek członkowskich, c) obsługę administracyjno finansową grup
zagranicznych SEP prowadzi Biuro SEP lub Oddział SEP, do ich obowiązków należą
m.in. ewidencjonowanie członków zagranicznych (zwyczajnych i wspierających),
przyjmowanie i rozliczanie składek członkowskich, prowadzenie wszelkiej
korespondencji z członkami zagranicznymi i przesyłanie członkom
zagranicznym czasopism, d) każdy członek zagraniczny otrzymuje bezpłatnie
„Spektrum – Magazyn Informacyjny SEP“ i może zaprenumerować każde
z pozostałych czasopism SEP, e) korespondencja z jednostkami
organizacyjnymi SEP za granicą jest prowadzona w języku polskim.
Jak informują Wytyczne, przy ustalaniu
składek uwzględniane są koszty przesyłania czasopism, składki są zróżnicowane w
zależności od warunków pobytowych członków w poszczególnych krajach, np. w
bogatych składka w wysokości 60-80 USD rocznie, w biednych równoważna składce
członków w Polsce.
Przy wzroście liczby członków i rozwoju
jednostek organizacyjnych SEP za granicą, będzie opracowany samodzielny
regulamin grupy zagranicznej. Poza zagadnieniami organizacyjnymi regulamin ten
powinien ujmować również sprawy finansowe, a w szczególności: ustalenie składek
członkowskich (normalnych i ulgowych) i zasady pokrywania kosztów delegacji
służbowych, uczestnictwo w imprezach stowarzyszeniowych itp. Rozpoczęto
procedurę przygotowania regulaminu czeskiej grupy SEP. W regulaminie będą
ustalone, w zgodności z przepisami prawnymi obowiązującymi w RC, zasady
funkcjonowania władz Grupy oraz zasady rozliczeń finansowych Grupy. (T.T.).
Obrady elektryków w Pradze
Pan Edward Kajfosz,
członek SEP, wziął udział w obradach komitetu przygotowawczego Sekcji
Elektrotechnicznej Izby Gospodarczej RC, który był zwołany na czwartek
14.11.2002 r. do Pragi-Żiżkowa. Przed wyjazdem do Pragi poprosiłem naszego
delegata o przedstawienie tematu obrad.
„Obrady komitetu przygotowawczego trwają
już od kilku miesięcy. Tam razem, mam nadzieję, Sekcja Elektrotechniczna przy
Izbie Gospodarczej RC będzie już działać. Powołane mają być również okręgowe
Sekcje Elektrotechniczne, m.in. w Ostrawie. Uchwalony powinien być statut.
Powołanie Sekcji Elektrotechnicznej jest konieczne, by ograniczyć monopol ESČ (Elektrotechnický svaz český). ESČ w
okresie międzywojennym był znaczącą instytucją, po 1990 roku jego działalność
reaktywowano. Obecnie kierownictwo ESČ, na czele z jego dyrektorem, panem
Fialą, twierdzi, że jest spadkobiercą międzywojennego ESČ. Faktycznie
kierownictwo ESČ jest monopolistą finansowym, co nie jest korzystne dla rozwoju
branży w gospodarce rynkowej. Niektóre jego decyzje są dla środowiska elektryków
nie do zaakceptowania. Chodzi o wyłudzanie pieniędzy z niepotrzebnych
inicjatyw (wystawianie uprawnień tzw. technika rewizyjnego odbiorników
elektrycznych – za 6 tys. Kč, przy czym uprawnienie zgodnie
z ustawodawstwem RC – Ogłoszenie 50/1978 Dz.U. nie jest konieczne, decyzja
o organizowaniu nowych egzaminów techników rewizyjnych w 2003, ewent. w 2005
roku, bez względu na dotychczasową kwalifikację techników itp.)“. Zachowanie
samodzielności poszczególnych związków, cechów i stowarzyszeń elektryków będzie
zagwarantowane powstaniem Rady Sekcji Elektrotechnicznej, w skład której
wejdzie 14 reprezentantów poszczególnych 14 okręgów RC. Członkami okręgowej
Sekcji Elektrotechnicznej będą regionalne związki, cechy i stowarzyszenia,
osoby prawne i fizyczne tej samej profesji. Rada powinna rozpocząć działalność
najpóźniej od 1.1.2004 r. (T.T.)
15.11.2002 r.: Wycieczka do elektrowni Porąbka-Żar
Na zaproszenie Oddziału
Bielsko-Bialskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich wzięła udział w spotkaniu
zapoznawczym grupa energetyków z Zaolzia. Spotkanie z Zarządem odbyło
się w piątek 15.11. br. w elektrowni szczytowo pompowej Porąbka-Żar w
Międzybrodziu Żywieckim.
Omawiano zakres tematów przewidywanej
współpracy Oddziału ze Stowarzyszeniem Elektrotechników Polskich w RC, które
jest drugim poza Kanadą, zagranicznym oddziałem polskiego SEPu. Inicjatorem
nawiązania współpracy jest inż. Bogusław Michałek z Mostów koło Jabł.,
nestor energetyków Podbeskidzia, który przewodził grupie w składzie: inż.
Zygmunt Stopa, inż. Karol Guńka, Jan Mikula i inż. Tomasz Bonek. Naradą
kierowali prezes Oddziału, Józef Kluska, dyrektor techniczny Zespołu Elektrowni
Wodnych, mgr inż. Stanisław Stanasiek i prezes Koła Zakładowego SEP Porąbka,
mgr inż. Wiesław Biliński. Strona polska zainteresowana jest czeskimi
przepisami prawnymi dotyczącymi nowopowstałych izb rzeczoznawców, audytów
energetycznych oraz doświadczeniami z prywatyzacji energetyki.
Z naszej strony oczekujemy wsparcia naszych zamiarów dokształcania
zawodowego w języku polskim młodych elektryków oraz organizowania
niezatrudnionym absolwentom stażu
niezbędnego dla zdobycia uprawnień do wykonywania zawodu. Poza tym
będzie program współpracy obejmował wspólne wycieczki do ciekawych obiektów
technicznych w obu krajach. Pokaz takowej odbył się na miejscu, gdzie pan Jan
Pituła oprowadził naszą grupę po największej polskiej elektrowni wodnej
Porąbka-Żar typu szczytowo pompowego o mocy 500 MW. Elektrownia wykorzystuje
nadmiar taniej energii elektrycznej w nocy i pompuje wodę z ujęcia na rzece
Sole do sztucznego zbiornika na górze Żar (spad 432 m). Nagromadzoną energię
położenia wykorzystuje się w czasie szczytowego obciążenia sieci elektrycznej
przepuszczając wodę do dolnego zbiornika przez cztery turbozespoły. Cało
skomplikowane kosztowne urządzenie umieszczone w podziemiu masywu góry jest
zdalnie sterowane komputerowo z centralnej dyspozycji mocy. Obsługa
zmianowa, w liczbie 4 osób, wykonuje nadzór nad aparaturą kontrolną, sterowanie
przejmuje tylko w wypadku poważnych awarii. Chcąc się zrewanżować kolegom za
gościnność zaproponowaliśmy zwiedzenie w przyszłym roku podobnej elektrowni
Dlouhé Stráně w Jesionnikach. (Z.S.)
Narada SEP w Ustroniu nt. Unii Europejskiej
Jan informują „Śląskie
Wiadomości Elektryczne“ (nr. 5/2002) staraniem Oddziału Gliwickiego SEP i
Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej zorganizowano dwudniową krajową
naradę, której podstawowym celem było omówienie przebiegu harmonizowania aktów
prawnych w zakresie rozwiązań technicznych Unii Europejskiej i podkreślenie celowości
zharmonizowania polskich norm elektrotechnicznych z normami europejskimi
dotyczącymi sieci i instalacji elektrycznych. Narada odbyła się w Ustroniu,
uczestniczyło w niej 80 osób reprezentujących szkolnictwo wyższe, biura
projektowe, przedsiębiorstwa branży elektrycznej, służby inwestorskie oraz
zakłady elektroenergetyczne.
