*************************************************************************************************

Biuletyn Internetowy

Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich

w Republice Czeskiej

BIULETYN SEP – numer 44

 

Czeski Cieszyn

3 / 2019 r.

 

http://www.coexistentia.cz/SEP/index.html

 

*************************************************************************************************

 Zdjęcia członków Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej – 14.2.2019 r., 

od lewej: Franciszek Jasiok, Stanisław Feber, Tadeusz Toman, Władysław Drong, Władysław Niedoba, Tadeusz Parzyk (foto: Tadeusz Parzyk)

 

 

Zdjęcia z zebrania jubileuszowego z okazji 60. rocznicy urodzin Tadeusza Tomana, przewodniczącego Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej,

redaktora „BIULETYNU INTERNETOWEGO SEP“ (foto: Czesława Rudnik, www.zwrot.cz)

 

Uroczyste zebranie z okazji 60. rocznicy urodzin

Tadeusza Tomana, przewodniczącego SEP – 11.1.2019 r.

 

Zebranie organizacji społecznych, w których zaangażowany jest Jubilat, odbyło się w piątek 11.1.2019 r. w Domu PZKO w Piotrowicach koło Karwiny. Wzięli w nim udział działacze Miejscowego Koła Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego (PZKO) w Piotrowicach koło Karwiny, Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), organizacji pożytku publicznego Koexistencia opp., Polskiej Sekcji Narodowej ruchu politycznego COEXISTENTIA-WSPÓLNOTA (COEX) oraz Klubu Piłkarskiego TS Lokomotywa Piotrowice koło Karwiny.

    Jubilat był w 1999 roku inicjatorem założenia SEP, organizacji branżowej skupiającej elektryków z Zaolzia i jest jej przewodniczącym. SEP liczy, jak poinformował obecny na zebraniu zastępca przewodniczącego SEP, kol. Tadeusz Parzyk, około 20 członków, którzy spotykają się na zebraniach, prelekcjach. Owocna jest współpraca z Oddziałem Gliwickim Stowarzyszenia Elektryków Polskich, o czym wspomniał kol., Andrzej Grabowski, członek tego Oddziału i jego długoletni przewodniczący. Jubilat redaguje Biuletyn Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w RC oraz gazetę członków ruchu politycznego COEXISTENTIA „Wiadomości-Tudósítások-Zprávy”. Prowadzi również kronikę w klubie piłkarskim TS Lokomotywa Piotrowice, w którym grał jako junior, a teraz chętnie uczęszcza na jego mecze.

    Jubilat jest członkiem zarządu Miejscowego Koła PZKO w Piotrowicach koło Karwiny, skąd pochodzi. Chociaż obecnie mieszka w Trzyńcu, nadal działa w piotrowickim Kole. Pięć razy w roku przygotowuje spotkania Klubu Propozycji, prowadzi również kronikę klubową. O jego aktywności mówiła prezes Koła, Jadwiga Karolczyk. – Dziennikarstwo interesowało mnie już w gimnazjum – stwierdził Jubilat, jednak w czasach mojej młodości takie studia przeznaczone były tylko wybranym, dlatego poszedłem na elektrotechnikę, bowiem fizyka była moją drugą pasją. – Bez wkładu pracy Tadeusza Tomana, by nas już tu nie było – mówił Stanisław Gawlik, przewodniczący Sekcji Historii Regionu Zarządu Głównego PZKO i aktywny działacz COEXISTENTII. Bogusław Kaleta, przewodniczący rady nadzorczej Koexistencia opp., podziękował Jubilatowi zwłaszcza za wielki wkład pracy w prowadzeniu wydawnictw, jednocześnie poprosił go o odrobinę odpoczynku i większe poświęcenie się rodzinie!

 

Robocze spotkanie SEP – 13.12.2018 r.

 

Robocze spotkanie członkowskie Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), które odbyło się we czwartek 13.12.2018 r. w Czeskim Cieszynie, poświęcone było ocenie dorobku organizacji w 2018 roku oraz przygotowaniu obchodów rocznicy 20-lecia założenia SEP. Na zebraniu omawiano również sprawy organizacyjne i uzgadniano terminy spotkań członkowskich. Dyskutowano o konieczności poszerzania bazy członkowskiej. Impreza jubileuszowa z okazji rocznicy 20-lecia  SEP odbędzie się w piątek 5.4.2019 r. lub 12.4.2019 r. w świetlicy Miejscowego Koła PZKO w Hawierzowie-Suchej.

 

Zebranie członkowskie SEP – 14.2.2019 r.

 

W czwartek 14.2.2019 r. odbyło się  w Czeskim Cieszynie zebranie członkowskie Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP). Zebranie prowadził przewodniczący SEP, kol. Tadeusz Toman, sprawozdanie z działalności przestawił sekretarz SEP, kol. Stanisław Feber. Centralne organy stowarzyszenia otrzymały votum zaufania. Zarząd SEP i komisja rewizyjna SEP pracować będą w składzie: kol. Tadeusz Toman – przewodniczący, kol. Tadeusz Parzyk – zastępca przewodniczącego ds. organizacyjnych, kol. Tomasz Stopa – zastępca przewodniczącego ds. technicznych, kol. Stanisław Feber – sekretarz, kol. Zygmunt Stopa – księgowy, komisja rewizyjna – kol. Władysław Drong, kol. Franciszek Jasiok, kol. Władysław Niedoba. Zaakceptowano plan pracy na 2019 rok. Odbędą się cztery spotkania członkowskie, najbliższe odbędzie się w piątek 5.4.2019 r. w Hawierzowie-Suchej. Wydane będą dwa kolejne numery Biuletynu Internetowego SEP. W dyskusji podczas obrad podkreślono konieczność poszerzenia bazy członkowskiej.

 

Zaproszenie na Spotkanie z okazji 20-lecia SEP

 

Uroczyste Spotkanie Elektryków z okazji jubileuszu 20-lecia działalności Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP) odbędzie się w piątek 5.4.2019 r. o godz. 16:00 w świetlicy PZKO w Hawierzowie-Suchej (Hawierzów-Sucha Średnia, ulica Budovatelů). Zapraszamy członków i sympatyków SEP.

 

Działacze zasłużeni dla Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej i dla polskiej elektryki

w Republice Czeskiej

 

Henryk Toman (1922-2005)

Członek-założyciel Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), w SEP działał od jego rejestracji w 1999 roku. Urodził się w Marklowicach Dolnych. Do szkoły ludowej uczęszczał w Piotrowicach koło Karwiny, do szkoły wydziałowej we Frysztacie. W 1932 roku zamieszkał w Piotrowicach koło Karwiny, gdzie rodzice zbudowali nowy dom. Od 1937 roku pracował w prywatnej firmie „Radio-elektro Karel Trojek” we Frysztacie, najpierw jako uczeń, a po ukończeniu dwuletniej szkoły wieczorowej jako elektryk. Podczas 2. wojny światowej, jako młody chłopiec, został zesłany na roboty przymusowe do Niemiec, a w 1943 roku, ponieważ jego rodzice przyjęli tzw. Volkslistę, był wcielony do armii niemieckiej. W 1944 roku udało mu się zbiec i wstąpić do II Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa. Uczestniczył w akcjach bojowych w Afryce Północnej, we Włoszech w Apeninach Północnych i na Nizinie Lombardzkiej, m.in. pod Monte Cassino i pod Ankoną, jako radiotelegrafista. Ciężko ranny w bitwie o Bolonię trafił do szpitala w Anglii, później w Szwajcarii, skąd powrócił w 1946 roku do domu. Od 1946 roku był zatrudniony w zakładach Jäkl, później NHKG Karwina, jako elektryk, elektryk przodowy, wreszcie jako kierownik wydziału elektrycznego. Na emeryturę, przeszedł w 1982 roku, ale jeszcze jako emeryt przez ponad dziesięć lat pracował w przepompowni wody. Wykonał wiele instalacji elektrycznych w domach prywatnych, czy budynkach użyteczności publicznej, przede wszystkim  w Piotrowicach koło Karwiny. W Miejscowym Kole PZKO w Piotrowicach działał od jego założenia w 1947 roku, pełnił różne funkcje, śpiewał w chórach, był członkiem zespołu teatralnego. Aktywnie pracował w Radzie Obwodowej PZKO w Karwinie. Był koordynatorem prac budowlanych Domu PZKO w Piotrowicach, który był otwarty w 1976 roku. Angażował się w życiu społecznym gminy, jako bezpartyjny był w okresie lat 1952-1976 posłem do Miejscowej Rady Narodowej. Pracował w komisjach – finansowej, rewizyjnej i ds. społecznych. Był rzecznikiem na ślubach i pogrzebach. Po 1989 roku udzielał w ramach grupy gminnej ruchu politycznego WSPÓLNOTA-COEXISTENTIA. Jego prochy spoczywają na cmentarzu w Karwinie-Mizerowie.

 

inż. Bogusław Michałek (1923-2005)

 

Zasłużony pracownik polskiej energetyki, członek Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), długoletni działacz Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Oddział Bielsko-Bialski, honorowy członek tego Stowarzyszenia, urodził się w Mostach koło Jabłonkowa. Naukę pobierał w okresie pierwszej Republiki Czechosłowackiej w miejscowej szkole polskiej. Krótko przed wybuchem 2. wojny światowej uczęszczał do Państwowej Szkoły Przemysłowej w Bielsku-Białej kształcąc się na kierunku mechaniczno-energetycznym. W czasie wojny 1939-1945 r. był zesłany na roboty przymusowe do Niemiec. Pracował jako robotnik w zakładach metalurgicznych w Linzu. Po wyzwoleniu ukończył wykształcenie fachowe na kierunku energetycznym w tej samej szkole przemysłowej, uzyskując kwalifikacje technika-mechanika. Mieszkając w tym okresie nadal w Mostach koło Jabłonkowa wykazał duże zdolności organizacyjne i muzyczne. Był działaczem miejscowego koła PZKO oraz pierwszym dyrygentem powojennego miejscowego chóru przygotowując jego występy już w 1945 roku. Od 1946 roku do przejścia na emeryturę w 1987 roku, a potem jeszcze w ograniczonym wymiarze aż do 1994 roku, pracował w Elektrociepłowni Cieszyn, w różnych funkcjach kierowniczych, w tym kierownika inwestycji, kierownika Działu Planowania i Dokumentacji, kierownika Wydziału Sieci Cieplnych oraz głównego specjalisty ds. inwestycji. Na studiach zaocznych kierunku energetycznego w Politechnice Łódzkiej, oddział Bielsko-Biała uzyskał kwalifikacje inżynierskie z zakresu energetyki. W Zakładach Południowego Okręgu Energetycznego w Zespole Elektrociepłowni Bielsko-Biała oraz Ciepłowni Cieszyn przepracował łącznie ponad 50 lat. Ze względu na bogate doświadczenia inwestorskie powierzano mu częste misje interwencyjne do zakładów czechosłowackich, które dostarczały podzespoły i części zamienne dla polskiej energetyki. Wykonywał również tłumaczenia dokumentacji eksploatacyjnej polskich dostaw energetycznych dla czechosłowackich zakładów energetyki cieplnej. Za zasługi został odznaczony odznaczeniami państwowymi i branżowymi. Zmarł w 2005 roku, pochowany jest na cmentarzu w Mostach koło Jabłonkowa.

 

inż. Franciszek Jeżowicz (1928-2012)

 

Członek Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), w SEP działał od jego rejestracji w 1999 roku, był członkiem komisji rewizyjnej, organizował ekskursje techniczne, wygłaszał prelekcje. Urodził się w Stonawie, rodzice byli znanymi działaczami polskich organizacji. W Stonawie się wychował i chodził do polskiej szkoły. W 1947 roku zdał maturę w Polskim Realnym Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Orłowej i rozpoczął studia na Politechnice w Brnie, które ukończył w 1952 roku z tytułem inżyniera elektryka. Pochodził z trójki rodzeństwa niezwykle uzdolnionego do nauk ścisłych. Siostra Stanisława wychowała w stonawskiej szkole całą plejadę matematyków, brat Zygmunt również skończył studia techniczne. Franciszek po zawarciu małżeństwa z Bronisławą Koch zamieszkał w Olbrachcicach, gdzie od samego początku włączył się do działalności Miejscowego Koła Polskiego Związku Kulturalno-Oświatowego, udzielał się w zarządzie, chórze, teatrze amatorskim. Był kronikarzem Koła – od 1979 do 2004 r. wnikliwie obserwował i skrupulatnie notował wydarzenia, które dzisiaj są już historią a będą świadectwem naszej działalności dla przyszłych pokoleń. Od czasu, kiedy stał się emerytem, włączył się do działalności Klubu Seniora Miejscowego Koła PZKO. W 1990 roku, kiedy powstał ruch polityczny WSPÓLNOTA-COEXISTENTIA, został jego członkiem i przygotowywał listy kandydatów w Olbrachcicach. Był bardzo aktywnym działaczem SEP. Zorganizował ekskursję do Elektrowni Dziećmorowice, którą budował w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Wygłosił referat o elektrowni szczytowo-pompowej Dlouhé Stráně w Jesionnikach i o elektrowniach wodnych Dorzecza Odry. Opowiadał o energetyce w Kostaryce, wykorzystując swoje osobiste doświadczenia z wyjazdów w odwiedziny do rodziny córki. Pokazał zdjęcia, mapki i wycinki z gazet, dotyczące omawianego tematu. W wieku 70 lat zdał egzamin państwowy z języka niemieckiego, uczył się hiszpańskiego, by mieć łatwiejszy kontakt przy wyjazdach w odwiedziny do córki. Odwiedzając Kostarykę zgłębiał wiedzę geograficzną i przyrodniczą regionu Ameryki Środkowej. Pochowany jest na cmentarzu w Olbrachcicach.

