xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich

w Republice Czeskiej

„BIULETYN SEP“ – rocznik 2002 (numer 9 + 10)

http://www.coexistentia.cz/SEP/index.html 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

Szanowni Czytelnicy!

     Zapraszam do lektury kolejnego numeru BIULETYNU Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC. W numerze wiele miejsca poświęcamy omówieniu działalności naszego stowarzyszenia. Publikujemy też przedruki ciekawych artykułów z prasy przekazanej nam przez oddział SEP w Gliwicach. Przede wszystkim chciałbym zwrócić uwagę na artykuł o 80-leciu Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. W numerze zamieszczamy też wykaz oddziałów i komitetów SEP.

     Najpilniejszym zadaniem SEP jest obecnie przyciągnięcie do stowarzyszenia młodych ludzi, przede wszystkim przyszłych inżynierów elektryków, absolwentów polskich szkół na Zaolziu, obecnie studentów średnich i wyższych szkół o kierunku elektrycznym w RC i RP. Proponujemy wszystkim zainteresowanym zorganizowanie kursu, którego celem byłoby nie tylko przekazanie młodzieży treści o charakterze fachowym, ale który byłby też okazją do towarzyskiego spotkania, bliższego poznania, wymiany doświadczeń. Wszystkich chętnych prosimy o zgłoszenie się w Biurze ZG PZKO.

     Uświadamiamy sobie, że tylko przez aktywną działalność możemy być, jak to powiedział przewodniczący Rady Polaków w RC, jednym z rozkwitających płatków róży, a nie suchym bambusem.

inż. Tadeusz Toman, przewodniczący SEP

 

Informator z działalności SEP

 

Akces do Kongresu Polaków – Zgodnie z uchwałą zebrania członkowskiego z 30.11.2000 r. nasze stowarzyszenie złożyło 13.12.2001 r. akces do Kongresu Polaków, uwarunkowany podpisaniem umowy o współpracy. Podczas obrad Rady Przedstawicieli 7.4.2002 r. nie był on jednak większością głosów, przyjęty. „Głos Ludu“ w artykule pt. „Kongres Polaków w RC zrzesza 22 organizacje“ omawiający treść zebrania napisał, cytuję: „Przedstawiciele tej organizacji uwarunkowali swoje przystąpienie do Kongresu podpisaniem umowy, w której Kongres miał się m.in. zobowiązać do finansowania niektórych przedsięwzięć SEP. W związku z takim jednostronnym obwarowaniem Rada Przedstawicieli akcesu nie przyjęła“. Przyczyną odrzucenia akcesu, jak poinformował przewodniczący SEP – uczestnik obrad Rady Przedstawicieli, był sam warunek podpisania umowy, a nie finanse, jak pisał „Głos Ludu“. O pieniądzach podczas omawiania akcesu SEP nie padło ani słowo. SEP domagał się podpisania umowy przede wszystkim w celu zagwarantowania osobowości prawnej stowarzyszenia obywatelskiego.

Podziękowanie – W lipcu ub.r. otrzymaliśmy pisemne podziękowanie przewodniczącego Sekcji Elektrotechniki i Automatyki Górniczej SEP z Gliwic, inż. Andrzeja Chlewy, w którym uprzejmie dziękuje w imieniu Panów K.Nabzdyka i P.Gawora przewodniczącemu SEP, inż. Tadeuszowi Tomanowi za życzliwe przyjęcie nas podczas naszego pobytu w Czeskim Cieszynie. Przewodniczący Sekcji EaAG wyraża nadzieję, że spotkanie, jakie wtedy miało miejsce, zapoczątkuje ściślejszą współpracę między naszym SEP, a Stowarzyszeniem Elektryków Polskich, a szczególnie Sekcją EaIG.

Spotkanie w Kętach – Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, odnośnie nawiązania bliższej współpracy pomiędzy naszym Stowarzyszeniem Elektrotechników Polskich w RC a Stowarzyszeniem Elektryków Polskich, oddział Bielsko-Biała otrzymaliśmy pisemne zaproszenie na udział w zebraniu członkowskim SEP w Kętach koko Bielska. Z uwagi na nieobecność prezesa, inż. Tadeusza Tomana, w spotkaniu, które odbyło się w piątek 7.12. ub.r. uczestniczył inż. Bogusław Michałek. Obecnych na zebraniu (ponad 40 osób) przywitał prezes oddziału SEP, mgr. inż. Lipowski, dyrektor naczelny Energetyki Beskidzkiej, i przedstawił program spotkania, który obejmował m.in.: *) informację przedstawicieli Wojewódzkiej Izby Handlowej w Katowicach odnośnie warunków i kwalifikacji kandydatów, ubiegających się o uprawnienia na wykonywanie czynności (nadzoru, usługi, obsługi itp.) zgodnie z obowiązującymi przepisami, *) zapoznanie (według plansz) z nową produkcją udoskonalonych rozdzielnic rozłącznikowych stosowanych w zakładach przemysłowych, jak np. 8DJ10, 8DJ20, bezobsługowych, z gaszeniem łukowym, o mniejszych prądach zwarciowych, z gwarancją 30 lat, przez ich producenta, firmę SIEMENS.

Po obszernej dyskusji, nie tylko związanej z tematem zagadnienia, a następnie wspaniałym obiedzie w Restauracji Chińskiej, dyr. Lisowski zakończył zebranie, życząc powodzenia członkom naszego stowarzyszenia.

Spotkanie noworoczne w Gliwicach – Na zaproszenie SEP Gliwice wyjechali 9.1. br. do Gliwic Władysław Drong i inż. Zygmunt Stopa, by wziąć udział w Spotkaniu Noworocznym oddziału gliwickiego SEP, zorganizowanego przy współpracy z Politechniką Śląską w Gliwicach. Organizatorzy przygotowali program, w wykonaniu Gliwickiej Szkoły Muzycznej. Podkreślono, że wielu inżynierów elektryków jest jej absolwentami. Po oficjalnym programie była możliwość odbycia nieformalnych rozmów z działaczami lokalnych środowisk elektrotechnicznych. W imprezie braliśmy udział już po raz trzeci.

Zebranie członkowskie – W środę 6 lutego br. odbyło się w Czeskim Cieszynie zebranie członkowskie SEP. Sprawozdanie z działalności w okresie od ostatniego zebrania przedstawił inż. Tadeusz Toman. Baza członkowska liczy aktualnie 18 osób. Spotkania członkowskie zwoływane były regularnie, raz na kwartał. Jedną z ważniejszych imprez była prelekcja inż. Franciszka Jeżowicza „Budowa Elektrowni Dziećmorowice“. Delegaci stowarzyszenia brali udział w spotkaniach noworocznych, organizowanych przez SEP Gliwice oraz w uroczystości jubileuszowej SEP Bielsko-Biała. Poprawnie układa się współpraca z ZG PZKO. Natomiast współpraca z Radą Polaków mogłaby być lepsza. Wybrano nowy zarząd SEP i komisję rewizyjną w składzie: Inż. Tadeusz Toman – przewodniczący, Tadeusz Parzyk – zastępca przewodniczącego, Inż. Andrzej Macura – skarbnik, Inż. Tomasz Stopa – sekretarz, Władysław Drong – gospodarz, Inż. Franciszek Jeżowicz – przewodniczący KR, Inż. Tadeusz Kiedroń – członek KR, Inż. Zygmunt Stopa – członek KR. Zaakceptowano plan pracy na rok bieżący. Odbędą się cztery spotkania członkowskie, najbliższe będzie na temat rocznicy tragicznej śmierci polskich lotników, Żwirki i Wigury. Możliwe jest zorganizowanie wycieczki do Muzeum Lotnictwa w Krakowie. Ukażą się dwa numery „Biuletynu SEP“. W obradach brał udział delegat gliwickiego oddziału SEP, mgr.inż. Kazimierz Nabzdyk. Gość przekazał naszemu stowarzyszeniu literaturę fachową i pisma elektrotechniczne. Zaakceptowano jego propozycję powołania oddziału zagranicznego SEP w Republice Czeskiej. Zebranie członkowskie w podjętej uchwale zaproponowało absolwentom polskich szkół podstawowych na Zaolziu, obecnie studentów średnich i wyższych szkół elektrotechnicznych na terenie Republiki Czeskiej, zorganizowanie kursu elektrotechnicznego. Jego celem powinno być nie tylko przekazanie studentom treści o charakterze fachowym, ale również umożliwienie wyżycia towarzyskiego.

Rejestracja Grupy Zagranicznej SEP – W marcu otrzymaliśmy list Zarządu Głównego Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Warszawie. Zarząd Główny SEP informuje nas o możliwości podjęcia działań w kierunku tworzenia struktur SEP za granicą, w tym na terytorium Republiki Czeskiej, gdzie mieszka i pracuje duża liczba Polaków-elektryków. W reakcji na list wysłaliśmy odpowiedź z prośbą o zarejestrowanie grupy zagranicznej SEP w RC, w załączeniu przesłaliśmy 10 deklaracji członkowskich. W odpowiedzi potwierdziliśmy, że warunki formalno-prawne są spełnione, m.in. *) statut Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC (o podobnej treści co statut Stowarzyszenia Elektryków Polskich), zarejestrowany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych RC, umożliwia współpracę z podmiotami za granicą, w szczególności w Rzeczypospolitej Polskiej, *) Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w RC, w zgodzie ze swoim statutem, wybrało władze stowarzyszenia, które mogą być jednocześnie władzami grupy zagranicznej SEP, *) członkowie SEP w RC mają ustalone składki członkowskie w wysokości: wpisowe – 200 Kč, składka roczna – 100 Kč (studenci – 50 %). Z członkami wprowadzającymi SEP Gliwice uzgodniliśmy, że nasi członkowie, którzy będą jednocześnie członkami grupy zagranicznej SEP w RC, nie będą dodatkowo opłacać składek w grupie zagranicznej, a rozliczenie finansowe będzie uzgadniane z przewodniczącym SEP w RC. Wspólnym celem środowisk elektrotechnicznych powinno być stwarzanie i umacnianie więzi inżynierów elektryków polskiego pochodzenia z krajem oraz popieranie polskiego przemysłu i polskiej myśli technicznej w innych krajach.