Podczas trzech sesji narady, którym
przewodniczyli dr inż. Marian Mikrut (prezes Oddziału Gliwickiego SEP) i dr
hab. Inż. Kurt Żmuda (prof. nadzw. w Politechnice Śląskiej) zaprezentowano 8
referatów obejmujących następującą tematykę: *) potrzeba i realizacja
dostosowania przepisów branży elektrycznej do aktów prawnych Unii Europejskiej,
*) aktualny stan prawny w zakresie sieci i instalacji elektrycznych w Polsce,
*) aktualność normalizacji ochrony odgromowej i przepięciowej, *) sieci
elektryczne w aspekcie prawodawstwa Unii Europejskiej, *) kryteria normowania
instalacji elektrycznych uwzględniające współczesne wymagania techniczne, *)
urządzenia i instalacje elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem w
normalizacji, *) wymagania techniczne dla instalacji elektrycznych wynikające
z potrzeby ochrony przeciwpożarowej, *) dostosowanie przepisów polskich w
zakresie jakości dostawy energii elektrycznej do wymagań Unii Europejskiej.
Prezes Oddziału w swoim wystąpieniu
poinformował o tym, że w roku 2003 Oddział Gliwicki SEP będzie obchodził
50-lecie i zaprosił uczestników narady na imprezy z tej okazji
organizowane. Po obradach pierwszego dnia narady, w kawiarni hotelu „Muflon“
przy skocznej muzyce w wykonaniu muzyków z pobliskiego Trzyńca, odbyło się
spotkanie koleżeńskie.
Zapobieganie wypadkom przy pracy
Każdy wypadek przy
pracy jest źródłem przykrych konsekwencji dla samego poszkodowanego, dla jego rodziny,
a także firmy. Wiedzą o tym najlepiej te osoby, którym zdarzyło się przeżyć
całą gehennę związaną z nieszczęśliwym wypadkiem. Nawet relatywnie wysokie
odszkodowanie, czy renta inwalidzka nie są w stanie przywrócić sytuacji sprzed
dnia wypadku. Dlatego dobrze jest, gdy myśl: „Przeżyjmy naszą pracę, wyjdźmy
z niej cało i zdrowo“ przyświeca wszystkim pracownikom firmy podczas
wykonywania codziennych zadań.
Urządzenia elektryczne mogą spowodować:
porażenie prądem elektrycznym, poparzenie, pożar, wybuch, powstanie pola
elektromagnetycznego itp. Wynikające stąd ryzyko wypadków i innych dolegliwości
akceptuje się, jeżeli jest ono dostatecznie małe, porównywalne
z użytkowaniem innych urządzeń.
Aby zagrożenia pochodzące od urządzeń
elektrycznych były w oczekiwanym stopniu ograniczone, urządzenia te powinny być
zbudowane poprawnie, tj. zgodnie z przepisami budowy i zasadami wiedzy
technicznej i powinny być prawidłowo eksploatowane, tj. utrzymywane w należytym
stanie. Osoby użytkujące urządzenia powinny być zaznajomione z ich obsługą oraz
zagrożeniami, jakie one stwarzają.
Termin profilaktyka wypadkowa obejmuje
działania podejmowane w celu zapobiegania powstawaniu wypadków lub zmniejszenia
stopnia ich ciężkości. Profilaktyka wypadkowa ma już swoją własną, dość bogatą
literaturę. Kierunki profilaktyki określa w USA hasło „3 x E“ (enforcement, education, engineering), co
oznacza: egzekwowanie, szkolenie i technikę. Dwa pierwsze kierunki zalicza się
do zadań profilaktyki pośredniej, natomiast trzeci kierunek należy do zadań
ochrony przeciwporażeniowej. W zakresie profilaktyki wypadkowej wyróżnia się:
*) tworzenie przepisów określających wymagania stawiane warunkom pracy,
technologiom, wyposażeniu, ludziom oraz postępowaniu, *) projektowanie oraz
organizowanie warunków, technologii, zadań zgodnych z przepisami i
zasadami wiedzy technicznej, *) projektowanie i uczenie bezpiecznych zachowań,
*) motywowanie do prawidłowych decyzji i zachowań, *) utrzymywanie lub
podwyższanie obowiązujących standardów bezpieczeństwa dotyczących warunków,
technologii, wyposażenia, zadań i postępowania.
Około 95% wypadków przy pracy jest
następstwem popełnionych błędów, z których większość polega na stosowaniu
niebezpiecznych ułatwień, a mówiąc bardziej ogólnie – na podejmowaniu
nadmiernego ryzyka. Intencją podjęcia ryzyka jest uzyskanie zaplanowanego
wyniku pracy wraz z dodatkowymi korzyściami. Mogą nimi być na przykład:
zmniejszenie wysiłku, skrócenie czasu wykonywania zadania, uzyskanie większego
zarobku, zaimponowanie odwagą itp. Decyzja o podjęciu ryzyka lub o zastosowaniu
bezpiecznej metody pracy jest skutkiem rozważenia zysków i strat obu sposobów
postępowania. W sytuacji, kiedy postępowanie ryzykowne jest przez pracownika
oceniane jako możliwość uzyskania korzyści przy niewielkiej i mało
prawdopodobnej stracie – zostaje ono podjęte. Jeżeli natomiast możliwe skutki
planowanego postępowania ryzykownego są postrzegane jako katastroficzne, lub
gdy są one oceniane jako niewielkie, ale wielce prawdopodobne, to pracownik wybierze
postępowanie bezpieczne.
Każda działalność profilaktyczna prowadzi
do osiągnięcia założonego celu o ile jest rozpatrywana w „układzie zamkniętym“
– co oznacza, że należy monitorować rezultaty tejże działalności. Chociaż
skutki działalności profilaktycznej prowadzonej w obszarze higieny i
bezpieczeństwa na ogół pojawiają się w dłuższej perspektywie czasu, to już
dziś, żeby nie zapeszyć, są dość obiecujące.
(skrót artykułu mgr inż. Alojzego Żymełki
„Zapobieganie wypadkom na obszarze działania zakładu
energetycznego
poprzez działania GZE SA“ – Śląskie Wiadomości Elektryczne
5/2002)
Systemowe zarządzanie bezpieczeństwem i higieną pracy
Odpowiedzialność za
właściwy stan BHP spoczywa na pracodawcy. Odpowiednio wysoki stopień BHP na
każdym etapie działalności przedsiębiorstwa można uzyskać za pomocą metod
systemowych. Tego typu działania są stosowane już od przeszło 20 lat w
przedsiębiorstwach zachodnich oraz od kilku lat w Polsce i Czechach. Wynika to
z przekonania, że bezpieczna praca zapobiegająca wypadkom powodującym
straty, to większy zysk dla przedsiębiorstwa.
Wdrożenie metod systemowych to działania
wielokierunkowe i rozłożone w czasie. Wyszczególnić można następujące etapy
wdrożeniowe:
1) szczegółowe zapoznanie kierownictwa i wyznaczonych osób
z problematyką systemu zarządzania bezpieczeństwem pracy w oparciu o
wymagania norm technicznych,
2) przeszkolenie członków zespołu ds. opracowania i wdrażania
systemu,
3) opracowanie podstaw dla systemu wdrażania i zarządzania
bezpieczeństwem pracy,
4) ocena aktualnego stanu bezpieczeństwa pracy w aspekcie
wymagań norm technicznych,
5) określenie sfer szczególnego zagrożenia na podstawie
analizy zagrożeń technicznych występujących w zakładzie,
6) dokumentowanie systemu – opracowanie procedur
organizacyjnych i operacyjnych oraz dokumentowanie ryzyka zawodowego.,
7) adaptacja do warunków komputerowego programu identyfikacji
zagrożeń i oceny ryzyka zawodowego,
8) wdrożenie systemu informacyjnego,
9) nadzór merytoryczny nad instalacją programu do zakładowej
sieci komputerowej – szkolenie w zakresie obsługi programu komputerowego na
poziomie użytkownika,
10) doradztwo i konsultacje w trakcie wdrażania procedur
systemu, opracowanie zasad prowadzenia audytów wewnętrznych,
11) doradztwo i adaptacja „Dokumentacji bezpieczeństwa“ do istniejącej
w zakładzie struktury zarządzania,
12) audyt wewnętrzny systemu zarządzania i nadzór nad
wdrażaniem działań korygujących przygotowanie zakładu do certyfikacji systemu.