 

inż. Edwin Macura (1940-1999)

 

Członek-założyciel Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), działacz organizacji polskich na Zaolziu. W SEP działał od jego rejestracji w 1999 roku. Urodził się w Porębie koło Orłowej. Uczęszczał do szkoły ludowej w Łazach, potem była „łaziańska wydziałówka”. Polskie Gimnazjum Realne w Orłowej ukończył maturą w 1957 roku. Po zdobyciu dyplomu inżyniera-elektrotechnika w Wyższej Szkole Nauk Technicznych – fakultet elektrotechniki (ČVUT – Ceské vysoké učení technické, elektrotechnická fakulta) w Pradze, chciał zostać naukowcem. Wrócił jednak na Zaolzie i pracę podjął na kopalni Barbara w Karwinie, później pracował jako kierownik elektryfikacji w VOKD (Výstavba ostravsko-karvinských dolů) w Karwinie. Od razu włączył się w nurt społeczno-politycznej działalności w interesie polskiej mniejszości narodowej na Zaolziu. Działał społecznie  w Miejscowym Kole PZKO w Czeskim Cieszynie-Centrum, Zarządzie Głównym Macierzy Szkolnej, Spółdzielni „Dom Polski”, ruchu politycznym COEXISTENTIA-WSPÓLNOTA. Był dyrektorem biura Zarządu Głównego PZKO. Jedną kadencję był członkiem Rady Polaków. Jako prywatny przedsiębiorca kolportował na Zaolziu polską prasę. W swojej pracy społeczno-politycznej koncentrował się na działaniach dotyczących praw mniejszości narodowych. Na konkretnych przykładach udowadniał, że nasze społeczeństwo może odczuwać brak norm prawnych regulujących, zwłaszcza w codziennym życiu, stosunek do mniejszości narodowych. Na zebraniach zawsze podkreślał, że nasz byt narodowy oparty jest na wychowaniu w szkole. Podczas prac w Radzie Polaków pilotował problematykę polskiego szkolnictwa na Zaolziu. To między innymi jego zasługą udało się stworzyć szkolnictwo z bazą materialną konkurencyjną w stosunku do szkolnictwa większości. Zginął tragicznie w wypadku samochodowym w wieku 59 lat.

 

inż. Mieczysław Hudeczek, Ph.D. (1951-2018)

 

Urodził się w Stonawie. Absolwent Wyższej Szkoły Górniczej w Ostrawie, Wydziału Maszynowego i Elektrycznego (Vysoká škola báňská v Ostravě, Fakulta strojní a elektrotechnická), gdzie uzyskał tytuł inżyniera-elektryka i Wydziału Maszynowego (Fakulta strojní), gdzie obronił doktorat. Przez okres 13 lat był członkiem rady naukowej Wydziału Elektrotechniki i Informatyki (Fakulta elektrotechniky a informatiky) Wyższej Szkoły Górniczej-Uniwersytetu Technicznego w Ostrawie (Vysoká škola báňská – Technická univerzita v Ostravě). Był przewodniczącym zarządu Morawsko-Śląskiego Związku Elektrotechnicznego (Moravskoslezský elektrotechnický svaz), zastępcą przewodniczącego Unii Elektryków w Pradze (Unie elektrikářů v Praze) i członkiem rady redakcyjnej czasopisma „Elektrotechnika v praxi“. Brał udział w spotkaniach Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), współpracował z Oddziałem Bielsko-Bialskim Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Razem ze swoją żoną był właścicielem firmy HUDECZEK SERVICE sp. z o.o. i pracownikiem Studia Graficznego w Olbrachcicach. Jest autorem wielu artykułów fachowych z dziedziny elektryki. Swoją działalność naukową i fachową poświęcił silnikom elektrycznym, które wykorzystywane są w elektrowniach, przemyśle maszynowym, hutnictwie, kopalniach węgla kamiennego, kamieniołomach, przemyśle stoczniowym. Zajmował się przede wszystkim diagnostyką silników indukcyjnych. Jest autorem książki  „Zvyšování spolehlivosti asynchronních motorů včetně poháněných strojů“. Zmarł 8.6.2018 r.

 

20-lecie Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP) – wykaz działalności

 

Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (skrót: SEP) działa od 1999 roku na podstawie zaakceptowanego przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych RC statutu i regulaminu zarządu SEP. Nawiązuje do tradycji działającego przy Zarządzie Głównym PZKO w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku, Ogniska Techników. Wykorzystuje doświadczenia organizacji elektrotechnicznej w Polsce – Stowarzyszenia Elektryków Polskich oraz czeskich organizacji elektrotechnicznych. Od początku istnienia w ramach działalności statutowej najważniejszymi zadaniami SEP są: a) integrowanie środowiska elektryków i tworzenie więzów koleżeńskich i organizowanie życia towarzyskiego, b) doskonalenie kwalifikacji zawodowych, podniesienie rangi branży elektrotechnicznej w społeczeństwie, c) wymiana najnowszych informacji technicznych, naukowych i ekonomicznych w formie seminariów, wykładów, szkoleń, poradnictwa, działalności wydawniczej i tłumaczeniowej i organizowaniem wystaw, d) udostępnienie polskiej literatury fachowej i periodyków. Pracą SEP kieruje zarząd w składzie: Tadeusz Toman (przewodniczący), Tomasz Stopa (1. wiceprzewodniczący), Tadeusz Parzyk (2. wiceprzewodniczący), Stanisław Feber (sekretarz), Zygmunt Stopa (skarbnik), działa komisja rewizyjna w składzie Władysław Drong, Władysław Niedoba i Franciszek Jasiok. SEP aktualnie zrzesza 14 członków. Wydaje „BIULETYN INTERNETOWY SEP“, który ukazuje się dwa razy rocznie. Oprócz działalności wydawniczej są organizowane odczyty i prelekcje oraz ekskursje do zakładów przemysłowych. SEP utrzymuje kontakty z Stowarzyszeniem Elektryków Polskich, Oddział Gliwicki i Oddział Bielsko-Bialski.

    Prezentujemy czytelnikom dotychczasową działalność SEP – wykaz zebrań, spotkań i prelekcji, ekskursji i wycieczek oraz wykaz działalności wydawniczej.

 

19.2.1999 r. – Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Republiki Czeskiej zarejestrowało stowarzyszenie obywatelskie o nazwie – Sdružení polských elektrotechniků v České republice / Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP). Podstawą do rejestracji był statut SEP, który opracował komitet przygotowawczy w składzie: inż. Tadeusz Toman, inż. Edwin Macura i Henryk Toman. SEP staje się z dniem rejestracji podmiotem prawnym.

19.3.1999 r. (Czeski Cieszyn) – Pierwsze zebranie członkowskie SEP odbyło się w Czeskim Cieszynie. Wprowadzono kilka poprawek do zarejestrowanego już statutu SEP. Wybrano 5-osobowy zarząd SEP w składzie: Tadeusz Kwolek, inż. Andrzej Macura, Tadeusz Parzyk, inż Tomasz Stopa i inż. Tadeusz Toman oraz 2-osobową komisję rewizyjną SEP w składzie: inż. Edwin Macura i inż. Tadeusz Kiedroń. Uchwalono kilka poprawek do zarejestrowanego statutu SEP. SEP liczy 12 członków.

16.4.1999 r. (Czeski Cieszyn) – Zarząd SEP zadecydował o podziale funkcji: przewodniczący – inż. Tadeusz Toman, zastępca przewodniczącego – Tadeusz Parzyk, sekretarz – inż. Tomasz Stopa, skarbnik – inż. Andrzej Macura, członek zarządu – Tadeusz Kwolek.

22.4.1999 r. – Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Republiki Czeskiej zarejestrowało poprawiony statut SEP.

6.5.1999 r. (Czeski Cieszyn) – SEP zorganizował prelekcję nt. Internetu i rewizji urządzeń elektrycznych. Wykłady przygotowali kol. inż. Tomasz Stopa, kol. inż. Andrzej Macura i kol. inż. Tadeusz Toman. Ukazał się pierwszy numer „BIULETYNU SEP“.

16.9.1999 r. (Czeski Cieszyn) – Na zebraniu zarządu SEP zadecydowano o wydaniu legitymacji członkowskich SEP i ustalono wysokość składek członkowskich: wpisowe 200 koron, opłata roczna 100 koron, studenci: zniżka 50 proc. SEP liczy 14 członków.

12.11.1999 r. (Czeski Cieszyn) – Gościem SEP był delegat Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Oddział Gliwicki, kol. mgr Kazimierz Nabzdyk. Uzgodniono, że Oddział Gliwicki będzie zapraszał członków SEP na imprezy naukowo-techniczne, a nasze stowarzyszenie będzie traktowane przez Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Oddział Gliwicki na zasadach samodzielnego koła.

22.11.1999 r. (Dziećmorowice) – Ekskursja członków SEP do Elektrowni Dziećmorowice.

23.12.1999 r. – Urząd Powiatowy w Karwinie zarejestrował „BIULETYN SEP“. Biuletyn może być wydawany 2-4 razy rocznie w nakładzie 50 egzemplarzy. Egzemplarze obowiązkowe jesteśmy zobowiązani przekazywać Bibliotece Narodowej w Pradze, Ministerstwu Kultury Republiki Czeskiej, państwowym bibliotekom naukowym w Brnie i Ostrawie, Państwowemu Archiwum Powiatowemu w Karwinie i Urzędowi Powiatowemu w Karwinie. Za rejestracje SEP zapłacił 2000 koron.

15.2.2000 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP. W skład zarządu SEP dokooptowano Władysława Dronga, w skład komisji rewizyjnej inż. Franciszka Jeżowicza.

18.5.2000 r. (Piotrowice koło Karwiny) – Delegat SEP wziął udział w seminarium naukowym „Wspieranie eksportu i przedsiębiorczości“, jaki odbył się we Piotrowicach koło Karwiny.

7.6.2000 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcja kol. inż. Franciszka Jeżowicza nt. elektrowni szczytowo-pompowej Dlouhé stráně w Jesionnikach.

6.10.2000 r. (Czeski Cieszyn) – W spotkaniu członkowskim SEP wziął udział redaktor naczelny pisma „Elektrotechnika v praxi“, kol. inż. Jindřich Babárik.

30.11.2000 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP z udziałem członka Rady Polaków, Bronisława Walickiego i kol. mgr Kazimierza Nabzdyka z Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

10.1.2001 r. (Gliwice) – W spotkaniu noworocznym Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach wzięli udział inż. Tadeusz Toman i inż. Zygmunt Stopa.

10.5.2001 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcję nt. budowy Elektrowni Dziećmorowice wygłosił kol. inż. Franciszek Jeżowicz.

17.12.2001 r. (Kęty) – W spotkaniu Oddziału Bielsko-Bialskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich brał udział kol. inż. Bogusław Michałek, członek SEP, a jednocześnie działacz Oddziału Bielsko-Bialskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

9.1.2002 r. (Gliwice) – W spotkaniu noworocznym Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach wzięli udział inż. Zygmunt Stopa i Władysław Drong.

6.2.2002 r. (Czeski Cieszyn) – Na zebraniu członkowskim SEP wybrano 5-osobowy zarząd SEP w składzie: inż. Tadeusz Toman – przewodniczący, Tadeusz Parzyk – zastępca przewodniczącego, inż. Andrzej Macura – skarbnik, inż. Tomasz Stopa – sekretarz i Władysław Drong – gospodarz oraz 3-osobową komisję rewizyjną SEP w składzie: inż. Franciszek Jeżowicz, inż. Tadeusz Kiedroń i inż. Zygmunt Stopa. W zebraniu wziął udział delegat Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich, kol. mgr Kazimierz Nabzdyk.

15.4.2002 r. (Cieszyn) – Spotkanie z kierownictwem Elektrociepłowni Cieszyn. Inicjatorem spotkania był kol. inż. Bogusław Michałek, emerytowany pracownik elektrociepłowni. Zakład EC Cieszyn reprezentowali mgr. inż. Andrzej Surzycki – dyrektor i mgr. inż. Józef Górski – specjalista ds. rozbudowy ciepłowni.

18.4.2002 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcja Józefa Przywary nt. tragicznej śmierci polskich lotników, Franciszka Żwirka i Władysława Wigury.

14.5.2002 r. (Praga-Żiżków) – W spotkaniu cechów, związków i stowarzyszeń elektrotechnicznych działających w Republice Czeskiej wziął udział kol. inż. Tadeusz Toman, przewodniczący SEP.

13.6.2002 r. (Warszawa) – Zarząd Główny Stowarzyszenia Elektryków Polskich przekazał informację o zarejestrowaniu w ramach Stowarzyszenia Elektryków Polskich Czeskiej Grupy Zagranicznej SEP.

14.11.2002 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie członkowskie SEP. Kol. Edward Kajfosz poinformował o obradach Sekcji Elektrotechnicznej działającej w ramach Izby Gospodarczej Republiki Czeskiej w Pradze, w których brał aktywny udział.