Wizyta w Elektrociepłowni Cieszyn – Współpracę z Energetyką Cieszyńską nawiązał SEP na spotkaniu z kierownictwem w poniedziałek 15.4. br. Inicjatorem współpracy był inż. Bogusław Michałek, członek SEP. Tematem spotkania z dyrektorem naczelnym zakładu, mgr inż. Andrzejem Surzyckim oraz specjalistą ds. rozbudowy ciepłowni, mgr inż. Józefem Górskim były doświadczenia z rozruchu nowego bloku energetycznego z czeską turbiną parową Rozważano też możliwości współpracy w zakresie dokształcania młodych adeptów elektrotechniki z Zaolzia w ramach programu spotkań szkoleniowych przygotowanych przez SEP i mających na celu zaznajomienie uczestników z polską terminologią i techniką. Członkom stowarzyszenia, biorącym udział w spotkaniu, umożliwiono zapoznanie się na miejscu z nowym urządzeniem. Zwrócono uwagę na wysoki poziom zastosowanych rozwiązań technicznych, ale również na wzorowy sposób eksploatacji i dbałość o porządek na stanowiskach pracy. Rozważano w dyskusji możliwość zorganizowania na ten temat dyskusji fachowców z obu stron Olzy. W spotkaniu wzięli udział inż. Tadeusz Toman, inż. Andrzej Macura, inż. Bogusław Michałek, inż. Zygmunt Stopa, Władysław Niedoba – członkowie SEP oraz inż. Jadwiga Karolczyk i inż. Witold Stopa. Wszyscy otrzymali pamiątkowe publikacje.

Prelekcja Józefa Przywary – W czwartek 18.4. br. zorganizowaliśmy prelekcję nt. 70-tej rocznicy tragicznej śmierci polskich lotników, Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury. Prelegentem był Józef Przywara, który w ciekawy sposób wykorzystując materiały archiwalne, przybliżył uczestnikom prelekcji omawianą problematykę. W związku z ogłoszeniem przez polskie organizacje w RC roku 2002 „Rokiem Żwirki i Wigury“ przedstawił plan imprez rocznicowych: *) wycieczka objazdowa na Litwę (PZKO) w dniach 30.5.-3.6.2002 r., *) konkurs wiedzowy i plastyczny dla dzieci i młodzieży (TNP), *) seminarium historyczne (Sekcja Historii Regionu PZKO), *) wyjazd z wieńcami i wiązankami kwiatów na groby Żwirki i Wigury w Warszawie (MK PZKO Cierlicko-Kościelec) 10.9.2002 r., *) wystawa modelów samolotowych (Jastrzębska Izba Regionalna w Jastrzębiu Zdroju) w dniach 28.8-15.9.2002 r., *) zwiedzanie Muzeum Lotnictwa w Krakowie i spotkanie okolicznościowe w Domu Polonii w Krakowie (Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Koło Kraków) – termin do ustalenia, *) rajd kolarski z metą na Żwirkowisku (PTTK Jastrzębie) 14.9.2002 r.

Spotkanie związków elektrotechnicznych – We wtorek 14.5. br. odbyło się w Pradze-Żiżkowie spotkanie przewodniczących cechów, związków i stowarzyszeń elektrotechnicznych, działających w Republice Czeskiej na bazie jak zawodowej, tak społecznej, m.in. naszego SEP. W obradach wziął udział prezydent Czeskiej Izby Handlowej, RNDr Zdeněk Somr. W programie spotkania była dyskusja o możliwościach profesjonalnego zjednoczenia środowisk elektrotechnicznych i założeniu jedynej organizacji reprezentującej środowisko, przede wszystkim wobec organów państwowych. Obecni prezesi mogli przedstawić swoją wizję. Doszło do powołania grupy roboczej, która rozpocznie pracę jeszcze w czerwcu br. Pierwszoplanowym zadaniem jest przedstawienie wniosków na zmiany niektórych ustaw, związanych z przystąpieniem RC do Unii Europejskiej oraz przygotowanie petycji, w wyniku której środowisko elektrotechniczne będzie domagać się zawieszenia ustawy o obowiązkowej certyfikacji osób prawnych i o obowiązkowym egzaminie państwowym osób fizycznych. Przewodniczący SEP, inż. Tadeusz Toman, podkreślił w dyskusji, że błędem było podważanie fachowości ogłoszenia 50/1978 Dz.U. o kwalifikacji w elektrotechnice, które mogło po przystosowaniu go do obecnego systemu prawnego być przedstawione do akceptacji w Unii Europejskiej i porównał stan prac normalizacyjnych w RC i Polsce (w Polce przyjmowane są tłumaczenia dokumentów norm europejskich, w RC w większości norm wydawane są tzw. dodatki narodowe). Normy techniczne są w RC bardziej zrozumiałe, natomiast w Polsce są bardziej skoordynowane z normami europejskimi. Po zakończeniu spotkania przewodniczący SEP rozmawiał z redaktorem naczelnym pisma „Elektrotechnický magazín“ (wydawanego w Brnie), inż. Pavlem Hálou. Doszło do uzgodnienia umowy między redakcjami „Elektrotechnický magazín“ i naszym „Biuletynem SEP“.

opracował Inż. Tadeusz Toman, przy współpracy

inż. Bogusława Michałka i inż. Zygmunta Stopy   

 

SEP w prasie (Głos Ludu, Zwrot, Elektro)

 

„Głos Ludu“ zamieścił 12.3. br. na swoich łamach obszerną rozmowę z przewodniczącym SEP, inż. Tadeuszem Tomanem pt. „Młodzież to nasz priorytet“. Prezes SEP odpowiadał m.in. na pytania czym zajmuje się stowarzyszenie i jakie cele sobie stawia, kto może być członkiem SEP itp. Na pytanie, jak przyciągnąć do SEP młodych ludzi, powiedział: „... zainteresowanie działalnością SEP studentów, przyszłych inżynierów elektryków, absolwentów polskich szkół na Zaolziu jest naszym priorytetem. Oferowaliśmy już pomoc dyrektorom szkół elektrotechnicznych w RC w nauczaniu polskiej terminologii, proponowaliśmy prelekcje i prelegentów. Za pośrednictwem Polskiego Centrum Pedagogicznego przekazaliśmy czesko-polski słownik elektrotechniczny, który ukazał się w ramach naszego Biuletynu, średnim szkołom z polskim językiem nauczania. Proponujemy absolwentom polskich szkół podstawowych na Zaolziu, obecnie studentom, zorganizowanie kursu, którego celem byłoby nie tylko przekazanie młodzieży treści o charakterze fachowym, ale który byłby też okazją do towarzyskiego spotkania, bliższego poznania się, wymiany doświadczeń....“.

      18.4. br. GL zamieścił artykuł „Po nowe doświadczenia (Inicjatywy Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC)“, informujący o spotkaniu z kierownictwem Elektrociepłowni Cieszyn oraz omawiający współpracę z Energetyką Cieszyńską s.a..

     W marcowym „Zwrocie“ opublikowano artykuł „Elektrycy bilansowali“ z zebrania sprawozdawczego SEP, omawiający dorobek stowarzyszenia w ubiegłym, roku i plany na okres następny. Zamieszczono pełny skład zarządu i komisji rewizyjnej.

     Był też artykuł w języku czeskim w miesięczniku fachowym „Elektro“, wydawanym w Pradze „Nové elektrotechnické sdružení“.   (T.T.)

 

Szanowni Czytelnicy!

     W chwili, gdy piszę te słowa, gotowy jest do druku 10. (jubileuszowy) numer naszego BIULETYNU. Czytelnicy znajdą na jego łamach wiele ciekawych artykułów i informacji. Tradycyjnie wiele miejsca w Biuletynie poświęcamy informacjom z życia naszego stowarzyszenia – informujemy m.in. o spotkaniu członkowskim SEP, założeniu Czeskiej Grupy SEP, wycieczce do elektrowni szczytowo pompowej Porąbka-Żar k. Żywca. Są informacje o obradach komitetu przygotowawczego Sekcji Elektrotechnicznej w Pradze.

     Biuletyn zamieszcza też artykuły publicystyczne – o historii elektrociepłowni w Cieszynie, o EURELu – federacji europejskich stowarzyszeń inżynierów elektryków, o działaniach na rzecz zapobiegania wypadkom elektrycznym i nt. systemowego zarządzania bezpieczeństwem i higieną pracy. Są też informacje nt. narady SEP w Ustroniu nt. Unii Europejskiej oraz o działalności SEP w skrócie. Publikujemy też wiersz Adama Mickiewicza, który dokumentuje związek między poezją i elektryką.

     Moim obowiązkiem jest poinformować członków SEP, że w styczniu 2003 roku odbędzie się zebranie członkowskie. Zebranie omówi główne cele i zadania oraz przyjmie roczny program działania.

inż. Tadeusz Toman, przewodniczący

Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC

 

Spotkanie członkowskie – 12.11.2002 r.

 

We wtorek 12.11. br. odbyło się w Czeskim Cieszynie, w siedzibie ZG PZKO, spotkanie członków SEP. Głównym punktem obrad było sprawozdanie przewodniczącego SEP, inż. Tadeusza Tomana, przygotowanie zebrania członkowskiego SEP (odbędzie się w styczniu 2003) i informacja komisji rewizyjnej. KR w składzie: inż. Zygmunt Stopa, inż. Franciszek Jeżowicz, inż. Tadeusz Kiedroń stwierdziła, że księga kasowa jest prowadzona przez skarbnika bez zastrzeżeń. Dyskutowano na temat wydawania Biuletynu SEP. Redaktor Biuletynu, inż. Tadeusz Toman, prosi o przekazywanie przez członków SEP materiałów. W planie jest wydawanie Biuletynu regularnie 2 razy rocznie, w nakładzie 50 egzemplarzy. Jego objętość będzie niezmieniona, tj. 20 stron tekstu A5 i okładka ze zdjęciem. Brak materiałów autorskich będzie kompensowana przedrukami z polskiej prasy elektrotechnicznej. Gościem spotkania członkowskiego był mgr inż. Kazimierz Nabzdyk, członek oddziału SEP Gliwice. Poinformował o imprezach z okazji 50-lecia oddziału gliwickiego SEP. Zaproponował opracowanie artykułu nt. historii SEP w RC (2-3 str. maszynopisu), do wykorzystania w prasie. SEP Gliwice będzie nadal przekazywał naszemu stowarzyszeniu gratis czasopisma elektrotechniczne. Inż. Bogusław Michałek, członek SEP w RC, a jednocześnie członek oddziału SEP Bielsko-Biała przygotował wycieczkę do elektrowni szczytowo pompowej Porąbka-Żar (koło Żywca). Wycieczka odbyła się w piątek 15.11. br. O jej przebiegu informujemy w osobnym artykule. Członek SEP w RC, Edward Kajfosz, poinformował o spotkaniach w Pradze, w których bierze udział. Ich wynikiem będzie powołanie zrzeszenia elektryków, które powstaną przy okręgowych Izbach Handlowych. Szczegóły zamieszczamy w samodzielnym materiale

  (T.T.)