Opisywane działania
pracodawcy podyktowane są troską o zachowanie zdrowia i życia pracowników.
System zarządzania bezpieczeństwem pracy jest inwestycją długoterminową.
Korzyści można oczekiwać po dłuższym okresie, ok. 2 – 3 lat. Działania
systemowe powinny doprowadzić do wytworzenia u pracowników mechanizmu
zaangażowania i odpowiedzialności za bezpieczeństwo własne i współpracowników.
Uporządkowanie działań w zakresie BHP
powinno być zgodne przede wszystkim z normami serii PN-A-18000 (RP), ISO
9001 (RC). Działania te przynoszą też aspekt ekonomiczny: podniesienie
wiarygodności przedsiębiorstwa wobec banków, zakładów ubezpieczeniowych,
samorządów terytorialnych, obniżenie składek na ubezpieczenie z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych, obniżenie kosztów wypadków itp.
Przepisy prawne obligują pracodawcę do
ograniczania lub jeżeli to możliwe do eliminowania ryzyka zawodowego oraz
dokumentowanie i informowanie pracowników o jego poziomie. Zagadnienie doboru
stosowanych metod pozostawia się pracodawcy. W trakcie tworzenia dokumentacji
ryzyka zawodowego przyjęto, że stosowane metody powinny być adekwatne do
prowadzonej działalności, organizacji firmy, stosowanych technologii oraz
związanych z tym zagrożeń.
(opracował T.T., materiał źródłowy: „Śląskie Wiadomości
Elektryczne“, 3-4/2002, str. 33-36)
Internetowe porządkowania
Popularność Internetu roztacza coraz to szersze
kręgi, także wśród naszego polskiego społeczeństwa na Zaolziu. Świadczą o tym
sygnały o istnieniu coraz to nowych stron WWW organizacji lub osób prywatnych.
Wyraźnie pomóc tym wysiłkom chce Sekcja Internetowa PZKO, której inauguracyjne
spotkanie robocze odbyło się 1.3.2001 r. Przypominamy, że sekcja działa na
analogicznych zasadach jak Sekcja Akademicka „Jedność“ i przez PZKO-wski
rodowód jest otwarta dla zupełnie wszystkich chętnych, jak i potrzebujących. Celem
jest nie centralizacja dotychczasowych aktywnych twórców stron WWW, ale
powszechna pomoc i możliwość koordynacji.
Między
innymi sekcja chce pomóc w rozwiązywaniu problemów, które nękają twórców i
administratorów istniejących stron. Wymienię chociażby problem krótkiego i
odpowiedniego adresu URL, fizycznego umiejscowienia stron, zapewnienia
odpowiedniej liczby wizyt na stronach, czy problem aktualizacji stron
z zaangażowaniem ludzi znających się na ich wytwarzaniu. Jednym
z głównych zadań jest również wytworzenie ogólnodostępnych „funkcji
serwerowych“ typu automatycznego serwera ogłoszeniowego imprez, prezentacji
artykułów itp. Dodatkowo sekcja ma być wspomagana przez ludzi szkolonych w
sferze biznesu i marketingu, co powinno przynieść dalsze korzyści wszystkim
współpracującym.
W
ramach spotkania roboczego były dyskutowane zarówno sprawy techniczne (typu:
jak to wszystko powinno wyglądać i działać z punktu widzenia
programistów), jak i – co jest bardzo ważne – ogół tematów interesujących
zwykłych użytkowników Internetu. W szczególności jasno zostały określone cele
sekcji na najbliższy okres oraz wytyczone zadania krótkoterminowe. Spełnienie
tych zdań powinno w krótkim czasie przynieść zauważalne wyniki. Zaznaczyć
trzeba, że obiecującym, i bardzo pozytywnym jest fakt, że chęć współpracy
zadeklarowały niektóre SA“J“e, SMP, PTTS „Beskid Śląski“ i naturalnie PZKO.
Ten
krótki artykuł ma również za cel zaproszenie zainteresowanych pracą w sekcji
czy pomocą lub współpracą na następne robocze spotkanie sekcji w salce
posiedzeń ZG PZKO. Wszystkich zainteresowanych prosimy o kontakt
z Andrzejem Suchankiem (andre@volny.cz, 0606766204) lub Tomaszem Stopą (emtest@grendel.cz,
0603478692). (inż. Tomasz Stopa)
80 lat Wydziału Eklektycznego Politechniki Warszawskiej
Początek zinstytucjonalizowanego nauczania
elektrotechniki sięga końca XIX wieku, kiedy to w powołanym dnia 8.6.1898 roku
Warszawskim Instytucie Politechnicznym na Wydziale Mechanicznym rozpoczęła
działalność Katedra Elektrotechniczna. W roku 1914 podjęto działania
zmierzające do powołania i organizacji przyszłej Politechniki. W dniu
15.11.1915 r. odbyła się w wybudowanym w 1901 roku Gmachu Fizyki, uroczysta
inauguracja działalności Politechniki Warszawskiej. Rozpoczęto zajęcia na
czterech wydziałach: Inżynierii Budowlanej i Rolnej, Chemicznym, Budowy Maszyn
i Elektrotechnicznym oraz Architektonicznym. W 1921 roku po zakończeniu działań
wojennych, powraca spora liczba studentów Politechniki, deklarując chęć
kontynuowania nauki. Zgodnie z nowym statutem z 1921 roku w
Politechnice utworzono sześć wydziałów, a wśród nich oddzielny Wydział
Elektrotechniczny. Stąd też od daty 14.6.1921 r. liczy się istnienie Wydziału
Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. Pierwsze po II wojnie światowej
posiedzenie Rady Wydziału odbyło się 12.4.1945 r. Laboratoria utworzono w marcu
1946 roku. Do roku 1970 Wydział Elektryczny funkcjonował w strukturze
katedralnej. Zakres władzy dziekana i Rady Wydziału uległ zmianie po roku 1990.
W tym czasie wydziały Politechniki Warszawskiej uzyskują daleko idącą
samodzielność finansową, co zwiększało autonomię wydziału, ale i
odpowiedzialność. Wysoki standard kadry nauczającej oraz ciągle aktualizowane programy
nauczania sprawiają, że studia na Wydziale Elektrycznym cieszą się niesłabnącą
popularnością. Liczba kandydatów na studia przewyższa corocznie liczbę miejsc,
a absolwenci: elektrycy, automatycy i informatycy bez trudności znajdują
zatrudnienie. Wydział Elektryczny jest trzecim pod względem wielkości, zarówno
co do liczby pracowników i studentów, wydziałem Uczelni. Kadrę naukowo
dydaktyczną stanowi 166 nauczycieli akademickich i ok. 100 pracowników naukowo
technicznych, administracyjnych itd. W skład wydziału wchodzi pięć instytutów.
Elektroenergetyki, Elektrotechniki Teoretycznej i Miernictwa Elektrycznego,
Maszyn Elektrycznych, Sterowania i Elektroniki Przemysłowej, Wielkich Mocy i
Wysokich Napięć. Prowadzone są trzy kierunki kształcenia: elektrotechnika,
automatyka i robotyka oraz informatyka. Ponadto są studia doktoranckie dzienne
i zaoczne, podyplomowe, uzupełniające. Łącznie na wydziale studiuje 2250 osób.
Na podstawie „Biuletynu Informacyjnego Oddziału
Warszawskiego SEP“, nr 1/2001 (5)
Przeczytaliśmy: Bogusław Michałek
Pracował w Elektrowni Cieszyn od 1946 roku do
przejścia na emeryturę w roku 1987, a potem jeszcze w ograniczonym wymiarze aż
do roku 1994, łącznie 48 lat. W przedsiębiorstwie zajmował szereg odpowiedzialnych
stanowisk, w tym: kierownika inwestycji, kierownika Działu Planowania i
Dokumentacji, kierownika Wydziału Sieci Cieplnych oraz głównego specjalisty ds.
inwestycji.