15.11.2002 r. (Porąbka-Żar) – Wycieczka do elektrowni szczytowo-pompowej Porąbka-Żar.

8.1.2003 r. (Gliwice) – W spotkaniu noworocznym Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach wzięli udział inż. Tadeusz Toman, inż. Zygmunt Stopa i Władysław Niedoba.

22.1.2003 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie członkowskie SEP.

28.4.2003 r. (Cierlicko) – Spotkanie towarzyskie z udziałem gości z Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich, kol. Tadeusza Lipińskiego, kol. Ludwika Pinko i kol. Kazimierza Nabzdyka. Za zapewnienie skromnego pogoszczenia podziękowano członkom SEP, kol. Tadeuszowi Parzykowi i kol. Władysławowi Mikuli. Po spotkaniu goście zwiedzili stałą ekspozycję w salce Domu Polskiego w Cierlicku-Kościelcu nt. katastrofy lotniczej Żwirka i Wigury.

26.9.2003 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcja kol. inż. Tomasza Stopy nt. audytu energetycznego.

27.10.2003 r. (Gliwice) – Udział w obchodach 50-lecia Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenie Elektryków Polskich.

9.12.2003 r. (Czeski Cieszyn) – Na zebraniu członkowskim SEP wybrano 5-osobowy zarząd SEP w składzie: inż. Tadeusz Toman – przewodniczący, inż. Tomasz Stopa – zastępca przewodniczącego ds. organizacyjno-szkoleniowych, Tadeusz Parzyk – zastępca przewodniczącego ds. naukowo-technicznych, inż. Andrzej Macura – skarbnik, inż Tomasz Stopa – sekretarz oraz 2-osobową komisję rewizyjną SEP w składzie: Władysław Drong i inż. Zygmunt Stopa. Baza członkowska liczy 20 osób.

26.2.2004 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcja kol. inż. Stanisława Febera nt. przyrządu numerycznego do sondy neutronowej dla pomiaru wilgotności materiałów sypkich.

25.6.2004 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie członkowskie SEP.

21.9.2004 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcja kol. inż. Tadeusza Skubisa, dyrektora Instytutu Metrologii i Automatyki Elektrycznej Politechniki Śląskiej w Gliwicach nt. rozwoju i aplikacji mikrosystemów krzemowych

17.11.2004 r. (Cierlicko) – Spotkanie elektryków. Prelekcje wygłosili  kol. inż. Tadeusz Toman – nt. rewizji urządzeń elektrycznych, kol. inż. Karol Guńka – nt. elektrowni wiatrowych, kol. inż. Stanisław Feber nt. produkcji kształtek szamotowych przy pomocy wibroprasowania oraz kol. inż. mgr Bogusław Grzesik, dziekan Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej nt. aktualnych możliwości szkoły i jej struktury, w spotkaniu brali udział kol. inż. Kazimierz Gierlotka, dyrektor Zakładu Napędu Elektrycznego i Elektroenergetyki Instytutu Elektrotechniki Teoretycznej Politechniki Śląskiej i kol. Kazimierz Nabzdyk, emerytowany wykładowca Politechniki Śląskiej.

10.1.2005 r. (Gliwice) – W spotkaniu noworocznym Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach wzięli udział inż. Tadeusz Toman, inż. Zygmunt Stopa i Władysław Niedoba.

19.4.2005 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie członkowskie SEP, prelekcję nt. doświadczeń z uczestnictwa w projektach zagranicznych firmy Emtest wygłosił kol. inż. Tomasz Stopa.

21.10.2005 r. (Czeski Cieszyn) – Jesienne spotkanie członkowskie SEP. Kol. inż. Stanisław Feber wygłosił prelekcję nt. radiostacji personalnych, kol. inż. Andrzej Macura nt. prezentacji SEP w Internecie.

13.1.2006 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP wybrało 5-osobowy zarząd SEP w składzie: inż. Tadeusz Toman – przewodniczący, inż. Tomasz Stopa – 1. zastępca przewodniczącego, Tadeusz Parzyk – 2. zastępca przewodniczącego, inż. Andrzej Macura – skarbnik, inż. Stanisław Feber – sekretarz oraz 2-osobową komisję rewizyjną SEP w składzie: Władysław Drong i inż. Zygmunt Stopa.

27.4.2006 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie elektryków. Prelekcję nt. modernizacji systemów sterowania wysokiego pieca wygłosił kol. inż. Tadeusz Mocek, pracownik Huty Trzyniec.

19-20.5.2006 r. (Dlouhé stráně) – Dwudniowa wycieczka do elektrowni szczytowo-pompowej Dlouhé stráně w Jesionnikach. Zwiedzono również małą elektrownię wodną w miejscowości Malá Morávka.

21.9.2006 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcja kol. inż. Karola Guńki nt. współczesnych trendów w konstrukcji ogniw paliwowych. W spotkaniu brał udział kol. inż. Zdzisław Matysiak, pracownik Ekoenergetyki Cieszyn.

22.2.2007 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP. zarząd i komisja rewizyjna pracować będą w niezmienionym składzie.

28.6.2007 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcja kol. inż. Witolda Stopy, konsultanta japońskiej firmy Takenaka nt. energetyki obiektów fabryki Huynday w Noszowicach.

6.9.2007 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcja kol. inż. Franciszka Jeżowicza nt. energetyki w Kostaryce.

14.12.2007 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie elektryków. Prelekcję nt. przepisów prawnych i norm technicznych związanych z elektryką wygłosił kol. inż. Tadeusz Toman.

30.5.2008 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcję nt. kompatybilności elektromagnetycznej wygłosił kol. inż. Stanisław Feber.

20.2.2009 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP.

30.9.2009 r. (Cieszyn) – 8-osobowa grupa członków SEP zwiedziła Elektrociepłownię Cieszyn. Gospodarzem ekskursji był mgr inż. Jerzy Fedorowicz, główny inżynier zakładu.

11.1.2010 r. (Gliwice) – W spotkaniu noworocznym Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach wzięli udział inż. Tadeusz Toman, inż. Zygmunt Stopa i inż. Grzegorz Stopa.

28.2.2010 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP.

24.11.2010 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie członkowskie SEP.

10.1.2011 r. (Gliwice) – W spotkaniu noworocznym Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach wzięli udział inż. Tadeusz Toman, inż. Zygmunt Stopa i inż. Tomasz Stopa.

24.5.2011 r. (Czeski Cieszyn) – Inwestycje firmy Emtest, m.in. urządzenia odsiarczania instalowane na Litwie przedstawił kol. inż. Tomasz Stopa.

4.11.2011 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcję nt. instalacji elektrycznych w zakładzie hutniczym wygłosił kol. Władysław Drong.

12.1.2012 r. (Trzyniec) – 6-osobowa grupa członków SEP zwiedziła Wydział Energetyczny Huty Trzyniec. Podczas tej ekskursji mogliśmy się zapoznać z technologią oraz systemem sterowania elektrowni oraz wysłuchać wykładu o historii a aktualnej pracy Wydziału. Zwiedziliśmy sterownię kotłów i generatorów, kocioł K12 od najwyższego do najniższego poziomu i maszynownię z turbinami i generatorami.

20.1.2012 r. (Żywiec) – Udział 2-osobowej delegacji SEP w składzie: inż. Tadeusz Toman i inż. Zygmunt Stopa w spotkaniu noworocznym Oddziału Bielsko-Bialskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Żywcu.

23.2.2012 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP. Gośćmi byli studenci Technikum Elektrycznego w Hawierzowie: kol. Adam Ligocki, kol. Tomasz Michałek i kol. Zbigniew Opioł.

14.9.2012 r. (Czeski Cieszyn) – Tematem spotkania elektryków była prezentacja możliwości studiów na wydziałach elektrycznych uczelni wyższych. Gośćmi spotkania byli wykładowcy Wyższej Szkoły Bańskiej – Uniwersytetu Technicznego w Ostrawie kol. inż. Vítězslav Stýskala oraz kol. inż. Jan Kapinos z Politechniki Śląskiej w Gliwicach, w spotkaniu wzięli udział również działacze Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Oddział Gliwicki kol. inż. Andrzej S. Grabowski i kol. inż. Kazimierz Nabzdyk.

22.2.2013 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP.

12.3.2013 r. (Ostrawa-Poruba) – W spotkaniu Czesko-Morawskiego Związku Elektrotechnicznego wzięli udział inż. Tadeusz Toman i Tadeusz Parzyk.

31.5.2013 r. (Olbrachcice) – Delegacja SEP odwiedziła firmę HUDECZEK SERVICE s.r.o. w Olbrachcicach, historię firmy przedstawił jej właściciel kol. inż. Mieczysław Hudeczek. Ph.D.

12.9.2013 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP. Zebranie zaakceptowało zmiany w statucie SEP, które przesłane były do rejestracji Ministerstwu Spraw Wewnętrznych Republiki Czeskiej.

21.10.2013 r. (Gliwice) – W akademii jubileuszowej z okazji 60-lecia Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich wzięli udział inż. Tadeusz Toman i inż. Zygmunt Stopa.

21.10.2013 r. (Czeski Cieszyn) – W spotkaniu okrągłego stołu organizacji polskiej mniejszości narodowej w Republice Czeskiej SEP reprezentowali Tadeusz Parzyk i inż. Stanisław Feber.

28.11.2013 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP, wybrano 5-osobowy zarząd w składzie: inż. Tadeusz Toman – przewodniczący, Tadeusz Parzyk – zastępca przewodniczącego ds. organizacyjnych, inż. Tomasz Stopa – zastępca przewodniczącego ds. technicznych, inż. Stanisław Feber – sekretarz, inż. Zygmunt Stopa – księgowy oraz 3-osobową komisję rewizyjną w składzie: Władysław Drong, inż. Andrzej Macura i Władysław Niedoba.

10.2.2014 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie elektryków. Prelekcję nt. ochrony środowiska w energetyce wygłosił kol. inż. Zygmunt Stopa.

11.4.2008 r. (Czeski Cieszyn) – Prelekcję nt. audytu energetycznego wygłosił kol. inż. Witold Stopa.

20.6.2014 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie członkowskie SEP.

8.9.2014 r. (Czeski Cieszyn) – Robocze spotkanie członkowskie SEP.

27.11.2014 r. (Czeski Cieszyn) – Uroczyste spotkanie elektryków, udział wzięli kol. mgr Krzysztof Kolonko, delegat Zarządu Głównego Stowarzyszenia Elektryków Polskich, kol. inż. Andrzej Grabowski z Oddziału Gliwickiego i kol. inż. Krzysztof Sitkiewicz z Oddziału Bielsko-Bialskiego, kol. inż. Andrzej Sanocki z Politechniki Śląskiej, kol. inż. Vítězslav Stýskala z Wyższej Szkoły Górniczej – Uniwersytetu Technicznego i kol. inż. Mieczysław Hudeczek z Czesko-Morawskiego Związku Elektrotechnicznego.

17.3.2015 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie elektryków.

25.6.2015 r. (Czeski Cieszyn) – Robocze spotkanie członkowskie SEP.

17.9.2015 r. (Bielsko Biała) – Obchody 55-lecia Oddziału Bielsko-Bialskiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich, udział wzięli inż. Tadeusz Toman i inż. Zygmunt Stopa.

22.10.2015 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie z kol. mgr Katarzyną Zorychta, działaczką Stowarzyszenia Elektryków Polskich, nauczycielką elektrotechniki i pomiarów elektrycznych przy Zespole Szkół Technicznych w Cieszynie.

13.1.2016 r. (Gliwice) – W spotkaniu noworocznym Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach wzięli udział inż. Tadeusz Toman, inż. Zygmunt Stopa i inż. Grzegorz Stopa.

25.2.2016 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP, wybrano 5-osobowy zarząd w składzie: inż. Tadeusz Toman – przewodniczący, inż. Stanisław Feber, Tadeusz Parzyk, inż. Tomasz Stopa i inż. Zygmunt Stopa oraz 3-osobową komisję rewizyjną w składzie: Władysław Drong, inż. Franciszek Jasiok i Władysław Niedoba.

9.6.2016 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie elektryków. Wykład nt. wynalazków, patentów i wniosków racjonalizatorskich wygłosił kol. inż. Stanisław Feber.

7.10.2016 r. (Cierlicko) – Spotkanie koleżeńskie elektryków, udział wzięli kol. inż. Jan Kapinos, przewodniczący Oddziału Gliwickiego, kol. inż. Andrzej Grabowski i kol. inż. Szymon Ciura, członkowie Oddziału Gliwickiego i kol. inż. Mieczysław Hudeczek z Czesko-Morawskiego Związku Elektrotechnicznego. W ramach spotkania Jan Przywara, członek MK PZKO w Cierlicku-Kościelcu wygłosił prelekcję na temat polskich lotników Żwirka i Wigury i tragicznej katastrofy, w której obaj zginęli. W części towarzyskiej wystąpiła kapela „Nowina“.

24.10.2016 r. (Czeski Cieszyn) – Rozliczenie spotkanie koleżeńskiego elektryków.

8.12.2016 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie zarządu i komisji rewizyjnej SEP.

23.3.2017 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP.

25.5.2017 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie elektryków „Młodzież a elektrotechnika“.

29.6.2017 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie członkowskie SEP.