 

13.6.2002 r.: Powołanie Czeskiej Grupy SEP

 

We wrześniu br. Zarząd Główny Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Warszawie przekazał na ręce przewodniczącego Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej, inż. Tadeusza Tomana list, w którym informuje go o przyjęciu do SEP całej zgłoszonej grupy kandydatów, tj. 10 członków SEP w RC. Dwóch kandydatów, którzy nie spełniają kryterium wykształcenia postanowiono przyjąć jako członków współdziałających, pozostałych – jako członków zwyczajnych. Decyzja o powołaniu Czeskiej Grupy SEP zapadła 13.6.2002 r. Dla całej Czeskiej Grupy SEP ustalono składkę członkowską ulgową w wysokości 2,60 EURO od osoby, uwzględniając dostarczanie w ramach tej składki czasopisma „Spektrum – Magazyn Informacyjny SEP“. List podpisał zastępca Sekretarza Generalnego SEP, Bogusław Muszyński.

     Przewodniczący SEP w RC przekazał odpowiedź, w której akceptuje formę płatności dla swoich członków za pośrednictwem SEP w RC, płatną z góry rocznie (tak, by ograniczyć opłaty bankowe). Odpowiada nam również forma przesyłki czasopisma w osobnych kopertach, ale w jednej paczce na adres stowarzyszenia. Przesłał również deklarację członkowską dodatkowo jednego członka, tym samym baza członkowska Czeskiej Grupy SEP wzrośnie do 11.

     Wszyscy członkowie Czeskiej Grupy SEP otrzymali Statut SEP, przewodniczący ponadto Wytyczne Przyjmowania Członków i Tworzenia Jednostek Organizacyjnych Stowarzyszenia Elektryków Polskich za Granicą. Z ważniejszych ustaleń wynika, że a) przyjęcie za granicą nowych członków zwyczajnych i współdziałających wymaga dwóch wprowadzających członków zwyczajnych SEP, b) członków zwyczajnych i wspierających poza granicami kraju przyjmuje Zarząd Główny SEP i każdorazowo ustala wysokość oraz sposób realizacji składek członkowskich, c) obsługę administracyjno finansową grup zagranicznych SEP prowadzi Biuro SEP lub Oddział SEP, do ich obowiązków należą m.in. ewidencjonowanie członków zagranicznych (zwyczajnych i wspierających), przyjmowanie i rozliczanie składek członkowskich, prowadzenie wszelkiej korespondencji z członkami zagranicznymi i przesyłanie członkom zagranicznym czasopism, d) każdy członek zagraniczny otrzymuje bezpłatnie „Spektrum – Magazyn Informacyjny SEP“ i może zaprenumerować każde z pozostałych czasopism SEP, e) korespondencja z jednostkami organizacyjnymi SEP za granicą jest prowadzona w języku polskim.

     Jak informują Wytyczne, przy ustalaniu składek uwzględniane są koszty przesyłania czasopism, składki są zróżnicowane w zależności od warunków pobytowych członków w poszczególnych krajach, np. w bogatych składka w wysokości 60-80 USD rocznie, w biednych równoważna składce członków w Polsce.

     Przy wzroście liczby członków i rozwoju jednostek organizacyjnych SEP za granicą, będzie opracowany samodzielny regulamin grupy zagranicznej. Poza zagadnieniami organizacyjnymi regulamin ten powinien ujmować również sprawy finansowe, a w szczególności: ustalenie składek członkowskich (normalnych i ulgowych) i zasady pokrywania kosztów delegacji służbowych, uczestnictwo w imprezach stowarzyszeniowych itp. Rozpoczęto procedurę przygotowania regulaminu czeskiej grupy SEP. W regulaminie będą ustalone, w zgodności z przepisami prawnymi obowiązującymi w RC, zasady funkcjonowania władz Grupy oraz zasady rozliczeń finansowych Grupy.  (T.T.).

 

Obrady elektryków w Pradze

 

Pan Edward Kajfosz, członek SEP, wziął udział w obradach komitetu przygotowawczego Sekcji Elektrotechnicznej Izby Gospodarczej RC, który był zwołany na czwartek 14.11.2002 r. do Pragi-Żiżkowa. Przed wyjazdem do Pragi poprosiłem naszego delegata o przedstawienie tematu obrad.

     „Obrady komitetu przygotowawczego trwają już od kilku miesięcy. Tam razem, mam nadzieję, Sekcja Elektrotechniczna przy Izbie Gospodarczej RC będzie już działać. Powołane mają być również okręgowe Sekcje Elektrotechniczne, m.in. w Ostrawie. Uchwalony powinien być statut. Powołanie Sekcji Elektrotechnicznej jest konieczne, by ograniczyć monopol ESČ (Elektrotechnický svaz český). ESČ w okresie międzywojennym był znaczącą instytucją, po 1990 roku jego działalność reaktywowano. Obecnie kierownictwo ESČ, na czele z jego dyrektorem, panem Fialą, twierdzi, że jest spadkobiercą międzywojennego ESČ. Faktycznie kierownictwo ESČ jest monopolistą finansowym, co nie jest korzystne dla rozwoju branży w gospodarce rynkowej. Niektóre jego decyzje są dla środowiska elektryków nie do zaakceptowania. Chodzi o wyłudzanie pieniędzy z niepotrzebnych inicjatyw (wystawianie uprawnień tzw. technika rewizyjnego odbiorników elektrycznych – za 6 tys. Kč, przy czym uprawnienie zgodnie z ustawodawstwem RC – Ogłoszenie 50/1978 Dz.U. nie jest konieczne, decyzja o organizowaniu nowych egzaminów techników rewizyjnych w 2003, ewent. w 2005 roku, bez względu na dotychczasową kwalifikację techników itp.)“. Zachowanie samodzielności poszczególnych związków, cechów i stowarzyszeń elektryków będzie zagwarantowane powstaniem Rady Sekcji Elektrotechnicznej, w skład której wejdzie 14 reprezentantów poszczególnych 14 okręgów RC. Członkami okręgowej Sekcji Elektrotechnicznej będą regionalne związki, cechy i stowarzyszenia, osoby prawne i fizyczne tej samej profesji. Rada powinna rozpocząć działalność najpóźniej od 1.1.2004 r.  (T.T.)

 

15.11.2002 r.: Wycieczka do elektrowni Porąbka-Żar

 

Na zaproszenie Oddziału Bielsko-Bialskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich wzięła udział w spotkaniu zapoznawczym grupa energetyków z Zaolzia. Spotkanie z Zarządem odbyło się w piątek 15.11. br. w elektrowni szczytowo pompowej Porąbka-Żar w Międzybrodziu Żywieckim.

      Omawiano zakres tematów przewidywanej współpracy Oddziału ze Stowarzyszeniem Elektrotechników Polskich w RC, które jest drugim poza Kanadą, zagranicznym oddziałem polskiego SEPu. Inicjatorem nawiązania współpracy jest inż. Bogusław Michałek z Mostów koło Jabł., nestor energetyków Podbeskidzia, który przewodził grupie w składzie: inż. Zygmunt Stopa, inż. Karol Guńka, Jan Mikula i inż. Tomasz Bonek. Naradą kierowali prezes Oddziału, Józef Kluska, dyrektor techniczny Zespołu Elektrowni Wodnych, mgr inż. Stanisław Stanasiek i prezes Koła Zakładowego SEP Porąbka, mgr inż. Wiesław Biliński. Strona polska zainteresowana jest czeskimi przepisami prawnymi dotyczącymi nowopowstałych izb rzeczoznawców, audytów energetycznych oraz doświadczeniami z prywatyzacji energetyki. Z naszej strony oczekujemy wsparcia naszych zamiarów dokształcania zawodowego w języku polskim młodych elektryków oraz organizowania niezatrudnionym absolwentom stażu  niezbędnego dla zdobycia uprawnień do wykonywania zawodu. Poza tym będzie program współpracy obejmował wspólne wycieczki do ciekawych obiektów technicznych w obu krajach. Pokaz takowej odbył się na miejscu, gdzie pan Jan Pituła oprowadził naszą grupę po największej polskiej elektrowni wodnej Porąbka-Żar typu szczytowo pompowego o mocy 500 MW. Elektrownia wykorzystuje nadmiar taniej energii elektrycznej w nocy i pompuje wodę z ujęcia na rzece Sole do sztucznego zbiornika na górze Żar (spad 432 m). Nagromadzoną energię położenia wykorzystuje się w czasie szczytowego obciążenia sieci elektrycznej przepuszczając wodę do dolnego zbiornika przez cztery turbozespoły. Cało skomplikowane kosztowne urządzenie umieszczone w podziemiu masywu góry jest zdalnie sterowane komputerowo z centralnej dyspozycji mocy. Obsługa zmianowa, w liczbie 4 osób, wykonuje nadzór nad aparaturą kontrolną, sterowanie przejmuje tylko w wypadku poważnych awarii. Chcąc się zrewanżować kolegom za gościnność zaproponowaliśmy zwiedzenie w przyszłym roku podobnej elektrowni Dlouhé Stráně w Jesionnikach.  (Z.S.)

 

Narada SEP w Ustroniu nt. Unii Europejskiej

 

Jan informują „Śląskie Wiadomości Elektryczne“ (nr. 5/2002) staraniem Oddziału Gliwickiego SEP i Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej zorganizowano dwudniową krajową naradę, której podstawowym celem było omówienie przebiegu harmonizowania aktów prawnych w zakresie rozwiązań technicznych Unii Europejskiej i podkreślenie celowości zharmonizowania polskich norm elektrotechnicznych z normami europejskimi dotyczącymi sieci i instalacji elektrycznych. Narada odbyła się w Ustroniu, uczestniczyło w niej 80 osób reprezentujących szkolnictwo wyższe, biura projektowe, przedsiębiorstwa branży elektrycznej, służby inwestorskie oraz zakłady elektroenergetyczne.

     Podczas trzech sesji narady, którym przewodniczyli dr inż. Marian Mikrut (prezes Oddziału Gliwickiego SEP) i dr hab. Inż. Kurt Żmuda (prof. nadzw. w Politechnice Śląskiej) zaprezentowano 8 referatów obejmujących następującą tematykę: *) potrzeba i realizacja dostosowania przepisów branży elektrycznej do aktów prawnych Unii Europejskiej, *) aktualny stan prawny w zakresie sieci i instalacji elektrycznych w Polsce, *) aktualność normalizacji ochrony odgromowej i przepięciowej, *) sieci elektryczne w aspekcie prawodawstwa Unii Europejskiej, *) kryteria normowania instalacji elektrycznych uwzględniające współczesne wymagania techniczne, *) urządzenia i instalacje elektryczne w przestrzeniach zagrożonych wybuchem w normalizacji, *) wymagania techniczne dla instalacji elektrycznych wynikające z potrzeby ochrony przeciwpożarowej, *) dostosowanie przepisów polskich w zakresie jakości dostawy energii elektrycznej do wymagań Unii Europejskiej.