To
miało być osobiste wspomnienie inż. Bogusława Michałka, który jest wybitną
postacią w historii Elektrowni Cieszyn. Jednak stan zdrowia i opieka nad chorą
małżonką uniemożliwiły ten zamiar. Szkoda, bo jego refleksje i wspomnienia są
bardzo cenne, bogate w fakty, łączone są zawsze z wnikliwą i trafną oceną
zdarzeń.
Miałem
okazję poznać inż. B.Michałka jako szefa, którym był dla mnie przez 5 lat oraz
jako starszego kolegę i przyjaciela, którym jest do dziś. Ten właśnie fakt
ośmielił mnie do przedstawienia sylwetki tego wyjątkowego zasłużonego
pracownika.
Inż.
Bogusław Michałek jest cenionym fachowcem, jednym z tych nielicznych,
którym można było powierzyć praktycznie każde zadanie Nieoceniony jest jego
wysiłek włożony w realizację zadań inwestycyjnych Był w latach 1955-1959 jednym
z głównych współtwórców ocieplenia miasta Cieszyn. Przez szereg lat był
głównym koordynatorem prac modernizacyjnych w Elektrowni Cieszyn. Zgłaszane
przez niego wnioski umożliwiły skracanie cykli budowy oraz obniżanie kosztów
inwestycyjnych. Będąc doskonałym fachowcem, wielokrotnie był oddelegowany do
załatwiania dostaw urządzeń energetycznych z zagranicy, między innymi dla
elektrowni szczytowo pompowej Żar-Porąbka. Umiał rozmawiać i umiał negocjować.
Posiadał zawsze doskonałe wyczucie sytuacji. W pracy codziennej był zawsze
nienagannie ubranym, eleganckim mężczyzną, o wysokiej kulturze osobistej, a
także o wspaniałym poczuciu humoru. Tak jak przed laty, tak i dziś rozmowa
z nim jest przyjemnością, zawsze prowadzona na wysokim poziomie i
z wielkim wyczuciem tematu. Dużo się od inż. B.Michałka można było
nauczyć. Pamiętam, jak pewnego dnia, w pierwszym roku mojej pracy, podczas
rozruchu stacji ciepłowniczej, w hali maszyn skupiło się wielu pracowników
obsługi i dozoru. W pewnym momencie powstał straszny huk, w powietrzu coś się
przetoczyło i uderzyło w ścianę, a z wymiennika z potężnym hałasem
zaczęła wydobywać się para. Jak się później okazało, w ścianę uderzyła część
rozerwanego wymiennika. W jednej chwili wszystkich, łącznie z obsługą
„wymiotło“ z hali maszyn. Został tylko inż. Michałek i ja „przykuty“ do
ziemi jego spokojem. On spokojnie podszedł do drabinki, wspiął się i powoli
zakręcił zawór, odcinając dopływ pary. Zrobiło się cicho. Potem wszyscy
z przejęciem dyskutowali o wypadku, a ja podziwiałem spokój i zimną krew
inż. Michałka.
Inż.
B.Michałek kochał swoją pracę, dlatego nawet na emeryturze dalej pracował.
Znajdował jednak czas i na inną działalność. Przez wiele lat prowadził Koło
Stowarzyszenia Elektryków Polskich przy Elektrociepłowni Cieszyn. Posiada Złotą
Honorową Odznakę SEP. Poza swoimi obowiązkami zajmował się ruchem
racjonalizatorskim, sam zgłaszając szereg usprawnień.
Inż.
Bogusław Michałek chętnie służy radą i dzieli się wiedzą i doświadczeniem
z młodszymi od siebie. Dziś jest emerytem – seniorem obdarzonym szacunkiem
Energetyki Cieszyńskiej, która mu wiele zawdzięcza. Andrzej Surzycki
Na podstawie publikacji Andrzeja Surzyckiego
„Energetyka Cieszyńska 1910-2000 – rys historyczny“ (str.
72),
wydanej z okazji jubileuszu 90-lecia Elektrowni Cieszyn
Ochrona odgromowa obiektów budowlanych – nowa norma
do obowiązkowego stosowania („Biuletyn Techniczny“
Oddziału Krakowskiego SEP)
W 2001 roku zostały ustanowione w RP nowe normy
z zakresu ochrony odgromowej obiektów budowlanych. Obowiązkowe do chwili
obecnej normy pochodziły z połowy lat 80-tych ubiegłego wieku i
proponowane w nich rozwiązania wymagały korekt. Konieczność poprawek wymusił
m.in. dynamiczny rozwój elektroniki i powszechne instalowanie w budynkach
urządzeń i systemów komputerowych, które wymagają szczególnej ochrony przed
działaniem udarów piorunowych. W ramach dostosowania naszych przepisów do
przepisów Unii Europejskiej ustanowione zostały normy:
PN-IEC 61024-1 (2001) Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne.
PN-IEC 61024-1-1 (2001) Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne. Wybór poziomów
ochrony dla urządzeń piorunochronnych.
PN-IEC 61312-2-1 (2001) Ochrona przed piorunowym impulsem elektromagnetycznym. Zasady ogólne.
Z przedstawionych powyżej norm do obowiązkowego stosowania wprowadzona
była norma PN-IEC 61024-1 rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i
Budownictwa. Powyższa norma jest polską wersją językową normy międzynarodowej
IEC 61024-1 (1990). Tłumaczenie dokonane przez Polski Komitet Normalizacyjny ma
taki sam statut jak wersje oficjalne.
Norma
ma zastosowanie przy projektowaniu i instalowaniu urządzeń ochrony odgromowej
obiektów zwykłych o wysokości do 60 m. Obiekty wysokie, obiekty w których
występuje ryzyko powstania paniki, ryzyko wybuchu lub pożaru omawiane będą w
dalszych normach. Postanowienia normy nie dotyczą m.in. obiektów kolejowych,
pozaobiektowych systemów przesyłu i rozdziału energii elektrycznej oraz
telekomunikacyjnych, statków, samolotów, instalacji nadbrzeżnych. W rozdziale 2
normy omówiono warunki projektowania i wykonywania poszczególnych elementów
urządzenia piorunochronnego tj. zwodów, przewodów odprowadzających, układów
uziemień, zacisków i połączeń oraz materiałów jakie winny być stosowane przy
budowie urządzenia piorunochronnego. Jako metody projektowania układów zwodów
zaleca się stosowanie: a) kąta ochronnego, b) toczącej się kuli, c)
wymiarowania sieci. W rozdziale 3 zwraca się szczególną uwagę na
ekwipotencjalizację, która stanowi ważny środek pozwalający na zredukowanie
zagrożenia pożarowego i wybuchowego oraz zagrożenia życia w chronionej
przestrzeni. Przedstawiono również zależności pozwalające na wyliczenie
bezpiecznego odstępu izolacyjnego pomiędzy urządzeniem piorunochronnym i
instalacjami metalowymi. W rozdziale 4 zwrócono uwagę na fakt, że optymalne
technicznie i ekonomicznie urządzenie piorunochronne może zostać zaprojektowane
wtedy, gdy nastąpi współpraca od samego początku fazy projektowania i budowania
obiektu. W szczególności należy przewidywać wykorzystanie części metalowych
obiektu jako urządzenia piorunochronnego.
Całość
normy uzupełniają tablice i rysunki.
Norma
wprowadza nowe minimalne wymiary materiałów urządzenia piorunochronnego. I tak
np. a) zwód miedziany ma przekrój wynoszący 35 mm2 a stalowy 50 mm2,
b) przewód odprowadzający wykonany z miedzi musi mieć przekrój minimum 16
mm2, w przypadku stali przekrój ten wynosi 50 mm2,
c) uziom miedziany ma mieć minimalny
przekrój 50 mm2, a stalowy 80 mm2. W większości obiektów
budowlanych należy zastosować zwody poziome niskie. W dotychczas obowiązujących
zaleceniach zwody należało mocować w sposób trwały w odległości minimum 2 cm od
dachu niepalnego lub trudno zapalnego. Zmianie uległy również minimalne wymiary
oka siatki. W przypadku ochrony szczególnie obostrzonej wymiar oka siatki może
zostać zmniejszony aż do wartości 5 m x 5 m.