10.1.2018 r. (Gliwice) – W spotkaniu noworocznym Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Gliwicach wzięli udział inż. Tadeusz Toman, inż. Zygmunt Stopa i Grzegorz Stopa.

2.3.2017 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP, wybrano 5-osobowy zarząd w składzie: inż. Tadeusz Toman – przewodniczący, Tadeusz Parzyk – zastępca przewodniczącego, inż. Tomasz Stopa – zastępca przewodniczącego  inż. Stanisław Feber – sekretarz, inż. Zygmunt Stopa – księgowy oraz 3-osobową komisję rewizyjną w składzie: Władysław Drong, Władysław Niedoba i kol. Józef Wita.

1.6.2018 r. (Czeski Cieszyn) – Gościem Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich był kol. prof. inż. Jerzy Hickiewicz, dokumentalista elektrotechniki, historyk Stowarzyszenia Elektryków Polskich i przewodniczący Pracowni Historycznej Stowarzyszenia Elektryków Polskich w Opolu. Tematem jego prelekcji była działalność naukowa Ignacego Mościckiego, elektryka, prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1926-1939.

17.10.2018 r. (Gliwice) – W obchodach 65-lecia Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich wziął udział inż. Tadeusz Toman, przewodniczący SEP. Uroczystość przebiegała w auli Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej, a uroczysty posiłek był przygotowany w stołówce studenckiej Politechniki Śląskiej. Po przywitaniu gości prezes Oddziału Gliwickiego SEP, kol. inż. Jan Kapinos, przedstawił historię Oddziału oraz jego stan personalny. Omówił dokonania poszczególnych jednostek organizacyjnych Oddziału i przedstawił plan pracy na przyszłość. W dalszej części uroczystości zasłużonym działaczom SEP przekazano medale honorowe. Kolejnym punktem programu, były wykłady kol. inż. Mariana Kampika pt. „Czas i jego pomiar“ i kol. inż. Jana Popczyka pt. „Transformacja Energetyki – paradygmatyczny triplet i mapa oraz trajektoria“. Wszyscy uczestnicy spotkania otrzymali publikację „65 lat Oddziału Gliwickiego Stowarzyszenia Elektryków Polskich (1953-2018)“, autorstwa Szymona Ciury, Romana Miksiewicza i Piotra Zientka.

15.11.2018 r. (Czeski Cieszyn) – Spotkanie członków i sympatyków SEP.

14.2.2019 r. (Czeski Cieszyn) – Zebranie członkowskie SEP.

 

BIULETYN nr 1 SEP, 6/1999 – statut SEP, rewizje urządzeń elektrycznych

BIULETYN nr 2 SEP, 11/1999 – Elektrownia Dziećmorowice, wyposażenie maszyn elektrycznych, „Dotychczasowe zmiany stanu produkcji zużycia energii elektrycznej“

BIULETYN nr 3 SEP, 2/2000 – przedstawiamy Oddział Gliwicki SEP, czesko-polski słownik elektrotechniczny

BIULETYN nr 4 SEP, 4/2000 – czesko-polski słownik elektrotechniczny cd.

BIULETYN nr 5 SEP, 6/2000 – statut SEP, czesko-polski słownik elektrotechniczny cd.

BIULETYN nr 6 SEP, 11/2000 – pomieszczenia z piecem saunowym

BIULETYN nr 7 SEP, 6/2001 – projekt „Polskie centrum elektrotechniczne w RC“ odrzucono, miejscowe połączenia wyrównawcze w pomieszczeniach kąpielowych

BIULETYN nr 8 SEP, 10/2001 – „Doświadczenia z Iranu“, droga Polski do Unii Europejskiej, podstawowe normy: przepisy elektrotechniczne

BIULETYN nr 9 SEP, 5/2002 – 80 lat Wydziału Elektrycznego Politechniki Warszawskiej, ochrona odgromowa obiektów budowlanych

BIULETYN nr 10 SEP, 11/2002 – elektrociepłownia w Cieszynie

BIULETYN nr 11 SEP, 6/2003 – systemy edukacyjne (Polska, Czechy, Węgry, Niemcy), elektrociepłownia w Cieszynie cd.

BIULETYN nr 12 SEP, 11/2003 – „Stan i zmiany zanieczyszczeń powietrza atmosferycznego w Karwińskiem 1999-2004“, wypadki spowodowane prądem elektrycznym, kolej – encyklopedycznie

BIULETYN nr 13 SEP, 2/2004 – „Śląsk Zaolziański względem elektryfikacji“, temperatura i jej pomiary

BIULETYN nr 14 SEP, 7/2004 – przyrząd numeryczny do sondy neutronowej dla pomiaru wilgotności materiałów sypkich, zwłaszcza koksu, encyklopedia fizyków-elektryków, Unia Europejska – budowa społeczeństwa informacyjnego

BIULETYN nr 15 SEP, 11/2004 – „Pompa cieplna – nowoczesne źródło ciepła dla domu“, instalacje elektroenergetyczne, Unia Europejska – budowa społeczeństwa informacyjnego cd.

BIULETYN nr 16 SEP, 6/2005 – Wydział Elektryczny Politechniki Śląskiej – jubileusz 60-lecia,  „Oby kominy czyste były“, Unia Europejska – budowa społeczeństwa informacyjnego cd.

BIULETYN nr 17 SEP, 12/2005 – artykuł z działalności SEP w Kalendarzu Śląskim, instalacje elektryczne w przemyśle, oprawy oświetleniowe

BIULETYN nr 18 SEP, 7/2006 – wycieczka krajoznawcza SEP (Jesionniki) – fotoreportaż, Stowarzyszenie Elektryków Polskich a szkolnictwo, krótki rys historyczny rozwoju nauki o elektryczności

BIULETYN nr 19 SEP, 12/2006 – „Urządzenie doświadczalne, którego już nie ma“, fotoreportaż z wycieczki krajoznawczej

BIULETYN SEP, nr 20, 7/2007 – Dlouhé stráně w rekonstrukcji, ekologiczne aspekty i bezpieczeństwo energetyki jądrowej, koniec żarówek w Unii Europejskiej, ochrona odgromowa, szybkie pociągi w Europie

BIULETYN SEP, nr 21, 7/2007 – energetyka w Kostaryce, ASIMO – najsłynniejszy robot świata, początki nauczania elektrotechniki

BIULETYN SEP, nr 22, 5/2008 – działalność SEP w statystyce, układy sieci elektrycznej, wymagania dotyczące ochrony przeciwporażeniowej w pomieszczeniach kąpielowych, Nikola Tesla – wybitny odkrywca i wynalazca

BIULETYN SEP, nr 23, 11/2008 – kompatybilność elektromagnetyczna, gospodarstwa hodowlane i ogrodnicze – wymagania dotyczące urządzeń elektrycznych, place budowy i roboty rozbiórkowe – wymagania dotyczące urządzeń elektrycznych

BIULETYN SEP, nr 24, 7/2009 – instalacje elektryczne – definicje i omówienie tematu dotyczącego instalacji elektrycznych

BIULETYN SEP, nr 25, 11/2009 – „Czy ciepło z EC popłynie do Czeskiego Cieszyna“, SEP w Republice Czeskiej obchodzi 10-lecie, energia elektryczna z wiatru, zasady zabezpieczenia przewodów – ochrona przeciwprzepięciowa w instalacjach, przemysł kablowy w Polsce

BIULETYN SEP, nr 26, 5/2010 – „Ciepłownictwo“ o modernizacji technologicznej w EC Cieszyn, trakcja elektryczna w Polsce, czeskie elektryczne zespoły trakcyjne, znaczenie dyscypliny Elektrotechnika, „Gliwice – miasto uniwersyteckie“

BIULETYN SEP, nr 27, 11/2010 – skutki porażenia prądem elektrycznym, wpływ czynników zewnętrznych na obciążalność kabli, „Gliwice – miasto uniwersyteckie“ c.d.

BIULETYN SEP, nr 28, 2/2011 – Zygmunt Stopa obchodził osiemdziesiąte urodziny, rewizje i kontrole odbiorników elektrycznych, silniki elektryczne i ich konserwacja

BIULETYN SEP, nr 29, 11/2011 – silniki komutatorowe, napęd elektryczny, normalizacja w energetyce jądrowej, prace na wysokości, TVP w jakości cyfrowej

BIULETYN SEP, nr 30, 4/2012 – „Żywiec w kulturze i tradycji“, normalizacja międzynarodowa i europejska, badania instalacji elektrycznych, nadprądowe wyłączniki instalacyjne

BIULETYN SEP, nr 31, 11/2012 – Mieczysław Hudeczek o niezawodności silników indukcyjnych, „Polacy zasłużeni dla elektryki“

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 32, 6/2013 – maszyny elektryczne prądu przemiennego, połączenia wyrównawcze i uziemiające

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 33, 11/2013 – tramwaje w aglomeracji katowickiej, maszyny elektryczne prądu stałego

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 34, 4/2014 – „Stare problemy w elektrotechnice od 1990 roku – jak je nazwać i przede wszystkim jak je rozwiązać“, Kazimierz Szpotański patronem roku 2014, ochrona środowiska naturalnego w energetyce, instalacja odsiarczania spalin, transformatory, laboratorium maszyn elektrycznych w Sosnowcu

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 35, 11/2014 – ochrona przed przepięciami urządzeń pomiarowych w energetyce, prostowniki, oświetlenie placu budowy, „Nie chcemy, aby amatorzy-laicy decydowali o elektrotechnice“, prof. Mieczysław Pożyryski (1875-1945)

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 36, 7/2015 – ochrona przeciwporażeniowa (numer monotematyczny)

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 37, 9/2015 – zamienniki klasycznych żarówek, nowoczesne technologie w elektroenergetyce

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 38, 6/2016 – gniazdko wtyczkowe nad zlewozmywakiem, pomieszczenia kąpielowe z wanną i/lub prysznicem, połączenia wyrównawcze w ochronie przeciwporażeniowej

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 39, 11/2016 – działalność polityczna, gospodarcza, sportowa i kulturalno-oświatowa członków SEP, krótka historia polskiego słownictwa elektrotechnicznego, ochrona uzupełniająca za pomocą RCD

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 40, 4/2017 – zapora wodna znacznie zmieniła wygląd Cierlicka, „Zapora w Porąbce – jubileusz pięknej staruszki“, „Czy inżynier powinien być humanistą?“, poparzenia łukiem elektrycznym, normalizacja – ochrona przeciwporażeniowa

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 41, 11/2017 – elektryfikacja kopalń w drugiej połowie XX wieku, wyłączniki różnicowoprądowe, normalizacja – ochrona przed wybuchem, oświetlenie w obiektach handlowych

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 42, 6/2018 – „W Republice Czeskiej działa Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich“, prof. Jerzy Hickiewicz gościem SEP, Ignacy Mościcki – Wikipedia, przepisy prawne dotyczące elektryki obowiązujące w Republice Czeskiej

BIULETYN INTERNETOWY SEP, nr 43, 11/2018 – czas i jego pomiar, przepisy prawne i normalizacja: ochrona przed wyładowaniami piorunowymi, instalacje elektryczne wysokiego napięcia, transformatory siłowe, „Jak działa silnik indukcyjny“, diagnostyka silników indukcyjnych

 

Spotkanie Koleżeńskie Elektryków 7.10.2016 r. w Domu Polskim w Cierlicku-Kościelcu

(zdjęcie: Tadeusz Parzyk, www.zwrot.cz)

 

Statut Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich

w Republice Czeskiej

 

§ 1 – Założenia ogólne

 

1.          Nazwa stowarzyszenia: Sdružení polských elektrotechniků v České republice – Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej.

2.          Skrót stowarzyszenia: SEP

3.    Godło stowarzyszenia: prostokątne, zawiera znak bezpieczeństwa nr B. 3. 6 według ČSN ISO 3864, nad znakiem tekst: Sdružení polských elektrotechniků v ČR, pod znakiem tekst:                    Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w RC.

Wizerunek godła stowarzyszenia: 

 

4.          Pieczątka stowarzyszenia: błyskawica ostrzegawcza ograniczona okręgiem z napisem: Sdružení polských elektrotechniků v ČR – Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w RC

5.          Język obrad: polski

6.          Siedziba stowarzyszenia: Czeski Cieszyn, Střelniční 28

7.          Terytorialny zakres działania: Republika Czeska

8.          Sdružení polských elektrotechniků v České republice – Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej jest podmiotem prawnym.

 

§ 2 – Cele stowarzyszenia

 

1.        Sdružení polských elektrotechniků v České republice – Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (dalej SEP) jest dobrowolnym stowarzyszeniem osób fizycznych.

2.        Celem SEP jest rozwijanie działalności we wszystkich dziedzinach elektrotechniki, zwłaszcza:

-            jednoczenie osób z wykształceniem elektrotechnicznym, które są zainteresowane o trwałe podnoszenie poziomu teoretycznego i praktycznego w dziedzinie elektrotechniki,

   -            stwarzanie warunków przekazywania informacji i doświadczeń technicznych, naukowych  i ekonomicznych w formie seminariów, wykładów, szkoleń, poradnictwa, działalności wydawniczej i             tłumaczeniowej oraz organizowaniem wystaw,

-            umożliwienie zdobywania wiedzy i aktualnych informacji w dziedzinie elektrotechniki, przede wszystkim przez studium prasy technicznej,

-            dbanie o podniesienie rangi branży elektrotechnicznej,

-            współpraca z podobnymi organizacjami elektrotechnicznymi w Rzeczpospolitej Polskiej, Republice Czeskiej, ewentualnie i poza nimi,

-            organizowanie życia towarzyskiego członków stowarzyszenia,

-            ochrona interesów członków stowarzyszenia.