     Prezes Oddziału w swoim wystąpieniu poinformował o tym, że w roku 2003 Oddział Gliwicki SEP będzie obchodził 50-lecie i zaprosił uczestników narady na imprezy z tej okazji organizowane. Po obradach pierwszego dnia narady, w kawiarni hotelu „Muflon“ przy skocznej muzyce w wykonaniu muzyków z pobliskiego Trzyńca, odbyło się spotkanie koleżeńskie.

 

Zapobieganie wypadkom przy pracy

 

Każdy wypadek przy pracy jest źródłem przykrych konsekwencji dla samego poszkodowanego, dla jego rodziny, a także firmy. Wiedzą o tym najlepiej te osoby, którym zdarzyło się przeżyć całą gehennę związaną z nieszczęśliwym wypadkiem. Nawet relatywnie wysokie odszkodowanie, czy renta inwalidzka nie są w stanie przywrócić sytuacji sprzed dnia wypadku. Dlatego dobrze jest, gdy myśl: „Przeżyjmy naszą pracę, wyjdźmy z niej cało i zdrowo“ przyświeca wszystkim pracownikom firmy podczas wykonywania codziennych zadań.

     Urządzenia elektryczne mogą spowodować: porażenie prądem elektrycznym, poparzenie, pożar, wybuch, powstanie pola elektromagnetycznego itp. Wynikające stąd ryzyko wypadków i innych dolegliwości akceptuje się, jeżeli jest ono dostatecznie małe, porównywalne z użytkowaniem innych urządzeń.

     Aby zagrożenia pochodzące od urządzeń elektrycznych były w oczekiwanym stopniu ograniczone, urządzenia te powinny być zbudowane poprawnie, tj. zgodnie z przepisami budowy i zasadami wiedzy technicznej i powinny być prawidłowo eksploatowane, tj. utrzymywane w należytym stanie. Osoby użytkujące urządzenia powinny być zaznajomione z ich obsługą oraz zagrożeniami, jakie one stwarzają.

     Termin profilaktyka wypadkowa obejmuje działania podejmowane w celu zapobiegania powstawaniu wypadków lub zmniejszenia stopnia ich ciężkości. Profilaktyka wypadkowa ma już swoją własną, dość bogatą literaturę. Kierunki profilaktyki określa w USA hasło „3 x E“ (enforcement, education, engineering), co oznacza: egzekwowanie, szkolenie i technikę. Dwa pierwsze kierunki zalicza się do zadań profilaktyki pośredniej, natomiast trzeci kierunek należy do zadań ochrony przeciwporażeniowej. W zakresie profilaktyki wypadkowej wyróżnia się: *) tworzenie przepisów określających wymagania stawiane warunkom pracy, technologiom, wyposażeniu, ludziom oraz postępowaniu, *) projektowanie oraz organizowanie warunków, technologii, zadań zgodnych z przepisami i zasadami wiedzy technicznej, *) projektowanie i uczenie bezpiecznych zachowań, *) motywowanie do prawidłowych decyzji i zachowań, *) utrzymywanie lub podwyższanie obowiązujących standardów bezpieczeństwa dotyczących warunków, technologii, wyposażenia, zadań i postępowania.

     Około 95% wypadków przy pracy jest następstwem popełnionych błędów, z których większość polega na stosowaniu niebezpiecznych ułatwień, a mówiąc bardziej ogólnie – na podejmowaniu nadmiernego ryzyka. Intencją podjęcia ryzyka jest uzyskanie zaplanowanego wyniku pracy wraz z dodatkowymi korzyściami. Mogą nimi być na przykład: zmniejszenie wysiłku, skrócenie czasu wykonywania zadania, uzyskanie większego zarobku, zaimponowanie odwagą itp. Decyzja o podjęciu ryzyka lub o zastosowaniu bezpiecznej metody pracy jest skutkiem rozważenia zysków i strat obu sposobów postępowania. W sytuacji, kiedy postępowanie ryzykowne jest przez pracownika oceniane jako możliwość uzyskania korzyści przy niewielkiej i mało prawdopodobnej stracie – zostaje ono podjęte. Jeżeli natomiast możliwe skutki planowanego postępowania ryzykownego są postrzegane jako katastroficzne, lub gdy są one oceniane jako niewielkie, ale wielce prawdopodobne, to pracownik wybierze postępowanie bezpieczne.

     Każda działalność profilaktyczna prowadzi do osiągnięcia założonego celu o ile jest rozpatrywana w „układzie zamkniętym“ – co oznacza, że należy monitorować rezultaty tejże działalności. Chociaż skutki działalności profilaktycznej prowadzonej w obszarze higieny i bezpieczeństwa na ogół pojawiają się w dłuższej perspektywie czasu, to już dziś, żeby nie zapeszyć, są dość obiecujące.

(skrót artykułu mgr inż. Alojzego Żymełki

„Zapobieganie wypadkom na obszarze działania zakładu energetycznego

poprzez działania GZE SA“ – Śląskie Wiadomości Elektryczne 5/2002)

 

Systemowe zarządzanie bezpieczeństwem i higieną pracy

 

Odpowiedzialność za właściwy stan BHP spoczywa na pracodawcy. Odpowiednio wysoki stopień BHP na każdym etapie działalności przedsiębiorstwa można uzyskać za pomocą metod systemowych. Tego typu działania są stosowane już od przeszło 20 lat w przedsiębiorstwach zachodnich oraz od kilku lat w Polsce i Czechach. Wynika to z przekonania, że bezpieczna praca zapobiegająca wypadkom powodującym straty, to większy zysk dla przedsiębiorstwa.

     Wdrożenie metod systemowych to działania wielokierunkowe i rozłożone w czasie. Wyszczególnić można następujące etapy wdrożeniowe:

1)                  szczegółowe zapoznanie kierownictwa i wyznaczonych osób z problematyką systemu zarządzania bezpieczeństwem pracy w oparciu o wymagania norm technicznych,

2)                  przeszkolenie członków zespołu ds. opracowania i wdrażania systemu,

3)                  opracowanie podstaw dla systemu wdrażania i zarządzania bezpieczeństwem pracy,

4)                  ocena aktualnego stanu bezpieczeństwa pracy w aspekcie wymagań norm technicznych,

5)               określenie sfer szczególnego zagrożenia na podstawie analizy zagrożeń technicznych występujących w zakładzie,

6)    dokumentowanie systemu – opracowanie procedur organizacyjnych i operacyjnych oraz dokumentowanie ryzyka zawodowego.,

7)   adaptacja do warunków komputerowego programu identyfikacji zagrożeń i oceny ryzyka zawodowego,

8)                  wdrożenie systemu informacyjnego,

9)          nadzór merytoryczny nad instalacją programu do zakładowej sieci komputerowej – szkolenie w zakresie obsługi programu komputerowego na poziomie użytkownika,

10)        doradztwo i konsultacje w trakcie wdrażania procedur systemu, opracowanie zasad prowadzenia audytów wewnętrznych,

11)   doradztwo i adaptacja „Dokumentacji bezpieczeństwa“ do istniejącej w zakładzie struktury zarządzania,

12)   audyt wewnętrzny systemu zarządzania i nadzór nad wdrażaniem działań korygujących przygotowanie zakładu do certyfikacji systemu.

Opisywane działania pracodawcy podyktowane są troską o zachowanie zdrowia i życia pracowników. System zarządzania bezpieczeństwem pracy jest inwestycją długoterminową. Korzyści można oczekiwać po dłuższym okresie, ok. 2 – 3 lat. Działania systemowe powinny doprowadzić do wytworzenia u pracowników mechanizmu zaangażowania i odpowiedzialności za bezpieczeństwo własne i współpracowników.

     Uporządkowanie działań w zakresie BHP powinno być zgodne przede wszystkim z normami serii PN-A-18000 (RP), ISO 9001 (RC). Działania te przynoszą też aspekt ekonomiczny: podniesienie wiarygodności przedsiębiorstwa wobec banków, zakładów ubezpieczeniowych, samorządów terytorialnych, obniżenie składek na ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, obniżenie kosztów wypadków itp.

     Przepisy prawne obligują pracodawcę do ograniczania lub jeżeli to możliwe do eliminowania ryzyka zawodowego oraz dokumentowanie i informowanie pracowników o jego poziomie. Zagadnienie doboru stosowanych metod pozostawia się pracodawcy. W trakcie tworzenia dokumentacji ryzyka zawodowego przyjęto, że stosowane metody powinny być adekwatne do prowadzonej działalności, organizacji firmy, stosowanych technologii oraz związanych z tym zagrożeń.

(opracował T.T., materiał źródłowy: „Śląskie Wiadomości Elektryczne“, 3-4/2002, str. 33-36)

 

Internetowe porządkowania

 

Popularność Internetu roztacza coraz to szersze kręgi, także wśród naszego polskiego społeczeństwa na Zaolziu. Świadczą o tym sygnały o istnieniu coraz to nowych stron WWW organizacji lub osób prywatnych. Wyraźnie pomóc tym wysiłkom chce Sekcja Internetowa PZKO, której inauguracyjne spotkanie robocze odbyło się 1.3.2001 r. Przypominamy, że sekcja działa na analogicznych zasadach jak Sekcja Akademicka „Jedność“ i przez PZKO-wski rodowód jest otwarta dla zupełnie wszystkich chętnych, jak i potrzebujących. Celem jest nie centralizacja dotychczasowych aktywnych twórców stron WWW, ale powszechna pomoc i możliwość koordynacji.

     Między innymi sekcja chce pomóc w rozwiązywaniu problemów, które nękają twórców i administratorów istniejących stron. Wymienię chociażby problem krótkiego i odpowiedniego adresu URL, fizycznego umiejscowienia stron, zapewnienia odpowiedniej liczby wizyt na stronach, czy problem aktualizacji stron z zaangażowaniem ludzi znających się na ich wytwarzaniu. Jednym z głównych zadań jest również wytworzenie ogólnodostępnych „funkcji serwerowych“ typu automatycznego serwera ogłoszeniowego imprez, prezentacji artykułów itp. Dodatkowo sekcja ma być wspomagana przez ludzi szkolonych w sferze biznesu i marketingu, co powinno przynieść dalsze korzyści wszystkim współpracującym.

     W ramach spotkania roboczego były dyskutowane zarówno sprawy techniczne (typu: jak to wszystko powinno wyglądać i działać z punktu widzenia programistów), jak i – co jest bardzo ważne – ogół tematów interesujących zwykłych użytkowników Internetu. W szczególności jasno zostały określone cele sekcji na najbliższy okres oraz wytyczone zadania krótkoterminowe. Spełnienie tych zdań powinno w krótkim czasie przynieść zauważalne wyniki. Zaznaczyć trzeba, że obiecującym, i bardzo pozytywnym jest fakt, że chęć współpracy zadeklarowały niektóre SA“J“e, SMP, PTTS „Beskid Śląski“ i naturalnie PZKO.