W
normie rozróżnia się dwa typy uziomów stosowanych do celów ochrony odgromowej:
typ A, do którego należą uziomy pionowe oraz poziome (promieniowe) i typ B, do
którego zaliczamy: uziomy otokowe, kratowe i fundamentowe. Zgodnie
z zaleceniami normy międzynarodowej, uziomy otokowe, zaliczane do typu B,
powinny zasadniczo posiadać na całej swej długości bezpośredni kontakt
z gruntem (na długości powyżej 80 %). W normie przyjęto zależności pozwalające
określić minimalne wartości odstępów izolacyjnych.
(fragmenty opracowania Krzysztofa Wincencika
z Sekcji Instalacji i Urządzeń Elektrycznych SEP
O/Kraków)
Elektrociepłownia w Cieszynie
Członkowie Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich
w RC skorzystali z zaproszenia dyrekcji Energetyki Cieszyńskiej S.A. i
wzięli udział w dniu 15.4. br. w ekskursji do Elektrociepłowni Cieszyn i
spotkaniu z kierownictwem zakładu. Otrzymaliśmy publikację „Energetyka
Cieszyńska 1910-2000 – rys historyczny“. Na jej podstawie opracowałem niniejszy
artykuł. Tadeusz Toman
Od
projektu budowy do odzyskania niepodległości w roku 1918
Projekt
budowy elektrowni w Cieszynie powstał w roku 1906. W roku 1907 Gmina Cieszyn
rozpoczęła pertraktacje z Towarzystwem „Internationale Elektrizitäts-Gesellschaft“ w Wiedniu. Zostały one
jednak przerwane i do zawarcia umowy nie doszło. 20 kwietnia 1909 roku miał
miejsce akt erekcyjny budowy elektrowni. Budowę elektrowni, stacji
transformatorowych i sieci elektrycznych powierzono firmie „A.E.G. Union Elektrizitäts-Gesellschaft“
z Wiednia. Koncesję na budowę zakładu oraz wytwarzanie, przetwarzanie,
rozdział i sprzedaż energii elektrycznej na terenie Cieszyna elektrownia
uzyskała 24 sierpnia 1909 roku od „K.K.
Schlesische Landesregierung“. Ostateczne uruchomienie elektrowni nastąpiło
w drugiej połowie 1910 roku. Cieszyn liczył wówczas wraz z obecnym Czeskim
Cieszynem ok. 23 tys. mieszkańców.
Początkowe wyposażenie elektrowni składało się z dwóch kotłów
parowych o powierzchni ogrzewalnej po 170 m2, systemu „Babcock & Wilcox“ o ciśnieniu 12
atm. oraz dwóch maszyn parowych „Compound-Tandem“
o mocy 250 KM, które były sprzężone bezpośrednio z generatorem prądu
trójfazowego o napięciu 3000 V i mocy 190 kVA, a także generatora prądu stałego
o napięciu 800 V i mocy 50 kW. Generatory prądu stałego służyły do napędu
tramwajów miejskich. Cieszyn posiadał 4 motorowe wozy tramwajowe,
z których każdy był wyposażony w 2 generatory prądu stałego o mocy 50 kW.
Pierwszy tramwaj uruchomiono 12 lutego 1911 roku, długość trasy wynosiła 2,7
km. Komunikację tramwajową zlikwidowano po podziale miasta w r. 1920. Ostatni
kurs odbył się 2 kwietnia 1921 roku.
W roku
1916 dobudowano nowy turbogenerator systemu „Curtis“ o mocy 620 kVA, powiększając halę maszyn do dzisiejszych
rozmiarów. Wymagało to dostawienia trzeciego kotła, również systemu „Babcock & Wilcox“, o powierzchni
ogrzewalnej 121 m2. Kotły posiadały ruszt cały oraz wspólny
podgrzewacz systemu Greena. Dowóz węgla odbywał się 2 samochodami na składowisko,
a następnie przy pomocy wózków na szynach do kotłowni. Na ruszt węgiel
narzucano ręcznie. Spaliny były odprowadzane do wspólnego komina o średnicy 1,6
m i wysokości 46 m.
Zasilanie kotłów wodą odbywało się przy pomocy dwóch pomp parowych Worthingtona
o wydajności 12 000 l/h. Do gromadzenia wody kotłowej służył basen o pojemności
60 m2, znajdujący się w kotłowni. Wybudowano również 9 stacji
transformatorowych, których liczba wzrosła do 13, z czego 5 na terenie
obecnego Czeskiego Cieszyna. Długość sieci elektrycznej wysokiego napięcia 3000
V wynosiła ok. 4,6 km, z czego na terenie Cz. Cieszyna ok. 1 km.
Elektrownia
w II Rzeczpospolitej – do roku 1939
W roku
1918, po 123 latach niewoli Polska odzyskuje niepodległość. Polska ustawa
elektryczna z 21 marca 1922 roku wchodzi w życie rozporządzeniem Ministra
Robót Publicznych z dnia 20 maja 1923 roku w sprawie udzielania uprawnień
rządowych na wytwarzanie, przetwarzanie, przesyłanie i rozdzielanie energii
elektrycznej. Po wojnie polsko-czeskiej w 1919 roku Cieszyn został podzielony w
roku 1920 na dwa miasta rozdzielone rzeką Olzą. Po stronie czeskiej pozostało
ok. 1 km sieci wysokiego napięcia oraz 5 stacji transformatorowych o mocy 275
kVA.
Dynamiczny rozwój produkcji energii elektrycznej do wysokości 1 318 000
kWh w 1925 roku został zakłócony w lutym 1926 roku niespodziewanym i
niesygnalizowanym odłączeniem się Czeskiego Cieszyna od zasilania
z Elektrowni i rozpoczęciem poboru energii elektrycznej
z Morawsko-Śląskich Elektrowni S.A., które stanowiły połączenie całego
szeregu elektrowni po stronie czeskiej w jeden wspólny system współpracy
energetycznej. Produkcja spadła do 986 000 kWh. Stratę tę elektrownia odczuła
boleśnie, gdyż wraz z Czeskim Cieszynem odpadło 30% ogólnej konsumpcji
prądu.
Położenie elektrowni stało się bardzo ciężkie, wydatki bowiem pozostały
prawie te same, a dochody spadły o 32%. W tej sytuacji podjęto działania na
rzecz podłączenia nowych odbiorców Cieszyna, a nawet poza obszarem miasta. 5
sierpnia 1927 roku Elektrownia Miejska, przemianowana na Elektrownię Okręgową
Miasta Cieszyna, uzyskała koncesję na wybudowanie sieci elektrycznych i
prowadzenie zbytu prądu elektrycznego we wszystkich gminach powiatu
cieszyńskiego. Elektrownia zdecydowała się na wybór stosunkowo wysokiego
wówczas napięcia 15 000 V. W związku z wzrostem zapotrzebowania na energię
elektryczną uruchomiono w roku 1928 nowy turbogenerator firmy Brown-Boveri o mocy 1650 kVA.
20
marca 1928 roku rozpoczęto budowę sieci okręgowej 15 kV, a uruchomienie
nastąpiło 28 września tego samego roku. Pierwszą miejscowością, która otrzymała
za jej pośrednictwem energię elektryczną, był Skoczów. W roku 1930 wymieniono
turbinę AEG systemu Curtisa na nowoczesną BBC, która zużywała blisko połowę
mniej pary. W 1932 roku uruchomiono bocznicę kolejową. Do 1935 roku zostało
zelektryfikowanych ogółem 28 gmin, zamieszkałych przez 57 730 mieszkańców, na
obszarze 980 km2. Długość sieci elektrycznych wynosiła 186,6 km, a
liczba stacji transformatorowych wzrosła do 58. W roku 1938 uruchomiono nowy
kocioł parowy typu Döblera, o wydajności 12/14 t/h, 350 OC,
produkcji Międzynarodowego Towarzystwa Budowy Okrętów i Maszyn S.A. w Gdańsku.