3.     Członkiem zwyczajnym SEP może być osoba z stałym miejscem zamieszkania w RC, starsza 15 lat, która spełnia warunek wykształcenia elektrotechnicznego i jej zawód lub zainteresowania             są związane z elektrotechniką. Członkiem zwyczajnym SEP mogą być zwłaszcza:

-            inżynierzy, technicy, projektanci, pracownicy naukowi,

-            elektromonterzy zatrudnieni w produkcji, elektromechanicy urządzeń elektrotechniki siłowej i radiowej,

-            studenci wyższej uczelni o specjalności związanej z elektryką,

-            studenci lub uczniowie ostatniego roku szkół średnich o specjalności związanej z elektryką,

-            emeryci spełniający warunek wykształcenia elektrotechnicznego.

       Członkiem zwyczajnym SEP może być wyjątkowo i inna osoba, nie spełniająca warunku wykształcenia elektrotechnicznego, o jej przyjęciu decyduje zebranie członkowskie.

4.        Członkiem honorowym SEP może być osoba szczególnie zasłużona dla rozwoju elektryki lub SEP. Członkostwo honorowe udziela zebranie członkowskie.

 

§ 3 – Struktura organizacyjna stowarzyszenia

 

1.        Struktura SEP: zebranie członkowskie, zarząd, komisja rewizyjna

2.        Zarząd jest wybierany na zebraniu członkowskim. O liczbie członków zarządu decyduje zebranie członkowskie. Członkowie zarządu są wybierani zazwyczaj na okres 2 lat.

3.        Przewodniczący i inni działacze są wybierani spośród członków zarządu. Szczegóły określa regulamin SEP, który uchwala zebranie członkowskie.

4.        Komisja rewizyjna jest wybierana na zebraniu członkowskim. O liczbie członków komisji rewizyjnej decyduje zebranie członkowskie. Członkowie komisji rewizyjnej są wybierani zazwyczaj na             okres 2 lat.

5.        Przewodniczący komisji rewizyjnej jest wybierany spośród członków komisji rewizyjnej.

6.        W wyborach organów SEP decyduje zwykła większość obecnych członków.

7.        Zebranie członkowskie zwołuje zarząd co najmniej 1x rocznie,

8.        Zebranie zarządu zwołuje przewodniczący zarządu co najmniej 3x rocznie.

9.        Komisja rewizyjna przeprowadzi co najmniej 1x w roku kontrolę gospodarowania.

10.    Członkowie SEP uczestniczą w działalności stowarzyszenia, mogą wybierać i być wybierani, są zobowiązani dotrzymywać statut stowarzyszenia.

11.    Dochodami stowarzyszenia są przede wszystkim opłaty członkowskie, dary członków, dary sponsorskie i dotacje. Wysokość opłat członkowskich ustala zebranie członkowskie.

12.    Członkostwo w SEP zanika: zgonem członka, wystąpieniem członka, wykluczeniem członka. Członek może wystąpić na podstawie złożenia pisemnego oświadczenia. O wykluczeniu                         członka decyduje zebranie członkowskie.

13.    SEP może zakładać organizacje miejscowe lub terenowe.

 

§ 4 – Ustalenia końcowe

 

1.        Zmiany statutu SEP uchwala zebranie członkowskie.

2.        SEP może być rozwiązane uchwałą zebrania członkowskiego, jeżeli za rozwiązaniem stowarzyszenia głosuje 2/3 obecnych członków.

 

Regulamin Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich

w Republice Czeskiej

 

1.         Regulamin Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej – Sdružení polských elektrotechniků v České republice (dalej: SEP) nawiązuje do postanowień § 3, ust. 3 statutu SEP.

2.         Zebranie członkowskie SEP wybiera 5-osobowy zarząd SEP i 3-osobową komisję rewizyjną SEP. O sposobie wyborów (wybory tajne, przez aklamację) decyduje zebranie członkowskie SEP. Do wyboru członków zarządu SEP i komisji rewizyjnej SEP potrzebna jest zwykła większość delegatów obecnych na zebraniu członkowskim SEP.

3.         W skład zarządu SEP wchodzą przewodniczący SEP, wiceprzewodniczący SEP ds. organizacyjnych, wiceprzewodniczący SEP ds. technicznych, sekretarz SEP i księgowy SEP.

4.         Przewodniczący SEP reprezentuje stowarzyszenie na zewnątrz.

5.         Przewodniczący SEP może udzielić pełnomocnictwo do reprezentowania stowarzyszenia na zewnątrz któremukolwiek członkowi zarządu SEP.

6.         Wiceprzewodniczący SEP ds. organizacyjnych kieruje działalnością organizacyjną stowarzyszenia, odpowiada za współpracę z innym stowarzyszeniami i działalność wydawniczą, zapewnia lokal na imprezy.

7.         Wiceprzewodniczący SEP ds. technicznych kieruje działalnością naukowo-techniczną stowarzyszenia, jest odpowiedzialny za przygotowanie planu pracy, zatwierdza tematy spotkań członkowskich.

8.         Sekretarz SEP prowadzi ewidencję bazy członkowskiej stowarzyszenia, prowadzi księgę poczty doręczonej i odesłanej, protokołuje zebrania zarządu SEP i dokonuje okresowej kontroli stanu realizacji uchwał i wniosków, zdaje sprawozdanie zarządowi SEP.

9.         Księgowy SEP prowadzi księgę kasową, nadzoruje sprawy finansowe i podejmuje inicjatywy w zakresie kierunków działalności finansowej i inwestycyjnej.

10.     Plan pracy SEP i budżet SEP uchwala zebranie członkowskie. Do ich przyjęcia potrzebna jest zwykła większość delegatów obecnych na zebraniu członkowskim SEP, za wyjątkiem decyzji o rozwiązaniu SEP, które reguluje statut SEP w § 4, ust. 2.

11.     Regulamin zarządu SEP uchwaliło zebranie członkowskie SEP w dniu 28.11.2013 r.

 

Skład zarządu Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej

 

Przewodniczący: inż. Tadeusz Toman,

Zastępca przewodniczącego ds. organizacyjnych: Tadeusz Parzyk,

Zastępca przewodniczącego ds. technicznych: inż. Tomasz Stopa,

Sekretarz: inż. Stanisław Feber,

Księgowy: inż. Zygmunt Stopa,

Komisja rewizyjna: Władysław Drong, inż. Franciszek Jasiok, Władysław Niedoba.

 

 

Wykaz podstawowych przepisów prawnych z dziedziny ochrony przeciwpożarowej, związanych z elektryką,

które obowiązują w Republice Czeskiej

 

Zákoník práce č. 262/2016 Sb., včetně změn, ve znění pozdějších předpisů, Kodeks Pracy nr 262/2016 Dz.U., łącznie ze zmianami, w brzmieniu późniejszych przepisów,

zákon č. 133/1985 Sb. o požární ochraně a související předpisy, včetně změn, ve znění pozdějších předpisů, ustawa nr 133/1985 Dz.U., o ochronie przeciwpożarowej i przepisy z nią związane, łącznie ze zmianami, w brzmieniu późniejszych przepisów,

vyhláška č. 23/2008 Sb. o technických podmínkách požární ochrany staveb, ogłoszenie nr 23/2008 Dz.U., o uwarunkowaniach technicznych ochrony pożarowej budynków,

vyhláška č. 268/2011 Sb., kterou se mění vyhláška č. 23/2008 Sb. o technických podmínkách požární ochrany staveb, ogłoszenie nr 268/2011 Dz.U., które zmienia ogłoszenie nr 23/2008 Dz.U., o uwarunkowaniach technicznych ochrony pożarowej budynków,

vyhláška č. 202/1998 Sb., kterou se stanoví technické požadavky požárních dveří, kouřotěsných dveří a kouřotěsných požárních dveří, ogłoszenie nr 202/1998 Dz.U., które określa wymagania na drzwi pożarowe, drzwi dymnoszczelne i drzwi dymnoszczelne pożarowe,

nařízení vlády č. 246/2001 Sb. o stanovení podmínek požární bezpečnosti a výkonu státního odborného dozoru (vyhláška o požární prevenci), rozporządzenie rządu nr 246/2001 Dz U., o określeniu warunków bezpieczeństwa pożarowego i działań państwowego nadzoru technicznego (ogłoszenie o prewencji pożarowej),

nařízení vlády č. 221/2014 Sb., kterým se mění nařízení vlády č. 246/2001 Sb. o stanovení podmínek požární bezpečnosti a výkonu státního odborného dozoru – vyhláška o požární prevenci, rozporządzenie rządu nr 221/2014 Dz U., które zmienia rozporządzenie rządu nr 246/2001 Dz.U., o określeniu warunków bezpieczeństwa pożarowego i działań państwowego nadzoru technicznego – ogłoszenie o prewencji pożarowej,

nařízení vlády č. 91/2010 Sb. o podmínkách požární bezpečnosti při provozu komínů, kouřovodů a spotřebičů paliv, rozporządzenie rządu nr 91/2010 Dz.U., o warunkach bezpieczeństwa pożarowego podczas pracy kominów, kanałów dymowych i odbiorników paliw,

nařízení vlády č. 34/2016 Sb. o čistění, kontrole a revizi spalinové cesty, rozporządzenie rządu nr 34/2016 Dz.U., o oczyszczaniu, kontroli i rewizji kanałów spalinowych,

nařízení vlády č. 101/2005 Sb. o podrobnějších požadavcích na pracoviště a pracovní prostředí, rozporządzenie rządu nr 101/2005 Dz U., o bardziej szczegółowych wymaganiach na stanowiska pracy i środowisko pracy,

vyhláška č. 50/1978 Sb, o kvalifikaci v elektrotechnice, ve znění pozdějších předpisů, ogłoszenie nr 50/1978 Dz.U., o kwalifikacji w elektrotechnice, w brzmieniu późniejszych przepisów,

zákon č. 251/2005 Sb. o inspekci práce, ustawa nr 251/2005 Dz.U., o inspekcji pracy,

zákon č. 266/2005 Sb., kterým se mění některé zákony v souvislosti s přijetím zákona o inspekci práce, ustawa nr 266/2005 Dz.U., która zmienia niektóre ustawy w związku z przyjęciem ustawy o inspekcji pracy,

zákon č. 338/2015 Sb., kterým předseda vlády vyhlašuje úplné znění zákona č. 174/1968 Sb., o státním odborném dozoru nad bezpečnosti práce, jak vyplýva ze změn provedených předchozími zákony, ustawa nr 338/2005 Dz.U., którą premier rządu ogłasza pełne brzmienie ustawy nr 174/1968 Dz.U., o państwowym nadzorze technicznym nad bezpieczeństwem pracy, jak wynika ze zmian przeprowadzonych przez poprzednie ustawy,

zákon č. 22/1997 Sb., o technických požadavcích na výrobky a o změně a doplnění některých zákonů, ve znění pozdějších předpisů, ustawa nr 22/1997 Dz.U., o wymaganiach technicznych na produkty i o zmianie i dopełnieniu niektórych ustaw, w brzmieniu późniejszych ustaw,

zákon č. 102/2001 Sb., o obecné bezpečnosti výrobků a o změně některých zákonů, ve znění pozdějších předpisů, ustawa nr 102/2001 Dz.U., o ogólnym bezpieczeństwie produktów i o zmianie niektórych ustaw, w brzmieniu późniejszych przepisów,

nařízení vlády č. 118/2016 Sb. o posuzování shody elektrických zařízení určených pro používání v určitých mezích napětí při jejich dodávání na trh, rozporządzenie rządu nr 118/2016 Dz.U., o ocenie zgodności urządzeń elektrycznych przeznaczonych do zastosowania w określonych granicach napięć podczas ich dostawy na rynek,

nařízení vlády č. 117/2016 Sb. o posuzování shody výrobků z hlediska elektromagnetické kompatibility při jejich dodávání na trh, rozporządzenie rządu nr 117/2016 Dz.U., o ocenie zgodności produktów z punktu widzenia mieszalności elektromagnetycznej podczas ich dostawy na rynek,

nařízení vlády č. 116/2016 Sb. o posuzování shody zařízení a ochranných systémů určených k použití v prostředí s nebezpečím výbuchu při jejich dodávání na trh, rozporządzenie rządu nr 116/2016 Dz.U., o ocenie zgodności urządzeń i systemów ochronnych przeznaczonych do stosowania w środowisku z niebezpieczeństwem wybuchu podczas ich dostawy na rynek,

nařízení vlády č. 97/2016 Sb. o technických požadavcích na výbušniny,  rozporządzenie rządu nr 97/2016 Dz.U., o wymaganiach technicznych na materiały wybuchowe,

nařízení vlády č. 481/2012 Sb. o omezení používání některých nebezpečných látek v elektrických a elektronických zařízeních, rozporządzenie rządu nr 481/2012 Dz.U., o ograniczeniu zastosowania niektórych substancji niebezpiecznych w urządzeniach elektrycznych i elektronicznych,