     Ten krótki artykuł ma również za cel zaproszenie zainteresowanych pracą w sekcji czy pomocą lub współpracą na następne robocze spotkanie sekcji w salce posiedzeń ZG PZKO. Wszystkich zainteresowanych prosimy o kontakt z Andrzejem Suchankiem (andre@volny.cz, 0606766204) lub Tomaszem Stopą (emtest@grendel.cz, 0603478692).  (inż. Tomasz Stopa)

 

80 lat Wydziału Eklektycznego Politechniki Warszawskiej

 

Początek zinstytucjonalizowanego nauczania elektrotechniki sięga końca XIX wieku, kiedy to w powołanym dnia 8.6.1898 roku Warszawskim Instytucie Politechnicznym na Wydziale Mechanicznym rozpoczęła działalność Katedra Elektrotechniczna. W roku 1914 podjęto działania zmierzające do powołania i organizacji przyszłej Politechniki. W dniu 15.11.1915 r. odbyła się w wybudowanym w 1901 roku Gmachu Fizyki, uroczysta inauguracja działalności Politechniki Warszawskiej. Rozpoczęto zajęcia na czterech wydziałach: Inżynierii Budowlanej i Rolnej, Chemicznym, Budowy Maszyn i Elektrotechnicznym oraz Architektonicznym. W 1921 roku po zakończeniu działań wojennych, powraca spora liczba studentów Politechniki, deklarując chęć kontynuowania nauki. Zgodnie z nowym statutem z 1921 roku w Politechnice utworzono sześć wydziałów, a wśród nich oddzielny Wydział Elektrotechniczny. Stąd też od daty 14.6.1921 r. liczy się istnienie Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej. Pierwsze po II wojnie światowej posiedzenie Rady Wydziału odbyło się 12.4.1945 r. Laboratoria utworzono w marcu 1946 roku. Do roku 1970 Wydział Elektryczny funkcjonował w strukturze katedralnej. Zakres władzy dziekana i Rady Wydziału uległ zmianie po roku 1990. W tym czasie wydziały Politechniki Warszawskiej uzyskują daleko idącą samodzielność finansową, co zwiększało autonomię wydziału, ale i odpowiedzialność. Wysoki standard kadry nauczającej oraz ciągle aktualizowane programy nauczania sprawiają, że studia na Wydziale Elektrycznym cieszą się niesłabnącą popularnością. Liczba kandydatów na studia przewyższa corocznie liczbę miejsc, a absolwenci: elektrycy, automatycy i informatycy bez trudności znajdują zatrudnienie. Wydział Elektryczny jest trzecim pod względem wielkości, zarówno co do liczby pracowników i studentów, wydziałem Uczelni. Kadrę naukowo dydaktyczną stanowi 166 nauczycieli akademickich i ok. 100 pracowników naukowo technicznych, administracyjnych itd. W skład wydziału wchodzi pięć instytutów. Elektroenergetyki, Elektrotechniki Teoretycznej i Miernictwa Elektrycznego, Maszyn Elektrycznych, Sterowania i Elektroniki Przemysłowej, Wielkich Mocy i Wysokich Napięć. Prowadzone są trzy kierunki kształcenia: elektrotechnika, automatyka i robotyka oraz informatyka. Ponadto są studia doktoranckie dzienne i zaoczne, podyplomowe, uzupełniające. Łącznie na wydziale studiuje 2250 osób.

Na podstawie „Biuletynu Informacyjnego Oddziału Warszawskiego SEP“, nr 1/2001 (5)

 

Przeczytaliśmy: Bogusław Michałek

 

Pracował w Elektrowni Cieszyn od 1946 roku do przejścia na emeryturę w roku 1987, a potem jeszcze w ograniczonym wymiarze aż do roku 1994, łącznie 48 lat. W przedsiębiorstwie zajmował szereg odpowiedzialnych stanowisk, w tym: kierownika inwestycji, kierownika Działu Planowania i Dokumentacji, kierownika Wydziału Sieci Cieplnych oraz głównego specjalisty ds. inwestycji.

     To miało być osobiste wspomnienie inż. Bogusława Michałka, który jest wybitną postacią w historii Elektrowni Cieszyn. Jednak stan zdrowia i opieka nad chorą małżonką uniemożliwiły ten zamiar. Szkoda, bo jego refleksje i wspomnienia są bardzo cenne, bogate w fakty, łączone są zawsze z wnikliwą i trafną oceną zdarzeń.

     Miałem okazję poznać inż. B.Michałka jako szefa, którym był dla mnie przez 5 lat oraz jako starszego kolegę i przyjaciela, którym jest do dziś. Ten właśnie fakt ośmielił mnie do przedstawienia sylwetki tego wyjątkowego zasłużonego pracownika.

     Inż. Bogusław Michałek jest cenionym fachowcem, jednym z tych nielicznych, którym można było powierzyć praktycznie każde zadanie Nieoceniony jest jego wysiłek włożony w realizację zadań inwestycyjnych Był w latach 1955-1959 jednym z głównych współtwórców ocieplenia miasta Cieszyn. Przez szereg lat był głównym koordynatorem prac modernizacyjnych w Elektrowni Cieszyn. Zgłaszane przez niego wnioski umożliwiły skracanie cykli budowy oraz obniżanie kosztów inwestycyjnych. Będąc doskonałym fachowcem, wielokrotnie był oddelegowany do załatwiania dostaw urządzeń energetycznych z zagranicy, między innymi dla elektrowni szczytowo pompowej Żar-Porąbka. Umiał rozmawiać i umiał negocjować. Posiadał zawsze doskonałe wyczucie sytuacji. W pracy codziennej był zawsze nienagannie ubranym, eleganckim mężczyzną, o wysokiej kulturze osobistej, a także o wspaniałym poczuciu humoru. Tak jak przed laty, tak i dziś rozmowa z nim jest przyjemnością, zawsze prowadzona na wysokim poziomie i z wielkim wyczuciem tematu. Dużo się od inż. B.Michałka można było nauczyć. Pamiętam, jak pewnego dnia, w pierwszym roku mojej pracy, podczas rozruchu stacji ciepłowniczej, w hali maszyn skupiło się wielu pracowników obsługi i dozoru. W pewnym momencie powstał straszny huk, w powietrzu coś się przetoczyło i uderzyło w ścianę, a z wymiennika z potężnym hałasem zaczęła wydobywać się para. Jak się później okazało, w ścianę uderzyła część rozerwanego wymiennika. W jednej chwili wszystkich, łącznie z obsługą „wymiotło“ z hali maszyn. Został tylko inż. Michałek i ja „przykuty“ do ziemi jego spokojem. On spokojnie podszedł do drabinki, wspiął się i powoli zakręcił zawór, odcinając dopływ pary. Zrobiło się cicho. Potem wszyscy z przejęciem dyskutowali o wypadku, a ja podziwiałem spokój i zimną krew inż. Michałka.

     Inż. B.Michałek kochał swoją pracę, dlatego nawet na emeryturze dalej pracował. Znajdował jednak czas i na inną działalność. Przez wiele lat prowadził Koło Stowarzyszenia Elektryków Polskich przy Elektrociepłowni Cieszyn. Posiada Złotą Honorową Odznakę SEP. Poza swoimi obowiązkami zajmował się ruchem racjonalizatorskim, sam zgłaszając szereg usprawnień.

     Inż. Bogusław Michałek chętnie służy radą i dzieli się wiedzą i doświadczeniem z młodszymi od siebie. Dziś jest emerytem – seniorem obdarzonym szacunkiem Energetyki Cieszyńskiej, która mu wiele zawdzięcza. Andrzej Surzycki

Na podstawie publikacji Andrzeja Surzyckiego

„Energetyka Cieszyńska 1910-2000 – rys historyczny“ (str. 72),

wydanej z okazji jubileuszu 90-lecia Elektrowni Cieszyn

 

Ochrona odgromowa obiektów budowlanych – nowa norma

do obowiązkowego stosowania („Biuletyn Techniczny“

Oddziału Krakowskiego SEP)

 

W 2001 roku zostały ustanowione w RP nowe normy z zakresu ochrony odgromowej obiektów budowlanych. Obowiązkowe do chwili obecnej normy pochodziły z połowy lat 80-tych ubiegłego wieku i proponowane w nich rozwiązania wymagały korekt. Konieczność poprawek wymusił m.in. dynamiczny rozwój elektroniki i powszechne instalowanie w budynkach urządzeń i systemów komputerowych, które wymagają szczególnej ochrony przed działaniem udarów piorunowych. W ramach dostosowania naszych przepisów do przepisów Unii Europejskiej ustanowione zostały normy:

PN-IEC 61024-1 (2001) Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne.

PN-IEC 61024-1-1 (2001) Ochrona odgromowa obiektów budowlanych. Zasady ogólne. Wybór poziomów ochrony dla urządzeń piorunochronnych.

PN-IEC 61312-2-1 (2001) Ochrona przed piorunowym impulsem elektromagnetycznym. Zasady ogólne.

     Z przedstawionych powyżej norm do obowiązkowego stosowania wprowadzona była norma PN-IEC 61024-1 rozporządzeniem Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa. Powyższa norma jest polską wersją językową normy międzynarodowej IEC 61024-1 (1990). Tłumaczenie dokonane przez Polski Komitet Normalizacyjny ma taki sam statut jak wersje oficjalne.

     Norma ma zastosowanie przy projektowaniu i instalowaniu urządzeń ochrony odgromowej obiektów zwykłych o wysokości do 60 m. Obiekty wysokie, obiekty w których występuje ryzyko powstania paniki, ryzyko wybuchu lub pożaru omawiane będą w dalszych normach. Postanowienia normy nie dotyczą m.in. obiektów kolejowych, pozaobiektowych systemów przesyłu i rozdziału energii elektrycznej oraz telekomunikacyjnych, statków, samolotów, instalacji nadbrzeżnych. W rozdziale 2 normy omówiono warunki projektowania i wykonywania poszczególnych elementów urządzenia piorunochronnego tj. zwodów, przewodów odprowadzających, układów uziemień, zacisków i połączeń oraz materiałów jakie winny być stosowane przy budowie urządzenia piorunochronnego. Jako metody projektowania układów zwodów zaleca się stosowanie: a) kąta ochronnego, b) toczącej się kuli, c) wymiarowania sieci. W rozdziale 3 zwraca się szczególną uwagę na ekwipotencjalizację, która stanowi ważny środek pozwalający na zredukowanie zagrożenia pożarowego i wybuchowego oraz zagrożenia życia w chronionej przestrzeni. Przedstawiono również zależności pozwalające na wyliczenie bezpiecznego odstępu izolacyjnego pomiędzy urządzeniem piorunochronnym i instalacjami metalowymi. W rozdziale 4 zwrócono uwagę na fakt, że optymalne technicznie i ekonomicznie urządzenie piorunochronne może zostać zaprojektowane wtedy, gdy nastąpi współpraca od samego początku fazy projektowania i budowania obiektu. W szczególności należy przewidywać wykorzystanie części metalowych obiektu jako urządzenia piorunochronnego.