W dniu
2 października 1938 roku wojsko polskie przekroczyło Olzę, przejmując w
posiadanie Polski tereny Zaolzia, obejmujące obszar 801 km2,
zamieszkałe przez 240 tys. osób. Elektryfikacja tego bardzo uprzemysłowionego
terenu, o stosunkowo dużym przeciętnym zaludnieniu, opierała się na 11
elektrowniach zakładowych o mocy zainstalowanej 80 190 kW i pobieraniu energii
z linii o napięciu 100 kV wyprowadzonej z Elektrowni Trzebowice w
Morawskiej Ostrawie. Czeski Cieszyn, wówczas Cieszyn Zachodni, został w dniu 1
stycznia 1939 roku przyłączony do sieci energetycznej Elektrowni Cieszyn. Moc
zainstalowana Elektrowni została tak w pełni wykorzystana i jedyną rezerwę
stanowiło wspomaganie Cementowni w Goleszowie.
W tej
sytuacji szczególnie pilnym i ważnym zadaniem była dalsza rozbudowa elektrowni,
której zakres miał wynikać z planów elektryfikacji całego Śląska
Cieszyńskiego. Zgoda na dalszą, niezbędną rozbudowę nadeszła dopiero 5 kwietnia
1939 roku. Zarząd Miasta Cieszyna zlecił budowę turbozespołu firmie Brown-Boveri ze Szwajcarii, a kocioł
parowy Zakładom Cegielskiego w Poznaniu. Sytuacja polityczna w tym czasie była
już napięta i tym należy tłumaczyć fakt nie przekazania zlecenia Stoczni
Gdańskiej. Budowy jednak w tym roku nie rozpoczęto. 1 września 1939 roku
wybuchła II wojna światowa.
Okupacja
niemiecka: 1939-1945
Armia
niemiecka uderzyła na Śląsk Cieszyński od stron Słowacji i Czech. Cieszyn
został włączony bezpośrednio do III Rzeszy. Elektrownia pracowała nadal, choć
bez dotychczasowego polskiego kierownictwa. Zamówione w 1939 roku urządzenia –
kocioł i turbina – zostały dostarczone już podczas okupacji. W 1942 roku
zamontowano turbozespół produkcji Zakładów BBC w Szwajcarii o mocy 3,2 MW, o
parametrach: 21 ata i 350 OC. W roku 1944 postawiono kocioł parowy
produkcji Waffen und Munitionswerke A.G.
z Poznania, czyli przedwojennych Zakładów Cegielskiego.
W dniu
3 maja 1945 roku do Cieszyna wkracza Armia Czerwona. Niemcy, wycofując się
z Cieszyna, zburzyli wszystkie mosty drogowe i kolejowe. Zniszczone były
również połączenia kablowe w Czeskim Cieszynie. Dla Elektrowni oznaczało to
brak możliwości dostaw węgla. W tej sytuacji Elektrownia dokonuje naprawy mostu
kolejowego na linii Cieszyn-Goleszów oraz lokomotywy i wagonów, przewożąc
węgiel z zapasów Cementowni Goleszów. Pozwoliło to utrzymać Elektrownię w
ruchu do jesieni, do czasu odtworzenia linii komunikacyjnych wiodących do
Cieszyna. Niemcy pozostawili również ok. 110 km uszkodzonych sieci wysokiego i
niskiego napięcia oraz większość uszkodzonych stacji transformatorowych.
Elektrownia
– wytwarzanie energii elektrycznej: 1945-1985
Elektrownia
podjęła się, olbrzymim wysiłkiem załogi, odbudowy swojego majątku ze zniszczeń
okupacyjnej eksploatacji. Odbudowano i wyremontowano ok. 80 km sieci, 27 stacji
transformatorowych, 720 przyłączy domowych, 573 punkty oświetlenia ulicznego
oraz przeprowadzono szeroki zakres remontów urządzeń wytwarzania w samej
Elektrowni. Prace te wykonano w rekordowym terminie do końca marca 1946 roku. W
1947 roku oddano do użytku 60 km nowej sieci oraz 11 kolejnych stacji
transformatorowych. W roku 1948 władze wydają rozporządzenie, na mocy którego
następuje przekazanie z dniem 1 października 1948 roku Elektrowni do
resortu Energetyki, co w praktyce nastąpiło przez włączenie Elektrowni Cieszyn
do Zakładu Sieci Elektrycznych w Bielsku. Data ta kończy nie tylko samodzielny
rozwój Elektrowni Cieszyn, ale także okres działalności w gospodarce rynkowej.
Pod koniec 1948 roku sektor państwowy zapewnił sobie pełny monopol. Jeszcze w
roku 1946 zlikwidowano maszyny parowe z 1910 roku, o mocy zainstalowanej
0,4 MW. W roku 1947 podjęto decyzję zwiększenia mocy Elektrowni, co
zrealizowano w roku 1948 przez montaż turbozespołu AEG z roku 1916
pozyskanego z zatopionej kopalni „Matylda“ w Chrzanowie. Turbozespół
posiadał moc 3,6 MW i napędzał generator firmy Union F250. Turbozespół rozpoczął
pracę w roku 1949. Moc Elektrowni wzrosła do 9,0 MW.
Po
wybudowaniu linii 110 kV Moszczenica-Cieszyn, a następnie rozdzielczej stacji
transformatorowej 110/15 kV na Mniszstwie, produkcja energii elektrycznej
z Elektrowni Cieszyn przestaje mieć poważne znaczenie. Oddanie do użytku
Elektrowni Rybnik o mocy 1800 MW, Elektrowni Szczytowo-Pompowej Porąbka Żar o
mocy 500 MW stawiały pod znakiem zapytania celowość i sens istnienia Elektrowni
Cieszyn. W roku 1971 zostają wyłączone z ruchu i zlikwidowane: turbozespół
TG-1 z roku 1930 o mocy 0,6 MW oraz TG-2 z roku 1928 o mocy 1,6 MW.
Do roku 1977 pracuje jeszcze turbina TG-3 o mocy 3,2 MW. Produkcja energii
elektrycznej jest utrzymywana jeszcze do roku 1985, a Elektrownia wchodzi w
nowy etap swojego rozwoju – tj. jako wytwórnia energii cieplnej. W roku 1987
zlikwidowana zostaje ostatnia turbina TG-4 o mocy 2,3 MW.
O rozwoju
ciepłownictwa – w następnym numerze
Co to jest EUREL?
EUREL – to federacja narodowych stowarzyszeń
inżynierów elektryków z Europy. Zgodnie ze statutem organizacji jej
językiem oficjalnym jest angielski. Oficjalna nazwa EUREL-u po angielsku brzmi
następująco: Convention of National
Societes of Electrical Engineers of Europe. Na firmówce EUREL-u można znaleźć także nazwy w języku
francuskim oraz w niemieckim. Federacja została założona w Szwajcarii w 1927
roku. Obecnie ma swoją siedzibę w Brukseli, gdzie mieści się jej sekretariat.
Członkami EUREL-u są narodowe stowarzyszenia inżynierów elektryków
z 14 krajów europejskich: Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Irlandii,
Niemiec, Polski, Portugalii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, Wielkiej Brytanii,
Węgier i Włoch. Tych stowarzyszeń jest 16, gdyż mała Belgia jest reprezentowana
aż przez 3 stowarzyszenia. Są to: walońskie stowarzyszenie w Liege, flamandzkie
w Antwerpii oraz brukselskie stowarzyszenie o dwóch równoprawnych nazwach w
języku francuskim i flamandzkim. Te 3 stowarzyszenia zrzeszają łącznie 4140
członków. Największym stowarzyszeniem jest brytyjski Institution of Electrical Engineering mający 140 000 członków.