nařízení vlády č. 391/2016 Sb., kterým se mění nařízení vlády č. 481/2012 Sb., o omezení používání některých nebezpečných látek v elektrických a elektronických zařízeních, rozporządzenie rządu nr 391/2016 Dz.U., które zmienia rozporządzenie rządu nr 481/2012 Dz.U., o ograniczeniu zastosowania niektórych substancji niebezpiecznych w urządzeniach elektrycznych i elektronicznych,

nařízení vlády č. 406/2004 Sb. o bližších požadavcích na zajištění bezpečnosti a ochrany zdraví při práci v prostředí s nebezpečím výbuchu, rozporządzenie rządu nr 406/2004 Dz.U., o dokładniejszych wymaganiach na zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia podczas pracy w środowisku z niebezpieczeństwem wybuchu,

nařízení vlády č. 11/2002 Sb., kterým se stanoví vzhled a umístění bezpečnostních značek a zavedení signálů, rozporządzenie rządu nr 11/2002 Dz.U., którym ustala się wygląd i umieszczenie znaków bezpieczeństwa i wprowadzenie sygnałów,

nařízení vlády č. 405/2004 Sb., kterým se mění nařízení vlády č. 11/2002 Sb., kterým se stanoví vzhled a umístění bezpečnostních značek a zavedení signálů, rozporządzenie rządu nr 405/2004 Dz.U., które zmienia rozporządzenie rządu nr 11/2002 Dz.U., którym ustala się wygląd i umieszczenie znaków bezpieczeństwa i wprowadzenie sygnałów,

vyhláška č. 407/2004 Sb., kterou se zrušuje vyhláška č. 18/1987 Sb., kterou se stanoví požadavky na ochranu před výbuchy hořlavých plynů a par, ogłoszenie nr 407/2004 Dz.U., które odwołuje ogłoszenie nr 18/1987 Dz.U., które określa wymagania na ochronę przed wybuchem łatwo palnych gazów i par,

nařízení vlády č. 194/2001 Sb., kterým se stanoví technické požadavky na aerosolové rozprašovače, rozporządzenie rządu nr 194/2001 Dz.U., które określa wymagania techniczne na rozpylacze aerosolowe,

nařízení vlády č. 80/2014 Sb., kterým se mění nařízení vlády č. 194/2001 Sb., kterým se stanoví technické požadavky na aerosolové rozprašovače, ve znění pozdějších předpisů, rozporządzenie rządu nr 80/2014 Dz.U., które zmienia rozporządzenie rządu nr 194/2001 Dz.U., które określa wymagania techniczne na rozpylacze aerosolowe, w brzmieniu późniejszych przepisów,

nařízení vlády č. 84/2013 Sb. o požadavcích na jednotné označování výbušnin pro civilní použití, rozporządzenie rządu nr 80/2013 Dz.U., o wymaganiach na jednolite oznakowanie materiałów wybuchowych dla zastosowania cywilnego,

vyhláška č. 73/2010 Sb. o stanovení vyhrazených elektrických technických zařízení, jejich zařazení do tříd a skupin a o bližších podmínkách jejich bezpečnosti (vyhláška o vyhrazených elektrických technických zařízeních), ogłoszenie nr 73/2010 Dz.U., o wyznaczeniu wyszczególnionych elektrycznych urządzeń technicznych, ich zaszeregowaniu do klas i grup i o dokładniejszych wyrunkach ich bezpieczeństwa (ogłoszenie o wyszczególnionych elektrycznych urządzeniach technicznych),

nařízení vlády č. 173/1997 Sb., kterým se stanoví vybrané výrobky k posuzování shody, ve znění pozdějších předpisů  rozporządzenie rządu nr 173/1997 Dz.U., które określa wybrane produkty do oceny zgodności, w brzmieniu późniejszych przepisów,

nařízení vlády č. 201/2010 Sb. o způsobu evidence úrazů, hlášení a zasílání záznamu o úrazu, rozporządzenie rządu nr 201/2010 Dz.U., o sposobie ewidencji wypadków, oznajmiania i przesyłania notatki  o wypadku,

nařízení vlády č. 170/2014 Sb., kterým se mění nařízení vlády č. 201/2010 Sb., o způsobu evidence úrazů, hlášení a zasílání záznamu o úrazu, rozporządzenie rządu nr 170/2014 Dz.U., które zmienia rozporządzenie rządu nr 201/2010 Dz.U., o sposobie ewidencji wypadków, oznajmiania i przesyłania notatki  o wypadku,

nařízení vlády č. 495/2001 Sb., kterým se stanoví rozsah a bližší podmínky poskytování osobních ochranných pracovních prostředků, mycích, čisticích a dezinfekčních prostředků, rozporządzenie rządu nr 495/2001 Dz.U., które określa zakres i dokładniejsze warunki udzielania osobistych ochronnych środków roboczych, środków do mycia, środków czyszczących i desynfekcyjnych,

nařízení vlády č. 362/2005 Sb., o bližších požadavcích na bezpečnost a ochranu zdraví při práci na pracovištích s nebezpečím pádu z výšky nebo do hloubky, rozporządzenie rządu nr 362/2005 Dz.U., o dokładniejszych wymaganiach na bezpieczeństwo i ochronę zdrowia podczas pracy na stanowiskach pracy z niebezpieczeństwem upadku z wysokości lub do głębi.

 

Wykaz wybranych norm elektrotechnicznych

związanych z ochroną pożarową, które obowiązują

w Republice Czeskiej

 

ČSN EN 60529 (33 0330) Stopnie ochrony zapewnianej przez obudowy IP, 4/2001 (Stupně ochrany krytem – kód IP)

ČSN 33 1310 ed.2 Wymagania bezpieczeństwa stawiane na instalacje elektryczne i odbiorniki przeznaczone dla osób bez kwalifikacji elektrotechnicznej, 10/2009 (Bezpečnostní požadavky na elektrické instalace a spotřebiče určené k užívání osobami bez elektrotechnické kvalifikace)

ČSN 33 1500 Przepisy elektrotechniczne – Rewizje urządzeń elektrycznych, 6/1990 (Elektrotechnické předpisy – Revize elektrických zařízení)

ČSN 33 1600 ed.2 Rewizje i kontrole odbiorników elektrycznych w czasie eksploatacji, 11/2009 (Revize a kontroly elektrických spotřebičů během používání)

ČSN 33 2000-1 ed.2 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Część 1: Stanowiska podstawowe, określenie podstawowych charakterystyk, definicje, 5/2009 (Elektrické instalace nízkého napětí – Část 1: Základní hlediska, stanovení základních charakteristik, definice)

ČSN 33 2000-4-42 ed.2 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Część 4-42: Bezpieczeństwo – Ochrona przed skutkami oddziaływania cieplnego, 2/2012 (Elektrické instalace nízkého napětí – Část 4-42: Bezpečnost – Ochrana před účinky tepla)

ČSN 33 2000-4-481 Przepisy elektrotechniczne – Urządzenia elektryczne – Część 4: Bezpieczeństwo, Rozdział 48: Dobór zabezpieczeń ochronnych według wpływów zewnętrznych, Oddział 481: Dobór środków ochronnych przed porażeniem prądem elektrycznym według wpływów zewnętrznych, 3/1997 (Elektrotechnické předpisy – Elektrická zařízení – Část 4: Bezpečnost, Kapitola 48: Výběr ochranných opatření podle vnějších vlivů. Oddíl 481: Výběr opatření na ochranu před úrazem elektrickým proudem podle vnějších vlivů)

ČSN 33 2000-4-482 Przepisy elektrotechniczne – Urządzenia elektryczne – Część 4: Bezpieczeństwo, Rozdział 48: Dobór zabezpieczeń ochronnych według wpływów zewnętrznych, Oddział 482: Ochrona przed pożarem w przestrzeniach ze szczególnym ryzykiem lub niebezpieczeństwem, 1/2000 (Elektrotechnické předpisy – Elektrická zařízení – Část 4: Bezpečnost, Kapitola 48: Výběr ochranných opatření podle vnějších vlivů. Oddíl 482: Ochrana proti požáru v prostorách se zvláštním rizikem nebo nebezpečím)

ČSN 33 2000-5-52 ed.2 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Część 5-52: Dobór i montaż wyposażenia elektrycznego – Oprzewodowanie, 2/2012 (Elektrické instalace nízkého napětí – Část 5-52: Výběr a stavba elektrických zařízení – Elektrická vedení)

ČSN 33 2000-6 ed.2 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Część 6: Sprawdzanie, 3/2017 (Elektrické instalace nízkého napětí – Část 6: Revize)

ČSN 33 2030 Elektrostatyka – Wytyczne dotyczące wykluczenia niebezpieczeństwa elektrostatycznego, 11/2004 (Elektrostatika – Směrnice pro vyloučení nebezpečí od statické elektřiny)

ČSN EN 50050 ed.2 (33 2034) Urządzenia elektryczne w środowisku z niebezpieczeństwem wybuchu – Elektrostatyczne ręczne urządzenia natryskowe, 5/2007 (Elektrické zařízení pro prostředí s nebezpečím výbuchu – Elektrostatické ruční stříkací zařízení)

ČSN 33 2130 ed.3 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Przewody elektryczne wewnętrzne, 12/2014 (Elektrické instalace nizkého napětí – Vnitřní elektrické rozvody)

ČSN 33 2312 ed.2 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Urządzenia elektryczne w materiałach łatwo palnych i na nich, 4/2014 (Elektrické instalace nízkého napětí – Elektrická zařízení v hořlavých látkách a na nich)

ČSN EN 60079-0 ed.4 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 0: Urządzenia – Wymagania ogólne, 8/2014 (Výbušné atmosféry – Část 0: Zařízení – Obecné požadavky)

ČSN EN 60079-10-1 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 10-1: Klasyfikacja przestrzeni niebezpiecznych – Gazowe atmosfery wybuchowe, 12/2009 (Výbušné atmosféry – Část 10-1: Určování nebezpečných prostorů – Výbušné plynné atmosféry)

ČSN EN 60079-10-2 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 10-2: Klasyfikacja przestrzeni niebezpiecznych – Wybuchowe atmosfery z palnym pyłem, 2/2010 (Výbušné atmosféry – Část 10-2: Určování nebezpečných prostorů – Výbušné atmosféry s hořlavým prachem)

ČSN EN 60079-14 ed.4 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 14: Projekt, wybór i wykonanie instalacji elektrycznych, 9/2014 (Výbušné atmosféry – Část 14: Návrh, výběr a zřizování elektrických instalací)

ČSN EN 60079-17 ed.4 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 17: Rewizje i konserwacja prewencyjna instalacji elektrycznych, 8/2014 (Výbušné atmosféry – Část 17: Revize a preventivní údržba elektrických instalací)

ČSN EN 60079-19 ed.2 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 19: Naprawy, przeglądy generalne i renowacja urządzeń, 9/2011 (Výbušné atmosféry – Část 19: Opravy, generální prohlídky a renovování zařízení)

ČSN EN 60079-29-1 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 29-1: Detektory gaz – Wymagania funkcyjne detektorów palnych gazów, 7/2008, (Výbušné atmosféry – Část 29-1: Detektory plynů – Funkční požadavky na detektory hořlavých plynů)

ČSN EN 60079-29-2 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 29-2: Detektory gazu – Dobór, instalacja, użytkowanie i konserwacja detektorów gazów palnych i tlenu, 7/2008, (Výbušné atmosféry – Část 29-2: Detektory plynů – Výběr, instalace, použití a údržba detektorů hořlavých plynů a kyslíku)

ČSN EN 60079-30-1 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 30-1: Elektryczne rezystancyjne ogrzewanie przewodowe – Wymagania ogólne i badania, 12/2007, (Výbušné atmosféry – Část 30-1: Elektrické odporové doprovodné ohřevy – Všeobecné a zkušební požadavky)

ČSN EN 60079-30-2 (33 2320) Atmosfery wybuchowe – Część 30-2: Elektryczne rezystancyjne ogrzewanie przewodowe – Wytyczne dotyczące projektowania, instalacji i obsługi, 12/2007, (Výbušné atmosféry – Část 30-2: Elektrické odporové doprovodné ohřevy – Návod pro navrhování, instalaci a údržbu)

ČSN IEC 79-20 (33 2321) Urządzenia elektryczne przeznaczone do atmosfery wybuchowej gazowej – Część 20: Charakterystyki palnych gazów i par związane z zastosowaniem urządzeń elektrycznych, 2/2001 (Elektrická zařízení pro výbušnou plynnou atmosféru – Část 20: Charakteristiky hořlavých plynů a par ve vztahu k použití elektrických zařízení)

ČSN EN 61241-0 (33 2335) Urządzenia elektryczne przeznaczone do przestrzeni z palnym, pyłem – Część 0: Wymagania ogólne, 7/2007 (Elektrická zařízení pro prostory s hořlavým prachem – Část 0: Všeobecné požadavky)

ČSN EN 1241-2-1 (33 2335) Urządzenia elektryczne przeznaczone do przestrzeni z palnym pyłem – Część 2: Metody sprawdzania – Oddział 1: Metody wyznaczania temperatur minimalnych zapalenia pyłu, 6/1998 (Elektrická zařízení pro prostory s hořlavým prachem – Část 2: Metody zkoušek – Oddíl 1: Metody stanovování minimálních teplot vznícení prachu)