    Całość normy uzupełniają tablice i rysunki.

    Norma wprowadza nowe minimalne wymiary materiałów urządzenia piorunochronnego. I tak np. a) zwód miedziany ma przekrój wynoszący 35 mm2 a stalowy 50 mm2, b) przewód odprowadzający wykonany z miedzi musi mieć przekrój minimum 16 mm2, w przypadku stali przekrój ten wynosi 50 mm2, c)  uziom miedziany ma mieć minimalny przekrój 50 mm2, a stalowy 80 mm2. W większości obiektów budowlanych należy zastosować zwody poziome niskie. W dotychczas obowiązujących zaleceniach zwody należało mocować w sposób trwały w odległości minimum 2 cm od dachu niepalnego lub trudno zapalnego. Zmianie uległy również minimalne wymiary oka siatki. W przypadku ochrony szczególnie obostrzonej wymiar oka siatki może zostać zmniejszony aż do wartości 5 m x 5 m.

     W normie rozróżnia się dwa typy uziomów stosowanych do celów ochrony odgromowej: typ A, do którego należą uziomy pionowe oraz poziome (promieniowe) i typ B, do którego zaliczamy: uziomy otokowe, kratowe i fundamentowe. Zgodnie z zaleceniami normy międzynarodowej, uziomy otokowe, zaliczane do typu B, powinny zasadniczo posiadać na całej swej długości bezpośredni kontakt z gruntem (na długości powyżej 80 %). W normie przyjęto zależności pozwalające określić minimalne wartości odstępów izolacyjnych.

(fragmenty opracowania Krzysztofa Wincencika

z Sekcji Instalacji i Urządzeń Elektrycznych SEP O/Kraków)

 

Elektrociepłownia w Cieszynie

 

Członkowie Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC skorzystali z zaproszenia dyrekcji Energetyki Cieszyńskiej S.A. i wzięli udział w dniu 15.4. br. w ekskursji do Elektrociepłowni Cieszyn i spotkaniu z kierownictwem zakładu. Otrzymaliśmy publikację „Energetyka Cieszyńska 1910-2000 – rys historyczny“. Na jej podstawie opracowałem niniejszy artykuł. Tadeusz Toman

Od projektu budowy do odzyskania niepodległości w roku 1918

     Projekt budowy elektrowni w Cieszynie powstał w roku 1906. W roku 1907 Gmina Cieszyn rozpoczęła pertraktacje z Towarzystwem „Internationale Elektrizitäts-Gesellschaft“ w Wiedniu. Zostały one jednak przerwane i do zawarcia umowy nie doszło. 20 kwietnia 1909 roku miał miejsce akt erekcyjny budowy elektrowni. Budowę elektrowni, stacji transformatorowych i sieci elektrycznych powierzono firmie „A.E.G. Union Elektrizitäts-Gesellschaft“ z Wiednia. Koncesję na budowę zakładu oraz wytwarzanie, przetwarzanie, rozdział i sprzedaż energii elektrycznej na terenie Cieszyna elektrownia uzyskała 24 sierpnia 1909 roku od „K.K. Schlesische Landesregierung“. Ostateczne uruchomienie elektrowni nastąpiło w drugiej połowie 1910 roku. Cieszyn liczył wówczas wraz z obecnym Czeskim Cieszynem ok. 23 tys. mieszkańców.

     Początkowe wyposażenie elektrowni składało się z dwóch kotłów parowych o powierzchni ogrzewalnej po 170 m2, systemu „Babcock & Wilcox“ o ciśnieniu 12 atm. oraz dwóch maszyn parowych „Compound-Tandem“ o mocy 250 KM, które były sprzężone bezpośrednio z generatorem prądu trójfazowego o napięciu 3000 V i mocy 190 kVA, a także generatora prądu stałego o napięciu 800 V i mocy 50 kW. Generatory prądu stałego służyły do napędu tramwajów miejskich. Cieszyn posiadał 4 motorowe wozy tramwajowe, z których każdy był wyposażony w 2 generatory prądu stałego o mocy 50 kW. Pierwszy tramwaj uruchomiono 12 lutego 1911 roku, długość trasy wynosiła 2,7 km. Komunikację tramwajową zlikwidowano po podziale miasta w r. 1920. Ostatni kurs odbył się 2 kwietnia 1921 roku.

     W roku 1916 dobudowano nowy turbogenerator systemu „Curtis“ o mocy 620 kVA, powiększając halę maszyn do dzisiejszych rozmiarów. Wymagało to dostawienia trzeciego kotła, również systemu „Babcock & Wilcox“, o powierzchni ogrzewalnej 121 m2. Kotły posiadały ruszt cały oraz wspólny podgrzewacz systemu Greena. Dowóz węgla odbywał się 2 samochodami na składowisko, a następnie przy pomocy wózków na szynach do kotłowni. Na ruszt węgiel narzucano ręcznie. Spaliny były odprowadzane do wspólnego komina o średnicy 1,6 m i wysokości 46 m.

     Zasilanie kotłów wodą odbywało się przy pomocy dwóch pomp parowych Worthingtona o wydajności 12 000 l/h. Do gromadzenia wody kotłowej służył basen o pojemności 60 m2, znajdujący się w kotłowni. Wybudowano również 9 stacji transformatorowych, których liczba wzrosła do 13, z czego 5 na terenie obecnego Czeskiego Cieszyna. Długość sieci elektrycznej wysokiego napięcia 3000 V wynosiła ok. 4,6 km, z czego na terenie Cz. Cieszyna ok. 1 km.

Elektrownia w II Rzeczpospolitej – do roku 1939

     W roku 1918, po 123 latach niewoli Polska odzyskuje niepodległość. Polska ustawa elektryczna z 21 marca 1922 roku wchodzi w życie rozporządzeniem Ministra Robót Publicznych z dnia 20 maja 1923 roku w sprawie udzielania uprawnień rządowych na wytwarzanie, przetwarzanie, przesyłanie i rozdzielanie energii elektrycznej. Po wojnie polsko-czeskiej w 1919 roku Cieszyn został podzielony w roku 1920 na dwa miasta rozdzielone rzeką Olzą. Po stronie czeskiej pozostało ok. 1 km sieci wysokiego napięcia oraz 5 stacji transformatorowych o mocy 275 kVA.

     Dynamiczny rozwój produkcji energii elektrycznej do wysokości 1 318 000 kWh w 1925 roku został zakłócony w lutym 1926 roku niespodziewanym i niesygnalizowanym odłączeniem się Czeskiego Cieszyna od zasilania z Elektrowni i rozpoczęciem poboru energii elektrycznej z Morawsko-Śląskich Elektrowni S.A., które stanowiły połączenie całego szeregu elektrowni po stronie czeskiej w jeden wspólny system współpracy energetycznej. Produkcja spadła do 986 000 kWh. Stratę tę elektrownia odczuła boleśnie, gdyż wraz z Czeskim Cieszynem odpadło 30% ogólnej konsumpcji prądu.

     Położenie elektrowni stało się bardzo ciężkie, wydatki bowiem pozostały prawie te same, a dochody spadły o 32%. W tej sytuacji podjęto działania na rzecz podłączenia nowych odbiorców Cieszyna, a nawet poza obszarem miasta. 5 sierpnia 1927 roku Elektrownia Miejska, przemianowana na Elektrownię Okręgową Miasta Cieszyna, uzyskała koncesję na wybudowanie sieci elektrycznych i prowadzenie zbytu prądu elektrycznego we wszystkich gminach powiatu cieszyńskiego. Elektrownia zdecydowała się na wybór stosunkowo wysokiego wówczas napięcia 15 000 V. W związku z wzrostem zapotrzebowania na energię elektryczną uruchomiono w roku 1928 nowy turbogenerator firmy Brown-Boveri o mocy 1650 kVA.

     20 marca 1928 roku rozpoczęto budowę sieci okręgowej 15 kV, a uruchomienie nastąpiło 28 września tego samego roku. Pierwszą miejscowością, która otrzymała za jej pośrednictwem energię elektryczną, był Skoczów. W roku 1930 wymieniono turbinę AEG systemu Curtisa na nowoczesną BBC, która zużywała blisko połowę mniej pary. W 1932 roku uruchomiono bocznicę kolejową. Do 1935 roku zostało zelektryfikowanych ogółem 28 gmin, zamieszkałych przez 57 730 mieszkańców, na obszarze 980 km2. Długość sieci elektrycznych wynosiła 186,6 km, a liczba stacji transformatorowych wzrosła do 58. W roku 1938 uruchomiono nowy kocioł parowy typu Döblera, o wydajności 12/14 t/h, 350 OC, produkcji Międzynarodowego Towarzystwa Budowy Okrętów i Maszyn S.A. w Gdańsku.

     W dniu 2 października 1938 roku wojsko polskie przekroczyło Olzę, przejmując w posiadanie Polski tereny Zaolzia, obejmujące obszar 801 km2, zamieszkałe przez 240 tys. osób. Elektryfikacja tego bardzo uprzemysłowionego terenu, o stosunkowo dużym przeciętnym zaludnieniu, opierała się na 11 elektrowniach zakładowych o mocy zainstalowanej 80 190 kW i pobieraniu energii z linii o napięciu 100 kV wyprowadzonej z Elektrowni Trzebowice w Morawskiej Ostrawie. Czeski Cieszyn, wówczas Cieszyn Zachodni, został w dniu 1 stycznia 1939 roku przyłączony do sieci energetycznej Elektrowni Cieszyn. Moc zainstalowana Elektrowni została tak w pełni wykorzystana i jedyną rezerwę stanowiło wspomaganie Cementowni w Goleszowie.

     W tej sytuacji szczególnie pilnym i ważnym zadaniem była dalsza rozbudowa elektrowni, której zakres miał wynikać z planów elektryfikacji całego Śląska Cieszyńskiego. Zgoda na dalszą, niezbędną rozbudowę nadeszła dopiero 5 kwietnia 1939 roku. Zarząd Miasta Cieszyna zlecił budowę turbozespołu firmie Brown-Boveri ze Szwajcarii, a kocioł parowy Zakładom Cegielskiego w Poznaniu. Sytuacja polityczna w tym czasie była już napięta i tym należy tłumaczyć fakt nie przekazania zlecenia Stoczni Gdańskiej. Budowy jednak w tym roku nie rozpoczęto. 1 września 1939 roku wybuchła II wojna światowa.