Drugie co do wielkości jest stowarzyszenie niemieckie (33 000 członków). SEP
z liczbą ponad 20 000 członków jest trzecim co do liczby członków
stowarzyszeniem EUREL-owskim. Na czele EUREL-u stoi Walne Zgromadzenie (ang. General Assembly), składające się
z przedstawicieli wszystkich stowarzyszeń członkowskich i prezydenta
organizacji. Walne Zgromadzenie zbiera się raz do roku jesienią. Między jego
posiedzeniami federacją zarządza Komitet Wykonawczy (ang. Executive Commitee). W swej działalności EUREL przywiązuje
szczególną uwagę do edukacji inżynierów elektryków i kształcenia podyplomowego.
(opracował T.T., materiał źródłowy:
„Śląskie Wiadomości Elektryczne“, 3-4/2002, str. 37-39)
Z działalności Stowarzyszenia Elektryków Polskich w 2000 r.
Liczba członków indywidualnych wykazała niewielką
tendencję spadkową w porównaniu z 1999 r. i wynosiła: w 1999 roku –
25 414 członków, w 2000 roku – 24 054 członków. Nastąpił spadek o
1360 członków, tj. o 5,4%, w tym inżynierów o 262, techników aż o 905,
pozostałych o 193. Największy spadek nastąpił w następujących oddziałach:
Elektroniki, Informatyki i
Telekomunikacji – o 513, tj. 25,1%, liczba członków wynosi obecnie – 1
532, Warszawskim – o 228, tj. 7,8%, liczba członków wynosi obecnie – 2 681,
Wrocławskim – o 221, tj. 15,9%, liczba członków wynosi obecnie – 1 156.
Największy wzrost liczby członków SEP w porównaniu z 1999 r. nastąpił w
następujących oddziałach: Krakowskim – o 89, tj. 4,3%, liczba członków wynosi
obecnie – 1 133, Zagłębia Węglowego – o 57, tj. 8,5%, liczba członków wynosi
obecnie – 1 397.
Struktura organizacyjna członków indywidualnych zmieniła się nieznacznie
w latach 1998-2000, a mianowicie: w 1998 r. było 14 149 inżynierów, 9 866
techników, 718 studentów, w 1999 r. było 14 212 inżynierów, 9 670
techników, 1 001 studentów, w 2000 r. było 13 950 inżynierów, 6 765
techników, 1 048 studentów. Analizując powyższe należy zauważyć, że znacznie
wzrasta liczba studentów, będących członkami SEP, największą liczbę studentów
wykazują oddziały: Gdański (265), Krakowski (179), Warszawski (120). Liczba kół
zakładowych nieznacznie zmalała w stosunku do 1999 r., tj. o 27 kół, w 1999
roku było 847 kół, a w 2000 roku było 820 kół. Liczba członków wspierających
również zmalała o 8 w porównaniu z 1999 rokiem. W 2000 roku odbyło się 891
kursów, liczba absolwentów wynosiła 13 725. Konferencji, sympozjów, narad
– ogółem odbyło się 311, w tym międzynarodowych odbyło się 22. Odczytów odbyło
się 710, uczestniczyło w nich 14 524 osób.
(na podstawie artykułu „Analiza działalności Stowarzyszenia
Elektryków Polskich
w 2000 r. – SPEKTRUM, biuletyn informacyjny SEP, nr. 6-7,
32001 r.)
Wykaz oddziałów SEP
1. Oddział
Bielsko-Bialski, ul.Narutowicza 10, 21-500 Biała Podlaska
2. Oddział Białostocki,
ul.M.Skłodowskiej-Curie 2, 15-950 Białystok
3. Oddział
Bielsko-Bialski, ul.3 Maja 10, 43-300 Bielsko-Biała
4. Oddział Bydgoski,
ul.Rumińskiego 6, 85-030 Bydgoszcz
5. Oddział Chełmski,
ul.Kopernika 8, 22-100 Chełm
6. Oddział Ciechanowski,
ul.Mławska 3, 06-400 Ciechanów
7. Oddział
Częstochowski, ul.Kopernika 16/18, 42-200 Częstochowa
8. Oddział Elbląski,
ul.Królewiecka 108, 82-300 Elbląg
9. Oddział Gdański,
ul.Rajska 6, 80-850 Gdańsk
10. Oddział Gliwicki,
ul.Górnych Wałów 25, 44-100 Gliwice
11. Oddział Gorzowski,
ul.Obrotycka 7, skr.p. 87, 66-400 Gorzów Wlkp.
12. Oddział
Jeleniogórski, ul.Wojska Polskiego 54, 58-500 Jelenia Góra
13. Oddział Kaliski, Al
Wolności 8, 62-800 Kalisz
14. Oddział Kielecki, ul.
Sienkiewicza 48/50 25-501 Kielce
15. Oddział Koniński, ul.
Przemysłowa 3D, 65-510 Konin
16. Oddział Koszaliński,
ul. Morska 10, 75-950 Koszalin
17. Oddział Krakowski,
ul. Straszewskiego 28, 31-113 Kraków
18. Oddział Krosnieński,
ul.Hutnicza 4, 38-400 Łomża
19. Oddział Legnicki,
ul.Piastowska 2, 59-220 Legnica
20. Oddział Lubelski, ul.Skłodowskiej
3, 20-029 Lublin
21. Oddział Łomżyński,
ul.Polowa 16, 18-400 Łomża
22. Oddział Łódzki,
Pl.Komuny Paryskiej 5A, 90-007 Łódź
23. Oddział Nowohucki,
Osiedle Centrum „C“, bl.10, 31-931 Kraków
24. Oddział Olsztyński,
Plac Konsulatu Polskiego 1, 10-532 Olsztyn
25. Oodział Opolski,
ul.Waryńskiego 1, 45-047 Opole
26. Oddział Ostrołęcki,
ul.Targowa 37, 07-412 Ostrołęka
27. Oddział Pilski,
ul.Browarna 19, 64-920 Piła
28. Oddział Piotrowski,
ul.Armii Krajowej 24A, 97-300 Piotrków Tryb.
29. Oddział Płocki,
ul.Wyszogrodzka 106, 09-402 Płock
30. Oddział Poznański,
ul.H.Wieniawskiego 5/9, 61-712 Poznań
31. Oddział Przemyski,
ul.Sportowa 3, 37-700 Przymyśl
32. Oddział Radomski,
ul.Struga 7A, 26-600 Radom
33. Oddział Rzeszowski,
ul.Kopernika 1, 35-959 Rzeszów
34. Oddział Siedlecki,
ul.Konarskiego 2, 08-110 Siedlce 2, P-31
35. Oddział Sieradzki,
ul.Warszawska 4, 98-200 Sieradz
36. Oddział
Skierniewicki, ul.Dworcowa 1, 96-100 Skierniewice
37. Oddział Słupski,
ul.Przemysłowa 114, 76-200 Słupsk
38. Oddział Suwalski,
ul.1 Maja 16, 16-400 Suwałki
39. Oddział Szczeciński,
Al.Wojska Polskiego 67, 70-478 Szczecin
40. Oddział Tarnobrzeski,
ul.1 Maja 8, 39-400 Tarnobrzeg
41. Oddział Tarnowski,
ul.Rynek 10, 33-100 Tarnów
42. Oddział Toruński,
ul.Żółkiewskiego 13/29, 87-100 Toruń
43. Oddział Wałbrzyski,
ul.Wysockiego 11, 53-300 Wałbrzych
44. Oddział Warszawski,
ul.Czackiego 3/5, 00-430 Warszawa
45. Oddział Elektroniki,
Informatyki i Telekomunikacji, ul.Czackiego 3/5, 00-043 Warszawa
46. Oddział Włocławski,
Pl.Wolności 1, 87-800 Włocławek
47. Oddział Wrocławski,
ul.Piłsudskiego 74, 50-020 Wrocław
48. Oddział Zagłębia
Węglowego, ul.Podgórna 4, 40-026 Katowice
49. Oddział Zamojski,
ul.Rynek Wielki 1, 22-400 Zamość
50. Oddział
Zielonogórski, Al.Niepodległości 22, 65-048 Zielona Góra
Wykaz komitetów SEP
1. Polski Komitet CAMAC
(Standartyzacja Elektroniki Jądrowej)
2. Polski Komitet
Elektrotermii SEP-SITPH
3. Polski Komitet
Elektrostatyki
4. Polski Komitet
Elektrochemicznej Ochrony przed Korozją
5. Polski Komitet
Inżynierii Biomedycznej
6. Polski Komietet
Materiałów Elektrotechnicznych
7. Polski Komitet
Ochrony Odgromowej
8. Polski Komitet
Oświetleniowy
9. Polski Komitet
Optoelektroniki
10. Polski Komitet
Ochrony przed Zagrożeniami Elektrycznymi
11. Polski Komitet
Terminologii Elektrycznej
12. Komitet Automatyki
Elektroenergetycznej
13. Komitet Energetyki
Jądrowej
14. Komitet
Energoelektroniki
15. Międzystowarzyszeniowy
Komitet Elektroniki, Informatyki i Telekomunikacji SEP-SIMP
16. Komitet Prac pod
Napięciem
Informacje w skrócie
Regularnie, dwa razy rocznie organizowane są
w Ostrawie-Zabrzegu aktywy techników rewizyjnych urządzeń elektrycznych, których
organizatorem jest ELPROM
sp. z o.o. i IBP
Ostrawa i osoby: dypl. tech. Jiří Hemerka i inż. František Grossmann. Ostatni
aktyw odbył się 6.3.2002 r., a jego tematem była aktualna sytuacja w
ustawodawstwie, dotyczącym BOZ przy pracy, nowe normy techniczne, ochrona
przeciwporażeniowa i dyskusja.