ČSN EN 1241-2-2 (33 2335) Urządzenia elektryczne przeznaczone do przestrzeni z palnym pyłem – Część 2: Metody sprawdzania – Oddział 2: Rezystancja elektryczna pyłu, 5/1997 (Elektrická zařízení pro prostory s hořlavým prachem – Část 2: Metody zkoušek – Oddíl 2: Elektrická rezistivita prachu)

ČSN EN 1241-2-3 (33 2335) Urządzenia elektryczne przeznaczone do przestrzeni z palnym pyłem – Część 2: Metody sprawdzania – Oddział 3: Metoda wyznaczania minimalnej energii inicjacji zapalenia rozwirowującego pyłu, 6/1998 (Elektrická zařízení pro prostory s hořlavým prachem – Část 2: Metody zkoušek – Oddíl 3: Metoda stanovení minimální iniciační energie vzníceného rozvířeného prachu)

ČSN EN 61241-14 (33 2335) Urządzenia elektryczne przeznaczone do przestrzeni z palnym pyłem – Część 14: Wybór i instalacja, 6/2005 (Elektrická zařízení pro prostory s hořlavým prachem – Část 14: Výběr a instalace)

ČSN 33 2340 ed.2 Urządzenia elektryczne przeznaczone do przestrzeni z niebezpieczeństwem wybuchu lub pożaru materiałów wybuchowych, 8/2010 (Elektrická zařízení v prostorech s nebezpečím výbuchu nebo požáru výbušnin)

ČSN 33 2410 ed.2 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Urządzenia elektryczne w kinach, 9/2009 (Elektrické instalace nizkého napětí – Elektrické zařízení v kinech)

ČSN 33 2420 ed.2 Instalacje elektryczne niskiego napięcia – Urządzenia elektryczne w teatrach i innych obiektach przeznaczonych dla celów kulturalnych, 9/2009 (Elektrické instalace nizkého napětí – Elektrické zařízení v divadlech a jiných objektech pro kulturní účely)

ČSN 33 3220 Przepisy elektrotechniczne – Postanowienia wspólne dotyczące stacji elektrycznych, 9/1986 (Elektrotechnické předpisy – Společná ustanovení pro elektrické stanice)

ČSN 33 3240 Przepisy elektrotechniczne – Stanowiska transformatorów siłowych, 10/1987 (Elektrotechnické předpisy – Stanoviště výkonových transformátorů)

ČSN EN 62305-1 ed.2 (34 1390) Ochrona odgromowa – Część 1: Zasady ogólne, 09/2011 (Ochrana před bleskem – Část 1: Obecné principy)

ČSN EN 62305-2 ed.2 (34 1390) Ochrona odgromowa – Część 2: Kierowanie ryzyka, 02/2013 (Ochrana před bleskem – Část 2: Řízení rizika)

ČSN EN 62305-3 ed.2 (34 1390) Ochrona odgromowa – Część 3: Szkody materialne na budowach i zagrożenie życia, 01/2012 (Ochrana před bleskem – Část 3: Hmotné škody na stavbách a ohrožení života)

ČSN EN 62305-4 ed.2 (34 1390) Ochrona odgromowa – Część 4: Systemy elektryczne i elektroniczne w obiektach, 09/2011 (Ochrana před bleskem – Část 3: Elektrické a elektronické systémy na stavbách)

ČSN EN 62561-6 ed.2 (35 7605) Elementy systemu piorunochronnego LPSC – Część 6: Wymagania stawiane licznikom udarów piorunowych, 12/2018 (Součástí systému ochrany před bleskem LPSC – Část 5: Požadavky na čítače úderů blesků)

ČSN EN 62561-7 ed.2 (35 7605) Elementy systemu piorunochronnego LPSC – Część 7: Wymagania dotyczące substancji poprawiających jakość uziemień, 12/2018 (Součástí systému ochrany před bleskem LPSC – Část 7: Požadavky na směsi zlepšující uzemnění)

ČSN EN 1127-1 ed.2 (38 9622) Środowiska wybuchowe – Prewencja i ochrona przeciw wybuchu – Część 1: Koncepcja podstawowa i metodyka, 1/2012 (Výbušná prostředí – Prevence a ochrana proti výbuchu – Část 1: Základní koncepce a metodika)

 

Stosowanie wyłączników różnicowoprądowych RCD – wymagania norm technicznych, które obowiązują

w Republice Czeskiej

 

Czeskie normy techniczne nakazują stosowanie wyłącznika różnicowoprądowego wysokoczułego (IDn do 30 mA włącznie) w ściśle określonych urządzeniach i przestrzeniach. Przykładowo wszelkie obwody w łazience – poza obwodami SELV, PELV i z separacją elektryczną – powinny być chronione jednym lub wieloma wyłącznikami różnicowoprądowymi. Taki wyłącznik powinien chronić również urządzenia elektryczne basenów pływackich i inne urządzenia w przestrzeniach szczególnie niebezpiecznych. Szczegóły określają normy techniczne szeregu 33 2000. Wyłączniki różnicowoprądowe (IDn do 300 mA włącznie) stosuje sie w przestrzeniach z niebezpieczeństwem pożaru lub wybuchu.

 

Zastosowanie wyłączników różnicowoprądowych RCD według czeskich norm technicznych szeregu 33 2000

IDn

do 30 mA włącznie

do 100 mA włącznie

do 300 mA włącznie

do 500 mA włącznie

ČSN 33 2000-4-41

Ochrona przed porażeniem elektrycznym

AP – wtyczki dla laików do 32 A włącznie, wtyczki zewnętrzne do 32 A włącznie, obwody oświetlenia w urządzeniach domowych dla sieci TN i TT

AD – stosujemy razem z przyrządami chroniącymi przed nadprądem (OCPD)

AD – stosujemy razem z przyrządami chroniącymi przed nadprądem (OCPD)

AD – stosujemy razem z przyrządami chroniącymi przed nadprądem (OCPD)

ČSN 33 2000-4-42

Ochrona przed działaniem ciepła

ČSN 33 2000-4-482

Ochrona przed pożarem

F – obwody ogrzewania elektrycznego

 

F – obwody końcowe TN i TT dla przestrzeni z niebezpieczeń-stwem pożaru

 

ČSN 33 2000-7-701

Przestrzenie z wanną lub natryskiem

AP – kompletna instalacja nn w pomieszczeniu z wanną lub natryskiem

 

 

 

ČSN 33 2000-7-702

Baseny pływackie i inne zbiorniki

AD – dla fontann

AP – dla basenów pływackich w zonie 2 i przestrzeni ograniczających zony 0, 1, 2

 

 

 

ČSN 33 2000-7-704

Budowy i wyburzanie

AP – przewody wtyczkowe do 32 A włącznie, przewody ręcznych urządzeń elektrycznych do 32 A włącznie

 

AD – obwody wtyczkowe

nad 32 A

ČSN 33 2000-7-705 Rolnictwo i ogrodnictwo

AP – przewody wtyczkowe do 32 A włącznie

obwody wtyczkowe

nad 32 A

AD i F – obwody inne niż wtyczkowe

 

ČSN 33 2000-7-706

Ograniczone przestrzenie przewodzące

AP – podłączenia urządzenia umocowanego klasy II

 

 

 

ČSN 33 2000-7-708 Kempingi dla przyczep, kempingi i podobne lokalizacje

jeden RCD na jeden obwód wtyczkowy

 

 

 

ČSN 33 2000-7-709 Porty i podobne lokalizacje

każdy przewód wtyczkowy, każdy obwód końcowy podłączenia hausbotu

 

 

 

ČSN 33 2000-7-710 Ośrodki zdrowia

do 32 A włącznie obwody wtyczkowe – dla przestrzeni grupy 1, u grupy 2 dla obwodów ruchu stołu operacyjnego, zasilające urządzenia rentgenowskie, do zasilania przyrządow nad 5 kVA, dla zasilania urządzeń z funkcją niekrytyczną

 

 

 

ČSN 33 2000-7-711

Wystawy, pokazy i kioski

obwody wtyczkowe do 32 A włącznie i obwody końcowe (oprócz oświetlenia awaryjego)

 

kable do zasilania przewodów prowizorycznych

 

ČSN 33 2000-7-714 Sprzęt do oświetlenia zewnętrznego

oświetlenie wbudowane w budkach telefonicznych, na przystankach autobusów itp.

 

 

 

ČSN 33 2000-7-717

Zespoły ruchome lub przewoźne

podczas podłączania do trwałej instalacji elektrycznej i postanowienie uzupełniające separacji elektrycznej i dla wtyczek do podłączenia odbiorników na zewnątrz jednostki

 

 

 

ČSN 33 2000-7-721

Karawany i naczepy mieszkalne

AP – stosuje się jako postanowienie dodatkowe razem z AD (33 2000-4-41)

 

 

 

ČSN 33 2000-7-722

Zasilanie samochodów elektrycznych

każde miejsce podłączeniowe

 

 

 

ČSN 33 2000-7-740

Stoiska w parkach rozrywki i cyrkach

obwody końcowe oświetlenia, wtyczek do 32 A włącznie i przyrządów sznurowych do 32 A włącznie

 

instalacja elektryczna każdego budynku tymczasowego

 

ČSN 33 2000-7-753

Ogrzewanie podłogowe i sufitowe

obwody zasilające ogrzewania podłogowego i sufitowego

 

 

 

Ochrona przed porażniem prądem elektrycznym:

AP – additional protection (ochrona uzupełniająca)

AD – automatic disconnection (przy awarii)

Ochrona przed pożarem:

F – fire protection (ochrona przed pożarem)

 

Ochrona przeciwporażeniowa: SELV oraz PELV – podobieństwa i różnice

 

Ochrony SELV i PELV słusznie uchodzą za środek ochrony przeciwporażeniowej wyjątkowo skuteczny i bardzo niezawodny. Ochrona polega na tym, że chronione urządzenia są zasilane napięciem bardzo niskim ze źródła bezpiecznego. Równie ważne są oba człony tej podstawowej definicji. A) Napięcie robocze powinno być tak niskie, aby nawet bezpośrednie rażenie nim w spodziewanych warunkach środowiska zewnętrznego nie było groźne, najwyższe dopuszczalne napięcie przemienne (AC) nie powinno przekroczyć 50 V, 25 V, 12 V, a wyjątkowych sytuacjach 6 V, najwyższe dopuszczalne napięcie stałoprądowe (DC) – 120 V, 60 V, 30 V, a w wyjątkowych sytuacjach 15 V, w zależności od wspomnianych warunków środowiskowych. B) Źródło napięcia bardzo niskiego powinno być bezpieczne, tzn. powinna być praktycznie wyeliminowana możliwość pojawienia się na jego zaciskach wyjściowych napięcia wyraźnie przekraczającego wartość nominalną, warunek ten spełniają baterie ogniw pierwotnych lub wtórnych, zespół spalinowo-elektryczny, transformator lub przekształtnik zapewniający ochronne oddzielenie obwodu wyjściowego od obwodu wejściowego. Równie ważne jest, aby niebezpieczne napięcie nie pojawiło się poza źródłem, w obrębie tras przewodowych obwodu SELV lub PELV – stąd wymaganie ochronnego oddzielenia ich od wszelkich innych obwodów.

    Poza wbudowanymi ogniwami w miniaturowych przenośnych przyrządach elektronicznych, najbardziej znanym źródłem bezpiecznym do zasilania napięciem bardzo niskim jest transformator bezpieczeństwa, spełniający wymagania normy technicznej ČSN EN 61558-2/rok, a w przeszłości wymagania normy technicznej ČSN 35 1630. Ochronne oddzielenie obwodu wyjściowego od obwodu wejściowego wymaga między uzwojeniem pierwotnym a uzwojeniem wtórnym izolacji podwójnej lub wzmocnionej i takiego wykonania połączeń wewnętrznych, aby ich prawdopodobne uszkodzenia nie mogły skutkować zbocznikowaniem izolacji międzyuzwojeniowej. Towarzyszą temu surowe wymagania odnośnie do rezystancji i wytrzymałości elektrycznej izolacji międzyuzwojeniowej oraz odporności na narażenia środowiskowe. Ten sposób ochrony ma już blisko stuletnią historię, opisywany był już w czechosłowackich normach technicznych ESČ w okresie międzywojennym. Aż do roku 1992 zasilanie napięciem bardzo niskim ze źródła bezpiecznego oznaczało obwód oddzielony elektrycznie (ochrana oddělením obvodu), nie tylko od ewentualnego obwodu pierwotnego, ale również od ziemi czyli oznaczało wyłącznie dzisiejszy obwód SELV. Za niepożądane uważano przyłączenie przewodu ochronnego PE obwodu pierwotnego do zacisku ochronnego transformatora bezpieczeństwa. Również aktualna norma na transformatory bezpieczeństwa CSN EN 61558-2-6/2009 wymaga w pkt. 19.101: Transformatory przenośne o mocy znamionowej nie przekraczającej 630 VA powinny być klasy ochronności II. Przyłączaniu przewodu ochronnego PE do urządzenia wrażliwego towarzyszy bowiem obawa, że ten przewód może przewlec niebezpieczne napięcie dotykowe w razie uszkodzenia w innym obwodzie, wadliwie wykonanym lub zaniedbanym w eksploatacji.