Okupacja niemiecka: 1939-1945

     Armia niemiecka uderzyła na Śląsk Cieszyński od stron Słowacji i Czech. Cieszyn został włączony bezpośrednio do III Rzeszy. Elektrownia pracowała nadal, choć bez dotychczasowego polskiego kierownictwa. Zamówione w 1939 roku urządzenia – kocioł i turbina – zostały dostarczone już podczas okupacji. W 1942 roku zamontowano turbozespół produkcji Zakładów BBC w Szwajcarii o mocy 3,2 MW, o parametrach: 21 ata i 350 OC. W roku 1944 postawiono kocioł parowy produkcji Waffen und Munitionswerke A.G. z Poznania, czyli przedwojennych Zakładów Cegielskiego.

     W dniu 3 maja 1945 roku do Cieszyna wkracza Armia Czerwona. Niemcy, wycofując się z Cieszyna, zburzyli wszystkie mosty drogowe i kolejowe. Zniszczone były również połączenia kablowe w Czeskim Cieszynie. Dla Elektrowni oznaczało to brak możliwości dostaw węgla. W tej sytuacji Elektrownia dokonuje naprawy mostu kolejowego na linii Cieszyn-Goleszów oraz lokomotywy i wagonów, przewożąc węgiel z zapasów Cementowni Goleszów. Pozwoliło to utrzymać Elektrownię w ruchu do jesieni, do czasu odtworzenia linii komunikacyjnych wiodących do Cieszyna. Niemcy pozostawili również ok. 110 km uszkodzonych sieci wysokiego i niskiego napięcia oraz większość uszkodzonych stacji transformatorowych. 

Elektrownia – wytwarzanie energii elektrycznej: 1945-1985

     Elektrownia podjęła się, olbrzymim wysiłkiem załogi, odbudowy swojego majątku ze zniszczeń okupacyjnej eksploatacji. Odbudowano i wyremontowano ok. 80 km sieci, 27 stacji transformatorowych, 720 przyłączy domowych, 573 punkty oświetlenia ulicznego oraz przeprowadzono szeroki zakres remontów urządzeń wytwarzania w samej Elektrowni. Prace te wykonano w rekordowym terminie do końca marca 1946 roku. W 1947 roku oddano do użytku 60 km nowej sieci oraz 11 kolejnych stacji transformatorowych. W roku 1948 władze wydają rozporządzenie, na mocy którego następuje przekazanie z dniem 1 października 1948 roku Elektrowni do resortu Energetyki, co w praktyce nastąpiło przez włączenie Elektrowni Cieszyn do Zakładu Sieci Elektrycznych w Bielsku. Data ta kończy nie tylko samodzielny rozwój Elektrowni Cieszyn, ale także okres działalności w gospodarce rynkowej. Pod koniec 1948 roku sektor państwowy zapewnił sobie pełny monopol. Jeszcze w roku 1946 zlikwidowano maszyny parowe z 1910 roku, o mocy zainstalowanej 0,4 MW. W roku 1947 podjęto decyzję zwiększenia mocy Elektrowni, co zrealizowano w roku 1948 przez montaż turbozespołu AEG z roku 1916 pozyskanego z zatopionej kopalni „Matylda“ w Chrzanowie. Turbozespół posiadał moc 3,6 MW i napędzał generator firmy Union F250. Turbozespół rozpoczął pracę w roku 1949. Moc Elektrowni wzrosła do 9,0 MW.

     Po wybudowaniu linii 110 kV Moszczenica-Cieszyn, a następnie rozdzielczej stacji transformatorowej 110/15 kV na Mniszstwie, produkcja energii elektrycznej z Elektrowni Cieszyn przestaje mieć poważne znaczenie. Oddanie do użytku Elektrowni Rybnik o mocy 1800 MW, Elektrowni Szczytowo-Pompowej Porąbka Żar o mocy 500 MW stawiały pod znakiem zapytania celowość i sens istnienia Elektrowni Cieszyn. W roku 1971 zostają wyłączone z ruchu i zlikwidowane: turbozespół TG-1 z roku 1930 o mocy 0,6 MW oraz TG-2 z roku 1928 o mocy 1,6 MW. Do roku 1977 pracuje jeszcze turbina TG-3 o mocy 3,2 MW. Produkcja energii elektrycznej jest utrzymywana jeszcze do roku 1985, a Elektrownia wchodzi w nowy etap swojego rozwoju – tj. jako wytwórnia energii cieplnej. W roku 1987 zlikwidowana zostaje ostatnia turbina TG-4 o mocy 2,3 MW.

O rozwoju ciepłownictwa – w następnym numerze

 

Co to jest EUREL?

 

EUREL – to federacja narodowych stowarzyszeń inżynierów elektryków z Europy. Zgodnie ze statutem organizacji jej językiem oficjalnym jest angielski. Oficjalna nazwa EUREL-u po angielsku brzmi następująco: Convention of National Societes of Electrical Engineers of Europe. Na firmówce EUREL-u można znaleźć także nazwy w języku francuskim oraz w niemieckim. Federacja została założona w Szwajcarii w 1927 roku. Obecnie ma swoją siedzibę w Brukseli, gdzie mieści się jej sekretariat.

     Członkami EUREL-u są narodowe stowarzyszenia inżynierów elektryków z 14 krajów europejskich: Austrii, Belgii, Finlandii, Francji, Irlandii, Niemiec, Polski, Portugalii, Słowacji, Szwajcarii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Węgier i Włoch. Tych stowarzyszeń jest 16, gdyż mała Belgia jest reprezentowana aż przez 3 stowarzyszenia. Są to: walońskie stowarzyszenie w Liege, flamandzkie w Antwerpii oraz brukselskie stowarzyszenie o dwóch równoprawnych nazwach w języku francuskim i flamandzkim. Te 3 stowarzyszenia zrzeszają łącznie 4140 członków. Największym stowarzyszeniem jest brytyjski Institution of Electrical Engineering mający 140 000 członków. Drugie co do wielkości jest stowarzyszenie niemieckie (33 000 członków). SEP z liczbą ponad 20 000 członków jest trzecim co do liczby członków stowarzyszeniem EUREL-owskim. Na czele EUREL-u stoi Walne Zgromadzenie (ang. General Assembly), składające się z przedstawicieli wszystkich stowarzyszeń członkowskich i prezydenta organizacji. Walne Zgromadzenie zbiera się raz do roku jesienią. Między jego posiedzeniami federacją zarządza Komitet Wykonawczy (ang. Executive Commitee). W swej działalności EUREL przywiązuje szczególną uwagę do edukacji inżynierów elektryków i kształcenia podyplomowego.

(opracował T.T., materiał źródłowy:

„Śląskie Wiadomości Elektryczne“, 3-4/2002, str. 37-39)

 

Z działalności Stowarzyszenia Elektryków Polskich w 2000 r.

 

Liczba członków indywidualnych wykazała niewielką tendencję spadkową w porównaniu z 1999 r. i wynosiła: w 1999 roku – 25 414 członków, w 2000 roku – 24 054 członków. Nastąpił spadek o 1360 członków, tj. o 5,4%, w tym inżynierów o 262, techników aż o 905, pozostałych o 193. Największy spadek nastąpił w następujących oddziałach: Elektroniki, Informatyki i  Telekomunikacji – o 513, tj. 25,1%, liczba członków wynosi obecnie – 1 532, Warszawskim – o 228, tj. 7,8%, liczba członków wynosi obecnie – 2 681, Wrocławskim – o 221, tj. 15,9%, liczba członków wynosi obecnie – 1 156. Największy wzrost liczby członków SEP w porównaniu z 1999 r. nastąpił w następujących oddziałach: Krakowskim – o 89, tj. 4,3%, liczba członków wynosi obecnie – 1 133, Zagłębia Węglowego – o 57, tj. 8,5%, liczba członków wynosi obecnie – 1 397.

     Struktura organizacyjna członków indywidualnych zmieniła się nieznacznie w latach 1998-2000, a mianowicie: w 1998 r. było 14 149 inżynierów, 9 866 techników, 718 studentów, w 1999 r. było 14 212 inżynierów, 9 670 techników, 1 001 studentów, w 2000 r. było 13 950 inżynierów, 6 765 techników, 1 048 studentów. Analizując powyższe należy zauważyć, że znacznie wzrasta liczba studentów, będących członkami SEP, największą liczbę studentów wykazują oddziały: Gdański (265), Krakowski (179), Warszawski (120). Liczba kół zakładowych nieznacznie zmalała w stosunku do 1999 r., tj. o 27 kół, w 1999 roku było 847 kół, a w 2000 roku było 820 kół. Liczba członków wspierających również zmalała o 8 w porównaniu z 1999 rokiem. W 2000 roku odbyło się 891 kursów, liczba absolwentów wynosiła 13 725. Konferencji, sympozjów, narad – ogółem odbyło się 311, w tym międzynarodowych odbyło się 22. Odczytów odbyło się 710, uczestniczyło w nich 14 524 osób.

(na podstawie artykułu „Analiza działalności Stowarzyszenia Elektryków Polskich

w 2000 r. – SPEKTRUM, biuletyn informacyjny SEP, nr. 6-7, 32001 r.)

 

Wykaz oddziałów SEP

 