Zmarł Ing. Václav Honys (5.12.1925 –
22.11.2001). W Republice Czeskiej nie ma chyba elektrotechnika, który nie
znałby jego publikacji, artykułów, czy wykładów. Często w sposób bardzo
przekonywujący, niekonwencjonalny, prowadził polemikę i przekonywał do swoich
racji. Był specjalistą w dziedzinie ochrony przeciwporażeniowej.
W ub. roku zmarli: prof. Antoni Marian
Pmalitzer, pierwszy dziekan Wydziału Elektrotechniki a Automatyki Politechniki
Opolskiej, prof. Tadeusz
Skrzypek, nestor polskich elektrotechników, honorowy przewodniczący Polskiego
Komitetu Elektrotermii, dr inż. Józef Żydanowicz, profesor Politechniki Warszawskiej,
wychowawca kilku pokoleń polskich elektryków.
W Brnie jest wydawany „Elektrotechnický magazín“, magazyn dla
elektryków, energetyków, projektantów i przedsiębiorców. Wychodzi 7 razy
rocznie. Adres redakcji: Čtvrtě 8, 658 49 Brno, redaktor naczelny: Ing. Pavel
Hála.
Z działalności SEP w skrócie
Na podstawie
przekazanych danych informujemy w skrócie o działalności Stowarzyszenia
Elektryków Polskich w RP, szczególnie współpracujących z nami Oddziałów.
Opolskie Dni Elektryki odbyły się
11-12.3.2002 r. w auli Politechniki Opolskiej, organizatorem był Oddział
Opolski SEP.
Walne Zgromadzenie Delegatów Oddziału
Bielsko-Bialskiego SEP odbyło się 22.3.2002 r.
Walne Zgromadzenie Delegatów Oddziału
Gliwickiego SEP odbyło się 8.4.2002 r.
Pierwsze zebranie nowego Zarządu Oddziału
Gliwickiego SEP w kadencji 2002-2006 odbyło się 15.4.2002 r., zebranie prowadził
prezes Oddziału, Marian Mikrut.
Prelekcję nt. „Ekologiczne aspekty
wdrażania energii elektrycznej“ zorganizowała 15.5.2002 r. Sekcja Energetyki
SEP Gliwice.
Konferencja Techniczna „Nowości w
instalacjach odgromowych i elektrycznych“ zorganizowana przez Oddział Bielsko
Bialski SEP 20-21.5.2002 r. była poświęcona nowościom legislacyjnym i
technicznym.
Prezentacja nowoczesnych układów
sterowania odbyła się 28.5.2002 r. w Piekarach Śląskich, organizatorem było
Bytomskie Koło SEP, należące do Oddziału Gliwickiego SEP.
Zebranie Zarządu Oddziału Gliwickiego
SEP odbyło się 10.6.2002 r., z okazji Międzynarodowego Dnia Elektryka.
Seminarium „Perspektywy rozwoju energetyki
rozproszonej“ odbyło się 11.6.2002 r., seminarium zorganizowała Sekcja
Energetyki SEP Gliwice.
XXXI Walny Zjazd Delegatów SEP odbył się
28-29.6.2002 r. w Zielonej Górze.
Zebranie Komisji Szkoleniowej Oddziału
Gliwickiego SEP odbyło się 5.8.2002 r., ustalono plan pracy przewidujący
opracowanie programu nowych szkoleń.
Zmarł mgr inż. Jerzy Guziorski (1921-2002),
zasłużony dla energetyki pracownik Zakładów Energetycznych w Katowicach.
Zmarł prof. dr hab. inż. Jan Chocjan (1942-2002),
dyrektor Instytutu Elektroniki, Prorektor ds. Organizacji i Rozwoju
Politechniki Śląskiej.
Adam Mickiewicz o elektryczności
Nie każdy elektryk wie,
że nasz wieszcz jest autorem nie tylko „Pana Tadeusza“ i innych znakomitych
utworów poetyckich – ale także toastów sławiących elektryczność, powstałych w
1821 roku. Oto ich treść:
Co by było wśród zakresu,
Na który ludzie rzuceni,
Bez światła, ciepła, magnesu
I elektrycznych promieni?
Co by było? Zgadnąć łatwo:
Ciemno, zimno, chaos czyste.
Witaj więc słoneczna dziatwo,
Wiwat światło promieniste!
Lecz cóż po światła iskierce,
Gdy wszystko dokoła skrzepło?
Zimny wiatr i zimne serce,
Ciepła trzeba. Wiwat ciepło!
Pełnych światła i zapału
Często silnych wiatr rozniesie,.
By ciało zbliżyć ku ciału,
Jest magnes. Wiwat magnesie!
Tak gdy zrośniem w okrąg wielki
Przez magnesowaną styczność,
Wówczas z lejdejskiej butelki
Palniem: Wiwat elektryczność!
GRATULACJE
W bieżącym roku zacny Jubileusz 80.
urodzin obchodzili członkowie naszego stowarzyszenia, pan Henryk Toman z Piotrowic koło Karwiny,
jeden z założycieli SEP oraz pan inż. Bogusław Michałek z Mostów koko Jabłonkowa,
nadal udzielający się aktywnie działacz SEP. Naszym Jubilatom życzymy zdrowia i
pomyślności w życiu osobistym.
Zdjęcie na okładce
Członkowie SEP w Elektrociepłowni Cieszyn
(mgr. inż. Józef Górski – specjalista ds. rozbudowy ciepłowni, inż. Bogusław
Michałek, inż. Zygmunt Stopa, inż. Tadeusz Toman, Władysław Niedoba, inż.
Andrzej Macura, inż. Witold Stopa)
FESTIWAL PZKO, Karwina, 25.6.2002 r.
„BIULETYN SEP“ – wydawca: Sdružení polských elektrotechniků
v České republice / Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w Republice
Czeskiej (SEP), adres redakcji i wydawnictwa: 737 01 Český Těšín / Czeski
Cieszyn, ul. Střelniční / Strzelnicza 28, e-mail: sepelektro@seznam.cz, redaktor: inż.Tadeusz
Toman, 737 01 Třinec-Konská / Trzyniec-Końska 49, wydano techniką
kserograficzną, nakład: 40 egzemplarzy, kolportaż: członkowie SEP, kosztuje 20
Kč, członkowie SEP gratis, znak reg.: Ka47