    Dopiero w 1992 roku, w 3. edycji normy technicznej IEC, o ówczesnej numeracji 364-4-41, pojawiło się parę luźnych uwag na temat 411.1.5 Requirementi for earthed circuits (PELV). Tym samym dopuszczono zasilanie napięciem bardzo niskim ze źródła bezpiecznego, za pośrednictwem obwodu PELV o jednopunktowym uziemieniu funkcjonalnym. Niestety, w pewnych okolicznościach nie sprzyja to ochronie od porażeń. Aby zrozumieć powody tego ustępstwa w normalizacji, trzeba sobie przypomnieć obowiązujące od dawna zasady wykonania obwodów sterowania stycznikowo-przekaźnikowego. Obwód sterowniczy powinien mieć jeden przewód uziemiony i bezpośrednio do niego należy przyłączać jedną z końcówek wszelkich elementów wykonawczych – cewki styczników, przekaźników, zaworów elektromagnetycznych oraz elementów sygnalizacyjnych – wskaźniki świetlne, sygnalizatory akustyczne. To najprostszy sposób uniknięcia niebezpiecznego, chaotycznego działania obwodu sterowniczego, przykładowo nieoczekiwanego rozruchu silnika lub braku możliwości awaryjnego wyłączenia, już w razie pojedynczego doziemienia w jego obrębie. Z różnych powodów bardzo niskie napięcie (ELV) stosuje się w obwodach sterowniczych i wspomniane wyżej przesłanki przemawiają za obwodem jednopunktowo uziemionym (PELV). Zdarzają się też w obwodzie ELV elementy, np. czujniki, których część czynna z powodów funkcjonalnych musi być lub może być uziemiona. Z tych powodów obwody PELV stały się stadardem zarówno w zasilaczach sprzętu komputerowego, jak i w automatyce budynkowej.

    Wyraźnie trzeba podkreślić, że obwodem PELV jest obwód, który ma jednopunktowe uziemienie funkcjonalne. To jedyna cecha, odróżniająca go od obwodu SELV. Ewentualne przyłączenie przewodu ochronnego PE do zacisku a ochronnego transformatora bezpieczeństwa (klasy ochronności I) jest sprawą trzeciorzędną, może dotyczyć transformatora zasilającego zarówno obwód SELV, jak i obwód PELV. Nie sposób od każdego transformatora bezpieczeństwa do zasilania obwodu PELV prowadzić przewód uziemienia funkcjonalnego do odległej szyny wyrównawczej czy wprost do uziomu. Zgodnie z normą ČSN 33 2000-4-41 wykorzystuje się do tego celu łatwo dostępny w instalacji przewód ochronny PE, obwodu elektroenergetycznego o napięciu zwykle 230 V, doprowadzony do zacisków transformatora bezpieczeństwa (414.4.1, notatka 2). Jest to konieczne, ponieważ potencjał przewodu PE mamy stale na częściach przewodzących dostępnych wszelkich urządzeń klasy ochronności I, również po ich wyłączeniu dowolnym łącznikiem, który przecież nie rozłącza przewodu ochronnego.

  

rysunek 1

 Jako podsumowanie prezentujemy schematy zasilania obwodów ELV – rysunek 1. Wyznaczono zasilanie napięciem fazowym (L-N), zwykle 230 V, co jest dopuszczalne. L1, L2 to przewody obwodu wtórnego. SELV – do zacisku ochronnego transformatora bezpieczeństwa klasy ochronności I przyłącza się przewód ochronny obwodu PE, tego przewodu nie byłoby w przypadku transformatora bezpieczeństwa klasy ochronności II. PELV – obowiązkowe jednopunktowe uziemienie funkcjonalne dotyczy tu przewodu L2, zgodnie z zapisem normy technicznej wolno to uczynić przez połączenie z przewodem ochronnym PE obwodu pierwotnego, tylko w wypadku transformatora klasy ochronności I do tego przewodu należy przyłączyć również zacisk ochronny transformatora. FELV – obwód bardzo niskiego napięcia dla celów funkcjonalnych, uziemienie funkcjonalne jest możliwe, nie zawsze występuje, zacisk ochronny mają tylko transformatory klasy ochronności I, połączenia z przewodem PE nie musi być.

  

rysunek 3

 Poprawne oznaczenia alfanumeryczne i barwne przewodów po obu stronach transformatora bezpieczeństwa, zasilającego obwód sterowniczy PELV, pokazane jest na rysunku 3  Przedstawiony obwód PELV jest obwodem sterowniczym prądu przemiennego i ma przewody wyróżnione barwą czerwoną zgodnie z normą techniczną ČSN EN 60204-1/2019, pkt. 13.2.4.

Opracował: Tadeusz Toman

Wykorzystano schematy z „INPE“ nr 213/2017

 

Kolejowa trakcja elektryczna w Polsce

 

Elektryfikację dalekobieżnych połączeń kolejowych na ziemiach obecnie znajdujących się w granicach Polski od początku zdominował system trakcji elektrycznej prądu stałego 3 kV – DC 3kV. System ten wybrano bardzo rozważnie, w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Zresztą większość polskich specjalistów jeszcze przed uzyskaniem przez Polskę niepodległości, opowiadała się za systemem DC 3kV. W grę wchodziły jeszcze system DC 1,5kV i system prądu zmiennego AC 15kV, 162/3Hz. System DC 3kV jest nadal, przy zupełnie innym stanie techniki, w użyciu a część specjalistów uważa, że dla kraju o rozmiarach Polski jest wystarczający. Ta ostatnia opinia byłaby do zaakceptowania, gdyby Polska była samotną wyspą pozbawioną połączeń międzynarodowych.

    Niestety, do wybuchu 2 wojny światowej udało się zelektryfikować tylko odcinki o łącznej długości 109 km w węźle warszawskim. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku Polska przejmowała stopniowo infrastrukturę kolejową z terenu trzech zaborów, nieprzystającą do siebie, bo zbudowaną dla ekonomicznych i militarnych potrzeb krajów zaborczych – w sumie 16 000 km linii kolejowych razem z budynkami. Elektryfikowano istniejące linie trakcji parowej, co wprawdzie mniej kosztowało, ale wprowadzało różne utrudnienia i ograniczenia. Nie było wtedy urządzeń energoelektronicznych, nie było przekształtników w elektrowozach, co najwyżej mechaniczne przetwornice jednotwornikowe. Wybór systemu DC 3kV determinował dobór rodzaju silników trakcyjnych i podstawowych ich parametrów – były to zwykle szeregowo połączone dwa silniki prądu stałego o napięciu znamionowym 1,5 kV.

    Po zakończeniu 2 wojny światowej Polska, już po raz drugi w XX wieku, musiała zmienić granice swego terytorium i przejąć infrastrukturę kolejową na ziemiach odzyskanych. A tak naprawdę prawie cała sieć kolejowa w obecnych granicach Polski – wielokrotnie modyfikowana i modernizowana – pochodzi z XIX wieku, z wieloma niespójnościami z okresu rozbiorów. Podobne odczucia dotyczące sieci kolejowej w Republice Czeskiej ma czeski pisarz i socjolog, Stanisław Biler: – Tempo, w jakim władze Franciszka Józefa zbudowały sieć kolejową na terenach Czech i Moraw, z dzisiejszej perspektywy jest po prostu niewyobrażalne. Jak i to, że od tego czasu nie udało jej się tak zmodernizować, aby odpowiadała oczekiwaniom XIX wieku (Gazeta Wyborcza, 1-2.12.2018 r.). Całkowita długość linii kolejowych w Polsce wynosiła w 1975 roku – 23 773 km, w tym 5588 km (23 proc.) linii zelektryfikowanych, w 1995 roku – 23 986 km, w tym 11 630 km (52 proc) linii zelektryfikowanych, w 2015 roku – 18 510 km, w tym 11 795 km (64 proc.) linii zelektryfikowanych. Wprawdzie trwa modernizacja wielu odcinków, ale nie przybywa nowych linii kolejowych. Głównym powodem jest brak dalekosiężnej wizji roli kolei w transporcie osobowym i towarowym, a także w transporcie nie tylko krajowym, ale i międzynarodowym.

    Jaki jest aktualny udział różnych systemów trakcji w krajach Unii Europejskiej w procentach długości linii kolejowych: 40 proc. – DC 3kV, 31 proc. – AC 15kV, 162/3Hz, 21 proc. – AC 25kV, 50Hz, 8 proc. – DC 1,5kV. W porównaniu z systemami istniejącymi w Europie sto lat temu, pojawił się w Europie tylko jeden nowy system trakcyjny, system prądu zmiennego AC 25kV, 50Hz, ewentualnie z zasilaniem 2 x 25 kV z izolowanym przewodem powrotnym i przewodem uziemiającym. Niemal wszystkie kraje, które w odległej przeszłości wybrały system DC 3kV, a tym bardziej te, które kiedyś zdecydowały się na mniej korzystny, z dzisiejszej perspektywy, system DC 1,5kV, przeszły lub przechodzą na system AC 25kV, 50Hz. Zaczynają go wprowadzać od głównych szlaków bądź ograniczają do głównych szlaków, które już są bądź mają wejść w skład linii transkontynentalnych systemów kolei dużej prędkości. Dotyczy to zarówno krajów znacznie większych od Polski – USA, Kanada, Rosja, RPA, Ukraina, bądź o zbliżonej powierzchni – Francja, Hiszpania, Włochy, jak i krajów znacznie mniejszych – Belgia, Holandia, Portugalia, Chorwacja, Czechy, Słowacja, Łotwa. Wprawdzie aktualnie trakcja DC 3kV działa przy prędkości jazdy nawet do 200 km/h na kilku liniach jak Moskwa – Petersburg czy Rzym – Florencja, ale świadczy to raczej o jej granicznej wydolności technicznej. A poza tym nie ma o czym mówić, bo kolej dużej prędkości zaczyna się od 250 km/h. Kraj o położeniu geograficznym jak Polska, ma szanse zarabiać na przewozach tranzytowych. Przewóz towarów kolejami dużej prędkości może okazać się wariantem atrakcyjnym dla klientów i towarów, dla których transport morski za długo trwa, a transport lotniczy za dużo kosztuje. W maju 2017  r. tygodnik „Polityka“ donosił: – W styczniu 2017 r. na jedną z londyńskich stacji wjechał pociąg towarowy, który od wyjazdu z miasta Yiwu w Chinach przejechał m.in. przez Kazachstan, Rosję, Białoruś i Polskę. „Wschodni Wiatr“ w 34 wagonach wiózł towar za 5 mln. dolarów, w tym ubrania i walizki, z powrotem zawiózł do Chin piwo z Niemiec, szynki i sery z Hiszpanii oraz brytyjskie maszyny. Trasa 12 000 km robiła wrażenie, tak fakt, że fracht koleją jest dwukrotnie szybszy niż statkiem i o połowę tańszy niż samolotem (Polityka, 24-30.5.2017 r.).

    Na razie nie najlepiej wygląda realizacja w Polsce programu Transpeuropejskiej Sieci Transportowej (TEN-T, Trans-European Transport Network), po dwa korytarze w obu głównych kierunkach – południkowym i równoleżnikowym. Brane pod uwagę od wielu lat, szybkie pociągi z zachodnich stolic przez Warszawę do Moskwy i dalej na wschód bądź na południowy-wschód, na terenie Polski musiałyby zwalniać. Potrzebne są szybkie i jawnie podejmowane decyzje, czy i kiedy w Polsce pojawi się trakcja systemu AC 25kV, 50Hz, czy tylko na paru nowo budowanych liniach, czy również w miejscach istniejących linii systemu DC 3kV i których, w jakiej kolejności i w jakim tempie. Te decyzje są ważne, bo wymagają wieloletnich wyprzedzających przedsięwzięć w elektroenergetyce, w przemyśle elektrotechnicznym, w przygotowaniu kadr i w innych dziedzinach. Ważny krok uczynił zarządca polskiej infrastruktury kolejowej, spółka PKP Polskie Linie Kolejowe, ustanawiając w 2010 roku dokument Iet-6 „Wytyczne projektowania, budowy i odbioru sieci trakcyjnej oraz układów zasilania AC 2x25kV dla linii kolejowych o prędkości do 350 km/h“.

Źródło: „INPE – MONOGRAFIE“, zeszyt 60, Edward Musiał „Wypadki osób postronnych na zamkniętym terenie kolejowym“

 

  PS.: Plakat „PTAK ODLECI DO GNIAZDA, ALE CHŁOPIEC DO DOMU NIE WRÓCI!“ zamieszczony w publikacji, która jest poświęcona, jak pisze wydawca SEP-Zakład  Wydawniczy INPE, „pamięci nastolatków skrzywdzonych przez elektryków“ 

 


 

 Zdjęcie członków Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej podczas spotkania 13.12.2018 r., 

od lewej: Tadeusz Toman, Franciszek Jasiok, Edward Kajfosz, Władysław Drong, Tadeusz Parzyk , Władysław Niedoba (foto: Tadeusz Parzyk)

 

„Biuletyn Internetowy SEP“ – BIULETYN SEP numer 44, wydawca: Sdružení polských elektrotechniků v České republice / Stowarzyszenie Elektrotechników Polskich w Republice Czeskiej (SEP), zamknięcie numeru: 28.2.2019 r., adres wydawnictwa: 737 01 Český Těšín (Czeski Cieszyn), ul. Střelniční (Strzelnicza) 28/209, redaktor: inż. Tadeusz Toman, 737 01 Třinec-Konská (Trzyniec-Końska) 49, wydano w formie zeszytu dla członków SEP (gratis) i elektronicznie na www.coexistentia.cz/SEP/strona4.htm.