1.                  Oddział Bielsko-Bialski, ul.Narutowicza 10, 21-500 Biała Podlaska

2.                  Oddział Białostocki, ul.M.Skłodowskiej-Curie 2, 15-950 Białystok

3.                  Oddział Bielsko-Bialski, ul.3 Maja 10, 43-300 Bielsko-Biała

4.                  Oddział Bydgoski, ul.Rumińskiego 6, 85-030 Bydgoszcz

5.                  Oddział Chełmski, ul.Kopernika 8, 22-100 Chełm

6.                  Oddział Ciechanowski, ul.Mławska 3, 06-400 Ciechanów

7.                  Oddział Częstochowski, ul.Kopernika 16/18, 42-200 Częstochowa

8.                  Oddział Elbląski, ul.Królewiecka 108, 82-300 Elbląg

9.                  Oddział Gdański, ul.Rajska 6, 80-850 Gdańsk

10.              Oddział Gliwicki, ul.Górnych Wałów 25, 44-100 Gliwice

11.              Oddział Gorzowski, ul.Obrotycka 7, skr.p. 87, 66-400 Gorzów Wlkp.

12.              Oddział Jeleniogórski, ul.Wojska Polskiego 54, 58-500 Jelenia Góra

13.              Oddział Kaliski, Al Wolności 8, 62-800 Kalisz

14.              Oddział Kielecki, ul. Sienkiewicza 48/50 25-501 Kielce

15.              Oddział Koniński, ul. Przemysłowa 3D, 65-510 Konin

16.              Oddział Koszaliński, ul. Morska 10, 75-950 Koszalin

17.              Oddział Krakowski, ul. Straszewskiego 28, 31-113 Kraków

18.              Oddział Krosnieński, ul.Hutnicza 4, 38-400 Łomża

19.              Oddział Legnicki, ul.Piastowska 2, 59-220 Legnica

20.              Oddział Lubelski, ul.Skłodowskiej 3, 20-029 Lublin

21.              Oddział Łomżyński, ul.Polowa 16, 18-400 Łomża

22.              Oddział Łódzki, Pl.Komuny Paryskiej 5A, 90-007 Łódź

23.              Oddział Nowohucki, Osiedle Centrum „C“, bl.10, 31-931 Kraków

24.              Oddział Olsztyński, Plac Konsulatu Polskiego 1, 10-532 Olsztyn

25.              Oodział Opolski, ul.Waryńskiego 1, 45-047 Opole

26.              Oddział Ostrołęcki, ul.Targowa 37, 07-412 Ostrołęka

27.              Oddział Pilski, ul.Browarna 19, 64-920 Piła

28.              Oddział Piotrowski, ul.Armii Krajowej 24A, 97-300 Piotrków Tryb.

29.              Oddział Płocki, ul.Wyszogrodzka 106, 09-402 Płock

30.              Oddział Poznański, ul.H.Wieniawskiego 5/9, 61-712 Poznań

31.              Oddział Przemyski, ul.Sportowa 3, 37-700 Przymyśl

32.              Oddział Radomski, ul.Struga 7A, 26-600 Radom

33.              Oddział Rzeszowski, ul.Kopernika 1, 35-959 Rzeszów

34.             Oddział Siedlecki, ul.Konarskiego 2, 08-110 Siedlce 2, P-31

35.              Oddział Sieradzki, ul.Warszawska 4, 98-200 Sieradz

36.              Oddział Skierniewicki, ul.Dworcowa 1, 96-100 Skierniewice

37.              Oddział Słupski, ul.Przemysłowa 114, 76-200 Słupsk

38.              Oddział Suwalski, ul.1 Maja 16, 16-400 Suwałki

39.              Oddział Szczeciński, Al.Wojska Polskiego 67, 70-478 Szczecin

40.              Oddział Tarnobrzeski, ul.1 Maja 8, 39-400 Tarnobrzeg

41.              Oddział Tarnowski, ul.Rynek 10, 33-100 Tarnów

42.              Oddział Toruński, ul.Żółkiewskiego 13/29, 87-100 Toruń

43.              Oddział Wałbrzyski, ul.Wysockiego 11, 53-300 Wałbrzych

44.              Oddział Warszawski, ul.Czackiego 3/5, 00-430 Warszawa

45.              Oddział Elektroniki, Informatyki i Telekomunikacji, ul.Czackiego 3/5, 00-043 Warszawa

46.              Oddział Włocławski, Pl.Wolności 1, 87-800 Włocławek

47.              Oddział Wrocławski, ul.Piłsudskiego 74, 50-020 Wrocław

48.              Oddział Zagłębia Węglowego, ul.Podgórna 4, 40-026 Katowice

49.              Oddział Zamojski, ul.Rynek Wielki 1, 22-400 Zamość

50.              Oddział Zielonogórski, Al.Niepodległości 22, 65-048 Zielona Góra

 

Wykaz komitetów SEP

1.                  Polski Komitet CAMAC (Standartyzacja Elektroniki Jądrowej)

2.                  Polski Komitet Elektrotermii SEP-SITPH

3.                  Polski Komitet Elektrostatyki

4.                  Polski Komitet Elektrochemicznej Ochrony przed Korozją

5.                  Polski Komitet Inżynierii Biomedycznej

6.                  Polski Komietet Materiałów Elektrotechnicznych

7.                  Polski Komitet Ochrony Odgromowej

8.                  Polski Komitet Oświetleniowy

9.                  Polski Komitet Optoelektroniki

10.              Polski Komitet Ochrony przed Zagrożeniami Elektrycznymi

11.              Polski Komitet Terminologii Elektrycznej

12.              Komitet Automatyki Elektroenergetycznej

13.              Komitet Energetyki Jądrowej

14.              Komitet Energoelektroniki

15.              Międzystowarzyszeniowy Komitet Elektroniki, Informatyki i Telekomunikacji SEP-SIMP

16.              Komitet Prac pod Napięciem

 

Informacje w skrócie

 

Regularnie, dwa razy rocznie organizowane są w Ostrawie-Zabrzegu aktywy techników rewizyjnych urządzeń elektrycznych, których organizatorem jest ELPROM sp. z o.o. i IBP Ostrawa i osoby: dypl. tech. Jiří Hemerka i inż. František Grossmann. Ostatni aktyw odbył się 6.3.2002 r., a jego tematem była aktualna sytuacja w ustawodawstwie, dotyczącym BOZ przy pracy, nowe normy techniczne, ochrona przeciwporażeniowa i dyskusja.

Zmarł Ing. Václav Honys (5.12.1925 – 22.11.2001). W Republice Czeskiej nie ma chyba elektrotechnika, który nie znałby jego publikacji, artykułów, czy wykładów. Często w sposób bardzo przekonywujący, niekonwencjonalny, prowadził polemikę i przekonywał do swoich racji. Był specjalistą w dziedzinie ochrony przeciwporażeniowej.

W ub. roku zmarli: prof. Antoni Marian Pmalitzer, pierwszy dziekan Wydziału Elektrotechniki a Automatyki Politechniki Opolskiej, prof. Tadeusz Skrzypek, nestor polskich elektrotechników, honorowy przewodniczący Polskiego Komitetu Elektrotermii, dr inż. Józef Żydanowicz, profesor Politechniki Warszawskiej, wychowawca kilku pokoleń polskich elektryków.

W Brnie jest wydawany „Elektrotechnický magazín“, magazyn dla elektryków, energetyków, projektantów i przedsiębiorców. Wychodzi 7 razy rocznie. Adres redakcji: Čtvrtě 8, 658 49 Brno, redaktor naczelny: Ing. Pavel Hála.

 

Z działalności SEP w skrócie

 

Na podstawie przekazanych danych informujemy w skrócie o działalności Stowarzyszenia Elektryków Polskich w RP, szczególnie współpracujących z nami Oddziałów.

Opolskie Dni Elektryki odbyły się 11-12.3.2002 r. w auli Politechniki Opolskiej, organizatorem był Oddział Opolski SEP.

Walne Zgromadzenie Delegatów Oddziału Bielsko-Bialskiego SEP odbyło się 22.3.2002 r.

Walne Zgromadzenie Delegatów Oddziału Gliwickiego SEP odbyło się 8.4.2002 r.

Pierwsze zebranie nowego Zarządu Oddziału Gliwickiego SEP w kadencji 2002-2006 odbyło się 15.4.2002 r., zebranie prowadził prezes Oddziału, Marian Mikrut.

Prelekcję nt. „Ekologiczne aspekty wdrażania energii elektrycznej“ zorganizowała 15.5.2002 r. Sekcja Energetyki SEP Gliwice.

Konferencja Techniczna „Nowości w instalacjach odgromowych i elektrycznych“ zorganizowana przez Oddział Bielsko Bialski SEP 20-21.5.2002 r. była poświęcona nowościom legislacyjnym i technicznym.

Prezentacja nowoczesnych układów sterowania odbyła się 28.5.2002 r. w Piekarach Śląskich, organizatorem było Bytomskie Koło SEP, należące do Oddziału Gliwickiego SEP.

Zebranie Zarządu Oddziału Gliwickiego SEP odbyło się 10.6.2002 r., z okazji Międzynarodowego Dnia Elektryka.

Seminarium „Perspektywy rozwoju energetyki rozproszonej“ odbyło się 11.6.2002 r., seminarium zorganizowała Sekcja Energetyki SEP Gliwice.

XXXI Walny Zjazd Delegatów SEP odbył się 28-29.6.2002 r. w Zielonej Górze.

Zebranie Komisji Szkoleniowej Oddziału Gliwickiego SEP odbyło się 5.8.2002 r., ustalono plan pracy przewidujący opracowanie programu nowych szkoleń.

Zmarł mgr inż. Jerzy Guziorski (1921-2002), zasłużony dla energetyki pracownik Zakładów Energetycznych w Katowicach.

Zmarł prof. dr hab. inż. Jan Chocjan (1942-2002), dyrektor Instytutu Elektroniki, Prorektor ds. Organizacji i Rozwoju Politechniki Śląskiej.

 

Adam Mickiewicz o elektryczności

 

Nie każdy elektryk wie, że nasz wieszcz jest autorem nie tylko „Pana Tadeusza“ i innych znakomitych utworów poetyckich – ale także toastów sławiących elektryczność, powstałych w 1821 roku. Oto ich treść:

 

Co by było wśród zakresu,

Na który ludzie rzuceni,

Bez światła, ciepła, magnesu

I elektrycznych promieni?

Co by było? Zgadnąć łatwo:

Ciemno, zimno, chaos czyste.

Witaj więc słoneczna dziatwo,

Wiwat światło promieniste!

Lecz cóż po światła iskierce,

Gdy wszystko dokoła skrzepło?

Zimny wiatr i zimne serce,

Ciepła trzeba. Wiwat ciepło!

Pełnych światła i zapału

Często silnych wiatr rozniesie,.

By ciało zbliżyć ku ciału,

Jest magnes. Wiwat magnesie!

Tak gdy zrośniem w okrąg wielki

Przez magnesowaną styczność,

Wówczas z lejdejskiej butelki

Palniem: Wiwat elektryczność!

 

GRATULACJE

 

W bieżącym roku zacny Jubileusz 80. urodzin obchodzili członkowie naszego stowarzyszenia, pan Henryk Toman z Piotrowic koło Karwiny, jeden z założycieli SEP oraz pan inż. Bogusław Michałek z Mostów koko Jabłonkowa, nadal udzielający się aktywnie działacz SEP. Naszym Jubilatom życzymy zdrowia i pomyślności w życiu osobistym.

 

Zdjęcie na okładce

 

Członkowie SEP w Elektrociepłowni Cieszyn (mgr. inż. Józef Górski – specjalista ds. rozbudowy ciepłowni, inż. Bogusław Michałek, inż. Zygmunt Stopa, inż. Tadeusz Toman, Władysław Niedoba, inż. Andrzej Macura, inż. Witold Stopa)

 

FESTIWAL PZKO, Karwina, 25.6.2002 r.

 

 „BIULETYN SEP“ – wydawca: Sdružení polských elektrotechniků v České republice / Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), adres redakcji i wydawnictwa: 737 01 Český Těšín / Czeski Cieszyn, ul. Střelniční / Strzelnicza 28, e-mail: sepelektro@seznam.cz, redaktor: inż.Tadeusz Toman, 737 01 Třinec-Konská / Trzyniec-Końska 49, wydano techniką kserograficzną, nakład: 40 egzemplarzy, kolportaż: członkowie SEP, kosztuje 20 Kč, członkowie SEP gratis, znak reg.: Ka47